تووت فرنگی
10th October 2011, 05:56 AM
"اعتياد به دوست" روي شبکه هاي اجتماعي امروزه به يک نگراني بزرگ تبديل شده است. اين درحالي است که نتايج تحقيقات محققان دانشگاه آکسفورد نشان مي دهد که فضاي "نئوکورتکس" مغز براي دوست يابي از يک محدوديت برخوردار است و قادر نيست که بيش از 150 دوست را براي خود تعريف کند.
نئوکورتکس مسئول پردازش افکار آگاهانه و زبان است و توانايي ايجاد تماس اين فضاي مغزي با ديگران تنها برابر با 150 نفر است. بنابراين بهتر است که اين محدوديت به جاي آنکه صرف افراد ناشناس شود براي دوستي با آشنايان مورد استفاده قرار گيرد.
اين محققان در اين خصوص اظهار داشتند: "در کل، دنياي اجتماعي ما بسيار کوچک است حتي اگر اينترنت امکان وسيع کردن اين دنيا را از طريق ارسال کارت پستالهاي مجازي براي هزار و 500 دوست اينترنتي فراهم کند باز تنها 150 دوست واقعا مي توانند در ذهن يک فرد بگنجند."
به طور خلاصه يک شخصيت مجازي (آواتار) همان ابعاد يک فرد در پوست و استخوان را دارد چرا که اين مغز است که بايد هر دو دنياي مجازي و واقعي را شکل دهد و از آنجا که تواناييهاي مغز به ساختار فيزيکي آن محدود مي شود بنابراين دوست يابي بيش از حد در يک دنياي مجازي بي فايده است.
اين محققان انگليسي به منظور دستيابي به اين نتايج، ترافيک آنلاين کسي که هزاران تماس مجازي بر روي شبکه هاي اجتماعي دارد را با کسي که تماسهايش به چند صد دوست محدود مي شود مقايسه کردند. نتايج اين تحقيقات نشان داد که تفاوت زيادي ميان اين دو فرد در کيفيت ارتباط با ديگران وجود ندارد.
اين بررسيها در ادامه يک سري از تحقيقاتي انجام شد که اين دانشمندان در دهه 90 و با بررسي پوياييهاي اجتماعي گروههاي نوجوانان، محيطهاي کاري و قبايل ما قبل تاريخ انجام داده بودند.
نتايج تمام اين تحقيقات نشان مي دهد که در تمام دوره هاي تاريخي، انسان تنها توانسته است روابط مهم خود را با حداکثر 150 نفر حفظ کند.
به گفته اين دانشمندان، هر يک از ما پنج فرد بسيار صميمي در زندگي خود داريم و پس از اين افراد، دوستان و آشنايان بر پايه ميزان صميميت در مغز دسته بندي مي شوند و تنها 150 دوست مي توانند وارد ليست اين طبقه بنديهاي مغز شوند.
براساس گزارش PC World، اين محققان در اين خصوص اظهار داشتند: "ما مي توانيم هزار اسم را در پروفايل خود در يک شبکه اجتماعي داشته باشيم اما بدون ايجاد تماس در دنياي واقعي هيچ دوستي واقعي رخ نمي دهد و بنابراين پيش از ورود به يک زندگي مجازي بايد قبول کنيم که مغز ما انتخاب اجباري خود را از قبل کرده است
منبع :http://www.healthiran.com
نئوکورتکس مسئول پردازش افکار آگاهانه و زبان است و توانايي ايجاد تماس اين فضاي مغزي با ديگران تنها برابر با 150 نفر است. بنابراين بهتر است که اين محدوديت به جاي آنکه صرف افراد ناشناس شود براي دوستي با آشنايان مورد استفاده قرار گيرد.
اين محققان در اين خصوص اظهار داشتند: "در کل، دنياي اجتماعي ما بسيار کوچک است حتي اگر اينترنت امکان وسيع کردن اين دنيا را از طريق ارسال کارت پستالهاي مجازي براي هزار و 500 دوست اينترنتي فراهم کند باز تنها 150 دوست واقعا مي توانند در ذهن يک فرد بگنجند."
به طور خلاصه يک شخصيت مجازي (آواتار) همان ابعاد يک فرد در پوست و استخوان را دارد چرا که اين مغز است که بايد هر دو دنياي مجازي و واقعي را شکل دهد و از آنجا که تواناييهاي مغز به ساختار فيزيکي آن محدود مي شود بنابراين دوست يابي بيش از حد در يک دنياي مجازي بي فايده است.
اين محققان انگليسي به منظور دستيابي به اين نتايج، ترافيک آنلاين کسي که هزاران تماس مجازي بر روي شبکه هاي اجتماعي دارد را با کسي که تماسهايش به چند صد دوست محدود مي شود مقايسه کردند. نتايج اين تحقيقات نشان داد که تفاوت زيادي ميان اين دو فرد در کيفيت ارتباط با ديگران وجود ندارد.
اين بررسيها در ادامه يک سري از تحقيقاتي انجام شد که اين دانشمندان در دهه 90 و با بررسي پوياييهاي اجتماعي گروههاي نوجوانان، محيطهاي کاري و قبايل ما قبل تاريخ انجام داده بودند.
نتايج تمام اين تحقيقات نشان مي دهد که در تمام دوره هاي تاريخي، انسان تنها توانسته است روابط مهم خود را با حداکثر 150 نفر حفظ کند.
به گفته اين دانشمندان، هر يک از ما پنج فرد بسيار صميمي در زندگي خود داريم و پس از اين افراد، دوستان و آشنايان بر پايه ميزان صميميت در مغز دسته بندي مي شوند و تنها 150 دوست مي توانند وارد ليست اين طبقه بنديهاي مغز شوند.
براساس گزارش PC World، اين محققان در اين خصوص اظهار داشتند: "ما مي توانيم هزار اسم را در پروفايل خود در يک شبکه اجتماعي داشته باشيم اما بدون ايجاد تماس در دنياي واقعي هيچ دوستي واقعي رخ نمي دهد و بنابراين پيش از ورود به يک زندگي مجازي بايد قبول کنيم که مغز ما انتخاب اجباري خود را از قبل کرده است
منبع :http://www.healthiran.com