A.L.I
31st January 2009, 11:02 PM
این مطلب مربوط به 2 سال گذشته است اما حاوی نکات جالبی در خصوص تحقیق میباشد:
چند هفته اي از برگزاري همايش بررسي مسائل جامعه شناسي ايران مي گذرد .تا امروز گزارش جامعي از سخنراني هاي ارائه شده در همايش را در فضاي وبلاگ ها نديدم.معمولآ درهمايش هايي كه دوست عزيزم حميد ضيايي پرور حضور دارد مطمئن هستم كه گزارش رويداد ها را بلا درنگ تهيه ومنتشر مي كند. اميد داشتم با توجه به حضور ايشان گزارش همايش را در وب لاگش مي خواندم كه تا امروز موفق نشدم ،لذا در اين پست فرازهايي از سخنراني هاي نشست صبح را كه از آنها يادداشت برداشته ام و به نظرم نكات قابل تآمل تري هستند در ذيل درج مي كنم:
دكتر توسلي
-مشكل اساسي جامعه شناسان اين است كه مي خواهند با روش هاي عقلاني ومنطقي مسائل احساسي وغير عقلاني را حل وبر رسي كنند.(به نقل از پالتو)
-مسائل علوم اجتماعي را بايد در بستر سالم وآزادانه طرح كرد وبايد به شرائط اجتماعي نيز نظر داشت.
دكتر رفيع پور
-با رفتن ايران به سوي تجدد وضعيت اجتماعي تنزل پيدا مي كند.
-در ايران به تجربيات ديگران اهميت داده نمي شود.
-نظام اطلاع رساني در كشور ما دچار اختلال است.
-در نظام علمي كشور ما هدف فردي است نه جمعي.
-نظام علمي ما از خود بيگانه است .
-بسياري از نظريه ها ي جامعه شناسي در ايران پاسخگوي مشكلات نيست.
-كساني كه دغدغه علمي ندارند نمي توانند مسائل ملي را بدرستي بررسي كنند.
-كپي برداري از منابع از مشكلات عمده جامعه علمي كشور است.
-براي اصلاح جامعه بايد ديد كه خودمان تا چه اندازه هنجاري بوده ويا عمل مي كنيم.
-ايران يكي از بهترين وپيچيده ترين آزمايشگاه هاي جامعه شناسي است.
-در جامعه ايران شخصيت علمي جامعه شناسان خوب شكل مي گيرد(همچون اريك فروم در مكزيك).
-جامعه شناسان بايد بيشتر بدنبال محتوا باشند تا شكل(محتواي جامعه بيشتر از شكل آن قابل بررسي است)
-در يك سازماندهي مناسب ؛رآس هرم جوان پروران وپائئن آن استاد پذيران قرار دارند.
-علي رغم اثر گذاري عناصر فرهنگي وگذشته كشور در جامعه شناسي كمتر بدآنها توجه مي شود.
دكتر ساروخاني
-پژوهش هم تابع ساختار وهم موقعيت هاي اجتماعي است.
-تحقيق يك فراورده اجتماعي است ونشانه جامعه را در خود دارد.
-تحقيق جايگاه شكستن مرز هاي علمي است.
-پژوهش از جنس فرا مادي است(با پول نمي توان انگيزه آفريد).
-تحقيق خود في ذاته يك پديده اجتماعي است.
اهميت تحقيق
.-نقش تحقيق در مديريت ونظام مديريت وطراحي برنامه هاي استراتژيك بسيارحائز اهميت است.
-تحقيق به منزله دانش است (خاستگاه دانش است).
-امروزه اگر سازمان مولد كالا ويا خدمات تحقيق نكند مي ميرد.(اشاره به تحقيقات گسترده شركت هواپيما سازي بوئينگ).
-تحقيق به مثابه آگاهي است.
-محققان تمثيلي از هرمز هستند كه نور را جابجا مي كنند.
وضعيت تحقيق در جهان
-در كشور هاي توسعه يافته به ازاي هر نفر سرانه تحقيق 400 دلار است.
كشور ژاپن به ازاي هر يك ميليون نفر 82 نفر محقق دارد.
چالش هاي تحقيق در ايران
-ماهيت دانش اجتماعي است ولذا سر وكار داشتن با انسان بسيار دشوار است.
-طبيعت راستگوست در حالي كه مردم ايران طبيعتي محافظه كار و ناراست دارند.
-در ايران سنت تحقيق شكل نگرفته است.
-نا كار آمدي نيروي انساني(شكل نگرفتن فرهنگ تحقيق در خانواده/فقدان استعداد وقريحه توانمند /عدم توجه به خلاقيت در نظام آموزشي كشور/منزوي شدن علوم انساني ودانش آموختگان آن/فقدان فضاي انگيزشي/نا تواني دولت وجامعه در تربيت پژوهشگران توانمند).
تنگنا هاي بينشي
-پوزيتويسم دنياي سطحي را برايمان فراهم كرده است ولذا جامعه شناسي دوران كودكي خود را در ايران سپري مي كند.
-در ايران عقلانيت معنايي، پوزيتيويسم را مطرح مي كند وليكن معناي آن نفي مي شود.
-پوزيتيويسم عقلاني محور است در حاليكه جامعه شناسي معنا محور است.
-صلاحيت پژوهشگران وپاسخگويان در ايران مد نظر قرار نمي گيرد.
-توليدات علمي وپژوهشي در كشور خروار گونه است وليكن فاقد اعتبار لازم.
-هنوز در انديشه توليد محقق نيستيم.
-در نشر داده ها واطلاعات علمي خست به خرج مي دهيم در حالي كه دانشمندان مي با يد بر شانه هاي هم قرار گيرند.
-براي پخته كردن انديشه ها محفل وپاتوقي وجود ندارد.
تحقيق در مدار حركت توسعه قرار نگرفته است.
مسئولان با تحقيق آشنا نيستند وهزينه هاي آن را تحمل نمي كنند.
نتيجه گيري
-درحوزه پژوهش در سپهر صوري قرار داريم نه در سپهر واقعي(تحقيقات بيشتر در حوزه دولتي اسيت وبه مثابه يك مد اجتماعي).
-در تحقيقات به نوعي رابطه مدار يم نه ضابطه مدار.
-در ايران تحقيقيات در حاشيه قرار دارد وعملآ هضم شدني است(نهادينه نشده است).
نگراني اصلي جامعه علمي كشور در سال هاي آتي شكاف بين حوز هاي علوم است.
دكتر ميرزايي(نشست صبح روز دوم)
-پاره اي از عوامل تآثير گذار بر افت كيفيت آموزش در ايران
-در برنامه ريزي هاي درسي جامعه نگري رعايت نمي شود.
-به توالي منطقي دروس توجه كافي نمي شود وبرخي دروس با يكديگر هم پوشاني دارد.
-در امتحانات ورودي تحصيلات تكميلي از تست هاي استاندارد نشده استفاده مي شود!
-علوم هر روزه تخصصي تر مي شود در حاليكه متخصصان جامع نگر وجود ندارد.
-تراكم ساعات تدريس اعضائ هيآت علمي مانع فرا گير ي وبازآموزي است.
منبع (http://mfatorehchi.blogfa.com/post-155.aspx)
http://msciaum.blogfa.com/8609.aspx
چند هفته اي از برگزاري همايش بررسي مسائل جامعه شناسي ايران مي گذرد .تا امروز گزارش جامعي از سخنراني هاي ارائه شده در همايش را در فضاي وبلاگ ها نديدم.معمولآ درهمايش هايي كه دوست عزيزم حميد ضيايي پرور حضور دارد مطمئن هستم كه گزارش رويداد ها را بلا درنگ تهيه ومنتشر مي كند. اميد داشتم با توجه به حضور ايشان گزارش همايش را در وب لاگش مي خواندم كه تا امروز موفق نشدم ،لذا در اين پست فرازهايي از سخنراني هاي نشست صبح را كه از آنها يادداشت برداشته ام و به نظرم نكات قابل تآمل تري هستند در ذيل درج مي كنم:
دكتر توسلي
-مشكل اساسي جامعه شناسان اين است كه مي خواهند با روش هاي عقلاني ومنطقي مسائل احساسي وغير عقلاني را حل وبر رسي كنند.(به نقل از پالتو)
-مسائل علوم اجتماعي را بايد در بستر سالم وآزادانه طرح كرد وبايد به شرائط اجتماعي نيز نظر داشت.
دكتر رفيع پور
-با رفتن ايران به سوي تجدد وضعيت اجتماعي تنزل پيدا مي كند.
-در ايران به تجربيات ديگران اهميت داده نمي شود.
-نظام اطلاع رساني در كشور ما دچار اختلال است.
-در نظام علمي كشور ما هدف فردي است نه جمعي.
-نظام علمي ما از خود بيگانه است .
-بسياري از نظريه ها ي جامعه شناسي در ايران پاسخگوي مشكلات نيست.
-كساني كه دغدغه علمي ندارند نمي توانند مسائل ملي را بدرستي بررسي كنند.
-كپي برداري از منابع از مشكلات عمده جامعه علمي كشور است.
-براي اصلاح جامعه بايد ديد كه خودمان تا چه اندازه هنجاري بوده ويا عمل مي كنيم.
-ايران يكي از بهترين وپيچيده ترين آزمايشگاه هاي جامعه شناسي است.
-در جامعه ايران شخصيت علمي جامعه شناسان خوب شكل مي گيرد(همچون اريك فروم در مكزيك).
-جامعه شناسان بايد بيشتر بدنبال محتوا باشند تا شكل(محتواي جامعه بيشتر از شكل آن قابل بررسي است)
-در يك سازماندهي مناسب ؛رآس هرم جوان پروران وپائئن آن استاد پذيران قرار دارند.
-علي رغم اثر گذاري عناصر فرهنگي وگذشته كشور در جامعه شناسي كمتر بدآنها توجه مي شود.
دكتر ساروخاني
-پژوهش هم تابع ساختار وهم موقعيت هاي اجتماعي است.
-تحقيق يك فراورده اجتماعي است ونشانه جامعه را در خود دارد.
-تحقيق جايگاه شكستن مرز هاي علمي است.
-پژوهش از جنس فرا مادي است(با پول نمي توان انگيزه آفريد).
-تحقيق خود في ذاته يك پديده اجتماعي است.
اهميت تحقيق
.-نقش تحقيق در مديريت ونظام مديريت وطراحي برنامه هاي استراتژيك بسيارحائز اهميت است.
-تحقيق به منزله دانش است (خاستگاه دانش است).
-امروزه اگر سازمان مولد كالا ويا خدمات تحقيق نكند مي ميرد.(اشاره به تحقيقات گسترده شركت هواپيما سازي بوئينگ).
-تحقيق به مثابه آگاهي است.
-محققان تمثيلي از هرمز هستند كه نور را جابجا مي كنند.
وضعيت تحقيق در جهان
-در كشور هاي توسعه يافته به ازاي هر نفر سرانه تحقيق 400 دلار است.
كشور ژاپن به ازاي هر يك ميليون نفر 82 نفر محقق دارد.
چالش هاي تحقيق در ايران
-ماهيت دانش اجتماعي است ولذا سر وكار داشتن با انسان بسيار دشوار است.
-طبيعت راستگوست در حالي كه مردم ايران طبيعتي محافظه كار و ناراست دارند.
-در ايران سنت تحقيق شكل نگرفته است.
-نا كار آمدي نيروي انساني(شكل نگرفتن فرهنگ تحقيق در خانواده/فقدان استعداد وقريحه توانمند /عدم توجه به خلاقيت در نظام آموزشي كشور/منزوي شدن علوم انساني ودانش آموختگان آن/فقدان فضاي انگيزشي/نا تواني دولت وجامعه در تربيت پژوهشگران توانمند).
تنگنا هاي بينشي
-پوزيتويسم دنياي سطحي را برايمان فراهم كرده است ولذا جامعه شناسي دوران كودكي خود را در ايران سپري مي كند.
-در ايران عقلانيت معنايي، پوزيتيويسم را مطرح مي كند وليكن معناي آن نفي مي شود.
-پوزيتيويسم عقلاني محور است در حاليكه جامعه شناسي معنا محور است.
-صلاحيت پژوهشگران وپاسخگويان در ايران مد نظر قرار نمي گيرد.
-توليدات علمي وپژوهشي در كشور خروار گونه است وليكن فاقد اعتبار لازم.
-هنوز در انديشه توليد محقق نيستيم.
-در نشر داده ها واطلاعات علمي خست به خرج مي دهيم در حالي كه دانشمندان مي با يد بر شانه هاي هم قرار گيرند.
-براي پخته كردن انديشه ها محفل وپاتوقي وجود ندارد.
تحقيق در مدار حركت توسعه قرار نگرفته است.
مسئولان با تحقيق آشنا نيستند وهزينه هاي آن را تحمل نمي كنند.
نتيجه گيري
-درحوزه پژوهش در سپهر صوري قرار داريم نه در سپهر واقعي(تحقيقات بيشتر در حوزه دولتي اسيت وبه مثابه يك مد اجتماعي).
-در تحقيقات به نوعي رابطه مدار يم نه ضابطه مدار.
-در ايران تحقيقيات در حاشيه قرار دارد وعملآ هضم شدني است(نهادينه نشده است).
نگراني اصلي جامعه علمي كشور در سال هاي آتي شكاف بين حوز هاي علوم است.
دكتر ميرزايي(نشست صبح روز دوم)
-پاره اي از عوامل تآثير گذار بر افت كيفيت آموزش در ايران
-در برنامه ريزي هاي درسي جامعه نگري رعايت نمي شود.
-به توالي منطقي دروس توجه كافي نمي شود وبرخي دروس با يكديگر هم پوشاني دارد.
-در امتحانات ورودي تحصيلات تكميلي از تست هاي استاندارد نشده استفاده مي شود!
-علوم هر روزه تخصصي تر مي شود در حاليكه متخصصان جامع نگر وجود ندارد.
-تراكم ساعات تدريس اعضائ هيآت علمي مانع فرا گير ي وبازآموزي است.
منبع (http://mfatorehchi.blogfa.com/post-155.aspx)
http://msciaum.blogfa.com/8609.aspx