غزل آشنا
1st January 2012, 08:50 AM
به التهاب بافت ريه که همراه با تراکم فضای آلوئولی باشد ، پنومونی گفته می شود . البته بيشتر در طي شير خوارگي و ابتداي کودکي ديده مي شود . ممکن است يک بيماري الوليه باشد يا ثانويه بر بيماري ديگري اتفاق افتد .
اتيولوژی :
شايعترين اتيولوژی پنومونی درکودکان عفونتهای ويروسی است . عفونتهای باکتريايی 30-10 % پنومونی های اطفال راشامل می شوند . ميکرو ارگانيسم ها ازراه انتشار خونی يا گسترش موضعی ازسيستم برونشيال به طرف پايين ، به ريه می رسند .
عفونتهای تنفسی ويروسی اغلب پيش درآمد عفونتهای باکتريايی می باشد. شير خواران 1تا 3 ماهه اغلب به پنومونی بدون تب مبتلا می شوند ، که اکثرا" ناشی از عوامل مادرزادی يا کسب شده از محيط می باشند ، نظير اوره پلاسما اوره ليتيکوم ، کلاميديا تراکو ماتيس ، سيتو مگالو ويروس ، پنوموسيستيس کارينی ، RSV ويروس آنفلوانزا ، پارا انفلوانزا ازعلل شايع پنومونی ويروسی هستند . آدنو ويروس و سرخک می توانند سبب بيماری شديد شوند . استرپتوکوک پنومونيه شايعترين علت پنومونی باکتريال است . استافيلوکوک اورئوس ازعلل نادر پنومونی در شيرخواران است ولی پنومونی آن با امپيم ، پنوماتوسل ، نارسايی تنفسی و حال عمومی وخيم همراه است . پنومونی در کودکان مبتلا به فيبروز کيستيک غالبا" به علت استافيلوکوک اورئوس ( درشيرخوارگی ) ، سودو موناس آئرو زينا يا بور خولدريا سپاسيا ( دربچه های بزرگتر ) است .
از نظر مورفولوژي به صورت زير تقسيم مي گردد :
* Lobar : تمام يا بخش بزرگي از يک يا تعداد بيشتري از لب هاي ريه گرفتار است .
* برونکوپنوموني : در برونشیول هاي انتهايي آغاز مي گردد که با ترشحات چرکي مخاطي مسدود مي گردد .
* پنوموني Interstital : فرآيند التهابي که ديواره هاي آلوئولي و بافت هاي پري برونشيال و اينترلوبولار اتفاق مي افتد .
از نظر عامل ايجاد کننده نيز به شکل زير تقسيم مي شود :
* پنوموني ويرال : بيشتر از باکتريال اتفاق مي افتد ، اکثرا با عفونت هاي ويراي فوقاني تنفسي همراه است . پيش آگهي معمولا خوب است ، البته کودک مستعد به تهاجم باکتريال نيز مي گردد .
درمان معمولا علامتي است و شامل معيار هايي جهت بهبود اکسيژن رساني و ايجاد آرامش از طريق تجويز اکسيژن با رطوبت خنک ، فيزيوتراپي قفسه سينه و تخليه وضعيتي ، ضد تب و دادن مايعات زياد مي باشد .
* پنوموني آتيپيک اوليه : عفونت با مايکوپلاسما پنومونيه ، معمول ترين علت پنوموني در کودکان 12 - 5 سال است . در پاييز و زمستان و در نواحي شلوغ بيشتر است . بيمران اکثرا طي 7 تا 10 روز از مرحله حاد بهبودي مي يابند . به دنبال آن يک هفته نقاهت وجود دارد . بستري به ندرت لازم است و درمان علامتي و حمايتي صورت مي گيرد .
* پنوموني باکتريال : در کودکان پس از دوره نوزادي ، پنوموني باکتريال الگوي باليني خاصي را ايجاد مي کند که به افتراق آن از ساير نوموني ها کمک مي کند . شروع ناگهاني است و معوملا ابتدا يک عفونت ويروسي وجود دارد که با مختل نمودن مکانيسم هاي دفاعي فوقاني تنفس ، موجب گسترش باکتري ها ميگردد . کودک بيمار به نظر مي رسد ، و علائم موضعي و عمومي دارد مثل تب ، بد حالي ، تنفس سريع ، و کم عمق ، سرفه و درد سينه که با تنفس تشديد مي شود و ممکن است به شکم منتشر گردد . لرزش معمول است و علائم مننژيسم نيز ممکن است ديده شود . بيشتر کودکان بزرگتر دچار پنوموني پنوموکوکي را مي توان در خانه درمان کرد . آنتي بيوتيک ، استراحت در تخت ، دريافت مايع آزاد و ضد تب معيار هاي اصلي درمان مي باشد . بستري زماني صورت مي گيرد که افيوژن پلور يا آمپيم وجود داشته باشد يا کودک دچار پنوموني استافيلوکوکي باشد . در شير خوران و کودکان کوچک بهتر است بستري در بيمارستان صورت گيرد زيرا دوره بيماري متفاوت بوده و احتمال عوارض نيز بيشتر است . مايعات معمولا وريدي داده مي شود و در صورت ديسترس تنفسي ، اکسيژن لازم است . خطر پنوموتراکس در پنوموني استافيلوکوکي بيشتر است و افيوژن پلور و اوتت مياني با پنوموني پنوموکوکي بيشتر همراه است . براي خروج ترشحات چرکي يا تزريق آنتي بيوتيک مستقيم به فضاي جنب ممکن است توراسنتز لازم باشد . افيوژن هاي غير چرکي معمولا نياز به خارج کردن ندارند . پيش آگهي عفونت هاي پنوموکوکي بخصوص اگر تشخيص و درمان زود صورت گيرد خوب است . دوره پنوموني استافيلوکوکي معمولا طولاني است .
علايم بالينی
تظاهرات بالينی پنومونی های ويروسی وباکتريايی غالبا" تفاوت دارند .تاکی پنه ، سرفه ، ضعف و بی حالی ، درد پلورتيک قفسه سينه و رتراکسيون عضلات تنفسی درهردو نوع مشترک است .پنومنی های ويروسی بيشتر باسرفه ، ويز يا استريدور همراه هستند و تب کمتر ازپنومونيهای باکتريايی می باشد . CXR درشکل ويروسی ، انفيلتراسيون های منتشر خطی ناشی از برونکو پنومونی رانشان می دهد وتعداد گلبول های سفيد اغلب تغييری نمی کند ( اکثريت با سلولهای لنفوسيت است ) .
پنومونی های باکتريايی به طور مشخص همراه با سرفه ، تب زياد ، تنگی نفس و يافته های سمعی تراکم بافتي ( کاهش صدا های تنفسی يا پيدايش صدای توبولر ، ماتيته در دق و اگوفونی دريک ناحيه محدود ) می باشند . CXR درپنومونی باکتريايی اغلب تراکم لوبر و افوزيون پلور ( 30-10% ) رانشان می دهد . تعداد گلبولهاي سفيد نيز ، افزايش می يابند که اکثريت بانوتروفيل ها می باشد.
تشخيص
برای تشخيص قطعی پنومونی مشخص کردن ارگانيسم عامل بيماری الزامی است.
مراقبت و درمان :
1- ارزيابي از نظر ديسترس تنفسي از طريق بررسي علائم حياتي و وضعيت تنفس
2- دادن داروهاي تجويز شده
الف ) آنتي بيوتيک ها براي درمان پنوموني باکتريال مورد استفاده دارد . پنيسيلين جي معمولا براي پنوموني پنوموککي و استرپتوکوکي ، يک پنيسيلين مقاوم به پليسيليناز ( متيسيلين ) معمولا براي پنوموني استافيلوکوکي استفاده مي شود .
ب) آنتي بيوتيک ها برا ي پنوموني ويرال استفاده نمي شوند اما ممکن است براي کاهش خطر عفونت باکتريال ثانويه تجويز شود .
3 - بهبود اکسيژن رساني و يک الگوي طبيعي تنفس :
الف ) تجويز برونکو ديلاتور ها ، ضد التهاب ها ، موکوليتيک ها و اکسپکتورانت ها
ب ) بالا بردن سر تخت براي اينکه کودک يک پوزيشن راحت تر داشته باشد
پ ) تجويز اکسيژن در صورت نياز
ت) انجام فيزيوتراپي قفسه سينه در حد تحمل کودک ، که مي تواند با پالس اکسي متري کنترل شود .
ث ) تغيير پوزيشن دوره اي کودک بايد انجام شود ، از يک طرف به طرف ديگر و از جلو به عقب براي بهبود ترشح برونش و بهبود اتساع و تهويه تمام نواحي ريه
ج ) استفاده از ساکشن و اکسي متري در صورت لزوم
چ ) استفاده از روش هاي تسکين درد مناسب زماني که درد با مکانيسم سرفه تداخل مي نمايد
ح ) تشويق کودک به تخليه خلط
خ ) بهبود استراحت از طريق برنامه ريزي مراقبت ها يپرستاري به طوري که با استراحت کودک تداخل ننمايد ، و تشويق به انجام فعاليت هاي متناسب با سطح تحمل و سن
4 - رساندن مايعات و الکتروليت ها
الف ) مانيتور جذب و دفع
ب) اطمينان از دريافت هيدراتاسيون مناسب از طريق تشويق به مصرف مايعات يا دادن مايعات وريدي
پ ) به کودک اجازه دهيد که رژيم غذايي در حد تحمل و مورد علاقه خود را داشته باشد .
ت ) در صورت لزوم NPO بودن و رساندن مايعات وريدي
5 - کاهش ترس و اضطراب :
الف ) فراهم آوردن محيطي آرام و استفاده از رفتاري آرام و اطمينان دهنده
ب ) توضيح در مورد روش ها و وسايل ، و تشويق والدين به شرکت مراقبت از کودک
پ ) فراهم آوردن امکان فعاليت هاي سرگرم کننده و تشويق به گفتگو
6 - آموزش به کودک و خانواده
انديکاسيون بستری در پنومونی در کودکان
ديسترس تنفسی متوسط يا شديد
عدم پاسخ به آنتی بيوتيک های خوراکی
عدم توانايی در مصرف خوراکی آنتی بيوتيک ها در منزل به علت استفراغ يا عدم مصرف صحيح
تراکم لوبر در بيش از يک لوب
ضعف ايمنی
آمپيم
آبسه يا پنوماتوسل
وجود بيماری زمينه ای قلبی – ريوی( مانند ديسپلازی برونکو پولمونر يا هيپرتانسيون)
نکته : پنومونی در کودکان 5 تا 10 ساله به علت مايکو پلاسما پنومونيه يا استرپتوکوک پنومونيه ايجاد می گردد وبا اريترومايسين يا کلاريترو مايسين درمان می گردد .
پيش آگهی : کودکانی که به پنومونی مبتلا می گردند ، اغلب سريع و به طور کامل بهبود
می يابند و يافته های CXR در عرض 8-6 هفته به وضعيت طبيعی باز می گردند .
نکته : اگر پنومونی بيشتر از يک ماه ادامه يابد يا عود نمايد ، احتمالا بيماری زمينه ای وجود دارد لذا در اين بيماران بايد آزمون توبر کولين ، اندازه گيری کلر در عرق ، اندازه گيری ايمونو گلوبين های سرم و زيرگروههای IgG ، برونکوسکوپی و بلع باريوم انجام شود.
تبیان
(http://www.daneshju.ir/forum/f647/t101045.html)
Chatrooms
Announcements
Single Player Games
Translate This Page
Share This Page
اتيولوژی :
شايعترين اتيولوژی پنومونی درکودکان عفونتهای ويروسی است . عفونتهای باکتريايی 30-10 % پنومونی های اطفال راشامل می شوند . ميکرو ارگانيسم ها ازراه انتشار خونی يا گسترش موضعی ازسيستم برونشيال به طرف پايين ، به ريه می رسند .
عفونتهای تنفسی ويروسی اغلب پيش درآمد عفونتهای باکتريايی می باشد. شير خواران 1تا 3 ماهه اغلب به پنومونی بدون تب مبتلا می شوند ، که اکثرا" ناشی از عوامل مادرزادی يا کسب شده از محيط می باشند ، نظير اوره پلاسما اوره ليتيکوم ، کلاميديا تراکو ماتيس ، سيتو مگالو ويروس ، پنوموسيستيس کارينی ، RSV ويروس آنفلوانزا ، پارا انفلوانزا ازعلل شايع پنومونی ويروسی هستند . آدنو ويروس و سرخک می توانند سبب بيماری شديد شوند . استرپتوکوک پنومونيه شايعترين علت پنومونی باکتريال است . استافيلوکوک اورئوس ازعلل نادر پنومونی در شيرخواران است ولی پنومونی آن با امپيم ، پنوماتوسل ، نارسايی تنفسی و حال عمومی وخيم همراه است . پنومونی در کودکان مبتلا به فيبروز کيستيک غالبا" به علت استافيلوکوک اورئوس ( درشيرخوارگی ) ، سودو موناس آئرو زينا يا بور خولدريا سپاسيا ( دربچه های بزرگتر ) است .
از نظر مورفولوژي به صورت زير تقسيم مي گردد :
* Lobar : تمام يا بخش بزرگي از يک يا تعداد بيشتري از لب هاي ريه گرفتار است .
* برونکوپنوموني : در برونشیول هاي انتهايي آغاز مي گردد که با ترشحات چرکي مخاطي مسدود مي گردد .
* پنوموني Interstital : فرآيند التهابي که ديواره هاي آلوئولي و بافت هاي پري برونشيال و اينترلوبولار اتفاق مي افتد .
از نظر عامل ايجاد کننده نيز به شکل زير تقسيم مي شود :
* پنوموني ويرال : بيشتر از باکتريال اتفاق مي افتد ، اکثرا با عفونت هاي ويراي فوقاني تنفسي همراه است . پيش آگهي معمولا خوب است ، البته کودک مستعد به تهاجم باکتريال نيز مي گردد .
درمان معمولا علامتي است و شامل معيار هايي جهت بهبود اکسيژن رساني و ايجاد آرامش از طريق تجويز اکسيژن با رطوبت خنک ، فيزيوتراپي قفسه سينه و تخليه وضعيتي ، ضد تب و دادن مايعات زياد مي باشد .
* پنوموني آتيپيک اوليه : عفونت با مايکوپلاسما پنومونيه ، معمول ترين علت پنوموني در کودکان 12 - 5 سال است . در پاييز و زمستان و در نواحي شلوغ بيشتر است . بيمران اکثرا طي 7 تا 10 روز از مرحله حاد بهبودي مي يابند . به دنبال آن يک هفته نقاهت وجود دارد . بستري به ندرت لازم است و درمان علامتي و حمايتي صورت مي گيرد .
* پنوموني باکتريال : در کودکان پس از دوره نوزادي ، پنوموني باکتريال الگوي باليني خاصي را ايجاد مي کند که به افتراق آن از ساير نوموني ها کمک مي کند . شروع ناگهاني است و معوملا ابتدا يک عفونت ويروسي وجود دارد که با مختل نمودن مکانيسم هاي دفاعي فوقاني تنفس ، موجب گسترش باکتري ها ميگردد . کودک بيمار به نظر مي رسد ، و علائم موضعي و عمومي دارد مثل تب ، بد حالي ، تنفس سريع ، و کم عمق ، سرفه و درد سينه که با تنفس تشديد مي شود و ممکن است به شکم منتشر گردد . لرزش معمول است و علائم مننژيسم نيز ممکن است ديده شود . بيشتر کودکان بزرگتر دچار پنوموني پنوموکوکي را مي توان در خانه درمان کرد . آنتي بيوتيک ، استراحت در تخت ، دريافت مايع آزاد و ضد تب معيار هاي اصلي درمان مي باشد . بستري زماني صورت مي گيرد که افيوژن پلور يا آمپيم وجود داشته باشد يا کودک دچار پنوموني استافيلوکوکي باشد . در شير خوران و کودکان کوچک بهتر است بستري در بيمارستان صورت گيرد زيرا دوره بيماري متفاوت بوده و احتمال عوارض نيز بيشتر است . مايعات معمولا وريدي داده مي شود و در صورت ديسترس تنفسي ، اکسيژن لازم است . خطر پنوموتراکس در پنوموني استافيلوکوکي بيشتر است و افيوژن پلور و اوتت مياني با پنوموني پنوموکوکي بيشتر همراه است . براي خروج ترشحات چرکي يا تزريق آنتي بيوتيک مستقيم به فضاي جنب ممکن است توراسنتز لازم باشد . افيوژن هاي غير چرکي معمولا نياز به خارج کردن ندارند . پيش آگهي عفونت هاي پنوموکوکي بخصوص اگر تشخيص و درمان زود صورت گيرد خوب است . دوره پنوموني استافيلوکوکي معمولا طولاني است .
علايم بالينی
تظاهرات بالينی پنومونی های ويروسی وباکتريايی غالبا" تفاوت دارند .تاکی پنه ، سرفه ، ضعف و بی حالی ، درد پلورتيک قفسه سينه و رتراکسيون عضلات تنفسی درهردو نوع مشترک است .پنومنی های ويروسی بيشتر باسرفه ، ويز يا استريدور همراه هستند و تب کمتر ازپنومونيهای باکتريايی می باشد . CXR درشکل ويروسی ، انفيلتراسيون های منتشر خطی ناشی از برونکو پنومونی رانشان می دهد وتعداد گلبول های سفيد اغلب تغييری نمی کند ( اکثريت با سلولهای لنفوسيت است ) .
پنومونی های باکتريايی به طور مشخص همراه با سرفه ، تب زياد ، تنگی نفس و يافته های سمعی تراکم بافتي ( کاهش صدا های تنفسی يا پيدايش صدای توبولر ، ماتيته در دق و اگوفونی دريک ناحيه محدود ) می باشند . CXR درپنومونی باکتريايی اغلب تراکم لوبر و افوزيون پلور ( 30-10% ) رانشان می دهد . تعداد گلبولهاي سفيد نيز ، افزايش می يابند که اکثريت بانوتروفيل ها می باشد.
تشخيص
برای تشخيص قطعی پنومونی مشخص کردن ارگانيسم عامل بيماری الزامی است.
مراقبت و درمان :
1- ارزيابي از نظر ديسترس تنفسي از طريق بررسي علائم حياتي و وضعيت تنفس
2- دادن داروهاي تجويز شده
الف ) آنتي بيوتيک ها براي درمان پنوموني باکتريال مورد استفاده دارد . پنيسيلين جي معمولا براي پنوموني پنوموککي و استرپتوکوکي ، يک پنيسيلين مقاوم به پليسيليناز ( متيسيلين ) معمولا براي پنوموني استافيلوکوکي استفاده مي شود .
ب) آنتي بيوتيک ها برا ي پنوموني ويرال استفاده نمي شوند اما ممکن است براي کاهش خطر عفونت باکتريال ثانويه تجويز شود .
3 - بهبود اکسيژن رساني و يک الگوي طبيعي تنفس :
الف ) تجويز برونکو ديلاتور ها ، ضد التهاب ها ، موکوليتيک ها و اکسپکتورانت ها
ب ) بالا بردن سر تخت براي اينکه کودک يک پوزيشن راحت تر داشته باشد
پ ) تجويز اکسيژن در صورت نياز
ت) انجام فيزيوتراپي قفسه سينه در حد تحمل کودک ، که مي تواند با پالس اکسي متري کنترل شود .
ث ) تغيير پوزيشن دوره اي کودک بايد انجام شود ، از يک طرف به طرف ديگر و از جلو به عقب براي بهبود ترشح برونش و بهبود اتساع و تهويه تمام نواحي ريه
ج ) استفاده از ساکشن و اکسي متري در صورت لزوم
چ ) استفاده از روش هاي تسکين درد مناسب زماني که درد با مکانيسم سرفه تداخل مي نمايد
ح ) تشويق کودک به تخليه خلط
خ ) بهبود استراحت از طريق برنامه ريزي مراقبت ها يپرستاري به طوري که با استراحت کودک تداخل ننمايد ، و تشويق به انجام فعاليت هاي متناسب با سطح تحمل و سن
4 - رساندن مايعات و الکتروليت ها
الف ) مانيتور جذب و دفع
ب) اطمينان از دريافت هيدراتاسيون مناسب از طريق تشويق به مصرف مايعات يا دادن مايعات وريدي
پ ) به کودک اجازه دهيد که رژيم غذايي در حد تحمل و مورد علاقه خود را داشته باشد .
ت ) در صورت لزوم NPO بودن و رساندن مايعات وريدي
5 - کاهش ترس و اضطراب :
الف ) فراهم آوردن محيطي آرام و استفاده از رفتاري آرام و اطمينان دهنده
ب ) توضيح در مورد روش ها و وسايل ، و تشويق والدين به شرکت مراقبت از کودک
پ ) فراهم آوردن امکان فعاليت هاي سرگرم کننده و تشويق به گفتگو
6 - آموزش به کودک و خانواده
انديکاسيون بستری در پنومونی در کودکان
ديسترس تنفسی متوسط يا شديد
عدم پاسخ به آنتی بيوتيک های خوراکی
عدم توانايی در مصرف خوراکی آنتی بيوتيک ها در منزل به علت استفراغ يا عدم مصرف صحيح
تراکم لوبر در بيش از يک لوب
ضعف ايمنی
آمپيم
آبسه يا پنوماتوسل
وجود بيماری زمينه ای قلبی – ريوی( مانند ديسپلازی برونکو پولمونر يا هيپرتانسيون)
نکته : پنومونی در کودکان 5 تا 10 ساله به علت مايکو پلاسما پنومونيه يا استرپتوکوک پنومونيه ايجاد می گردد وبا اريترومايسين يا کلاريترو مايسين درمان می گردد .
پيش آگهی : کودکانی که به پنومونی مبتلا می گردند ، اغلب سريع و به طور کامل بهبود
می يابند و يافته های CXR در عرض 8-6 هفته به وضعيت طبيعی باز می گردند .
نکته : اگر پنومونی بيشتر از يک ماه ادامه يابد يا عود نمايد ، احتمالا بيماری زمينه ای وجود دارد لذا در اين بيماران بايد آزمون توبر کولين ، اندازه گيری کلر در عرق ، اندازه گيری ايمونو گلوبين های سرم و زيرگروههای IgG ، برونکوسکوپی و بلع باريوم انجام شود.
تبیان
(http://www.daneshju.ir/forum/f647/t101045.html)
Chatrooms
Announcements
Single Player Games
Translate This Page
Share This Page