Joseph Goebbels
1st November 2011, 08:42 AM
آرامگاه داريوش دوم
غربي‌ترين آرامگاه نقش‌رستم كه حدود 33 متري سمت جنوب غربي آرامگاه اردشير يكم كنده شده، منتسب است به داريوش دوم، كه پس از جنگ‌هائي خاگي به جانشيني اردشير يكم رسيد و از 423 تا 404 فرمانروائي كرد. وي اصلاً پادشاهي آرامش جوي و راحت‌طلب و ضعيف‌النفس بود، و بيشتر در بابل و شوش و در ميان درباريان و خواجگان بسر مي‌برد، و سخت زير نفوذ زنش شاهبانو پروشاتي (پرشاد ـ به يوناني پريساتيس) دختر خشايارشا بود. دوره وي بخاطر اينكه سه سردار نامي ايران ( چيسه فرنه، فرنه بازو و كورش جوان) در كار سياست و سرنوشت يونان دخالت كردند، اهميت سياسي فراوان يافت، و بخاطر تبهكاريهائي كه بر اثر نفوذ يا فرمان مستقيم پروشاتي سرزد، شهرت نابابي پيدا كرد. دليل انتساب اين آرامگاه به داريوش دوم اين است كه كنار دست (سمت غربي) آرامگاه داريوش يكم قرار دارد و خصوصيات آن را تقليد كرده است پس از لحاظ تاريخي «در پي» آن آمده بوده است. از سوي ديگر شير شاخداري كه بر گوشه‌هاي اورنگ شاهي نقش است، پرهاي فلس مانندي پشت گردن و جلو سينه دارند كه همانندشان را روي آرامگاه اردشير دوم و سوم در تخت‌جمشيد مي‌بينيم؛ بنابراين اين آرامگاه اندكي بيشتر از آنها تراشيده شده است. جبهه آرامگاه درست روبروي «بن خانه (كعبه زرتشت)» است كه 45 متر دورتر از آن برپاي مي‌باشد، ولي اين موقعيت از روي عمد انتخاب نشده بوده است زيرا فاصله ميان آرامگاه داريوش بزرگ و اردشير 37 متر است و همين فاصله تقريباً در انتخاب آرامگاه بعدي رعايت شده است در نتيجه، « بن خانه (كعبه زرتشت)» كه در فاصله 70 متري جنوبغربي آرامگاه داريوش بزرگ آورده شده بود. درست روبروي آرامگاه داريوش دوم افتاده است. جبهه آرامگاه داريوش دوم هم همان صحنه‌ها را كه ديديم نشان مي‌دهد: در بالاي شاهنشاه در برابر آتشدان و زير سايه « فركياني » و هلال گوي‌دار ماه ايستاده و در دو سوي او مهان و بزرگان درباري جاي دارند، و اورنگ بران سي‌گانه اورنگ شاهنشاهي را مي‌برند. در بسياري از جايها نقوش گزند فراوان ديده‌اند و دقيقاً مشخص نيستند. درون آرامگاه تقريباً شبيه آرامگاه اردشير يكم است: دهليز بدون دقت و با محور كج (ناموازي با جبهه آرامگاه) كنده شده و تقريباً حالت مثلثي دارد كه قاعده‌اش 80/10 متر طول دارد و پهنايش در مركز 50/2 و در گوشه راست 370/1 متر و در گوشه چپ 40/1 متر مي‌باشد؛ ارتفاع دهليز به 80/2 متر مي‌رسد. سه اطاقك آرامگاه را با دقت بيشتري و بصورت مستطيل شكل درآورده‌اند و لابد آنكه روبروي در وروديست تعلق به داريوش دوم داشته است و يكي از قبرهاي جانبي را احتمالاً براي پروشياتي آماده كرده بودند. انتساب قبر سومي در حال حاضر ميسر نيست. تاريخ تراشيدن اين آرامگاه را ميان 420 و 404 ق.م. تخمين مي‌توان زد.
http://www.persepolis.ir/index.php?option=com_content&view=article&id=34:second-daryoush-thomb&catid=23:naqsh-rostam-thombs&Itemid=73 (http://www.persepolis.ir/index.php?option=com_content&view=article&id=34:second-daryoush-thomb&catid=23:naqsh-rostam-thombs&Itemid=73)
غربي‌ترين آرامگاه نقش‌رستم كه حدود 33 متري سمت جنوب غربي آرامگاه اردشير يكم كنده شده، منتسب است به داريوش دوم، كه پس از جنگ‌هائي خاگي به جانشيني اردشير يكم رسيد و از 423 تا 404 فرمانروائي كرد. وي اصلاً پادشاهي آرامش جوي و راحت‌طلب و ضعيف‌النفس بود، و بيشتر در بابل و شوش و در ميان درباريان و خواجگان بسر مي‌برد، و سخت زير نفوذ زنش شاهبانو پروشاتي (پرشاد ـ به يوناني پريساتيس) دختر خشايارشا بود. دوره وي بخاطر اينكه سه سردار نامي ايران ( چيسه فرنه، فرنه بازو و كورش جوان) در كار سياست و سرنوشت يونان دخالت كردند، اهميت سياسي فراوان يافت، و بخاطر تبهكاريهائي كه بر اثر نفوذ يا فرمان مستقيم پروشاتي سرزد، شهرت نابابي پيدا كرد. دليل انتساب اين آرامگاه به داريوش دوم اين است كه كنار دست (سمت غربي) آرامگاه داريوش يكم قرار دارد و خصوصيات آن را تقليد كرده است پس از لحاظ تاريخي «در پي» آن آمده بوده است. از سوي ديگر شير شاخداري كه بر گوشه‌هاي اورنگ شاهي نقش است، پرهاي فلس مانندي پشت گردن و جلو سينه دارند كه همانندشان را روي آرامگاه اردشير دوم و سوم در تخت‌جمشيد مي‌بينيم؛ بنابراين اين آرامگاه اندكي بيشتر از آنها تراشيده شده است. جبهه آرامگاه درست روبروي «بن خانه (كعبه زرتشت)» است كه 45 متر دورتر از آن برپاي مي‌باشد، ولي اين موقعيت از روي عمد انتخاب نشده بوده است زيرا فاصله ميان آرامگاه داريوش بزرگ و اردشير 37 متر است و همين فاصله تقريباً در انتخاب آرامگاه بعدي رعايت شده است در نتيجه، « بن خانه (كعبه زرتشت)» كه در فاصله 70 متري جنوبغربي آرامگاه داريوش بزرگ آورده شده بود. درست روبروي آرامگاه داريوش دوم افتاده است. جبهه آرامگاه داريوش دوم هم همان صحنه‌ها را كه ديديم نشان مي‌دهد: در بالاي شاهنشاه در برابر آتشدان و زير سايه « فركياني » و هلال گوي‌دار ماه ايستاده و در دو سوي او مهان و بزرگان درباري جاي دارند، و اورنگ بران سي‌گانه اورنگ شاهنشاهي را مي‌برند. در بسياري از جايها نقوش گزند فراوان ديده‌اند و دقيقاً مشخص نيستند. درون آرامگاه تقريباً شبيه آرامگاه اردشير يكم است: دهليز بدون دقت و با محور كج (ناموازي با جبهه آرامگاه) كنده شده و تقريباً حالت مثلثي دارد كه قاعده‌اش 80/10 متر طول دارد و پهنايش در مركز 50/2 و در گوشه راست 370/1 متر و در گوشه چپ 40/1 متر مي‌باشد؛ ارتفاع دهليز به 80/2 متر مي‌رسد. سه اطاقك آرامگاه را با دقت بيشتري و بصورت مستطيل شكل درآورده‌اند و لابد آنكه روبروي در وروديست تعلق به داريوش دوم داشته است و يكي از قبرهاي جانبي را احتمالاً براي پروشياتي آماده كرده بودند. انتساب قبر سومي در حال حاضر ميسر نيست. تاريخ تراشيدن اين آرامگاه را ميان 420 و 404 ق.م. تخمين مي‌توان زد.
http://www.persepolis.ir/index.php?option=com_content&view=article&id=34:second-daryoush-thomb&catid=23:naqsh-rostam-thombs&Itemid=73 (http://www.persepolis.ir/index.php?option=com_content&view=article&id=34:second-daryoush-thomb&catid=23:naqsh-rostam-thombs&Itemid=73)