diamonds55
14th September 2008, 02:45 PM
وي در گفت وگو با خبرنگار ايرنا ، افزود: نمي توان در عرصه سينما براي سياست جايگاهي قائل نبود، چون بدون يک سياست درست نمي توان شاهد توسعه و پيشرفت يک کشور از طريق رسانه اي موثر همچون سينما بود.
اين نويسنده توضيح داد: گاهي اوقات رفتارهاي غلط و يا سياست زدگي هاي بيش از حد باعث کندي يک حرکت فرهنگي و حتي گاه باعث نابودي يک جريان فرهنگي همچون سينما مي شود.
گبرلو ادامه داد: هم سياستمداران به سينما نياز دارند، هم سينما به سياستمداران نيازمند است،اگر بخواهند با حرکت هاي غلط و انحرافي هريک را در خدمت خود قرار دهند نه تنها پيشرفتي حاصل نمي شود بلکه آسيب هاي جدي و زير بنايي به هر دو طيف وارد مي شود.
دبير سابق سرويس فرهنگي خبرگزاري فارس، افزود: اگر يک جريان سياسي گمان کند که مي تواند سينما را در اختيار داشته باشد، اشتباه محض است.
به گفته او ،هنرمند هيچگاه بر اساس دستور و يا جکم نمي تواند اثري را خلق کند و اگر هم در اين ميان هنرمنداني فرمايشي عمل کنند ، مردم آن اثر را نپذيرفته و به زباله داني خواهد رفت.
گبرلو تصريح کرد: يک جريان سياسي و يا يک سياستمدار بايد واقعيت هاي موجود را خالصانه در اختيار فکر و ذهن هنرمند قرار دهد تا با روش هاي مناسب هنري اثري خلق شود که مطابق با آن واقعيت ها و يا در جهت اصلاح و نقد واقعيت ها براي رسيدن به وضعيت مطلوب باشد.
رئيس اسبق انجمن منتقدان و نويسندگان سينمايي ايران، گفت: هنرمند نيز نبايد تابع احساسات باشد و بر اثر يک شعار و يا يک موج سياسي بجاي استفاده از عقل و منطق اثري سرشار از احساسات خام خلق کند که موجب انحراف نگاه و ذهن جامعه گردد و سرانجام پي ببرد دچار سياست زدگي شده و به وظيفه اصلي خود عمل نکرده است.
او افزود: متاسفانه يکي از دلائل عدم رشد سينما و سياست همين انحراف در روش هاي منطقي يعني سياست زدگي در عرصه سياست و سينماست.
گبرلو ادامه داد: به همين دليل شاهد هستيم نه سينما در عرصه سياست توانسته موفقيتي بدست آورد و نه سياستمداران توانسته اند از اين عرصه به نحو مطلوب استفاده کنند.
اين منتقد سينمايي همچنين يادآورشد: در کشوري که هر روز دچار بحران هاي سياسي است و مورد هجوم قرار دارد، سينما مي تواند موثرترين ابزار فرهنگي براي انتقال بسياري از سياست ها و روش هاي درست دپيلماتيک باشد، اما يا اصلا حرکتي انجام نشده و اگر هم هست بسيار اندک و غير قابل درک است.
گبرلو ادامه داد: شايد يکي از دلائل عدم استقبال مردم از سينما در عدم انطباق مضاميني و موضوعي سينمايي با مسائل روز جامعه باشد و شايد يکي از دلائل عدم اطلاعات و رشد کافي ذهن مخاطب نسبت به بسياري از رويدادهاي سياسي همين نبود ارتباط درست سياست با سينما باشد.
وي يادآورشد: در کشورهاي پيشرفته سياست و سينما براي حفظ منافع ملي و تبيين روش هاي دپيلماتيک کشور خود در کنار هم قرار دارند و بدور از مسايل داخلي و يا اختلاف هاي سطحي و منطقه اي به سياست هاي خود، جهاني نگاه مي کنند و از سينما براي انتقال آن بهره مي گيرند.
گبرلو گفت : اگر شرايط ايران به گونه اي شود که هنرمندان ، سينماگران و سياستمداران احساس کنند براي پيشرفت و توسعه کشور خود نياز به يکديگر دارند و در رفتارهاي خود سياست زدگي و منافع شخصي را کنار بگذارند حتما هم سينمايي قدرتمند خواهيم داشت و هم سياست پرقدرت و جهاني داريم.
اين نويسنده توضيح داد: گاهي اوقات رفتارهاي غلط و يا سياست زدگي هاي بيش از حد باعث کندي يک حرکت فرهنگي و حتي گاه باعث نابودي يک جريان فرهنگي همچون سينما مي شود.
گبرلو ادامه داد: هم سياستمداران به سينما نياز دارند، هم سينما به سياستمداران نيازمند است،اگر بخواهند با حرکت هاي غلط و انحرافي هريک را در خدمت خود قرار دهند نه تنها پيشرفتي حاصل نمي شود بلکه آسيب هاي جدي و زير بنايي به هر دو طيف وارد مي شود.
دبير سابق سرويس فرهنگي خبرگزاري فارس، افزود: اگر يک جريان سياسي گمان کند که مي تواند سينما را در اختيار داشته باشد، اشتباه محض است.
به گفته او ،هنرمند هيچگاه بر اساس دستور و يا جکم نمي تواند اثري را خلق کند و اگر هم در اين ميان هنرمنداني فرمايشي عمل کنند ، مردم آن اثر را نپذيرفته و به زباله داني خواهد رفت.
گبرلو تصريح کرد: يک جريان سياسي و يا يک سياستمدار بايد واقعيت هاي موجود را خالصانه در اختيار فکر و ذهن هنرمند قرار دهد تا با روش هاي مناسب هنري اثري خلق شود که مطابق با آن واقعيت ها و يا در جهت اصلاح و نقد واقعيت ها براي رسيدن به وضعيت مطلوب باشد.
رئيس اسبق انجمن منتقدان و نويسندگان سينمايي ايران، گفت: هنرمند نيز نبايد تابع احساسات باشد و بر اثر يک شعار و يا يک موج سياسي بجاي استفاده از عقل و منطق اثري سرشار از احساسات خام خلق کند که موجب انحراف نگاه و ذهن جامعه گردد و سرانجام پي ببرد دچار سياست زدگي شده و به وظيفه اصلي خود عمل نکرده است.
او افزود: متاسفانه يکي از دلائل عدم رشد سينما و سياست همين انحراف در روش هاي منطقي يعني سياست زدگي در عرصه سياست و سينماست.
گبرلو ادامه داد: به همين دليل شاهد هستيم نه سينما در عرصه سياست توانسته موفقيتي بدست آورد و نه سياستمداران توانسته اند از اين عرصه به نحو مطلوب استفاده کنند.
اين منتقد سينمايي همچنين يادآورشد: در کشوري که هر روز دچار بحران هاي سياسي است و مورد هجوم قرار دارد، سينما مي تواند موثرترين ابزار فرهنگي براي انتقال بسياري از سياست ها و روش هاي درست دپيلماتيک باشد، اما يا اصلا حرکتي انجام نشده و اگر هم هست بسيار اندک و غير قابل درک است.
گبرلو ادامه داد: شايد يکي از دلائل عدم استقبال مردم از سينما در عدم انطباق مضاميني و موضوعي سينمايي با مسائل روز جامعه باشد و شايد يکي از دلائل عدم اطلاعات و رشد کافي ذهن مخاطب نسبت به بسياري از رويدادهاي سياسي همين نبود ارتباط درست سياست با سينما باشد.
وي يادآورشد: در کشورهاي پيشرفته سياست و سينما براي حفظ منافع ملي و تبيين روش هاي دپيلماتيک کشور خود در کنار هم قرار دارند و بدور از مسايل داخلي و يا اختلاف هاي سطحي و منطقه اي به سياست هاي خود، جهاني نگاه مي کنند و از سينما براي انتقال آن بهره مي گيرند.
گبرلو گفت : اگر شرايط ايران به گونه اي شود که هنرمندان ، سينماگران و سياستمداران احساس کنند براي پيشرفت و توسعه کشور خود نياز به يکديگر دارند و در رفتارهاي خود سياست زدگي و منافع شخصي را کنار بگذارند حتما هم سينمايي قدرتمند خواهيم داشت و هم سياست پرقدرت و جهاني داريم.