روابط عمومی سایت
12th November 2011, 11:01 AM
12 نوامبر (21 آبان تولد نیما یوشیج)
پدر شعر نو ایران
http://jamejamonline.ir/Media/images/1387/08/21/100954101970.jpg
علي اسفندياري متخلص به نيما يوشيج در دهكده يوش در مازندران به دنيا آمد.
در 12 سالگي به همراه خانواده به تهران رفت و پس از مدتي زبان فرانسه و عربي را فرا گرفت.
او به تشويق استادش نظام وفا سرودن شعر را آغاز كرد
و بر اثر آشنايي با زبان و ادبيات فرانسه، راهي تازه در برابرش آشكار شد.
مطالعات و تحقيقات او در اين زمينه به ثمر نشست و او سبكي تازه را در شعر در پيش گرفت.
رويدادهاي اجتماعي سالهاي 1300 و 1301ش، نيما را به كنارهگيري از مردم و زندگي در ميان جنگلها دامان طبيعت و هواي آزاد كشاند و آنجا بود كه منظومه افسانه را سرود.
اين منظومه، به عنوان مهمترين اثر نيما، حد فاصلي است بين دنياي شعر قديم و دنيايي كه نيما بعدها در شعر به وجود آورد؛ و ميتوان آن را نقطه عطف و مقدمه و آغازي براي شعر فارسي معاصر دانست.
در شعر نيما وزن و قافيه در همه جا به تناسب به كار گرفته شده است. شعر آزاد نيمايي، تفاوتهاي آشكاري با شعر سنّتي داشته، از لحاظ عاطفي، بيشتر جنبه اجتماعي و انساني دارد.
او از لحاظ زبان، هر كلمهاي را در شعر نو به كار ميبُرد با اين شرط كه با كلمات مجاور، مهجور، بيگانه و ناسازگار نباشد. از نيما يوشيج به غير از مجموعه اشعار، آثار ديگري نيز به چاپ رسيده كه داستانها، اشعار و قصه براي كودكان، يادداشتها و نامهها و آثار تحقيقي از آن جملهاند.
اما مهمترين اثر اين شاعر نوپرداز ايراني، افسانه نام دارد.
نيما سرانجام در سال 1338 ش در 64 سالگي در تهران درگذشت و در امامزاده عبداللَّه تهران دفن شد.
سيوچهار سال بعد در دي ماه 1372،
با تلاش مردم نور و يوش،
پيكر نيما از محل دفن به زادگاهش در يوش منتقل گرديد.
یادش گرامی
[golrooz]
پدر شعر نو ایران
http://jamejamonline.ir/Media/images/1387/08/21/100954101970.jpg
علي اسفندياري متخلص به نيما يوشيج در دهكده يوش در مازندران به دنيا آمد.
در 12 سالگي به همراه خانواده به تهران رفت و پس از مدتي زبان فرانسه و عربي را فرا گرفت.
او به تشويق استادش نظام وفا سرودن شعر را آغاز كرد
و بر اثر آشنايي با زبان و ادبيات فرانسه، راهي تازه در برابرش آشكار شد.
مطالعات و تحقيقات او در اين زمينه به ثمر نشست و او سبكي تازه را در شعر در پيش گرفت.
رويدادهاي اجتماعي سالهاي 1300 و 1301ش، نيما را به كنارهگيري از مردم و زندگي در ميان جنگلها دامان طبيعت و هواي آزاد كشاند و آنجا بود كه منظومه افسانه را سرود.
اين منظومه، به عنوان مهمترين اثر نيما، حد فاصلي است بين دنياي شعر قديم و دنيايي كه نيما بعدها در شعر به وجود آورد؛ و ميتوان آن را نقطه عطف و مقدمه و آغازي براي شعر فارسي معاصر دانست.
در شعر نيما وزن و قافيه در همه جا به تناسب به كار گرفته شده است. شعر آزاد نيمايي، تفاوتهاي آشكاري با شعر سنّتي داشته، از لحاظ عاطفي، بيشتر جنبه اجتماعي و انساني دارد.
او از لحاظ زبان، هر كلمهاي را در شعر نو به كار ميبُرد با اين شرط كه با كلمات مجاور، مهجور، بيگانه و ناسازگار نباشد. از نيما يوشيج به غير از مجموعه اشعار، آثار ديگري نيز به چاپ رسيده كه داستانها، اشعار و قصه براي كودكان، يادداشتها و نامهها و آثار تحقيقي از آن جملهاند.
اما مهمترين اثر اين شاعر نوپرداز ايراني، افسانه نام دارد.
نيما سرانجام در سال 1338 ش در 64 سالگي در تهران درگذشت و در امامزاده عبداللَّه تهران دفن شد.
سيوچهار سال بعد در دي ماه 1372،
با تلاش مردم نور و يوش،
پيكر نيما از محل دفن به زادگاهش در يوش منتقل گرديد.
یادش گرامی
[golrooz]