ثبت اختراع تو ایران سخت شده...

[عرفان سلیم زاده]

به نام خدا

الان دارم واسه اولین طرحم گواهی ثبت داخلی میگیرم و تا الان 125 هزارتومان فقط خرج مراحل اداری و پذیرفتن طرحم برای بررسی که فکر کنم تو دو مرحله(تاییداولیه و تاییدیه نهایی) تایید بشه!
هزینه تاییدیه تو سازمان پژوهش ها 100 هزار تومانه!
و اگر بخوای از دانشگاه تایید بگیری به روایتی 200 هزار تومان باید بدی!
تازه اگه بهم تاییدیه هم بدن باید 50 تومان دیگه خرج کنم تا عنوان اختراع تو روزنامه افشا بشه و هزینه تمدید واسه 3 سال اول از 500 هزار تومانی که باید طی 20 سال بدم کسر بشه!
تازه این خرج منهای هزینه های رفت و امد و غیره است...
پروسه ثبت اختراع هم به روایتی بین 6 ماه تا 2 سال متغیره...
نمیخوام دلسردتون کنم اما اگه این وضع ادامه پیدا کنه خیلی زود کسانی که ایده هاشون زاده تخیلشونه و کمتر علم و دانش دارند کاملا راهشون رو کج می کنند و پی یه کار کم زحمت تر مثل ارماتور بندی میوفتند!
اگر به فکر این هستید که بریم تظاهرات راه بندازیم تا قوانین رو عوض کنند باید بگم این کار به خاطر خود شما انجام شده!
خیلی زود خبر این سختی ثبت اختراع تو کل کشور پخش میشه و اگر تو این وضع اختراعی ثبت کرده باشید...
اختراع شما رو بسیار بیشتر مورد توجه و تمجید قرار میدهند!
خب با این وضع چیکار کنیم؟
پیشنهاد من برای اینکه شما رو به این قوانین سخت گیرانه کمی مثبت تر کنم اینه که بهتون یاد بدم که مخترع بودن یعنی چی!
و اینکه واسه چی اختراع میکنیم؟ و بعد اینکه اختراع کردیم واقعا چکار باید بکنیم؟
از پست بعد به سوال اول جواب میدم!
لطفا اسپم ندید...
با تشکر...

[عرفان سلیم زاده]

خب مخترع بودن یعنی چی؟
بیایید شعار ندیم! تو این مملکت به مخترع به چشم یه انسان که بعدا سرش به سنگ میخوره نگاه می کنند! میدونید چرا؟ چون اکثر مخترع ها فقط بفکر اینن که یه مشتری بیاد و طرح شون رو بخره بقیه اش هم دیگه بهش فکر نکنید مغزتون باد میکنه!!!
اینکه بخوایم مخترع ها رو توصیف کنیم یکم اشتباهه! درواقع ما قبل از اینکه بخوایم یک مخترع رو توصیف کنیم باید بدونیم که تو جهان امروز مخترع چگونه تعریف شده و چه انتظاراتی از مخترع دارند...
تا اونجایی که من تو این دنیا دهنم رو بستم و به این و اون نگاه کردم فهمیدم که مخترع کسیه که همانند یه منجی به نجات جامعه اش میپردازه! یه سوال سخت که اگه جوابش رو بدید درواقع خواهید فهمید به عنوان یک ایده پرداز چه راهی رو درپیش دارید!:شما از یه منجی چه انتظاری دارید؟...
یک ایده پرداز واقعی کسیه که دراینده برای ده ها جوان بی سواد و تحصیل کرده بیکار شغل ایجاد می کنه!
دیگه درگذشتند کسانی که می خواستند اختراع کنند تا بشریت رو در رفاه بیشتری قرار بدند!
یا اینکه بشر رو به ارزوی دیرینه خودشون برسونند!
این یه شعار نیست! تو دنیا و جوامع پیشرفته امروز به یک مخترع با همین انتظار نگاه میشه!
معضل اصلی در دنیای امروز تنها بیکاری قشر عظیمی از مردم زمینه که با مصرفشون به کمبود مواد غذایی و مشکلات اقتصادی دامن زدند!
حال در این دنیا به منجی فکر کنید! به چه نتیجه ای میرسید!
منجی کسیه که بتونه با خلاقیت خودش بخشی از مشکل بیکاری رو تو دنیا حل کنه!
نکته همین جاست! منجی در پیدا کردن راه حل کاملا تنهاست! اما برای اجرا کردن راه حل خودش باید به یه چیز تکیه کنه! انتظارات جامعه!!! یعنی وقتی راه حل خودشو پیدا و تایید کرد (ثبت اختراع کرد) به جامعه اش جار بزنه تا انها کمک کنند این راه حل اجرا بشه!
اشتباه نکنید! نمیخوام بگم به دنبال مشتری بگردید! میخوام بگم برای اینکه اختراع تون رو خودتون تجاری کنید بدنبال سرمایه گذار باشید!همین!!!
میدونم که هرچقدر هم سعی کرده باشید تا الان دیگه از خوندن این مقاله کاملا کسل شدید! اگه اینطوره دلیلش اینه که فکر می کنید خیلی خیلی عقبید و دیر شروع کردید!
این یکی دیگه از اشتباهات ایده پردازانه! چون هنوز از عقاید قبلی خودشون دست نکشیده اند و به این فکر میکنن که باید بعد ثبت اختراعشون بدنبال مشتری بگردند!
پدیده جالب دیگه که شامل افراد بالاست اینه که بعضیا مثل خود من عادت دارند که تئوری هایی بدن که مورد پذیرش خودشون و اطرافیان شونه!
اما حوصله ادامه کار رو ندارند! حتی ساخت یه نمونه با شمع!
اگه جزو این دسته از افراد هستید باید خودتونو با تکنیک های خودتون عوض کنید تا بقیه راه رو هم برید!
پس جواب سوالمون:
مخترع از دیدگاه جامعه کسیه که به نوعی منجی مشکلات بزرگ که مثل گره کور به جان اون جامعه افتاده باشد!
یک مخترع بعد ثبت اختراعش خودش باید طرحش رو به تولید انبوه برسونه!
برای اینکه برای پیدا کردن سرمایه گذار به مشکل برنخورید به ساز جامعه تون برقصید! تا جامعه نیز به ساز شما برقصد!