باستان شناس
26th February 2012, 12:35 PM
شهرهای پاکدشت، ورامین و پیشوا از نقاط تاریخی ایران محسوب میشوند و از قدیمالایام، آداب و رسوم ویژهای در آیینهای استقبال از بهار و عید نوروز بر این مناطق حاکم بوده و بسیاری از این آئینها، هنوز پا برجاست
شهرهای جنوب شرق استان تهران قدمت حدود 7 هزار ساله دارند، در ادامه تعدادی از آداب و رسوم عید و سال نو این خطه از کشورمان را بررسی کردهایم.
سمنوپزان
سنت سمنوپزان، حدود 20 روز مانده به عید نوروز انجام میشود تا سمنو برای سفره هفت سین آماده باشد.
چهارشنبه سوری
اکثر مردم در شب چهارشنبه آخر سال، از بیابانها علف و هیزم جمع میکردند، به خانهها میبردند و در این شب، کپههایی از این هیزمها را آتش میزدند و از روی آن می پریدند.در داودآباد ورامین، کپههایی از آتش را رو به قبله قرار میدادند و سه دفعه از روی آتش میپریدند؛ جهت اول و آخر به سمت قبله و بار دوم پریدن آنها در جهت مخالف قبله میشد!
در شب چهارشنبه سوری (http://www.hamshahrionline.ir/news-46763.aspx)، عدهای پشت در، دیوار، پشت بام یا سر چهار راه میایستادند و هر نیتی که داشتند به فال نیک یا بد تأویل میکردند.
شخصی که حرفها را به فال نیک گرفته بود، اگر به حاجت و نیت خود می رسید، برای افرادی که حرفهای خوب میزدند، هدیهای تهیه می کرده و به آنها میداد.
شال اندازی
بعضی خانهها سوراخی وسط سقف داشتند که از سوراخ، طاق شالی را به داخل خانه آویزان می کردند و صاحبخانه به آن شال چیزی می پیچید و گره میزد.شخصی که شال را داخل انداخته بود، آن را بالا می کشید و آنچه به شال پیچیده شده بود را برای شفای بیمار مفید میدانست.
قاشقزنی
دراین مراسم، به طور معمول، پسر بچه ها، جوانها یا دختران کوچک، چادری روی سر می انداختند و سعی می کردند که شناخته نشوند و در پشت در یا دیوار هر منزلی با یک قاشق به داخل کاسهای مسی یا روی میزدند تا اینکه صاحبخانه بیرون بیاید و در کاسه آنها پول، شکلات، شیرینی یا آجیل بریزد.
حاجت خواهی
در روستای ظهیرآباد، تعدادی جمع می شدند و هر یک حاجت خود را در نظر گرفته و نیت می کردند و بعد اشیائی مانند دکمه، سنجاق، گیره و ... را داخل یک خمره می ریختند و در آن خمره نیز آب می ریختند؛ سپس فردی مسن، هر یک از اشیاء رابیرون می آورد و شعر گونه ای می ساخت و می خواند.هر کس با دیدن شیء خود و شنیدن شعری که برایش خوانده می شد، آن شعر را به فال نیک یا بد برای حاجت خود تعبیر و تأویل می کرد.
شهرهای جنوب شرق استان تهران قدمت حدود 7 هزار ساله دارند، در ادامه تعدادی از آداب و رسوم عید و سال نو این خطه از کشورمان را بررسی کردهایم.
سمنوپزان
سنت سمنوپزان، حدود 20 روز مانده به عید نوروز انجام میشود تا سمنو برای سفره هفت سین آماده باشد.
چهارشنبه سوری
اکثر مردم در شب چهارشنبه آخر سال، از بیابانها علف و هیزم جمع میکردند، به خانهها میبردند و در این شب، کپههایی از این هیزمها را آتش میزدند و از روی آن می پریدند.در داودآباد ورامین، کپههایی از آتش را رو به قبله قرار میدادند و سه دفعه از روی آتش میپریدند؛ جهت اول و آخر به سمت قبله و بار دوم پریدن آنها در جهت مخالف قبله میشد!
در شب چهارشنبه سوری (http://www.hamshahrionline.ir/news-46763.aspx)، عدهای پشت در، دیوار، پشت بام یا سر چهار راه میایستادند و هر نیتی که داشتند به فال نیک یا بد تأویل میکردند.
شخصی که حرفها را به فال نیک گرفته بود، اگر به حاجت و نیت خود می رسید، برای افرادی که حرفهای خوب میزدند، هدیهای تهیه می کرده و به آنها میداد.
شال اندازی
بعضی خانهها سوراخی وسط سقف داشتند که از سوراخ، طاق شالی را به داخل خانه آویزان می کردند و صاحبخانه به آن شال چیزی می پیچید و گره میزد.شخصی که شال را داخل انداخته بود، آن را بالا می کشید و آنچه به شال پیچیده شده بود را برای شفای بیمار مفید میدانست.
قاشقزنی
دراین مراسم، به طور معمول، پسر بچه ها، جوانها یا دختران کوچک، چادری روی سر می انداختند و سعی می کردند که شناخته نشوند و در پشت در یا دیوار هر منزلی با یک قاشق به داخل کاسهای مسی یا روی میزدند تا اینکه صاحبخانه بیرون بیاید و در کاسه آنها پول، شکلات، شیرینی یا آجیل بریزد.
حاجت خواهی
در روستای ظهیرآباد، تعدادی جمع می شدند و هر یک حاجت خود را در نظر گرفته و نیت می کردند و بعد اشیائی مانند دکمه، سنجاق، گیره و ... را داخل یک خمره می ریختند و در آن خمره نیز آب می ریختند؛ سپس فردی مسن، هر یک از اشیاء رابیرون می آورد و شعر گونه ای می ساخت و می خواند.هر کس با دیدن شیء خود و شنیدن شعری که برایش خوانده می شد، آن شعر را به فال نیک یا بد برای حاجت خود تعبیر و تأویل می کرد.