Joseph Goebbels
3rd January 2012, 10:46 PM
http://nojum.ir/files/apod/1112/111217.jpg
انتظار می‌‌رفت دنباله‌دار لاوجوی (Lovejoy (C/2011 W3 نیز مانند بیشتر دنبالهدارهای خورشید خراشِ، از برخورد نزدیک با خورشید (http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2011/16dec_cometlovejoy/) نجات پیدا نکند، اما نجات پیدا کرد. در این تصویر که 16 دسامبر از تاج نگارِ (http://sohowww.nascom.nasa.gov/pickoftheweek/old/03dec2011/) فضاپیمای تحقیقاتی خورشید (SOHO) گرفته شده است، باقی مانده‌های دم هنوز در حال حرکت به سمت (http://sungrazer.nrl.navy.mil/index.php?p=news/birthday_comet_c1) خورشید هستند و و گیسو یا سر درخشان نیز که در حال فاصله گرفتن از (http://sungrazer.nrl.navy.mil/index.php?p=news/birthday_comet_c1) خورشید است، دیده میشود. صفحه‌ی دایره‌ای جلوی تابش خیره کننده‌ی خورشید را گرفته است و موقعیت خورشید در پشت صفحه با دایره‌ی سفید ر رنگی مشخص شده است. سر دنباله‌دار لاوجوی به تنهایی به قدری درخشان بود که پیکسل‌های دوربین عکاسی را اشباع کرد و رگه‌های افقی به وجود آورد. بر اساس مدار دنبالهدارهای خورشید خراش (http://apod.nasa.gov/apod/ap090322.html) ،تصور میشود که آن‌ها به خانواده‌ی دنبالهدارهای کروتز (Kreutz) تعلق دارند که از تکه تکه شدن پیاپی یک دنباله‌دار بزرگ که در قرن دوازده میلادی از فاصله‌ی کمی از خورشید عبور کرده است به وجود آمده‌اند. دوربین سوهو(SOHO)، بسیاری از اینگونه دنباله‌دارها را کشف کرده است. اما اینبار، برخلاف دیگر خورشیدخراش‌ها، این دنباله‌دار را اولین بار منجم آماتور استرالیایی، تری لاوجوی (Terry Lovejoy) (http://tech.groups.yahoo.com/group/comets-ml/message/18445)، از رصدخانه‌ای زمینی شناسایی کرده است. تخمین زده میشود که دنباله‌دار لاوجوی به فاصله‌ی 120 هزار کیلومتری از سطح خورشید رسیده است و احتمالاً با هسته‌ی بزرگی که داشته است پس عبور از حضیض (http://www.windows2universe.org/physical_science/physics/mechanics/orbit/perihelion_aphelion.html) خورشیدی از شرایطی سخت جان سالم به در برده است. فیلم‌های قابل توجهی از این برخورد از دید رصدخانه‌‌ی پویای خورشیدی وجود دارد که در اینجا می‌توانید ببینید (http://sdo.gsfc.nasa.gov/gallery/potw.php?v=item&id=79).
http://nojum.ir/fa/apod/111217.aspx (http://nojum.ir/fa/apod/111217.aspx)
انتظار می‌‌رفت دنباله‌دار لاوجوی (Lovejoy (C/2011 W3 نیز مانند بیشتر دنبالهدارهای خورشید خراشِ، از برخورد نزدیک با خورشید (http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2011/16dec_cometlovejoy/) نجات پیدا نکند، اما نجات پیدا کرد. در این تصویر که 16 دسامبر از تاج نگارِ (http://sohowww.nascom.nasa.gov/pickoftheweek/old/03dec2011/) فضاپیمای تحقیقاتی خورشید (SOHO) گرفته شده است، باقی مانده‌های دم هنوز در حال حرکت به سمت (http://sungrazer.nrl.navy.mil/index.php?p=news/birthday_comet_c1) خورشید هستند و و گیسو یا سر درخشان نیز که در حال فاصله گرفتن از (http://sungrazer.nrl.navy.mil/index.php?p=news/birthday_comet_c1) خورشید است، دیده میشود. صفحه‌ی دایره‌ای جلوی تابش خیره کننده‌ی خورشید را گرفته است و موقعیت خورشید در پشت صفحه با دایره‌ی سفید ر رنگی مشخص شده است. سر دنباله‌دار لاوجوی به تنهایی به قدری درخشان بود که پیکسل‌های دوربین عکاسی را اشباع کرد و رگه‌های افقی به وجود آورد. بر اساس مدار دنبالهدارهای خورشید خراش (http://apod.nasa.gov/apod/ap090322.html) ،تصور میشود که آن‌ها به خانواده‌ی دنبالهدارهای کروتز (Kreutz) تعلق دارند که از تکه تکه شدن پیاپی یک دنباله‌دار بزرگ که در قرن دوازده میلادی از فاصله‌ی کمی از خورشید عبور کرده است به وجود آمده‌اند. دوربین سوهو(SOHO)، بسیاری از اینگونه دنباله‌دارها را کشف کرده است. اما اینبار، برخلاف دیگر خورشیدخراش‌ها، این دنباله‌دار را اولین بار منجم آماتور استرالیایی، تری لاوجوی (Terry Lovejoy) (http://tech.groups.yahoo.com/group/comets-ml/message/18445)، از رصدخانه‌ای زمینی شناسایی کرده است. تخمین زده میشود که دنباله‌دار لاوجوی به فاصله‌ی 120 هزار کیلومتری از سطح خورشید رسیده است و احتمالاً با هسته‌ی بزرگی که داشته است پس عبور از حضیض (http://www.windows2universe.org/physical_science/physics/mechanics/orbit/perihelion_aphelion.html) خورشیدی از شرایطی سخت جان سالم به در برده است. فیلم‌های قابل توجهی از این برخورد از دید رصدخانه‌‌ی پویای خورشیدی وجود دارد که در اینجا می‌توانید ببینید (http://sdo.gsfc.nasa.gov/gallery/potw.php?v=item&id=79).
http://nojum.ir/fa/apod/111217.aspx (http://nojum.ir/fa/apod/111217.aspx)