Joseph Goebbels
11th November 2011, 04:21 PM
نبرد بریتانیا یکی از نبردهای مهم در جریان جنگ جهانی دوم (http://fa.wikipedia.org/wiki/جنگ_جهانی_دوم) بود که در آن نیروی هوائی آلمان نازی (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=نیروی_هوائی_آلمان_ ازی&action=edit&redlink=1&preload=الگو:ایجاد+مقاله/استخوان‌بندی&editintro=الگو:ایجاد+مقاله/ادیت‌نوتیس&summary=ایجاد+یک+مقاله+نو+از+طر ق+ایجادگر&nosummary=&prefix=&minor=&create=درست+کردن+مقاله+جدید) با بمباران (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=بمباران&action=edit&redlink=1&preload=الگو:ایجاد+مقاله/استخوان‌بندی&editintro=الگو:ایجاد+مقاله/ادیت‌نوتیس&summary=ایجاد+یک+مقاله+نو+از+طر ق+ایجادگر&nosummary=&prefix=&minor=&create=درست+کردن+مقاله+جدید) شهرها و هدف‌های نظامی و صنعتی و غیرنظامی بریتانیا (http://fa.wikipedia.org/wiki/بریتانیا) قصد داشت زمینه را برای حمله و اشغال این کشور فراهم کند. مقاومت نیروی هوائی پادشاهی (http://fa.wikipedia.org/wiki/نیروی_هوائی_پادشاهی) و بهره‌گیری از جنگنده‌های (http://fa.wikipedia.org/wiki/جنگنده)هاریکن (http://fa.wikipedia.org/wiki/هاریکن) و اسپیت‌فایر (http://fa.wikipedia.org/wiki/اسپیت‌فایر) در برابر جنگنده‌های مسراشمیت (http://fa.wikipedia.org/wiki/مسراشمیت) و بمب‌افکن‌های (http://fa.wikipedia.org/wiki/بمب‌افکن)هاینکل (http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=هاینکل&action=edit&redlink=1&preload=الگو:ایجاد+مقاله/استخوان‌بندی&editintro=الگو:ایجاد+مقاله/ادیت‌نوتیس&summary=ایجاد+یک+مقاله+نو+از+طر ق+ایجادگر&nosummary=&prefix=&minor=&create=درست+کردن+مقاله+جدید) آلمان همچنین کاربرد موفقیت‌آمیز سیستم‌های هشدار و رادار منجر به انصراف آلمان از ادامه طرح خود شد.
نبرد بریتانیا (10 جولای 1940 - 31 اکتبر 1940 )
نبرد بریتانیا نبردی است که نامش از تلاشهای استراتژیک نیروی هوایی آلمان ( موسوم به لوفت وافه ) در طول تابستان و پائیز 1940 به منظور برتری هوائی بر نیروی هوائی سلطنتی انگلیس ( موسوم به RAF ) برگرفته شد . در 18 ژوئن 1940 در دفتر نخست وزیری انگلستان وینستون چرچیل نخست وزیر این کشور طی سخنانی گفت : نبرد فرانسه به پایان رسیده است. اکنون نوبت نبرد بریتانیا است. تاریخ ثابت کرد این پیش بینی چرچیل بسیار درست بوده است .
نقشه آلمان یک عملیات آبی خاکی و هوابرد نیروی چترباز و پیاده کردن نیروها در بریتانیا در قالب عملیاتی بود که نام رمز آن شیر دریایی بود و به دنبال حملات هوایی شکل می گرفت . به عبارت دیگر حملات هوایی به بریتانیا پیش نیاز حمله آبی خاکی به بریتانیا بود .
نبرد بریتانیا اولین نبرد مهم به وسیله نیروی هوایی بود . این نبرد بزرگترین و مهمترین بمب باران هوایی تا آن تاریخ محسوب می شد . عدم موفقیت آلمان نازی در نابودی نیروی هوائی انگلیس و در هم شکستن روحیه مردم آن کشور اولین نقطه شکست قطعی آلمان در جنگ محسوب می‌شود .
نیروهای طرفین
انگلستان : 754 هواپیمای شکاری ، 149 هواپیمای شکاری بمب افکن ، 560 بمب افکن ، 500 هواپیمای دریائی ( این هواپیماها قابلیت نشست و پرواز بر روی آب را دارند ) - کل هواپیماها 1.963
آلمان : 1.107 هواپیمای شکاری ، 357 شکاری بمب افکن ، 1.380 بمب افکن ، 569 هواپیمای شناسائی - کل هواپیماها 4.074
فرماندهان طرفین
انگلستان : هوگ داودینگ، کیث پارک، ترافورد لای مالوری، سی جی کوئینتین براند، ریچارد سائول
آلمان : هرمان گورینگ (http://fa.wikipedia.org/wiki/هرمان_گورینگ)، آلبرت کسلرینگ (http://fa.wikipedia.org/wiki/آلبرت_کسلرینگ)، هوگو اشپرل، هانس یورگن اشتامپ
تلفات طرفین
انگلستان : خلبان و خدمه پرواز جنگی به تعداد 544 نفر
هواپیما به تعداد 376 بمب افکن و 1.023 جنگنده و 148 هواپیمای دریائی جمعا 1.547 هواپیما
غیر نظامیان به تعداد 27.450 نفر کشته و 32.138 زخمی
آلمان : خلبان و خدمه پرواز جنگی به تعداد 2500 نفر
هواپیما به تعداد 1.014 بمب افکن و 873 جنگنده جچمعا 1.887 هواپیما
خلبانها
قبل از جنگ RAF بشکلی فزاینده نسبت به برگزیدن داوطلب برای خدمت در نیروی هوایی به منظور قرار گرفتن در موقعیت برتر اقدام نمود . درتابستان 1940 ، RAF در حدود 9000 خلبان برای حدود 5000 هواپیما که اکثریت آن را بمب افکن تشکیل می داد در اختیار داشت . مشکل کمبود 4000 خلبان بعلت عدم کفایت در آموزش و ماموریت آنان یک نقص بزرگ بود همراه با تولید 300 هواپیما در هفته فقط 200 خلبان در همان مدت تربیت می شد . اما مشکل اساسی این بود که از 9000 خلبان موجود فقط 3 درصد آنان به اسکادرانهای جنگی اختصاص داشتند و 20 درصد خلبانان به عنوان مربی خدمت می کردند و RAF در ابتدای جنگ خلبان ورزیده کمی در اختیار داشت و با کمبود خلبان در اسکادرانهای جنگنده مواجه بود . اما نگرانی بزرگتر این بود که خلبانان داوطلب کشورهای مشترک المنافع به خوبی خلبانان RAF نبودند در 1 جولای 1940 تعداد خلبانان RAF جمعا 1103 نفر بودند . خلبانان جایگزین اغلب آموزشهای ناقص داشتند و این مسئله شمار تلفات را افزایش می داد . خلبانان خارجی که RAF را تقویت می کرد از ملل زیر بودند :
- استرالیا
- نیوزلند
- واحدهای دولت در تبعید بلژیک
- انگلیسی‌های مقیم فلسطین
- کانادا
- دولت در تبعید لهستان
- دولت در تبعید چکسلواکی
- رودزیا
- فرانسه آزاد
- ایرلند
- آفریقای جنوبی
- جامائیکا
- آمریکا
اما در مقابل لوفت وافه خلبانان بیشتری داشت که تعداد آنها 1450 نفر بود و بعلت آموزش صحیح و موثر و کارآزمودگی در جنگ داخلی اسپانیا (http://fa.wikipedia.org/wiki/جنگ_داخلی_اسپانیا) بسیار قابل بودند . آنها دوره جامع توپ ضد هوائی را به خوبی آموزش دیده بودند و تدابیر لازم برای جنگ با جنگنده‌های دشمن را یاد گرفته بودند .
قسمتها
انگلستان برای محافظت از حریم هوائی خود، فضای کشور را به بخشهای گوناگون تقسیم کرده بود که فرماندهی هر منطقه بین 2 الی 4 اسکادران را در اختیار داشت . مرکز هر بخش فرودگاه و یک اتاق عملیاتی مربوطه در اختیار داشت که این مرکز قلب این سازمان محسوب می شد . این مراکز مسئولیت عملیاتی فرودگاهها را برای هدایت اسکادرانهای پراکنده بر عهده داشتند . هر اتاق عملیاتی یک نمونه دیگر نیز داشت .
مراحل نبرد بریتانیا به 4 دوره تقسیم می‌شود که به ترتیب عبارتند از :
1- 10 جولای 1940 تا 11 آگوست . این نبرد به نبرد کانال ( مانش ) معروف است .
2- 12 آگوست تا 23 آگوست . این نبرد به حمله عقاب معروف است . این حملات یورش ابتدائی به فرودگاههای ساحلی بریتانیا بود .
3- 24 آگوست تا 6 سپتامبر . این مرحله از حملات لوفت وافه به فرودگاهها و مراکز فرماندهی بود و یک مرحله بحرانی برای RAF محسوب می شد .
4- از 7 سپتامبر به بعد که این حملات هدفمند به شهرها و بنادر بریتانیا بود .
جنگ کانال
جنگ کانال یک سری از حملات جنگنده‌های لوفت وافه به ناوگان تجاری و نظامی در کانال مانش به وسیله هواپیماهای بمب افکن شیرجه رو موسوم به اشتوکا بود. این ماموریت محدود بود زیرا مارشال کسلرینگ و اشپیرل ( هر دو از فرماندهان برجسته نیروی هوائی آلمان بودند ) به کارآمدی آن اطمینان نداشتند . اما خلبانان آلمانی به این نبرد بسیار علاقه داشتند زیرا حمله کشتی‌های گشتی مورد علاقه خلبانان اشتوکا بود .
حملات اصلی
حمله اصلی بر روی واحدهای دفاعی RAF با نام رمز حمله عقاب آغاز شد وضعیت آب و هوائی مهمترین دلیل تاخیر دز آغاز نبرد روز عقاب ( به زبان آلمانی ADLERTAG ) ( و انگلیسی EAGLE DAY ) بود که تا 13 آگوست 1940 طول کشید . در 12 اگوست اولین کوشش جنگی با حرکت واحدهای ویژه بمب افکن و شکاری موسوم به ERPROBUNGSGRUPPE 210
به ایستگاه‌های رادار استارت زده شد اما پس از6 ساعت به دلیل شرایط بد جوی بازگشتند . حمله برای واحدهای رادار مشخص شد . این عدم موفقیت به RAF امکان داد برای محافظت از خود به هواپیماهای خود دستور پرواز دهد . غفلت لوفت وافه در حمله به تاسیسات زیربنائی مانند خطوط تلفن و نیروگاههای برق که می توانستند رادارها را بی فایده کنند یک اشتباه مرگبار بود .
در روز 15 آگوست معروف به روز بزرگ ( THE GERETEST DAY ) روزی بود که لوفت وافه در یک حجم انبوه و برتری عددی نسبت به RAF حمله کرد . لوفت وافه 5 حمله به شمال انگلستان کرد در حالی که فرماندهی نیروی هوائی انگلیس اعتقاد داشت که حمله یگانهای آلمانی به جنوب متمرکز شده است و این حمله از دانمارک و نروژ آغاز شده است . به دلیل اسکورت ناکافی بمب افکنها توسط شکاریهای مستر اشمیت تعداد زیادی از بمب افکنها سرنگون شدند . نتیجه این حملات این بود که واحد لوفت شماره 5 تا پایان جنگ بریتانیا دیگر نیرومند ظاهر نشد .
18 آگوست روزی بود که هر دو طرف متحمل تلفات زیاد شدند . و آن روز به نام روز سخت ( HARDEST DAY ) معروف شد .
حمله لوفت وافه به فرودگاههای RAF
در 19 آگوست 1940 گورینگ دستور تمرکز حملات هوائی به کارخانجات تولید هواپیما در بریتانیا را صادر کرد . سپس در 23 آگوست 1940 او به دستورات قبلی خود حمله به فرودگاههای RAF را هم اضافه نمود او همچنین دستور حملات شبانه به منظور کاهش قدرت جنگنده‌های انگلیسی را صادر کرد. غروب آن روز بمب باران شبانه برای اولین بار استارت زده شد . هدف از این حملات تهاجم به کارخانجات تولید لاستیک هواپیما در بیرمنگام بود . حمله به فرودگاهها در تمام مدت روز 24 اگوست ادامه یافت و یک حمله مهم به پورتس موتث شکل گرفت آن شب چند ناحیه از لندن بمب باران شد . منطقه است اند ( EST END ) در لندن آتش گرفت و آتش گسترش یافت و گروه 111 هاینکل ( نام یک بمب افکن آلمانی ) موفق شد با رها سازی بمب هایش این منطقه را نشان گذاری کند و با رها سازی بمب‌ها آلمان نخستین ضربه را در بمب باران لندن وارد ساخت و گروه به خانه ( آلمان ) بازگشت. آنها شهر را بی اطلاع بمب باران کردنداما علت این بمب باران اشتباه در محاسبات بود و این نقطه را به اشتباه بمب باران کردند .
به تلافی این بمب باران RAF در شب‌های 25 و 26 آگوست برلین را بمب باران نمود . این حملات موجب تعجب گورینگ شد زیرا او ادعا کرده بود که بریتانیا هرگز قادر به تحمل بمب باران شهرها نخواهد بود ( او تصور می کرد که بمب باران شهرها بریتانیا را به زانو در می آورد ) . این اظهارات موجب خشم هیتلر گردید .
از 33 حمله سنگین در 2 هفته ، 24 حمله به فرودگاهها بود . سایت‌های فرماندهی بخشها مکررا مورد حمله قرار میگرفت. 4 باربیگن هیل (BIGGIN HILL) و هورن چورچ ( HORNCHURCH ) ، 2 بار دبدن ( Debden ) و نورث والد ( NORTH WEALD ) و کریدون ( CRODON ) و ( GRAVESEND ) و ( ROCHFORD ) و ( HAWKING ) و ( MANSTON ) بشدت مورد حمله قرار گرفتند و سرانجام است چورچ ( ESTCHURCH ) و ایستگاه هدایت فرماندهی مورد هفت حمله هوائی قرار گرفت . RAF تلفات زیادی در این حملات داد .
RAF ازمزیت جنگ در سرزمین برخوردار بود و خلبانان RAF پس از سرنگونی از شانس بازگشت به واحد خود بر خوردار بودند ولی برای خلبانان لوفت وافه فرود با چتر نجات به منزله دستگیری بود و اگر بر روی کانال فرود می آمدند یا غرق می شدند و یا در صورت زنده ماندن از بیماری کانال ( KANAL KRANKHEIT ) که یک بیماری روان رنجوری بود، رنج می بردند . این مشکل برای آلمانها بیشتر از انگلیسیها سخت بود اما لوفت وافه با برتری عددی خود به حملات ادامه می داد تا آنکه بتدریج آثار کاهش ذخایر و خلبان و هواپیما در لوفت وافه بشکلی فزاینده ظهور یافت .
حمله به شهرها
حمله لوفت وافه شامل حملات بی شمار به شهرها از آگوست میباشد . هیتلر در رهنمودی که صادر کرده بود لندن را از بمب باران مستثنی کرده بود اما در شب 23 آگوست منطقه هارو ( HARROW ) در حومه لندن بصورت اشتباهی هدف بمب باران قرار گرفت . مناطقی مانند آبردین، بریستول و ساوت والس نیز هدف قرار گرفتند . تمرکز حملات بر فرودگاهها اغلب با تلفات همراه بود . این گونه حملات از 24 آگوست با حملات سنگین که طی آن بالغ بر 100 نفر در پورتث موتس کشته شدند و غروب همان روز که لندن مورد حمله قرار گرفت شروع شد . به تلافی این اقدام برلین توسط RAF مورد حمله قرار گرفت و هیتلر متقابلا دستور خود مبنی بر خود داری از حمله به لندن را پس گرفت . در 3 سپتامبر گورینگ طرح بمب باران روزانه لندن را ابلاغ کرد . در روز و شب 7 سپتامبر یک سری از حملات گسترده و انبوه با حدود 400 بمب افکن و بیش از 600 جنگنده ( مجموعا بیش از 1000 هواپیما ) به بندرگاه و منطقه است اند ( EST END ) انجام شد . گروه 11 گل سرخ ( ROSE ) از RAF به مقابله با آنها رفتند در حالی که تعدادآنها بسیار بیشتر از آنچیزی بود که لوفت وافه انتظارش را داشت ( زیرا لوفت وافه قبلا گزارشی دریافت کرد که 5 الی 6 اسکادران از RAF غیر عملیاتی شده است )
در 11 سپتامبر هیتلر عملیات شیر دریائی را تا 24 سپتامبر به تعویق انداخت . زیرا RAF با حمله به ناوگان آلمان مستقر در بندر اوشتند بلژیک حدود 80 کشتی را غرق کرد . در 14 سپتامبر هیتلر در یک نشست با سران OKW ( سرفرماندهی نیروهای مسلح آلمان ) شرکت کرد . گورینگ به دلیل حضور در فرانسه غایب بود او تصمیم گرفته بود که حمله قطعی را انجام دهد . ارهارد میلش (ERHARDT MILCH ) معاون گورینگ و عوامل دیگر نیز در آنجا حضور داشتند .
هیتلر در ابتدای این جلسه پرسید : آیا ما میتوانیم جنگ را تمام شده بدانیم ؟
هیتلر پذیرفته بود که حمله صرفا با تکیه بر حملات هوائی گسترده امکان پذیر نیست . و سپس او سعی کرد با باقی نگه داشتن تهدید حمله روحیه مردم برتانیا را درهم بشکند . او گفت روحیه مردم زمانی در هم خواهد شکست که 8 میلیون نفر از مردم این کشور دیوانه شده باشند . ( این رقم معادل جمعیت مردم لندن در سال 1940 بود ) هیتلر در ادامه گفت حتی یک حمله کوچک می تواند به یک جنگ طولانی مدت تبدیل شود ( تخصص فرماندهان آلمانی پیروزی در جنگ سریع و برق آسا بود و آنان توانائی درگیر شدن در یک جنگ طولانی و فرسایشی را نداشتند ) او در این لحظه حمله را لغو کرد .
در 15 سپتامبر 2 موج بزرگ حمله هوائی توسط گروه 11 RAF دفع شد . کل تلفات آن روز برای آلمانها مجموعا 60 هواپیما ( اعم از جنگنده و بمب افکن ) بود و برای بریتانیا 26 هواپیما . زیرا علی رغم تلاش آلمانها جایگزینی خلبانان و هواپیما برای آن کشور دشوار بود و لوفت وافه حملات شبانه را جایگزین حملات روزانه نمود . در 13 اکتبر هیتلر یک بار دیگر حمله به بریتانیا را تا بهار 1941 به عقب انداخت . اگر چه حمله هرگز اتفاق نیافتاد و در پایان ماه اکتبر حملات هوائی به پایان رسید . رهنمود شماره 21 هیتلر متضمن فرو پاشی تهدید حمله به بریتانیا بود . یکی از دلایل روحیه بالای مردم انگلستان حضور پادشاه و ملکه الیزابت همسرش در لندن بود . وقتی جنگ آغاز شد پادشاه و ملکه بجای راهکار فرار که از سوی عده ای مطرح شده بود، اقامت در کاخ باکینگهام را انتخاب کردند . آنها صرفا پایان هفته‌ها برای سرزدن به دختر هایشان الیزابت ( ملکه کنونی ) و مارگریت به کاخ ویندسور می رفتند . وقتی است اند در لندن مورد بمب باران قرار گرفت آنان در لندن حضور داشتند . آن روز کاخ باکینگهام مورد حمله قرار گرفت . همچنین کاخ باکینگهام در حمله روز 10 و 13 سپتامبر با 2 بمب مورد حمله قرار گرفت و به کلیسای آن صدمات جدی وارد شد .
فرجام
نبرد بریتانیا در حقیقت اولین شکست نظامی هیتلر در راه نیل به پیروزی بود. این شکست ترس اغراق آمیز از بمباران استراتژیک بر ضد شهرها توسط نازیها را از بین برد. پیروزی در نبرد بریتانیا برای آن کشور هزینه سنگینی را تحمیل کرد. کل تلفات غیر نظامیان از جولای تا دسامبر، 23002 کشته و 23138 زخمی بود که تنها در یک حمله در 19 دسامبر حدود 3000 غیر نظامی کشته شدند. چرچیل درباره شجاعت و توانمندی خلبانان RAF این چنین گفته است:
در طول جنگ‌های بشر هرگز زندگی تعداد زیادی از مردم، مرهون تلاشهای عده ای این چنین اندک نبوده است.
منبع : http://fa.wikipedia.org/wiki/نبرد_بریتانیا (http://fa.wikipedia.org/wiki/نبرد_بریتانیا)
نبرد بریتانیا (10 جولای 1940 - 31 اکتبر 1940 )
نبرد بریتانیا نبردی است که نامش از تلاشهای استراتژیک نیروی هوایی آلمان ( موسوم به لوفت وافه ) در طول تابستان و پائیز 1940 به منظور برتری هوائی بر نیروی هوائی سلطنتی انگلیس ( موسوم به RAF ) برگرفته شد . در 18 ژوئن 1940 در دفتر نخست وزیری انگلستان وینستون چرچیل نخست وزیر این کشور طی سخنانی گفت : نبرد فرانسه به پایان رسیده است. اکنون نوبت نبرد بریتانیا است. تاریخ ثابت کرد این پیش بینی چرچیل بسیار درست بوده است .
نقشه آلمان یک عملیات آبی خاکی و هوابرد نیروی چترباز و پیاده کردن نیروها در بریتانیا در قالب عملیاتی بود که نام رمز آن شیر دریایی بود و به دنبال حملات هوایی شکل می گرفت . به عبارت دیگر حملات هوایی به بریتانیا پیش نیاز حمله آبی خاکی به بریتانیا بود .
نبرد بریتانیا اولین نبرد مهم به وسیله نیروی هوایی بود . این نبرد بزرگترین و مهمترین بمب باران هوایی تا آن تاریخ محسوب می شد . عدم موفقیت آلمان نازی در نابودی نیروی هوائی انگلیس و در هم شکستن روحیه مردم آن کشور اولین نقطه شکست قطعی آلمان در جنگ محسوب می‌شود .
نیروهای طرفین
انگلستان : 754 هواپیمای شکاری ، 149 هواپیمای شکاری بمب افکن ، 560 بمب افکن ، 500 هواپیمای دریائی ( این هواپیماها قابلیت نشست و پرواز بر روی آب را دارند ) - کل هواپیماها 1.963
آلمان : 1.107 هواپیمای شکاری ، 357 شکاری بمب افکن ، 1.380 بمب افکن ، 569 هواپیمای شناسائی - کل هواپیماها 4.074
فرماندهان طرفین
انگلستان : هوگ داودینگ، کیث پارک، ترافورد لای مالوری، سی جی کوئینتین براند، ریچارد سائول
آلمان : هرمان گورینگ (http://fa.wikipedia.org/wiki/هرمان_گورینگ)، آلبرت کسلرینگ (http://fa.wikipedia.org/wiki/آلبرت_کسلرینگ)، هوگو اشپرل، هانس یورگن اشتامپ
تلفات طرفین
انگلستان : خلبان و خدمه پرواز جنگی به تعداد 544 نفر
هواپیما به تعداد 376 بمب افکن و 1.023 جنگنده و 148 هواپیمای دریائی جمعا 1.547 هواپیما
غیر نظامیان به تعداد 27.450 نفر کشته و 32.138 زخمی
آلمان : خلبان و خدمه پرواز جنگی به تعداد 2500 نفر
هواپیما به تعداد 1.014 بمب افکن و 873 جنگنده جچمعا 1.887 هواپیما
خلبانها
قبل از جنگ RAF بشکلی فزاینده نسبت به برگزیدن داوطلب برای خدمت در نیروی هوایی به منظور قرار گرفتن در موقعیت برتر اقدام نمود . درتابستان 1940 ، RAF در حدود 9000 خلبان برای حدود 5000 هواپیما که اکثریت آن را بمب افکن تشکیل می داد در اختیار داشت . مشکل کمبود 4000 خلبان بعلت عدم کفایت در آموزش و ماموریت آنان یک نقص بزرگ بود همراه با تولید 300 هواپیما در هفته فقط 200 خلبان در همان مدت تربیت می شد . اما مشکل اساسی این بود که از 9000 خلبان موجود فقط 3 درصد آنان به اسکادرانهای جنگی اختصاص داشتند و 20 درصد خلبانان به عنوان مربی خدمت می کردند و RAF در ابتدای جنگ خلبان ورزیده کمی در اختیار داشت و با کمبود خلبان در اسکادرانهای جنگنده مواجه بود . اما نگرانی بزرگتر این بود که خلبانان داوطلب کشورهای مشترک المنافع به خوبی خلبانان RAF نبودند در 1 جولای 1940 تعداد خلبانان RAF جمعا 1103 نفر بودند . خلبانان جایگزین اغلب آموزشهای ناقص داشتند و این مسئله شمار تلفات را افزایش می داد . خلبانان خارجی که RAF را تقویت می کرد از ملل زیر بودند :
- استرالیا
- نیوزلند
- واحدهای دولت در تبعید بلژیک
- انگلیسی‌های مقیم فلسطین
- کانادا
- دولت در تبعید لهستان
- دولت در تبعید چکسلواکی
- رودزیا
- فرانسه آزاد
- ایرلند
- آفریقای جنوبی
- جامائیکا
- آمریکا
اما در مقابل لوفت وافه خلبانان بیشتری داشت که تعداد آنها 1450 نفر بود و بعلت آموزش صحیح و موثر و کارآزمودگی در جنگ داخلی اسپانیا (http://fa.wikipedia.org/wiki/جنگ_داخلی_اسپانیا) بسیار قابل بودند . آنها دوره جامع توپ ضد هوائی را به خوبی آموزش دیده بودند و تدابیر لازم برای جنگ با جنگنده‌های دشمن را یاد گرفته بودند .
قسمتها
انگلستان برای محافظت از حریم هوائی خود، فضای کشور را به بخشهای گوناگون تقسیم کرده بود که فرماندهی هر منطقه بین 2 الی 4 اسکادران را در اختیار داشت . مرکز هر بخش فرودگاه و یک اتاق عملیاتی مربوطه در اختیار داشت که این مرکز قلب این سازمان محسوب می شد . این مراکز مسئولیت عملیاتی فرودگاهها را برای هدایت اسکادرانهای پراکنده بر عهده داشتند . هر اتاق عملیاتی یک نمونه دیگر نیز داشت .
مراحل نبرد بریتانیا به 4 دوره تقسیم می‌شود که به ترتیب عبارتند از :
1- 10 جولای 1940 تا 11 آگوست . این نبرد به نبرد کانال ( مانش ) معروف است .
2- 12 آگوست تا 23 آگوست . این نبرد به حمله عقاب معروف است . این حملات یورش ابتدائی به فرودگاههای ساحلی بریتانیا بود .
3- 24 آگوست تا 6 سپتامبر . این مرحله از حملات لوفت وافه به فرودگاهها و مراکز فرماندهی بود و یک مرحله بحرانی برای RAF محسوب می شد .
4- از 7 سپتامبر به بعد که این حملات هدفمند به شهرها و بنادر بریتانیا بود .
جنگ کانال
جنگ کانال یک سری از حملات جنگنده‌های لوفت وافه به ناوگان تجاری و نظامی در کانال مانش به وسیله هواپیماهای بمب افکن شیرجه رو موسوم به اشتوکا بود. این ماموریت محدود بود زیرا مارشال کسلرینگ و اشپیرل ( هر دو از فرماندهان برجسته نیروی هوائی آلمان بودند ) به کارآمدی آن اطمینان نداشتند . اما خلبانان آلمانی به این نبرد بسیار علاقه داشتند زیرا حمله کشتی‌های گشتی مورد علاقه خلبانان اشتوکا بود .
حملات اصلی
حمله اصلی بر روی واحدهای دفاعی RAF با نام رمز حمله عقاب آغاز شد وضعیت آب و هوائی مهمترین دلیل تاخیر دز آغاز نبرد روز عقاب ( به زبان آلمانی ADLERTAG ) ( و انگلیسی EAGLE DAY ) بود که تا 13 آگوست 1940 طول کشید . در 12 اگوست اولین کوشش جنگی با حرکت واحدهای ویژه بمب افکن و شکاری موسوم به ERPROBUNGSGRUPPE 210
به ایستگاه‌های رادار استارت زده شد اما پس از6 ساعت به دلیل شرایط بد جوی بازگشتند . حمله برای واحدهای رادار مشخص شد . این عدم موفقیت به RAF امکان داد برای محافظت از خود به هواپیماهای خود دستور پرواز دهد . غفلت لوفت وافه در حمله به تاسیسات زیربنائی مانند خطوط تلفن و نیروگاههای برق که می توانستند رادارها را بی فایده کنند یک اشتباه مرگبار بود .
در روز 15 آگوست معروف به روز بزرگ ( THE GERETEST DAY ) روزی بود که لوفت وافه در یک حجم انبوه و برتری عددی نسبت به RAF حمله کرد . لوفت وافه 5 حمله به شمال انگلستان کرد در حالی که فرماندهی نیروی هوائی انگلیس اعتقاد داشت که حمله یگانهای آلمانی به جنوب متمرکز شده است و این حمله از دانمارک و نروژ آغاز شده است . به دلیل اسکورت ناکافی بمب افکنها توسط شکاریهای مستر اشمیت تعداد زیادی از بمب افکنها سرنگون شدند . نتیجه این حملات این بود که واحد لوفت شماره 5 تا پایان جنگ بریتانیا دیگر نیرومند ظاهر نشد .
18 آگوست روزی بود که هر دو طرف متحمل تلفات زیاد شدند . و آن روز به نام روز سخت ( HARDEST DAY ) معروف شد .
حمله لوفت وافه به فرودگاههای RAF
در 19 آگوست 1940 گورینگ دستور تمرکز حملات هوائی به کارخانجات تولید هواپیما در بریتانیا را صادر کرد . سپس در 23 آگوست 1940 او به دستورات قبلی خود حمله به فرودگاههای RAF را هم اضافه نمود او همچنین دستور حملات شبانه به منظور کاهش قدرت جنگنده‌های انگلیسی را صادر کرد. غروب آن روز بمب باران شبانه برای اولین بار استارت زده شد . هدف از این حملات تهاجم به کارخانجات تولید لاستیک هواپیما در بیرمنگام بود . حمله به فرودگاهها در تمام مدت روز 24 اگوست ادامه یافت و یک حمله مهم به پورتس موتث شکل گرفت آن شب چند ناحیه از لندن بمب باران شد . منطقه است اند ( EST END ) در لندن آتش گرفت و آتش گسترش یافت و گروه 111 هاینکل ( نام یک بمب افکن آلمانی ) موفق شد با رها سازی بمب هایش این منطقه را نشان گذاری کند و با رها سازی بمب‌ها آلمان نخستین ضربه را در بمب باران لندن وارد ساخت و گروه به خانه ( آلمان ) بازگشت. آنها شهر را بی اطلاع بمب باران کردنداما علت این بمب باران اشتباه در محاسبات بود و این نقطه را به اشتباه بمب باران کردند .
به تلافی این بمب باران RAF در شب‌های 25 و 26 آگوست برلین را بمب باران نمود . این حملات موجب تعجب گورینگ شد زیرا او ادعا کرده بود که بریتانیا هرگز قادر به تحمل بمب باران شهرها نخواهد بود ( او تصور می کرد که بمب باران شهرها بریتانیا را به زانو در می آورد ) . این اظهارات موجب خشم هیتلر گردید .
از 33 حمله سنگین در 2 هفته ، 24 حمله به فرودگاهها بود . سایت‌های فرماندهی بخشها مکررا مورد حمله قرار میگرفت. 4 باربیگن هیل (BIGGIN HILL) و هورن چورچ ( HORNCHURCH ) ، 2 بار دبدن ( Debden ) و نورث والد ( NORTH WEALD ) و کریدون ( CRODON ) و ( GRAVESEND ) و ( ROCHFORD ) و ( HAWKING ) و ( MANSTON ) بشدت مورد حمله قرار گرفتند و سرانجام است چورچ ( ESTCHURCH ) و ایستگاه هدایت فرماندهی مورد هفت حمله هوائی قرار گرفت . RAF تلفات زیادی در این حملات داد .
RAF ازمزیت جنگ در سرزمین برخوردار بود و خلبانان RAF پس از سرنگونی از شانس بازگشت به واحد خود بر خوردار بودند ولی برای خلبانان لوفت وافه فرود با چتر نجات به منزله دستگیری بود و اگر بر روی کانال فرود می آمدند یا غرق می شدند و یا در صورت زنده ماندن از بیماری کانال ( KANAL KRANKHEIT ) که یک بیماری روان رنجوری بود، رنج می بردند . این مشکل برای آلمانها بیشتر از انگلیسیها سخت بود اما لوفت وافه با برتری عددی خود به حملات ادامه می داد تا آنکه بتدریج آثار کاهش ذخایر و خلبان و هواپیما در لوفت وافه بشکلی فزاینده ظهور یافت .
حمله به شهرها
حمله لوفت وافه شامل حملات بی شمار به شهرها از آگوست میباشد . هیتلر در رهنمودی که صادر کرده بود لندن را از بمب باران مستثنی کرده بود اما در شب 23 آگوست منطقه هارو ( HARROW ) در حومه لندن بصورت اشتباهی هدف بمب باران قرار گرفت . مناطقی مانند آبردین، بریستول و ساوت والس نیز هدف قرار گرفتند . تمرکز حملات بر فرودگاهها اغلب با تلفات همراه بود . این گونه حملات از 24 آگوست با حملات سنگین که طی آن بالغ بر 100 نفر در پورتث موتس کشته شدند و غروب همان روز که لندن مورد حمله قرار گرفت شروع شد . به تلافی این اقدام برلین توسط RAF مورد حمله قرار گرفت و هیتلر متقابلا دستور خود مبنی بر خود داری از حمله به لندن را پس گرفت . در 3 سپتامبر گورینگ طرح بمب باران روزانه لندن را ابلاغ کرد . در روز و شب 7 سپتامبر یک سری از حملات گسترده و انبوه با حدود 400 بمب افکن و بیش از 600 جنگنده ( مجموعا بیش از 1000 هواپیما ) به بندرگاه و منطقه است اند ( EST END ) انجام شد . گروه 11 گل سرخ ( ROSE ) از RAF به مقابله با آنها رفتند در حالی که تعدادآنها بسیار بیشتر از آنچیزی بود که لوفت وافه انتظارش را داشت ( زیرا لوفت وافه قبلا گزارشی دریافت کرد که 5 الی 6 اسکادران از RAF غیر عملیاتی شده است )
در 11 سپتامبر هیتلر عملیات شیر دریائی را تا 24 سپتامبر به تعویق انداخت . زیرا RAF با حمله به ناوگان آلمان مستقر در بندر اوشتند بلژیک حدود 80 کشتی را غرق کرد . در 14 سپتامبر هیتلر در یک نشست با سران OKW ( سرفرماندهی نیروهای مسلح آلمان ) شرکت کرد . گورینگ به دلیل حضور در فرانسه غایب بود او تصمیم گرفته بود که حمله قطعی را انجام دهد . ارهارد میلش (ERHARDT MILCH ) معاون گورینگ و عوامل دیگر نیز در آنجا حضور داشتند .
هیتلر در ابتدای این جلسه پرسید : آیا ما میتوانیم جنگ را تمام شده بدانیم ؟
هیتلر پذیرفته بود که حمله صرفا با تکیه بر حملات هوائی گسترده امکان پذیر نیست . و سپس او سعی کرد با باقی نگه داشتن تهدید حمله روحیه مردم برتانیا را درهم بشکند . او گفت روحیه مردم زمانی در هم خواهد شکست که 8 میلیون نفر از مردم این کشور دیوانه شده باشند . ( این رقم معادل جمعیت مردم لندن در سال 1940 بود ) هیتلر در ادامه گفت حتی یک حمله کوچک می تواند به یک جنگ طولانی مدت تبدیل شود ( تخصص فرماندهان آلمانی پیروزی در جنگ سریع و برق آسا بود و آنان توانائی درگیر شدن در یک جنگ طولانی و فرسایشی را نداشتند ) او در این لحظه حمله را لغو کرد .
در 15 سپتامبر 2 موج بزرگ حمله هوائی توسط گروه 11 RAF دفع شد . کل تلفات آن روز برای آلمانها مجموعا 60 هواپیما ( اعم از جنگنده و بمب افکن ) بود و برای بریتانیا 26 هواپیما . زیرا علی رغم تلاش آلمانها جایگزینی خلبانان و هواپیما برای آن کشور دشوار بود و لوفت وافه حملات شبانه را جایگزین حملات روزانه نمود . در 13 اکتبر هیتلر یک بار دیگر حمله به بریتانیا را تا بهار 1941 به عقب انداخت . اگر چه حمله هرگز اتفاق نیافتاد و در پایان ماه اکتبر حملات هوائی به پایان رسید . رهنمود شماره 21 هیتلر متضمن فرو پاشی تهدید حمله به بریتانیا بود . یکی از دلایل روحیه بالای مردم انگلستان حضور پادشاه و ملکه الیزابت همسرش در لندن بود . وقتی جنگ آغاز شد پادشاه و ملکه بجای راهکار فرار که از سوی عده ای مطرح شده بود، اقامت در کاخ باکینگهام را انتخاب کردند . آنها صرفا پایان هفته‌ها برای سرزدن به دختر هایشان الیزابت ( ملکه کنونی ) و مارگریت به کاخ ویندسور می رفتند . وقتی است اند در لندن مورد بمب باران قرار گرفت آنان در لندن حضور داشتند . آن روز کاخ باکینگهام مورد حمله قرار گرفت . همچنین کاخ باکینگهام در حمله روز 10 و 13 سپتامبر با 2 بمب مورد حمله قرار گرفت و به کلیسای آن صدمات جدی وارد شد .
فرجام
نبرد بریتانیا در حقیقت اولین شکست نظامی هیتلر در راه نیل به پیروزی بود. این شکست ترس اغراق آمیز از بمباران استراتژیک بر ضد شهرها توسط نازیها را از بین برد. پیروزی در نبرد بریتانیا برای آن کشور هزینه سنگینی را تحمیل کرد. کل تلفات غیر نظامیان از جولای تا دسامبر، 23002 کشته و 23138 زخمی بود که تنها در یک حمله در 19 دسامبر حدود 3000 غیر نظامی کشته شدند. چرچیل درباره شجاعت و توانمندی خلبانان RAF این چنین گفته است:
در طول جنگ‌های بشر هرگز زندگی تعداد زیادی از مردم، مرهون تلاشهای عده ای این چنین اندک نبوده است.
منبع : http://fa.wikipedia.org/wiki/نبرد_بریتانیا (http://fa.wikipedia.org/wiki/نبرد_بریتانیا)