LUCKLY
15th September 2011, 02:03 PM
استفن هاوکینگ یکی از بزرگترین دانشمندان فیزیک نظری معاصر و به اعتقاد بعضی از دانشمندان برجسته ترین فیزیکدان بعد از انیشتن است. شاید چهره او را در حالی که روی صندلی چرخدارش نشسته است و به کمک ابزارهای نوین رایانه ای به تکمیل نظریاتش می پردازد دیده باشید.
استفن هاوکینگ در سال 1942 در جریان جنگ جهانی دوم در شهر آکسفورد انگلستان به دنیا آمد. در نوجوانی دانش آموز برجسته ای نبود. خواندن را به کندی آموخت و دست نوشته هایش مایه ناامیدی معلمانش بود. در 17 سالگی تحصیلات خود را در دانشگاه های آکسفرد و کمبریج در رشته فیزیک آغاز کرد.در 21 سالگی دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد کمبریج در شاخه کیهان شناسی بود که به بیماری فلج تدریجی عضلات (als) مبتلا شد. این بیماری موجب از هم پاشیدگی سلول های عصبی نخاع و مغز که فعالیت های ارادی ماهیچه ها را تنظیم می کند، می شود. او در خصوص بیماریش می گوید: "زمانی که انسان با امکان مرگ زودرس مواجه می شود، به این نکته پی می برد که زندگی ارزش زندگی کردن را دارد و خیلی کارها هست که انسان می خواهد انجام دهد." هر چند بیماری او را افسرده و بی انگیزه کرده بود اما ازدواجش با جین وایلد که دارای شخصیتی مذهبی بوددوباره شادی را به زندگیش باز گرداند. استفن در این مورد می گوید: "نامزدی زندگی مرا تغییر داد. به من چیزی داد که برای آن زندگی کنم. مرا در زنگی مصمم کرد. بدون کمک های جین قادر به ادامه زندگی نبودم و اراده ای هم برای آن نداشتم." (قابل توجه همه اهل محل و بر و بچ عزب و همچنین اونایی که همه چیز دارند الا امید به زندگی، مخصوصا از وقتی "زن" گرفته اند!!!! ) و از آن پس با تلاش و جدیتی که در تحقیقاتش به خرج می داد در تحصیلاتش پیشرفت چشمگیری کرد بطوری که در سال 1965 از یکی از کالج های کمبریج به نام "گانویل و کیس" بورس پژوهشی گرفت و در همان سال ازدواج کرد. جین لیسانس خود را در دانشگاه لندن در رشته آموزش زبان تمام کرد و پایان هفته را به کمبرج می رفت و رساله دکترای هاوکینگ را برای او تایپ می کرد. در اواخر دهه 60 هاوکینگ از راه رفتن باز ماند و از آن پس وی با کمک صندلی چرخدار به فعالیت می پردازد.
اما چیزی که زندگی هاوکینگ را متمایز می سازد، امید است. بیش از 40 سال از زمانی که پزشکان تشخیص دادند هاوکینگ 2 یا 3 سال بیشتر زنده نخواهد ماند می گذرد.(این هم قابل توجه اونایی که دکتر میگه تا 2 یا 3 سال دیگه بیشتر زنده نیستی اما 2 - 3 ماه بعد غزلو می خونن)
خوب تا اینجا چطور بود؟ راجع به فعالیت ها و نظریات علمی این دانشمند بزرگ تا دلتان بخواهد در اینترنت می توانید بیابید. فقط این جمله آخری را هم عرض کنم تا حسابی کف کنید و بعدش هم رخصت!!!
شگفت انگیزتر از همه این ها مغز این مرد است که نظریه پردازی ها و رهگشایی ها از آن می تراود. او برای محاسبات طولانی و پیچیده ریاضی و نجومی خود حتی از نوشتن ارقام روی کاغذ محروم است و باید همه عملیات های پیچیده و گسترده ریاضی را در مغز خود انجام دهد و نتایج را در حافظه اش نگه دارد. بدین گونه فقط با مغزش زنده است.(این هم قابل توجه ....؟؟ .... هوم.م.م.م؟..از جمله خودم)
استفن هاوکینگ در سال 1942 در جریان جنگ جهانی دوم در شهر آکسفورد انگلستان به دنیا آمد. در نوجوانی دانش آموز برجسته ای نبود. خواندن را به کندی آموخت و دست نوشته هایش مایه ناامیدی معلمانش بود. در 17 سالگی تحصیلات خود را در دانشگاه های آکسفرد و کمبریج در رشته فیزیک آغاز کرد.در 21 سالگی دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد کمبریج در شاخه کیهان شناسی بود که به بیماری فلج تدریجی عضلات (als) مبتلا شد. این بیماری موجب از هم پاشیدگی سلول های عصبی نخاع و مغز که فعالیت های ارادی ماهیچه ها را تنظیم می کند، می شود. او در خصوص بیماریش می گوید: "زمانی که انسان با امکان مرگ زودرس مواجه می شود، به این نکته پی می برد که زندگی ارزش زندگی کردن را دارد و خیلی کارها هست که انسان می خواهد انجام دهد." هر چند بیماری او را افسرده و بی انگیزه کرده بود اما ازدواجش با جین وایلد که دارای شخصیتی مذهبی بوددوباره شادی را به زندگیش باز گرداند. استفن در این مورد می گوید: "نامزدی زندگی مرا تغییر داد. به من چیزی داد که برای آن زندگی کنم. مرا در زنگی مصمم کرد. بدون کمک های جین قادر به ادامه زندگی نبودم و اراده ای هم برای آن نداشتم." (قابل توجه همه اهل محل و بر و بچ عزب و همچنین اونایی که همه چیز دارند الا امید به زندگی، مخصوصا از وقتی "زن" گرفته اند!!!! ) و از آن پس با تلاش و جدیتی که در تحقیقاتش به خرج می داد در تحصیلاتش پیشرفت چشمگیری کرد بطوری که در سال 1965 از یکی از کالج های کمبریج به نام "گانویل و کیس" بورس پژوهشی گرفت و در همان سال ازدواج کرد. جین لیسانس خود را در دانشگاه لندن در رشته آموزش زبان تمام کرد و پایان هفته را به کمبرج می رفت و رساله دکترای هاوکینگ را برای او تایپ می کرد. در اواخر دهه 60 هاوکینگ از راه رفتن باز ماند و از آن پس وی با کمک صندلی چرخدار به فعالیت می پردازد.
اما چیزی که زندگی هاوکینگ را متمایز می سازد، امید است. بیش از 40 سال از زمانی که پزشکان تشخیص دادند هاوکینگ 2 یا 3 سال بیشتر زنده نخواهد ماند می گذرد.(این هم قابل توجه اونایی که دکتر میگه تا 2 یا 3 سال دیگه بیشتر زنده نیستی اما 2 - 3 ماه بعد غزلو می خونن)
خوب تا اینجا چطور بود؟ راجع به فعالیت ها و نظریات علمی این دانشمند بزرگ تا دلتان بخواهد در اینترنت می توانید بیابید. فقط این جمله آخری را هم عرض کنم تا حسابی کف کنید و بعدش هم رخصت!!!
شگفت انگیزتر از همه این ها مغز این مرد است که نظریه پردازی ها و رهگشایی ها از آن می تراود. او برای محاسبات طولانی و پیچیده ریاضی و نجومی خود حتی از نوشتن ارقام روی کاغذ محروم است و باید همه عملیات های پیچیده و گسترده ریاضی را در مغز خود انجام دهد و نتایج را در حافظه اش نگه دارد. بدین گونه فقط با مغزش زنده است.(این هم قابل توجه ....؟؟ .... هوم.م.م.م؟..از جمله خودم)