zolfa
9th November 2011, 01:41 PM
سلامت: نمونه این مساله آماری است كه چندی پیش از سوی كارشناس سلامت روان وزارت بهداشت اعلام شد، آماری كه می‌گوید 75 درصد مراجعان به رمال‌ها و فالگیرها افراد تحصیلكرده هستند.
مسلما هر كسی مسوول زندگی خودش است، مسلما نمی‌توان از همه افراد تحصیلكرده انتظار داشت همه عملكردشان هوشمندانه و بر اساس منطق باشد، مسلما خرافات در زندگی همه مردم دنیا تاثیراتی دارد، اما با همه این دلایل نمی‌توان انتظار داشت كه تنها 25 درصد از كسانی كه به رمال و دعانویس مراجعه می‌كنند، بی‌سواد و بدون مدرك تحصیلی هستند.
دست‌كم این‌طور به نظر می‌رسد كه افراد تحصیلكرده نسبت به این موضوع كه رمال و دعانویس راهگشای مشكلاتشان نیستند یا این‌كه نمی‌توانند از آینده خبری داشته باشند، باید آگاه‌تر باشند، اما به گفته این كارشناس وزارت بهداشت 75 درصد مراجعان به دعانویس‌ها، افراد تحصیلكرده هستند و این مساله نمایانگر كم‌كاری فرهنگی در این زمینه است.
ماجرا به همین جا هم ختم نمی‌شود چرا كه ماه گذشته نیز در نشست خبری هفته سلامت در وزارت بهداشت اعلام شد 10 درصد جمعیت كشور در طول یكسال گذشته برای اختلالات روان خود به افراد غیرمتخصص و بی‌صلاحیت مانند دعانویس، رمال و عطار مراجعه كرده‌اند.
كنار هم گذاشتن این آمارها نشان می‌دهد مراجعه به دعانویس و رمال در كشور ما هر چند به نظر می‌رسد در حاشیه مسائل و مشكلات قرار دارد، اما به شكل خطرناكی وارد متن زندگی افراد شده است.
این در حالی است كه عوارض سوء چنین مراجعاتی می‌تواند زندگی اجتماعی و خانوادگی افراد را تحت تاثیر قرار دهد.
بر این اساس، لازم است مسوولان مربوط با در نظر داشتن آموزش‌های لازم از طریق رسانه‌ها، برنامه‌سازی در صدا و سیما یا با راهنمایی و آموزش والدین از طریق مدارس، خانواده‌ها را از سوء تاثیر چنین مراجعاتی آگاه كنند.
مراجعه به فالگیر و رمال برای درمان بیماری‌های روان و حتی مشكلات روزمره صرفا كاری شخصی و در چارچوب اختیارات افراد نیست، چراكه عوارض آن می‌تواند دامنگیر فضای خانواده و جامعه شود.
مسلما هر كسی مسوول زندگی خودش است، مسلما نمی‌توان از همه افراد تحصیلكرده انتظار داشت همه عملكردشان هوشمندانه و بر اساس منطق باشد، مسلما خرافات در زندگی همه مردم دنیا تاثیراتی دارد، اما با همه این دلایل نمی‌توان انتظار داشت كه تنها 25 درصد از كسانی كه به رمال و دعانویس مراجعه می‌كنند، بی‌سواد و بدون مدرك تحصیلی هستند.
دست‌كم این‌طور به نظر می‌رسد كه افراد تحصیلكرده نسبت به این موضوع كه رمال و دعانویس راهگشای مشكلاتشان نیستند یا این‌كه نمی‌توانند از آینده خبری داشته باشند، باید آگاه‌تر باشند، اما به گفته این كارشناس وزارت بهداشت 75 درصد مراجعان به دعانویس‌ها، افراد تحصیلكرده هستند و این مساله نمایانگر كم‌كاری فرهنگی در این زمینه است.
ماجرا به همین جا هم ختم نمی‌شود چرا كه ماه گذشته نیز در نشست خبری هفته سلامت در وزارت بهداشت اعلام شد 10 درصد جمعیت كشور در طول یكسال گذشته برای اختلالات روان خود به افراد غیرمتخصص و بی‌صلاحیت مانند دعانویس، رمال و عطار مراجعه كرده‌اند.
كنار هم گذاشتن این آمارها نشان می‌دهد مراجعه به دعانویس و رمال در كشور ما هر چند به نظر می‌رسد در حاشیه مسائل و مشكلات قرار دارد، اما به شكل خطرناكی وارد متن زندگی افراد شده است.
این در حالی است كه عوارض سوء چنین مراجعاتی می‌تواند زندگی اجتماعی و خانوادگی افراد را تحت تاثیر قرار دهد.
بر این اساس، لازم است مسوولان مربوط با در نظر داشتن آموزش‌های لازم از طریق رسانه‌ها، برنامه‌سازی در صدا و سیما یا با راهنمایی و آموزش والدین از طریق مدارس، خانواده‌ها را از سوء تاثیر چنین مراجعاتی آگاه كنند.
مراجعه به فالگیر و رمال برای درمان بیماری‌های روان و حتی مشكلات روزمره صرفا كاری شخصی و در چارچوب اختیارات افراد نیست، چراكه عوارض آن می‌تواند دامنگیر فضای خانواده و جامعه شود.