باستان شناس
29th October 2011, 08:05 AM
رضا مرادی غیاث آبادی
ستاد حقوق بشر قوه قضائیه (http://www.humanrights-iran.ir/news-21245.aspx)[/URL]
در توضیح نشان این ستاد گفته است
که آنچه به زبان میخی نوشته شده،
«فرازی از منشور حقوق بشر کورش» است.
در این باره نیاز به یادآوری است که:
۱- تاکنون چیزی به اسم «زبان میخی» وجود خارجی نداشته است.
آنچه که «میخی» میخوانندش، انواعی از خط است و نه زبان.
۲- منشور کورش به خط و زبان بابلی نو (اَکَدی) نوشته شده است.
خطی که در نشان دیده میشود، خط میخی فارسی باستان است.
[URL="http://ghiasabadi.com/wp-content/uploads/2011/07/humanrights.jpg"]
(http://www.humanrights-iran.ir/news-21245.aspx)
http://ghiasabadi.com/wp-content/uploads/2011/07/humanrights-260x300.jpg (http://ghiasabadi.com/wp-content/uploads/2011/07/humanrights.jpg)
3- در این نشان هیچ متن یا بقول ایشان «فرازی» از کورش یا از هر شخص دیگر وجود ندارد
و تنها یک کلمه «اینسانَه» نوشته شده که گویا «انسان» را در نظر داشته
و خواستهاند این واژه را با حروف میخی خط فارسی باستان و بدون توجه به منابع مشابهسازی کنند.
۴- در زبان فارسی باستان، نه «اینسانه» وجود داشته و نه «انسان».
آنان برای این مفهوم از واژه «مَرتیَه» استفاده میکردهاند:
«هیه شیاتیم اَدا مَرتیَه هیا»
(که شادی آفرید برای انسان).
۵- این واژه در زبان بابلی نو (اَکدی) و نیز در متن منشور کورش نیامده است.
شایسته است تا مراقبت بیشتری در استفاده از منابع باستانی
برای مقاصد امروزی صورت پذیرد.
ستاد حقوق بشر قوه قضائیه (http://www.humanrights-iran.ir/news-21245.aspx)[/URL]
در توضیح نشان این ستاد گفته است
که آنچه به زبان میخی نوشته شده،
«فرازی از منشور حقوق بشر کورش» است.
در این باره نیاز به یادآوری است که:
۱- تاکنون چیزی به اسم «زبان میخی» وجود خارجی نداشته است.
آنچه که «میخی» میخوانندش، انواعی از خط است و نه زبان.
۲- منشور کورش به خط و زبان بابلی نو (اَکَدی) نوشته شده است.
خطی که در نشان دیده میشود، خط میخی فارسی باستان است.
[URL="http://ghiasabadi.com/wp-content/uploads/2011/07/humanrights.jpg"]
(http://www.humanrights-iran.ir/news-21245.aspx)
http://ghiasabadi.com/wp-content/uploads/2011/07/humanrights-260x300.jpg (http://ghiasabadi.com/wp-content/uploads/2011/07/humanrights.jpg)
3- در این نشان هیچ متن یا بقول ایشان «فرازی» از کورش یا از هر شخص دیگر وجود ندارد
و تنها یک کلمه «اینسانَه» نوشته شده که گویا «انسان» را در نظر داشته
و خواستهاند این واژه را با حروف میخی خط فارسی باستان و بدون توجه به منابع مشابهسازی کنند.
۴- در زبان فارسی باستان، نه «اینسانه» وجود داشته و نه «انسان».
آنان برای این مفهوم از واژه «مَرتیَه» استفاده میکردهاند:
«هیه شیاتیم اَدا مَرتیَه هیا»
(که شادی آفرید برای انسان).
۵- این واژه در زبان بابلی نو (اَکدی) و نیز در متن منشور کورش نیامده است.
شایسته است تا مراقبت بیشتری در استفاده از منابع باستانی
برای مقاصد امروزی صورت پذیرد.