نارون1
8th November 2011, 12:36 PM
انتظارات غيرواقع بينانه والدين، لجبازي كودك را تشديد مي‌كند
يك روانپزشك اظهار داشت: تربيت فرزند يكي از وظايف دشوار والدين بوده كه اين مهم نيازمند فراگيري دانش و مهارت و لازمه آن صبر و بردباري است.
دكتر امير رضا چمني در گفت‌وگو با ایسنا، گفت: والدين در مسير پرورش فرزند با مشكلات هيجاني و رفتاري كودكان مواجه هستند كه يكي از مشكلا شايع پرخاشگري كودكان است.
وي درخصوص متفاوت بودن علل پرخاشگري در كودكان گفت: يكي از علل مهم پرخاشگري مربوط به روند رشد طبيعي كودك مي‌باشد. به عبارتي؛ در مقطع دوره نوپايي كه در سنين 2 تا 3 سالگي است كودك نياز به استقلال طلبي دارد و امكان دارد بعضي از رفتارهاي كودك به صورت لجبازي ظاهر شود. معمولا در اين دوره رفتارهاي منفي كودك بيشتر مي‌شود و قبل از بله گفتن، نه گفتن را ياد مي‌گيرد و اگر اين رفتار طبيعي درست مديريت نشود به پرخاشگري منجر مي‌شود.
دكتر چمني افزود: گاهي پرخاشگري كودك به منظور جلب توجه اوست. در بعضي موارد پرخاشگري به دليل تقليد و الگوبرداري از همسالان، پدر، مادر و برنامه‌هاي تلويزيوني بوده و از سوي ديگرعلل پرخاشگري، خستگي، بي‌خوابي و گرسنگي است.
وي، همچنين پرخاشگري در دوره نوجواني را به دليل هويت طلبي آنها دانست و افزود: در اين دوره نوجوان در جستجوي استقلال فكري و رواني است و نگاهش به زندگي تغيير مي‌كند و ممكن است برخلاف ميل خانواده رفتارهايي به مانند پوشش لباس، فرم آرايش مو و غيره انجام دهد.
دكتر چمني پرخاشگري در نوجواني را در بعضي مواقع ناشي از اختلالات روحي و رواني نوجوانان دانست و گفت: كم توجهي، پرتحركي، حواس پرتي و لجبازي، انجام رفتارهاي پرخطر از علائم اين اختلالات است.
وي، دومين اختلال را اضطراب و افسردگي دانست و گفت: نوجوانان در اين حالت بهانه‌گير، عصباني و تحريك پذير هستند.
وي با بيان اين كه سومين اختلال، لجبازي و ناسازگاري كودكان يا اختلال سلوك ناميده مي‌شود، افزود: در اين اختلال نوجوان به حقوق ديگران تجاوز كرده و با والدين مشاجره شديد دارد كه گاه والدين در شكل‌گيري و تثبيت اين رفتارها نقش بسزايي دارند.
دكتر چمني درباره خطاهاي والدين به ايسنا گفت: يكي از اين خطاها دادن پاداش‌هاي اتفاقي به رفتار بد كودكان است. اين پاداش ممكن است به صورت يك لبخند و يا دادن اسباب‌بازي به كودك براي رفع مشكلات باشد.
وي ادامه داد: دومين خطاي والدين باج دان به كودك براي رسيدن به خواسته‌هاي غيرمنطقي‌اش است و اين به خاطر نداشتن حوصله و يا قاطعيت والدين در آرام كردن كودك به وسيله والدين است.
اين روانپزشك آخرين خطا را نوع دستور دادن و امر و نهي كردن به كودكان نام برد و افزود: اگر دستورات والدين زياد باشد احتمال سرپيچي و لجبازي بيشتر است. گاهي دستورات بسيار سخت و فراتر از سن كودك است. در واقع انتظارات غيرواقع بينانه باعث تشديد لجبازي كودك مي‌شود. همچنين برخي از دستورات مبهم و در زمان غيرمناسب صورت مي‌گيرد.
اين متخصص اعصاب و روان يادآور شد: يكي از دلايل لجبازي كودك پيام‌هاي غيركلامي متضادي است كه اطرافيان درباره يك رفتار انجام مي‌دهند. مثلا هنگامي كه كودك ناسزا مي‌گويد، مادر اخم مي‌كند، پدر لبخند مي‌زند و مادر بزرگ سكوت مي‌كند.
اين روانپزشك در پايان عامل ديگر را تنبيه‌هاي غيرموثر والدين دانست و گفت: وقتي كودك احساس مي‌كند تهديدها جدي و عملي نيست به لجبازي ادامه مي‌دهد
يك روانپزشك اظهار داشت: تربيت فرزند يكي از وظايف دشوار والدين بوده كه اين مهم نيازمند فراگيري دانش و مهارت و لازمه آن صبر و بردباري است.
دكتر امير رضا چمني در گفت‌وگو با ایسنا، گفت: والدين در مسير پرورش فرزند با مشكلات هيجاني و رفتاري كودكان مواجه هستند كه يكي از مشكلا شايع پرخاشگري كودكان است.
وي درخصوص متفاوت بودن علل پرخاشگري در كودكان گفت: يكي از علل مهم پرخاشگري مربوط به روند رشد طبيعي كودك مي‌باشد. به عبارتي؛ در مقطع دوره نوپايي كه در سنين 2 تا 3 سالگي است كودك نياز به استقلال طلبي دارد و امكان دارد بعضي از رفتارهاي كودك به صورت لجبازي ظاهر شود. معمولا در اين دوره رفتارهاي منفي كودك بيشتر مي‌شود و قبل از بله گفتن، نه گفتن را ياد مي‌گيرد و اگر اين رفتار طبيعي درست مديريت نشود به پرخاشگري منجر مي‌شود.
دكتر چمني افزود: گاهي پرخاشگري كودك به منظور جلب توجه اوست. در بعضي موارد پرخاشگري به دليل تقليد و الگوبرداري از همسالان، پدر، مادر و برنامه‌هاي تلويزيوني بوده و از سوي ديگرعلل پرخاشگري، خستگي، بي‌خوابي و گرسنگي است.
وي، همچنين پرخاشگري در دوره نوجواني را به دليل هويت طلبي آنها دانست و افزود: در اين دوره نوجوان در جستجوي استقلال فكري و رواني است و نگاهش به زندگي تغيير مي‌كند و ممكن است برخلاف ميل خانواده رفتارهايي به مانند پوشش لباس، فرم آرايش مو و غيره انجام دهد.
دكتر چمني پرخاشگري در نوجواني را در بعضي مواقع ناشي از اختلالات روحي و رواني نوجوانان دانست و گفت: كم توجهي، پرتحركي، حواس پرتي و لجبازي، انجام رفتارهاي پرخطر از علائم اين اختلالات است.
وي، دومين اختلال را اضطراب و افسردگي دانست و گفت: نوجوانان در اين حالت بهانه‌گير، عصباني و تحريك پذير هستند.
وي با بيان اين كه سومين اختلال، لجبازي و ناسازگاري كودكان يا اختلال سلوك ناميده مي‌شود، افزود: در اين اختلال نوجوان به حقوق ديگران تجاوز كرده و با والدين مشاجره شديد دارد كه گاه والدين در شكل‌گيري و تثبيت اين رفتارها نقش بسزايي دارند.
دكتر چمني درباره خطاهاي والدين به ايسنا گفت: يكي از اين خطاها دادن پاداش‌هاي اتفاقي به رفتار بد كودكان است. اين پاداش ممكن است به صورت يك لبخند و يا دادن اسباب‌بازي به كودك براي رفع مشكلات باشد.
وي ادامه داد: دومين خطاي والدين باج دان به كودك براي رسيدن به خواسته‌هاي غيرمنطقي‌اش است و اين به خاطر نداشتن حوصله و يا قاطعيت والدين در آرام كردن كودك به وسيله والدين است.
اين روانپزشك آخرين خطا را نوع دستور دادن و امر و نهي كردن به كودكان نام برد و افزود: اگر دستورات والدين زياد باشد احتمال سرپيچي و لجبازي بيشتر است. گاهي دستورات بسيار سخت و فراتر از سن كودك است. در واقع انتظارات غيرواقع بينانه باعث تشديد لجبازي كودك مي‌شود. همچنين برخي از دستورات مبهم و در زمان غيرمناسب صورت مي‌گيرد.
اين متخصص اعصاب و روان يادآور شد: يكي از دلايل لجبازي كودك پيام‌هاي غيركلامي متضادي است كه اطرافيان درباره يك رفتار انجام مي‌دهند. مثلا هنگامي كه كودك ناسزا مي‌گويد، مادر اخم مي‌كند، پدر لبخند مي‌زند و مادر بزرگ سكوت مي‌كند.
اين روانپزشك در پايان عامل ديگر را تنبيه‌هاي غيرموثر والدين دانست و گفت: وقتي كودك احساس مي‌كند تهديدها جدي و عملي نيست به لجبازي ادامه مي‌دهد