تلاوت قرآن و شرایط وآثار آن

[صاصائیل]

از امام صادق (ع) منقول است که:
آن کس که به هنگام قرائت قرآن،در برابر عظمت پروردگار،خاضع و خاکسار نگردد و قلبش رقت نگیرد وحالت حزن و اندوه براو چیره نگردد و درعمق وجود خود خلاص و رهایی نیابد،نسبت به شان خداوند جل جلاله استخفاف کرده است.
پس خواننده قرآن به سه چیز نیازمند است:
1/قلب خاشع
2/بدن فارغ
3/محل خالی از اغیار
چون قلب آدمی خاشع شود،شیطان از او میگریزد و چون نفس انسان ،فارغ و آسوده از اسباب دنیوی شود،قلب او تجرد لازم را برای تلاوت قرآن حاصل خواهد کرد،و از عوارض بازدارنده،که موجب محرومیت وی از برکات نور قرآن است،امان می یابد.
اگر محلی خالی از اغیار داشته باشد ،دراین حالت به تلاوت کلام الله بپردازد،روح و ضمیرش با خداوند متعال مانوس میشود .