رفتن ...

[A M S E T I S]

رفتن دلیل نبودن نیست

در آسمان تو پرواز می کنم

عصری غمگین و غروبی غمگین تر در پیش

من بی زار از خود و کرده خویش

دل نامهربانم را بر دوش می کشم

تا آنسوی مرزهای انزوا پنهانش کنم

در اوج نیزار های پشیمانی

و ابرهای سیاه سرگردان که با من از یک طایفه اند

سلام می گویم

تو باور نکن اما من عاشقم

[تووت فرنگی]

[nishkhand] او از دست رفتی...

[yas-90]

دستانم را در سردی سرمای زمستان وجودم جا گذاشته ام
در پرواز ،
رفتن ،
رفتن، بدون هیاهوی ماندن !!!
رفتن ، بدون هیاهوی باز گشتن !
رفتن و رفتن ...
سادگی بدون اشک !
وبه اوج رسیدن ...
اشک و لبخند .
در هیاهوی چشمانم همین ها ست ، فقط !!! ... ...

[yas-90]

فصل ِ جديد دفترم شعر ِ سپيد رفتنه

پشت حصار ِ سرخ غم جا واسه حرفامون كمه



صداي تاريك ِ دلم مي گه اسير ِ مردنم

من شكسته ي غريب رفيق زخم خوردنم



تو يك ستاره ي لطيف تو خلوت ِ شبِ مني

تو مطلعِ ناب ِ غزل شروع فصل رفتني



وقتی کنارت می شینم دردای من شسته میشه

نگاه ِ بارونی من رو به چشات بسته میشه



کاش همه ی ثانیه ها تو دستای تو سال می شد

کابوس ِ ویرونی تن واهمه و خیال می شد



نیستی و این قافیه ها جز یه خیال واهی نیست

تو وسعت دریای من حتی یه دونه ماهی نیست



صداي پاي كوچِ شب صداي شعر نو مياد

خرمن بیمار دلم آتيش بي شعله مي خواد



شب با همه تنهايياش دلخوشي راه ِ منه

به من اشاره مي كنه دوباره وقت رفتنه



همیشه مثل قاصدک خسته ی راه ِ سفرم

من اون مسافرم که از راه ِ دل ِ تو میگذرم



بهمن کیاست