.yalda.
28th October 2011, 05:27 PM
http://images.seemorgh.com/iContent2/Files/115354.jpg
گفت‌وگو با افشار، كوثری، سرابی، كیخانی و...
تعدادی از بازیگران جدیدترین نمایش محمد یعقوبی از تجربه‌ی حضور در «زمستان 66 » گفتند.
رویا افشار كه پیش از این در تله تئاتر «آدم خوابش می‌گیره» نوشته‌ی علی نصیریان با یعقوبی همكاری داشته است، در ارزیابی اولین تجربه صحنه‌ای خود با این كارگردان به خبرنگار بخش تئاتر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) گفت: تمام كارهایشان را از سالها قبل دیده‌ام. كار كردن با یك كارگردان مولف بسیار خوب است، حتی اگر دیدگاه‌هایتان مشترك نباشد.
رویا افشار:
در «زمستان 66» با چهار نسل بعد از خودم كار می‌كنم
وی ادامه داد: مولف بودن یك كارگردان و اینكه برای رسیدن به یك هدف مشخص، دیدگاه معینی داشته باشد، باعث می‌شود بازیگر صاحب تجربه تازه‌ای شود كه این تجربه همه شكل‌هایش را در بر می‌گیرد. یعنی هم سبك و سیاق بازی است، هم تمام مراحل تمرین و هم نتیجه اصلی كار كه همان شكل اجرایی‌اش است.
این بازیگر درباره همكاری‌اش با یعقوبی در تجربه صحنه‌ای تئاتر تصریح كرد: مسلما آقای یعقوبی در تجربه صحنه‌ای دستشان خیلی بازتر از كار تلویزیونی است. تلاش بسیاری می‌كنند تا نوع تفكر و دیدگاه هایشان را در كار مطرح كنند.
افشار كار كردن با یك گروه حرفهای را بسیار ارزشمند دانست و توضیح داد: چنین گروهی همیشه به اعضایش می‌گوید جایگاهشان كجاست. در غیر این صورت هرچقدر هم كه اعضا حرفهای باشند، همیشه یك جای كار اشتباه دارد ولی گروه فعلی ما بسیار خوب است و مطمئنم از این كار نتیجه خوبی خواهیم گرفت.
بازیگر نمایش «بلوط‌های تلخ» ادامه داد: مسلما دیدگاه‌های آقای یعقوبی در مقایسه با اولین اجرای این نمایش تفاوت كرده ولی مطمئنم این بار هم مانند بار اول می‌توانند نظراتشان را ارایه دهند.
این بازیگر با سابقه درباره تجربه همكاری با نسل جوان‌تر تئاتری‌ها افزود:این نسل با شرایط جامعه خودش بزرگ شده و طبیعتا دیدگاه‌ها و تفكرهای خود را دارد ضمن اینكه بخش اعظمی از این نسل بسیار با سوادند.
رویا افشار متذكر شد: در «زمستان 66» با چهار نسل بعد از خودم كار می‌كنم و برایم باعث افتخار است كه بازیگری كه 30 سال با من فاصله سنی دارد به لحاظ بینش و تفكر همان طور است كه خود من هم در 20 سالگی‌ام می‌كوشیدم، چنین باشم.
او كه در این نمایش نقش «نسرین» (مادر) را بازی می‌كند، در عین حال خاطرنشان كرد: البته می‌دانم در میان این نسل مانند هر جریان دیگری كسانی هم هستند كه سواد و بینش ندارند. اما خوشبختانه در این گروه چنین نیست. جوانانی كه با این گروه كار می‌كنند صاحب اندیشه و برخی صاحب سبك هستند و این بسیار زیباست. در این كار نه تنها از نظر سواد و بینش متوجه این تفاوت سنی نمی‌شوم، بلكه برخی جاها یاد هم می‌گیرم.
این بازیگر تئاتر و تلویزیون اضافه كرد: كسی كه در جایگاه درستی ایستاده باشد، حتما می‌داند پیش از او افراد دیگری بوده‌اند كه رنج نگهداری این جایگاه را كشیده‌اند، این ادبی كه در آنهاست متعلق به حوزه‌ای است كه در آن كار می‌كنند.
رویا افشار كه در تمام این سالها همواره تماشاگر تئاتر بوده است، توضیح داد: با جریانی وارد كار شدم كه جریان بسیار قدرتمندی بود. سالهای 60 تئاترهای بسیار خوبی داشتیم. در كارهای تصویری هم بسیار گزیده كار بودم اما شاید چون در سریال بازی می‌كردم به نظر می‌رسد كارهای تصویری‌ام زیاد بوده است.
وی كه همیشه پیگیر تئاتر بوده است، افزود: تئاتر مساله من است و به همین دلیل هرگز آن را رها نكردم. چرا كه تئاتر در شكل درستش بازتابی از مسایل اجتماع است و این برایم بسیار مهم است. از آنجا كه تئاتر عوامل مترقی‌تری دارد، موجب می‌شود در این محیط احساس امنیت كنم.
این بازیگر با سابقه درباره كم كاری‌اش در تئاتر در سالهای اخیر توضیح داد: نسلی كه با آنها كار می‌كردم یا فوت كرده یا كوچ كرده و یا كهنه كارند كه با آنها اشتراك دیدگاه ندارم.با كهنه كاری خیلی كنار نمی‌آیم. نمی‌توانم در كاری بازی كنم كه آن را مساله خود و جامعه‌ام نمی‌دانم. اما امسال و سال گذشته متن‌ها وپیشنهادهای خیلی خوبی به من شد.
افشار با تاكید بر جایگاه مهم نمایشنامه در تئاتر ادامه داد: متن در تئاتر بسیار مهم است و بعد از آن كارگردانی كه آن متن را هدایت می‌كند، اهمیت بسیاری دارد. بنابراین سعی كردم از این فرصت استفاده كنم. اگر در گذشته پیشنهادی را رد می‌كردم به این دلیل بود كه حس می‌كردم مساله‌ای ندارد اما امروزه با موجی روبرو شده‌ام كه كارگردان و مولف هستند.
وی متذكر شد: مفهوم تئاتر پویایی و زنده بودن آن است اگر غیر از این كار كنیم از تئاتر دور افتاده‌ایم. متاسفانه برخی از سالن‌ها بویژه سالن اصلی ما سالهاست با انفجار خالی بودن روبرو است و این وحشتناك است.تنها حضور یك سری اسم‌ها ملاك نیست.
رویا افشار در پایان صحبت‌هایش آرزو كرد: تئاتر بتواند آبروی با زحمت به دست آمده خود را حفظ كند و در همین رهگذر افراد جوان و خلاق بتوانند كار كنند و رسانه‌های دیگر مانند تلویزیون و سینما كمی به این وادی نگاه كنند و از آن بیاموزند.
كیخانی:
وقتی كاری خوب است باید از تكرارش استقبال كرد
اما آیدا كیخایی دیگر بازیگر نمایش «زمستان 66» كه زندگی تئاتری خود را به دوره قبل و بعد از اجرای این نمایش تقسیم می‌كند،یادآور شد: سال 77 كه این كار را دیدم، درسم در دوره لیسانس تمام شده بود و تنها پایان نامه‌ام باقی مانده بود. آن زمان بسیار ناامید و افسرده بودم و می‌خواستم تئاتر را كنار بگذارم.
وی ادامه داد: تئاتر‌هایی را كه اجرا می‌شدند، دوست نداشتم. چند نمایش كار كرده بودم كه آنها را دوست داشتم اما جریان كلی تئاتر را دوست نداشتم. حس می‌كردم جنس این تئاترها مال من نیست. تا اینكه به طور اتفاقی نمایش «زمستان 66» را دیدم و بسیار شوكه شدم و دیدم این تئاتر را دوست دارم.
كیخایی اضافه كرد: اولین بار بود روی صحنه می‌دیدم تئاتری اجرا می‌شود كه آدم‌هایش مثل خودم هستند. بعد از تماشای این نمایش زندگی تئاتر‌ی‌ام عوض شد آن زمان اصلا محمد یعقوبی را نمی‌شناختم اما این نمایش برایم نقطه عطفی بود.
این بازیگر تئاتر، بازی پانته‌آ بهرام و زنده‌یاد پوپك گلدره را در اجرای اول این نمایش بسیار خیره‌كننده توصیف كرد و افزود: همه بازیگران بسیار شگفت انگیز بودند. آن زمان این اندازه رئالیسم برای تئاتر ما لازم بود.
آیدا كیخایی با اشاره به علاقه فراوانش به نمایشنامه «زمستان 66»، بازیاش را در نقش «ناهید» اتفاقی بسیار شگفت انگیز دانست.
وی درباره تفاوت اجرای این نمایش در مقایسه با اجرای اولیه آن مطرح كرد: به هر حال تماشاگر تئاتر ما محدود است. بسیاری از تماشاگران آن اجرا را دیده‌اند، بنابراین دیگر برای آنها شوكه كننده نیست چون با متن آشنا هستند.
كیخانی تاكید كرد: به هر حال هر متن خوبی تاثیر خودش را می‌گذارد، به این شرط كه خوب اجرا شود.
بازیگر نمایش های «خشكسالی و دروغ» و «بیداری خانه نسوان» درباره نگاه كمی در تعریف درجه‌بندی بازیگران تئاتر تصریح كرد: همچنان تعداد كارها برای تعریف دستمزد بازیگران مهم است. سال گذشته به این فكر كردم كه تعداد كارهایم را زیاد كنم چون كیفیت مهم نیست. بعد از «نوشتن در تاریكی» به اولین پیشنهاد بازیگری‌ام پاسخ مثبت دادم به هر حال جبری است كه به آدم تحمیل می‌شود.
كارگردان نمایش‌های «خداحافظ» و «یك دقیقه سكوت» درباره تاثیر تجربه كارگردانی در كار بازیگری‌اش توضیح داد: دوست دارم كاری را كارگردانی كنم اما وقتی شروع به بازی می‌كنم خیلی درگیر می‌شوم. حس می‌كنم در آینده خیلی دور دوست دارم، بیشتر كارگردانی كنم تا بازیگری. به همین دلیل برای رسیدن به آن آینده دور، كم‌كم باید زمینه سازی و تجربه كنم.
كیخایی به مشكلات حرفه كارگردانی اشاره كرد و یادآور شد: بازیگر یك دغدغه دارد اما كارگردان دغدغه‌های بسیاری دارد بنابراین كارگردانی بسیار مشكل است.
وی افزود: پیش از این كمتر نظرات و پیشنهاداتم را به كارگردان ارایه می‌كردم اما حالا می‌دانم كه پیشنهادات گروه به كارگردان كمك بسیاری می‌كند. تجربه‌های كارگردانی تاثیر بسیار مثبتی بر كار بازیگری‌ام داشته، حس می‌كنم قدری تحلیلی‌تر به مسایل نگاه می‌كنم.
آیدا كیخایی در بخش دیگری از صحبتش درباره پروژه‌ی باز تولید توضیح داد: این ماجرا آن قدر جدید نبود كه این همه هیاهو به راه انداخت. تجربه‌ای است كه سالهاست همه انجام می‌دهند. تكرار یك كار خوب، خوب است. مانند بازخوانی ترانه‌های قدیمی یا بازسازی فیلم‌های خوب سینمایی.
او معتقد است: وقتی كاری خوب است باید از تكرارش استقبال شود اما وقتی این جنجال‌ها به پا شد، بسیار شوكه و متاسف شدم كه چرا تئاتر كشور خودمان را باور نداریم. یعنی حتما باید یك متن خارجی باشد كه آن را تكرار كنیم.
باران كوثری:
امیدوارم خاطره زیبای پوپك گلدره را خراب نكنم
در ادامه باران كوثری درباره‌ی تجربه‌ی حضور در «زمستان 66 » به ایسنا گفت: من در سینما هرگز بازیگر خیلی گزیده كاری نبوده‌ام ولی در حال حاضر شرایطی وجود دارد كه آدم آن قدر دل تنگ است كه تمایل دارد فقط كارهایی را كه خیلی دوست دارد، انجام بدهد. این كار هم برای من چنین حالتی داشت.
این بازیگر كه اولین همكاری‌اش را با یعقوبی پشت سر می‌گذارد، یادآور شد: از دوره كودكی كارهای یعقوبی را دنبال می‌كردم. حتی همین نمایش «زمستان 66» را هم دیده بودم. آن زمان 12 سال داشتم در هیچ تئاتری بازی نكرده بودم و فقط تماشاگر تئاتر بودم. الان برایم خیلی خوشایند است كه در این نمایش بازی می‌كنم.
وی ادامه داد: هرگز تصور نمی‌كردم روزی در این نمایش بازی خواهم كرد و حالا همه چیز برایم خیلی هیجان انگیز است. كار كردن با این گروه بسیار هیجان انگیز است بویژه در نمایش «زمستان 66» كه این هیجان را دو چندان می‌كند.
باران كوثری كه در این نمایش نقش «پروانه» را بازی می‌كند، یادآور شد: می‌دانم یكی از خاطرات درخشان تماشاگران این نمایش بازی زیبای پوپك گلدره است. امیدوارم آن خاطره را خراب نكنم.
بازیگر نقش‌های «منهای دو» و «در میان ابرها» تجربه همكاری با محمد یعقوبی را بسیار شگفت‌انگیز و راضی كننده دانست و توضیح داد: این تجربه برایم خیلی كافی است. تمرین‌های جدیدی را پشت سر می‌گذارم. این جنس تئاتر را هرگز تجربه نكرده بودم و الان خیلی خوشحالم.
باران كوثری در عین حال افزود: البته نبودن پوپك از سویی و از سوی دیگر بازی بسیار به یاد ماندنی او،حضورم در این نقش را برایم سخت‌تر می‌كند ولی این تجربه همان قدر كه ترسناك است ، هیجان انگیز و باعث افتخار است. دوست داشتم پوپك بود و با او صحبت می‌كردم.
این بازیگر سینما و تئاتر درباره حضور متفاوتش در این دو عرصه نیز تصریح كرد:در سینما براساس نقش تصمیم گیری می‌كنم حتی اگر اثر متوسطی باشد اما در تئاتر این گونه نیست كه فقط نقش برایم مهم باشد بلكه گروه هم اهمیت دارد و اینكه كارگردانی قابل اعتماد داشته باشد.
كوثری درباره حضور همزمان بازیگران در دو عرصه سینما و تئاتر تشریح كرد: دو مقوله جدا نیست اما دو پروسه متفاوت است. واقعا همیشه تئاتر بازیگر را می‌سازد، بویژه برای ما كه پشتوانه سینمایی داریم، چرا كه تئاتر چیزهایی را به بازیگر می‌آموزد كه هرگز در سینما فرصت آموختنش را نداشته است. هم به دلیل مدیوم سینما و هم به دلیل سینمای ایران.
بازیگر نمایش«كوارتت» در ارزیابی سطح كیفی تئاتر در مقایسه با سینما توضیح داد: خوشبختانه تئاتر ما هرگز به اندازه سینمای مان درگیر ابتذال نشد. تكلیف تئاترهای آزاد معلوم است و تماشاگر می‌داند در تئاتر شهر كار تئاتر خواهد دید اما در سینما تماشاگر مطمئن نیست حتما فیلمی را می‌بیند كه معنای سینما دارد.
وی خاطر نشان كرد: به هر حال تئاتری‌ها استاندارد تئاتر را حفظ كرده‌اند. آنها با تمام سیاستگذاری‌های غلط و مشكلاتی كه داشته‌اند با این ابتذال جنگیده‌اند و تئاتر را در سطحی از كیفیت نگه داشته‌اند اما در سینما این اتفاق نیفتاده است.
باران كوثری درباره تاثیر حضور بازیگران سینما در جذب مخاطبان تئاتر گفت: به عنوان یك بازیگر علاقه‌ای ندارم در نمایش‌هایی بازی كنم كه حضورم صرفا برایشان یك جاذبه فروش داشته باشد.آنچه برایم اهمیت دارد، گروه، كار و تمرین‌هاست. از سوی دیگر معتقد نیستم تنها بازیگران سینما موجب جذب مخاطب برای تئاتر می‌شوند چرا كه پانته‌آ بهرام، حسن معجونی، سیامك صفری و ... هر یك گیشه تئاتر دارند و كارگردان‌هایی مانند محمد یعقوبی، حسن معجونی یا امیررضا كوهستانی و... هم به همین شكل مخاطب دارند.
علی سرابی:
از مقایسه نمی‌ترسم
علی سرابی كه در نمایش « زمستان 66» پنجمین كار صحنه‌ای‌اش را با یعقوبی تجربه می‌كند، گفت:بعد از این همه تجربه، شناخت بسیاری از هم پیدا كرده‌ایم. خوشبختانه یعقوبی به من اعتماد دارد و اجازه می‌دهد در تمرین‌ها نظر و پیشنهاد بدهم. حالا دیگر به خوبی می‌دانم چه می‌خواهد و پیشنهادهایم در همین زمینه است.
وی كه نخستین اجرای «زمستان 66» را ندیده است با ابراز خوشحالی از این موضوع ادامه داد: دوست ندارم تاثیر بگیرم. می‌دانم آن نقش را رحیم نوروزی بازی كرده كه بازیگر بسیار خوبی است اما دوست دارم بكر بكر به نقش برسم.
این بازیگر تئاتر كه در این نمایش نقش «بابك» را بازی می‌كند، درباره مقایسه شدن بازیگران در این گونه نمایش‌ها تصریح كرد:از این جهت ترسی ندارم. در تئاتر به كار خودم اعتماد دارم. حتی اگر مقایسه هم شوم به هر حال هر بازیگری ویژگی‌های خود را دارد.
سرابی ادامه داد: از سوی دیگر شرایط اجراها هم باهم متفاوت است. شاید كسانی كه اجرای اول را دیده باشند به لحاظ نوستالژی آن را بهتر بدانند. اما نمی‌شود مقایسه كرد چون گروه كاملا متفاوت است با این حال از مقایسه نمی‌ترسم و تلاش می‌كنم كارم را بخوبی و در سطح رحیم نوروزی اجرا كنم.
بازیگر نمایش‌های«خنكای ختم خاطره»،«منهای دو» و «كمی تاب بخوریم» با اشاره به تغییرات ایجاد شده بر این كار درباره تاثیر بازیگران در این بازنویسی‌ها توضیح داد: محمد یعقوبی نویسنده و كارگردان بسیار هوشمندی است. چنین هنرمندی بخوبی می‌بیند و از اتودها و حرفهای ما بهره می‌گیرد و به عنصر جدیدی دست می‌یابد.
بازیگر نمایش‌های «خشكسالی و دروغ» ، «ماچیسمو» و «ماه در آب » یادآور شد: در تئاتر ما افراد انگشت شماری هستند كه وقتی پیشنهاد كار می‌دهند از آنها متن نمی‌گیرم. یعقوبی یكی از آنهاست. چون آن قدر به كارشان اعتماد دارم كه بدون خواندن متن می‌پذیرم.
وی افزود: حتی اگر یعقوبی این كار را قبلا اجرا كرده باشد، آن قدر قدرت دارد كه نظریه حال حاضر خود را بر آن اعمال كند. در تئاتر ما سه چهار كارگردان هستند كه اگر كارهای قبلی‌شان را اجرا كنند در كارشان بازی می‌كنم. چون آنها را می‌شناسم و می‌دانم به روز هستند بنابراین به آنها اعتماد می‌كنم و خودم را به آنها می‌سپارم.
سرابی درباره جذابیت نقشش در این نمایش تصریح كرد: تا به حال نقش‌هایی كه بازی كرده‌ام حضور و تاثیرشان روی صحنه خیلی بیش از این نقش بوده است. در «زمستان 66» محوریت با خانم‌هاست. مردها در این نمایش در روند كار تاثیرگذار نیستند.
علی سرابی مطرح كرد:نقش سختی را بازی می‌كنم چرا كه در متن جذابیت زیادی ندارد و این بر دوش من قرار می‌گیرد كه جذابیتی به آن بدهم. زیرا كار بازیگر این است در خدمت نمایش باشد. اگر موفق عمل كنم شخصیت دیده خواهد شد در غیر این صورت ساده خواهد ماند. البته یعقوبی حس‌های عجیبی برایش نوشته كه خیلی سخت است و امیدوارم از عهده آن برآمده باشم.
محمدزاده:
آمده‌ام از محمد یعقوبی بیاموزم
نوید محمدزاده دیگر بازیگر جوان نمایش «زمستان66» كه سالها قبل، هنرجوی محمد یعقوبی بوده است درباره همكاری با این هنرمند به ایسنا گفت: در این سالها همیشه دوست داشتم با یعقوبی كار كنم و همیشه ایمان داشتم این اتفاق می‌افتد و خوشحالم امروز این اتفاق افتاده است.
او كه پیش از این در نمایش «یك دقیقه سكوت» آیدا كیخایی هم بازی كرده است، یادآور شد: در این سالها در دو نمایش مطرح دهه70 بازی كرده‌ام كه در دوره خود توسط بازیگران بنام آن زمان اجرا شده بودند و حالا همین موضوع احساس مسولیت زیادی را در من ایجاد كرده است چون تماشاگران ممكن است ناخود آگاه قیاس كنند. همین مساله به من انگیزه می‌دهد و اصولا آمده‌ام با كار كردن از محمد یعقوبی بیاموزم.
محمدزاده كه در این نمایش نقش «سهیل» را بازی می‌كند، اضافه كرد: بازیگر تا زمانیكه ریسك و خطر نكند، بازیگر نیست. انگیزه وحشتناكی دارم كه از قیاس نترسم. بازیگر باید طوری بازی كند كه همه او را كاملا مناسب نقشش بدانند و نگویند ای كاش بازیگر دیگری جای او بازی كرده بود.
بازیگر نمایش «بالاخره این زندگی مال كیه» درباره فراهم بودن شرایط برای فعالیت بازیگران جوان تئاتر توضیح داد: نمی‌توانم راهكار بدهم اما می‌توانم راهی كه خودم طی كردم توضیح بدهم. اجراهای حرفه‌ای‌ام از سال 89 شروع شده و تا كنون 5 نمایش حرفه‌آی داشته‌ام. اتفاقی معدود است اما به خاطر هفت هشت سال قبل از آن است.
وی یادآور شد: تا سال 86 در آموزشگاهی خصوصی در كرج فقط اجرای خصوصی رفتیم. حتی گاهی برای دو نفر نمایشنامه خوانی اجرا كردیم. این چیزها مهم نبود. مهم كاری بود كه انجام می‌شد.
بازیگر نقش «آخرین نامه» اضافه كرد: حالا هم برای كار تصویری تلاش زیادی نمی‌كنم. مهم این است كه آدم كارش را انجام بدهد وقتی چنین كند همه چیز حل می‌شود زیرا تئاتر ما به گونه‌ای است كه بدون اینكه خودت متوجه باشی، شناخته می‌شوی البته به واسطه انجام درست كار است كه دیگران، جوانان را می‌شناسند.
محمدزاده تاكید كرد:با ایمان می‌گویم كه آدم با كاركردن به هر آنچه می‌خواهد می‌رسد. البته مهم‌ترین نكته صبر داشتن است.درست است بازیگران جوان سینما به سرعت شناخته می‌شوند اما هر كسی جایگاه خاص خود را دارد.
این بازیگر جوان تئاتر مهم‌ترین لازمه كار هنری را ایمان و صبر دانست و گفت: هنرمند باید كار خودش را بكند و صبر داشته باشد. راه خود را پیدا می‌كند. اما بدی ما این نیست بدون صبر و تلاش می‌خواهیم به تمام خواسته‌هایمان برسیم. استعداد به تنهایی كافی نیست. مهم این است كه آدم چقدر وقت بگذارد. من تمام وقتم را برای بازیگری گذاشته‌ام.
او كه در این نمایش نقش «سهیل»را بازی می‌كند درباره تفاوت بازیاش با هومن برق نورد كه در اجرای اول این نمایش همین نقش را بازی كرده بود، توضیح داد: مهم این است بازیگر خودش باشد و از كسی الگو نگیرد. من آن اجرا را ندیده‌ام اما حتی اگر دیده هم بودم مطمئنم بازی‌ام با هومن برق نورد بسیار متفاوت خواهد بود، آنچه یعقوبی به ما یاد داد این بود كه خودمان باشیم.
بازیگر نمایش‌های «دهانی پر از پرنده» و «ورود آقایان ممنوع» در پایان عنوان كرد: بر خلاف جریانی كه معتقدند مافیا و پول و پارتی در كار ما اثرگذار است باید بگویم اینها خنده‌دار است. بسیاری آمده‌اند و رفته‌اند. بهترین‌های مان بدون این ابزار بالا آمده‌اند. نباید خود را گول بزنیم. ما هم باید نان زحمت خود را بخوریم.
زارعی و تجربه‌ی كار با استاد
سعید زارعی از بازیگران جوان است كه پیش از این هنرجوی حمید پورآذری و محمد یعقوبی بوده است، درباره تجربه همكاری با یعقوبی توضیح داد: الان هم همچنان رابطه شاگرد استادی می‌بینم. مانند همان فضای كلاس‌شان مرا آزاد می‌گذارند تا تمام ذهنیات و پیشنهادهایمان را ارایه كنیم. خیلی خوب یاد داده‌اند تا جرات و جسارت داشته باشیم و حرفمان را بزنیم.
وی درباره تجربه كار با حمید پورآذری و تفاوتش با كارهای یعقوبی هم تصریح كرد: تجربه با پورآذری كاملا متفاوت بود. در آن كارها با حدود هشتاد تن از هم سن و سالهای خودم كار می‌كردیم ولی اینجا در یك گروه حرفهای كار می‌كنم. بنابراین نوع و شیوه كار با آنچه در فرهنگسرای بهمن كار می‌كردیم، بسیار متفاوت است. تنها وجه اشتراكشان برایم این است كه در هر دو كار برای استادانم بازی می‌كنم.
سعید زارعی درباره تجربه كاری‌اش در مجموعه تئاتر شهر هم گفت: به هر حال روزی این اتفاق می‌افتاد و من خوشحالم در سن 20 سالگی‌ام این اتفاق می‌افتد ولی باید تلاش كنیم اخلاقمان را حرفهای كنیم به هر حال امیدوارم تجربه خیلی خوبی شده باشد. تلاش می‌كنم آخرین تجربه‌ام با یعقوبی نباشد. این اتفاق را بسیار مثبت می‌دانم و تمام سعی‌ام را می‌كنم جواب اعتماد استادم را بدهم.
به گزارش ایسنا،محمد یعقوبی این روزها نمایش «زمستان 66» را در تالار «چهارسو» تئاترشهر به صحنه برده است. نمایشی كه آغازگر فعالیت حرفهای این هنرمند تئاتر بوده و حالا بعد از 14 سال بار دیگر و با بازی بازیگرانی دیگر به صحنه رفته است.
گفت‌وگو با افشار، كوثری، سرابی، كیخانی و...
تعدادی از بازیگران جدیدترین نمایش محمد یعقوبی از تجربه‌ی حضور در «زمستان 66 » گفتند.
رویا افشار كه پیش از این در تله تئاتر «آدم خوابش می‌گیره» نوشته‌ی علی نصیریان با یعقوبی همكاری داشته است، در ارزیابی اولین تجربه صحنه‌ای خود با این كارگردان به خبرنگار بخش تئاتر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) گفت: تمام كارهایشان را از سالها قبل دیده‌ام. كار كردن با یك كارگردان مولف بسیار خوب است، حتی اگر دیدگاه‌هایتان مشترك نباشد.
رویا افشار:
در «زمستان 66» با چهار نسل بعد از خودم كار می‌كنم
وی ادامه داد: مولف بودن یك كارگردان و اینكه برای رسیدن به یك هدف مشخص، دیدگاه معینی داشته باشد، باعث می‌شود بازیگر صاحب تجربه تازه‌ای شود كه این تجربه همه شكل‌هایش را در بر می‌گیرد. یعنی هم سبك و سیاق بازی است، هم تمام مراحل تمرین و هم نتیجه اصلی كار كه همان شكل اجرایی‌اش است.
این بازیگر درباره همكاری‌اش با یعقوبی در تجربه صحنه‌ای تئاتر تصریح كرد: مسلما آقای یعقوبی در تجربه صحنه‌ای دستشان خیلی بازتر از كار تلویزیونی است. تلاش بسیاری می‌كنند تا نوع تفكر و دیدگاه هایشان را در كار مطرح كنند.
افشار كار كردن با یك گروه حرفهای را بسیار ارزشمند دانست و توضیح داد: چنین گروهی همیشه به اعضایش می‌گوید جایگاهشان كجاست. در غیر این صورت هرچقدر هم كه اعضا حرفهای باشند، همیشه یك جای كار اشتباه دارد ولی گروه فعلی ما بسیار خوب است و مطمئنم از این كار نتیجه خوبی خواهیم گرفت.
بازیگر نمایش «بلوط‌های تلخ» ادامه داد: مسلما دیدگاه‌های آقای یعقوبی در مقایسه با اولین اجرای این نمایش تفاوت كرده ولی مطمئنم این بار هم مانند بار اول می‌توانند نظراتشان را ارایه دهند.
این بازیگر با سابقه درباره تجربه همكاری با نسل جوان‌تر تئاتری‌ها افزود:این نسل با شرایط جامعه خودش بزرگ شده و طبیعتا دیدگاه‌ها و تفكرهای خود را دارد ضمن اینكه بخش اعظمی از این نسل بسیار با سوادند.
رویا افشار متذكر شد: در «زمستان 66» با چهار نسل بعد از خودم كار می‌كنم و برایم باعث افتخار است كه بازیگری كه 30 سال با من فاصله سنی دارد به لحاظ بینش و تفكر همان طور است كه خود من هم در 20 سالگی‌ام می‌كوشیدم، چنین باشم.
او كه در این نمایش نقش «نسرین» (مادر) را بازی می‌كند، در عین حال خاطرنشان كرد: البته می‌دانم در میان این نسل مانند هر جریان دیگری كسانی هم هستند كه سواد و بینش ندارند. اما خوشبختانه در این گروه چنین نیست. جوانانی كه با این گروه كار می‌كنند صاحب اندیشه و برخی صاحب سبك هستند و این بسیار زیباست. در این كار نه تنها از نظر سواد و بینش متوجه این تفاوت سنی نمی‌شوم، بلكه برخی جاها یاد هم می‌گیرم.
این بازیگر تئاتر و تلویزیون اضافه كرد: كسی كه در جایگاه درستی ایستاده باشد، حتما می‌داند پیش از او افراد دیگری بوده‌اند كه رنج نگهداری این جایگاه را كشیده‌اند، این ادبی كه در آنهاست متعلق به حوزه‌ای است كه در آن كار می‌كنند.
رویا افشار كه در تمام این سالها همواره تماشاگر تئاتر بوده است، توضیح داد: با جریانی وارد كار شدم كه جریان بسیار قدرتمندی بود. سالهای 60 تئاترهای بسیار خوبی داشتیم. در كارهای تصویری هم بسیار گزیده كار بودم اما شاید چون در سریال بازی می‌كردم به نظر می‌رسد كارهای تصویری‌ام زیاد بوده است.
وی كه همیشه پیگیر تئاتر بوده است، افزود: تئاتر مساله من است و به همین دلیل هرگز آن را رها نكردم. چرا كه تئاتر در شكل درستش بازتابی از مسایل اجتماع است و این برایم بسیار مهم است. از آنجا كه تئاتر عوامل مترقی‌تری دارد، موجب می‌شود در این محیط احساس امنیت كنم.
این بازیگر با سابقه درباره كم كاری‌اش در تئاتر در سالهای اخیر توضیح داد: نسلی كه با آنها كار می‌كردم یا فوت كرده یا كوچ كرده و یا كهنه كارند كه با آنها اشتراك دیدگاه ندارم.با كهنه كاری خیلی كنار نمی‌آیم. نمی‌توانم در كاری بازی كنم كه آن را مساله خود و جامعه‌ام نمی‌دانم. اما امسال و سال گذشته متن‌ها وپیشنهادهای خیلی خوبی به من شد.
افشار با تاكید بر جایگاه مهم نمایشنامه در تئاتر ادامه داد: متن در تئاتر بسیار مهم است و بعد از آن كارگردانی كه آن متن را هدایت می‌كند، اهمیت بسیاری دارد. بنابراین سعی كردم از این فرصت استفاده كنم. اگر در گذشته پیشنهادی را رد می‌كردم به این دلیل بود كه حس می‌كردم مساله‌ای ندارد اما امروزه با موجی روبرو شده‌ام كه كارگردان و مولف هستند.
وی متذكر شد: مفهوم تئاتر پویایی و زنده بودن آن است اگر غیر از این كار كنیم از تئاتر دور افتاده‌ایم. متاسفانه برخی از سالن‌ها بویژه سالن اصلی ما سالهاست با انفجار خالی بودن روبرو است و این وحشتناك است.تنها حضور یك سری اسم‌ها ملاك نیست.
رویا افشار در پایان صحبت‌هایش آرزو كرد: تئاتر بتواند آبروی با زحمت به دست آمده خود را حفظ كند و در همین رهگذر افراد جوان و خلاق بتوانند كار كنند و رسانه‌های دیگر مانند تلویزیون و سینما كمی به این وادی نگاه كنند و از آن بیاموزند.
كیخانی:
وقتی كاری خوب است باید از تكرارش استقبال كرد
اما آیدا كیخایی دیگر بازیگر نمایش «زمستان 66» كه زندگی تئاتری خود را به دوره قبل و بعد از اجرای این نمایش تقسیم می‌كند،یادآور شد: سال 77 كه این كار را دیدم، درسم در دوره لیسانس تمام شده بود و تنها پایان نامه‌ام باقی مانده بود. آن زمان بسیار ناامید و افسرده بودم و می‌خواستم تئاتر را كنار بگذارم.
وی ادامه داد: تئاتر‌هایی را كه اجرا می‌شدند، دوست نداشتم. چند نمایش كار كرده بودم كه آنها را دوست داشتم اما جریان كلی تئاتر را دوست نداشتم. حس می‌كردم جنس این تئاترها مال من نیست. تا اینكه به طور اتفاقی نمایش «زمستان 66» را دیدم و بسیار شوكه شدم و دیدم این تئاتر را دوست دارم.
كیخایی اضافه كرد: اولین بار بود روی صحنه می‌دیدم تئاتری اجرا می‌شود كه آدم‌هایش مثل خودم هستند. بعد از تماشای این نمایش زندگی تئاتر‌ی‌ام عوض شد آن زمان اصلا محمد یعقوبی را نمی‌شناختم اما این نمایش برایم نقطه عطفی بود.
این بازیگر تئاتر، بازی پانته‌آ بهرام و زنده‌یاد پوپك گلدره را در اجرای اول این نمایش بسیار خیره‌كننده توصیف كرد و افزود: همه بازیگران بسیار شگفت انگیز بودند. آن زمان این اندازه رئالیسم برای تئاتر ما لازم بود.
آیدا كیخایی با اشاره به علاقه فراوانش به نمایشنامه «زمستان 66»، بازیاش را در نقش «ناهید» اتفاقی بسیار شگفت انگیز دانست.
وی درباره تفاوت اجرای این نمایش در مقایسه با اجرای اولیه آن مطرح كرد: به هر حال تماشاگر تئاتر ما محدود است. بسیاری از تماشاگران آن اجرا را دیده‌اند، بنابراین دیگر برای آنها شوكه كننده نیست چون با متن آشنا هستند.
كیخانی تاكید كرد: به هر حال هر متن خوبی تاثیر خودش را می‌گذارد، به این شرط كه خوب اجرا شود.
بازیگر نمایش های «خشكسالی و دروغ» و «بیداری خانه نسوان» درباره نگاه كمی در تعریف درجه‌بندی بازیگران تئاتر تصریح كرد: همچنان تعداد كارها برای تعریف دستمزد بازیگران مهم است. سال گذشته به این فكر كردم كه تعداد كارهایم را زیاد كنم چون كیفیت مهم نیست. بعد از «نوشتن در تاریكی» به اولین پیشنهاد بازیگری‌ام پاسخ مثبت دادم به هر حال جبری است كه به آدم تحمیل می‌شود.
كارگردان نمایش‌های «خداحافظ» و «یك دقیقه سكوت» درباره تاثیر تجربه كارگردانی در كار بازیگری‌اش توضیح داد: دوست دارم كاری را كارگردانی كنم اما وقتی شروع به بازی می‌كنم خیلی درگیر می‌شوم. حس می‌كنم در آینده خیلی دور دوست دارم، بیشتر كارگردانی كنم تا بازیگری. به همین دلیل برای رسیدن به آن آینده دور، كم‌كم باید زمینه سازی و تجربه كنم.
كیخایی به مشكلات حرفه كارگردانی اشاره كرد و یادآور شد: بازیگر یك دغدغه دارد اما كارگردان دغدغه‌های بسیاری دارد بنابراین كارگردانی بسیار مشكل است.
وی افزود: پیش از این كمتر نظرات و پیشنهاداتم را به كارگردان ارایه می‌كردم اما حالا می‌دانم كه پیشنهادات گروه به كارگردان كمك بسیاری می‌كند. تجربه‌های كارگردانی تاثیر بسیار مثبتی بر كار بازیگری‌ام داشته، حس می‌كنم قدری تحلیلی‌تر به مسایل نگاه می‌كنم.
آیدا كیخایی در بخش دیگری از صحبتش درباره پروژه‌ی باز تولید توضیح داد: این ماجرا آن قدر جدید نبود كه این همه هیاهو به راه انداخت. تجربه‌ای است كه سالهاست همه انجام می‌دهند. تكرار یك كار خوب، خوب است. مانند بازخوانی ترانه‌های قدیمی یا بازسازی فیلم‌های خوب سینمایی.
او معتقد است: وقتی كاری خوب است باید از تكرارش استقبال شود اما وقتی این جنجال‌ها به پا شد، بسیار شوكه و متاسف شدم كه چرا تئاتر كشور خودمان را باور نداریم. یعنی حتما باید یك متن خارجی باشد كه آن را تكرار كنیم.
باران كوثری:
امیدوارم خاطره زیبای پوپك گلدره را خراب نكنم
در ادامه باران كوثری درباره‌ی تجربه‌ی حضور در «زمستان 66 » به ایسنا گفت: من در سینما هرگز بازیگر خیلی گزیده كاری نبوده‌ام ولی در حال حاضر شرایطی وجود دارد كه آدم آن قدر دل تنگ است كه تمایل دارد فقط كارهایی را كه خیلی دوست دارد، انجام بدهد. این كار هم برای من چنین حالتی داشت.
این بازیگر كه اولین همكاری‌اش را با یعقوبی پشت سر می‌گذارد، یادآور شد: از دوره كودكی كارهای یعقوبی را دنبال می‌كردم. حتی همین نمایش «زمستان 66» را هم دیده بودم. آن زمان 12 سال داشتم در هیچ تئاتری بازی نكرده بودم و فقط تماشاگر تئاتر بودم. الان برایم خیلی خوشایند است كه در این نمایش بازی می‌كنم.
وی ادامه داد: هرگز تصور نمی‌كردم روزی در این نمایش بازی خواهم كرد و حالا همه چیز برایم خیلی هیجان انگیز است. كار كردن با این گروه بسیار هیجان انگیز است بویژه در نمایش «زمستان 66» كه این هیجان را دو چندان می‌كند.
باران كوثری كه در این نمایش نقش «پروانه» را بازی می‌كند، یادآور شد: می‌دانم یكی از خاطرات درخشان تماشاگران این نمایش بازی زیبای پوپك گلدره است. امیدوارم آن خاطره را خراب نكنم.
بازیگر نقش‌های «منهای دو» و «در میان ابرها» تجربه همكاری با محمد یعقوبی را بسیار شگفت‌انگیز و راضی كننده دانست و توضیح داد: این تجربه برایم خیلی كافی است. تمرین‌های جدیدی را پشت سر می‌گذارم. این جنس تئاتر را هرگز تجربه نكرده بودم و الان خیلی خوشحالم.
باران كوثری در عین حال افزود: البته نبودن پوپك از سویی و از سوی دیگر بازی بسیار به یاد ماندنی او،حضورم در این نقش را برایم سخت‌تر می‌كند ولی این تجربه همان قدر كه ترسناك است ، هیجان انگیز و باعث افتخار است. دوست داشتم پوپك بود و با او صحبت می‌كردم.
این بازیگر سینما و تئاتر درباره حضور متفاوتش در این دو عرصه نیز تصریح كرد:در سینما براساس نقش تصمیم گیری می‌كنم حتی اگر اثر متوسطی باشد اما در تئاتر این گونه نیست كه فقط نقش برایم مهم باشد بلكه گروه هم اهمیت دارد و اینكه كارگردانی قابل اعتماد داشته باشد.
كوثری درباره حضور همزمان بازیگران در دو عرصه سینما و تئاتر تشریح كرد: دو مقوله جدا نیست اما دو پروسه متفاوت است. واقعا همیشه تئاتر بازیگر را می‌سازد، بویژه برای ما كه پشتوانه سینمایی داریم، چرا كه تئاتر چیزهایی را به بازیگر می‌آموزد كه هرگز در سینما فرصت آموختنش را نداشته است. هم به دلیل مدیوم سینما و هم به دلیل سینمای ایران.
بازیگر نمایش«كوارتت» در ارزیابی سطح كیفی تئاتر در مقایسه با سینما توضیح داد: خوشبختانه تئاتر ما هرگز به اندازه سینمای مان درگیر ابتذال نشد. تكلیف تئاترهای آزاد معلوم است و تماشاگر می‌داند در تئاتر شهر كار تئاتر خواهد دید اما در سینما تماشاگر مطمئن نیست حتما فیلمی را می‌بیند كه معنای سینما دارد.
وی خاطر نشان كرد: به هر حال تئاتری‌ها استاندارد تئاتر را حفظ كرده‌اند. آنها با تمام سیاستگذاری‌های غلط و مشكلاتی كه داشته‌اند با این ابتذال جنگیده‌اند و تئاتر را در سطحی از كیفیت نگه داشته‌اند اما در سینما این اتفاق نیفتاده است.
باران كوثری درباره تاثیر حضور بازیگران سینما در جذب مخاطبان تئاتر گفت: به عنوان یك بازیگر علاقه‌ای ندارم در نمایش‌هایی بازی كنم كه حضورم صرفا برایشان یك جاذبه فروش داشته باشد.آنچه برایم اهمیت دارد، گروه، كار و تمرین‌هاست. از سوی دیگر معتقد نیستم تنها بازیگران سینما موجب جذب مخاطب برای تئاتر می‌شوند چرا كه پانته‌آ بهرام، حسن معجونی، سیامك صفری و ... هر یك گیشه تئاتر دارند و كارگردان‌هایی مانند محمد یعقوبی، حسن معجونی یا امیررضا كوهستانی و... هم به همین شكل مخاطب دارند.
علی سرابی:
از مقایسه نمی‌ترسم
علی سرابی كه در نمایش « زمستان 66» پنجمین كار صحنه‌ای‌اش را با یعقوبی تجربه می‌كند، گفت:بعد از این همه تجربه، شناخت بسیاری از هم پیدا كرده‌ایم. خوشبختانه یعقوبی به من اعتماد دارد و اجازه می‌دهد در تمرین‌ها نظر و پیشنهاد بدهم. حالا دیگر به خوبی می‌دانم چه می‌خواهد و پیشنهادهایم در همین زمینه است.
وی كه نخستین اجرای «زمستان 66» را ندیده است با ابراز خوشحالی از این موضوع ادامه داد: دوست ندارم تاثیر بگیرم. می‌دانم آن نقش را رحیم نوروزی بازی كرده كه بازیگر بسیار خوبی است اما دوست دارم بكر بكر به نقش برسم.
این بازیگر تئاتر كه در این نمایش نقش «بابك» را بازی می‌كند، درباره مقایسه شدن بازیگران در این گونه نمایش‌ها تصریح كرد:از این جهت ترسی ندارم. در تئاتر به كار خودم اعتماد دارم. حتی اگر مقایسه هم شوم به هر حال هر بازیگری ویژگی‌های خود را دارد.
سرابی ادامه داد: از سوی دیگر شرایط اجراها هم باهم متفاوت است. شاید كسانی كه اجرای اول را دیده باشند به لحاظ نوستالژی آن را بهتر بدانند. اما نمی‌شود مقایسه كرد چون گروه كاملا متفاوت است با این حال از مقایسه نمی‌ترسم و تلاش می‌كنم كارم را بخوبی و در سطح رحیم نوروزی اجرا كنم.
بازیگر نمایش‌های«خنكای ختم خاطره»،«منهای دو» و «كمی تاب بخوریم» با اشاره به تغییرات ایجاد شده بر این كار درباره تاثیر بازیگران در این بازنویسی‌ها توضیح داد: محمد یعقوبی نویسنده و كارگردان بسیار هوشمندی است. چنین هنرمندی بخوبی می‌بیند و از اتودها و حرفهای ما بهره می‌گیرد و به عنصر جدیدی دست می‌یابد.
بازیگر نمایش‌های «خشكسالی و دروغ» ، «ماچیسمو» و «ماه در آب » یادآور شد: در تئاتر ما افراد انگشت شماری هستند كه وقتی پیشنهاد كار می‌دهند از آنها متن نمی‌گیرم. یعقوبی یكی از آنهاست. چون آن قدر به كارشان اعتماد دارم كه بدون خواندن متن می‌پذیرم.
وی افزود: حتی اگر یعقوبی این كار را قبلا اجرا كرده باشد، آن قدر قدرت دارد كه نظریه حال حاضر خود را بر آن اعمال كند. در تئاتر ما سه چهار كارگردان هستند كه اگر كارهای قبلی‌شان را اجرا كنند در كارشان بازی می‌كنم. چون آنها را می‌شناسم و می‌دانم به روز هستند بنابراین به آنها اعتماد می‌كنم و خودم را به آنها می‌سپارم.
سرابی درباره جذابیت نقشش در این نمایش تصریح كرد: تا به حال نقش‌هایی كه بازی كرده‌ام حضور و تاثیرشان روی صحنه خیلی بیش از این نقش بوده است. در «زمستان 66» محوریت با خانم‌هاست. مردها در این نمایش در روند كار تاثیرگذار نیستند.
علی سرابی مطرح كرد:نقش سختی را بازی می‌كنم چرا كه در متن جذابیت زیادی ندارد و این بر دوش من قرار می‌گیرد كه جذابیتی به آن بدهم. زیرا كار بازیگر این است در خدمت نمایش باشد. اگر موفق عمل كنم شخصیت دیده خواهد شد در غیر این صورت ساده خواهد ماند. البته یعقوبی حس‌های عجیبی برایش نوشته كه خیلی سخت است و امیدوارم از عهده آن برآمده باشم.
محمدزاده:
آمده‌ام از محمد یعقوبی بیاموزم
نوید محمدزاده دیگر بازیگر جوان نمایش «زمستان66» كه سالها قبل، هنرجوی محمد یعقوبی بوده است درباره همكاری با این هنرمند به ایسنا گفت: در این سالها همیشه دوست داشتم با یعقوبی كار كنم و همیشه ایمان داشتم این اتفاق می‌افتد و خوشحالم امروز این اتفاق افتاده است.
او كه پیش از این در نمایش «یك دقیقه سكوت» آیدا كیخایی هم بازی كرده است، یادآور شد: در این سالها در دو نمایش مطرح دهه70 بازی كرده‌ام كه در دوره خود توسط بازیگران بنام آن زمان اجرا شده بودند و حالا همین موضوع احساس مسولیت زیادی را در من ایجاد كرده است چون تماشاگران ممكن است ناخود آگاه قیاس كنند. همین مساله به من انگیزه می‌دهد و اصولا آمده‌ام با كار كردن از محمد یعقوبی بیاموزم.
محمدزاده كه در این نمایش نقش «سهیل» را بازی می‌كند، اضافه كرد: بازیگر تا زمانیكه ریسك و خطر نكند، بازیگر نیست. انگیزه وحشتناكی دارم كه از قیاس نترسم. بازیگر باید طوری بازی كند كه همه او را كاملا مناسب نقشش بدانند و نگویند ای كاش بازیگر دیگری جای او بازی كرده بود.
بازیگر نمایش «بالاخره این زندگی مال كیه» درباره فراهم بودن شرایط برای فعالیت بازیگران جوان تئاتر توضیح داد: نمی‌توانم راهكار بدهم اما می‌توانم راهی كه خودم طی كردم توضیح بدهم. اجراهای حرفه‌ای‌ام از سال 89 شروع شده و تا كنون 5 نمایش حرفه‌آی داشته‌ام. اتفاقی معدود است اما به خاطر هفت هشت سال قبل از آن است.
وی یادآور شد: تا سال 86 در آموزشگاهی خصوصی در كرج فقط اجرای خصوصی رفتیم. حتی گاهی برای دو نفر نمایشنامه خوانی اجرا كردیم. این چیزها مهم نبود. مهم كاری بود كه انجام می‌شد.
بازیگر نقش «آخرین نامه» اضافه كرد: حالا هم برای كار تصویری تلاش زیادی نمی‌كنم. مهم این است كه آدم كارش را انجام بدهد وقتی چنین كند همه چیز حل می‌شود زیرا تئاتر ما به گونه‌ای است كه بدون اینكه خودت متوجه باشی، شناخته می‌شوی البته به واسطه انجام درست كار است كه دیگران، جوانان را می‌شناسند.
محمدزاده تاكید كرد:با ایمان می‌گویم كه آدم با كاركردن به هر آنچه می‌خواهد می‌رسد. البته مهم‌ترین نكته صبر داشتن است.درست است بازیگران جوان سینما به سرعت شناخته می‌شوند اما هر كسی جایگاه خاص خود را دارد.
این بازیگر جوان تئاتر مهم‌ترین لازمه كار هنری را ایمان و صبر دانست و گفت: هنرمند باید كار خودش را بكند و صبر داشته باشد. راه خود را پیدا می‌كند. اما بدی ما این نیست بدون صبر و تلاش می‌خواهیم به تمام خواسته‌هایمان برسیم. استعداد به تنهایی كافی نیست. مهم این است كه آدم چقدر وقت بگذارد. من تمام وقتم را برای بازیگری گذاشته‌ام.
او كه در این نمایش نقش «سهیل»را بازی می‌كند درباره تفاوت بازیاش با هومن برق نورد كه در اجرای اول این نمایش همین نقش را بازی كرده بود، توضیح داد: مهم این است بازیگر خودش باشد و از كسی الگو نگیرد. من آن اجرا را ندیده‌ام اما حتی اگر دیده هم بودم مطمئنم بازی‌ام با هومن برق نورد بسیار متفاوت خواهد بود، آنچه یعقوبی به ما یاد داد این بود كه خودمان باشیم.
بازیگر نمایش‌های «دهانی پر از پرنده» و «ورود آقایان ممنوع» در پایان عنوان كرد: بر خلاف جریانی كه معتقدند مافیا و پول و پارتی در كار ما اثرگذار است باید بگویم اینها خنده‌دار است. بسیاری آمده‌اند و رفته‌اند. بهترین‌های مان بدون این ابزار بالا آمده‌اند. نباید خود را گول بزنیم. ما هم باید نان زحمت خود را بخوریم.
زارعی و تجربه‌ی كار با استاد
سعید زارعی از بازیگران جوان است كه پیش از این هنرجوی حمید پورآذری و محمد یعقوبی بوده است، درباره تجربه همكاری با یعقوبی توضیح داد: الان هم همچنان رابطه شاگرد استادی می‌بینم. مانند همان فضای كلاس‌شان مرا آزاد می‌گذارند تا تمام ذهنیات و پیشنهادهایمان را ارایه كنیم. خیلی خوب یاد داده‌اند تا جرات و جسارت داشته باشیم و حرفمان را بزنیم.
وی درباره تجربه كار با حمید پورآذری و تفاوتش با كارهای یعقوبی هم تصریح كرد: تجربه با پورآذری كاملا متفاوت بود. در آن كارها با حدود هشتاد تن از هم سن و سالهای خودم كار می‌كردیم ولی اینجا در یك گروه حرفهای كار می‌كنم. بنابراین نوع و شیوه كار با آنچه در فرهنگسرای بهمن كار می‌كردیم، بسیار متفاوت است. تنها وجه اشتراكشان برایم این است كه در هر دو كار برای استادانم بازی می‌كنم.
سعید زارعی درباره تجربه كاری‌اش در مجموعه تئاتر شهر هم گفت: به هر حال روزی این اتفاق می‌افتاد و من خوشحالم در سن 20 سالگی‌ام این اتفاق می‌افتد ولی باید تلاش كنیم اخلاقمان را حرفهای كنیم به هر حال امیدوارم تجربه خیلی خوبی شده باشد. تلاش می‌كنم آخرین تجربه‌ام با یعقوبی نباشد. این اتفاق را بسیار مثبت می‌دانم و تمام سعی‌ام را می‌كنم جواب اعتماد استادم را بدهم.
به گزارش ایسنا،محمد یعقوبی این روزها نمایش «زمستان 66» را در تالار «چهارسو» تئاترشهر به صحنه برده است. نمایشی كه آغازگر فعالیت حرفهای این هنرمند تئاتر بوده و حالا بعد از 14 سال بار دیگر و با بازی بازیگرانی دیگر به صحنه رفته است.