افزودنی های تغذیه ایی

[بهـمن]

افزودنی های تغذیه ای ۱
http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/12/damkade-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/12/damkade.jpg)
الف – اسید آمینه

امروزه دانشمندان علم تغذیه با توجه به ترکیب و نوع اسید آمینه در مواد خوراکی، قابلیت هضم اسیدهای آمینه در انواع مختلف حیوانات و احتیاجات آنها ، قادرند که میزان و نوع اسید آمینه مورد نیاز را در جیره های خوراکی متعادل نمایند. وجود اسید امینه های مصنوعی (تجاری) این امکان را فراهم آورده است که متخصصین علم تغذیه به راحتی می توانند به این هدف نائل شوند. متعادل (بالانس) نمودن ترکیب اسید های آمینه نه تنها باعث افزایش ارزش کیفی پروتئین موجود در مواد خوراکی می شود بلکه دفع مواد ازته تجزیه نشده از طریق مدفوع و ادرار را کاهش می دهد. اسیدهای آمینه ال-میتونین و ال-لیزین جزء عمده ترین اسیدهای آمینه می باشند که در جیره طیور و خوک مورد استفاده قرار می گیرند. سید های آمینه دیگری مثل ال-ترئونین، ال-تریپتوفان، ال-لوسین و ال-ایزولوسن نیز امروزه به طور مصنوعی تولید می شوند. ولی به دلیل قیمت نسبتا بالایی که دارند کمتر در جیره های خوراکی مورد استفاده قرار می گیرند. مراکز متعددی در دنیا در حال تولید اسید آمینه مصنوعی هستند. بعضی از اسیدهای آمینه مثل میتونین و تریپتوفان از طریق شیمیایی تولید می شوند، بعضی از آنها مثل لیزین و ایزولوسین از طریق بیولوژی (فرمانتاسیون) و بعضی از طریق استخراج ( عصاره گیری) ، مثل لوسین.قابلیت هضم اسیدهای آمینه مصنوعی تقریبا ۱۰۰% است و به دلیل این که قبل از جذب احتیاجی به هیدرولیز شدن آنها نمی باشد، قابلیت جذب یالاتری نسبت به اسیدهای آمینه موجود در پروتئین دارند.
اسیدهای آمینه موجود در پروتئین معمولا به دلیل عدم تعادل (بالانس) مناسب از کارایی کمتری برخوردارند. اسیدهای آمینه های طبیعی به شکل ایزومر ال هستند. در صورتی که اسیدهای آمینه مصنوعی به شکل ایزومرهای ال و دی تولید می شوند. فرض بر این است که معمولا اسیدهای آمینه ال به طور ۱۰۰% برای دام قابل استفاده هستند. ولی اسیدهای آمینه دی قابلیت استفاده کمتری دارند.
مهمترین شکل استفاده از لیزین به صورت کریستال(ال-لیزین۵/۹۹%)،(ال-لیزین۴/۷۸%) و یا سولفات لیزین (ال-لیزین۷/۴۲%) میباشد. دی ال میتونین به هر دو صورت مایع و جامد موجود است.ردی ال میتونین را میتوان با (هیدروکسی آنالوگ کلسیم ۹۳%- MHA) caیا هیدروکسی مایع ۸۸%( MHA) جایگزین نمود. در صورت استفاده آنها برای نشخوار کنندگان ، برای جلوگیری از تجزیه آنها در شکمبه لازم است به وسیله لایه ای از مواد محافظ مثل اسیدهای چرب آلدهیدها، و یا پلیمر ها پوشش داده شوند. بدین ترتیب پس از عبور از شکمبه در روده باریک جذب بدن می شوند. ابتدا روش های محافظت کردن برای میتونین ابداع گردید و بعد از آن این روش ها برای لیزین نیز توسعه یافت.


کنترل آلودگی ها و مایکوتوکسین ها در خوراک
مولف: دکتر عزیزاله کمال زاده
پارساپژوهش آرین
www.epoliv.com (http://www.epoliv.com/)

[بهـمن]

افزودنی های تغذیه ای ۲
http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/12/damkade1-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/12/damkade1.jpg)

مواد ازته غیر پروتئینی

غیر از پروتئین و اسید های آمینه، به مواد دیگری که دارای ازت باشندمواد ازته غیر پروتئینی می گویند. بطور کلی مواد خوراکی با منشاء گیاهی مثل ریشه ها ، غده ، علف ها و ملاس ها ، دارای مواد ازته بیشتری نسبت به مواد خوراکی حیوانی هستند. مواد ازته غیر پروتئینی را مواد ی مثل اسید آمینه ( گلوتامین ، آسپارژین ) ، نمک ها (اوره)، موادآلی ( آمین ها، آلکالوئید های پورینی ) و گکوسیدهای ازتدارتشکیل می دهند.برای تک معده ای ها مواد ازته غیر پروتئینی ارزش غذایی ندارند و حتی ممکن است در صورت استفاده به آنها آسیب برسانند.
اما در نشخوارکنندگان بخصوص گاوهای گوشتی برای ساخت پروتئین میکروبی ، مواد ازته پروتئینی بعنوان یک منبع ارت مورد استفاده میکروارگانیسم های شکمبه قرار می گیرند. آزمایشات نشان داده اند که اضافه نمودن اوره به کنستانتره در جیره کم پروتئین گاوهای گوشتی علاوه بر اثرات مثبت در تجزیه ازت ، باعث تسهیل هضم مواد فیبرینیز گردیده است.

ویتامین ها و مواد معدنی

برای حفظ سلامتی حیوانات و تولید مطلوب، ویتامین ها و مواد معدنی به جیره های خوراکی افزوده می شوند.میزان و نوع ویتامین ها و مواد معدنی که باید به این جیره ها افزوده شوند بستگی به میزان و قابل دسترس بودن آنها در مواد خوراکی تشکیل دهنده جیره دارند. بسته به گونه گیاه مرحله رشد، شرایط آب وهوایی در طی مرحله رشد، چگونگی انبار کردن و عمل آوری آنها ، نوع مقدار تولید ، نوع و میزان ویتامین ها و مواد معدنی متفاوت است. قابل دسترس بودن این گونه مواد نیز تحت تاثیر اثرات متقابل مواد معدنی و عناصر کم مصرف قرار دارد.

مواد معدنی

از نظر مقدار، عناصری مثل : کلسیم، فسفر، سدیم، کلر، پتاسیم، منیزیم( برای نشخوار کنندگان) جزء مهمترین عناصر معدنی هستند. بنابراین وجود این عناصر در جیره های خوراکی حاءز اهمیت است و کمبود آنها باعث ایجاد اختلالات بسیاری می شوند. عناصری مثل منگنز، روی، سرب، مس و کبالت ( برای نشخوار کنندگان) جزء مواد معدنی کم نیاز هستند ولی وجود آنها در ترکیب جیره ضروری است. منگنز ، روی و کبالت به صورت سولفات روی و سولفات کبالت به جیره افزوده می شوند.

ویتامین ها

امروزه تقریبا تمام ویتامین های ضروری از طریق فارماکولوزیف شیمیایی و بیو شیمیایی به طور مصنوعی تولید می شوند. ویتامین های تولیدی به صورت مصنوعی از نظر ترکیب و کیفیت مشابه گونه های طبیعی هستند و اثرات آنها با ویتانین های طبیعی تفاوتی ندارند.
یکی از مزایای استفاده از ویتامین های مصنوعی این است که با توجه به مقدار مورد نیاز می توان از آنها استفاده کرد. و دیگر این که در مقایسه با ویتامین های طبیعی موجود در مواد خوراکی باعث افزودن ویتامین های مصنوعی به جیره خوراکی باعث پایداری بیشترترکیب جیره ها می شود، معمولا از نظر قیمت نیز افزودن ویتامین های مصنوعی به صرفه است چون با افزودن میزان کمی از ویتامین ها ، سلامتی ، رشد و تولید مطلوب حیوان تامین می شود.

کنترل آلودگی ها و مایکوتوکسین ها در خوراک.
مولف: دکتر عزیزاله کمال زاده
پارساپژوهش آرین
www.epoliv.com (http://www.epoliv.com/)

[بهـمن]

افزودنی های تغذیه ای ۳
http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/12/damkade2-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/12/damkade2.jpg)
داروها

تعداد زیادی از افزودنی ها در زمره داروها قرار می گیرند. بر اساس تعریف ادره غذا و داروی آمریکا ، دارو عبارت است از الف: ماده ای که برای تشخیص ، درمان ، تسکین، معالجه و یا پیش گیری از بیماری ها در انسان یا حیوان به کار می رود ب: مادهای که ماهیت غذایی ندارد و به منظور تاثیر بر ساختمان یا وضایف بدن انسان یا حیوان مصرف میشوند(آنون ۱۹۸۹).به این موضوع باید توجه داشت که تعریف فوق تعریفی بسیار جامع و فراگیر است.
از گروه های مختلف افزودنی ها که بعنوان دارو طبقه بندی می شوند مهمترین ها آنها عبارتند از: از انواع گوناگون آنتی بیوتیکها، نیتروفرانها، ترکیبات سولفامیدی( ترکیبات ساخته شده ضد باکتری) مواد ضد کوکسیدوز ، موادضد کرمها( کرمهای انگلی وگونه های دیگر کرمها ) و ترکیبات شبه هورمونی . مصرف افزودنی ها از سال ۱۹۴۰، بعد بعد از کشف و تولید تجاری آنتی بیوتیکها و داروهای سولفامیدی در بسیاری از کشورها بطور وسیعی توسعه یافت. دلائل عمده آن تاثیر زیاد مقدار کمی افزودنی ها بر رشد، کارایی خوراک و سلامتی حیوانات جوان از قبیل جوجه ها و گوساله ها بود.
اما در سالهای اخیر روندی از طرف موسسات دولتی و قانون گذاری ( خصوصا در کشور های اروپایی) در حال توسعه است که استفاده از افزودنی ها مخصوصا افزودنی های دارویی را به دلائل گوناگون محدود کرده اند.بطور مثال بسیاری معتقد هستند که افزودن بعضی از افزودنی ها در حیوانات باعث افزایش مقاومت برخی ازمیکروارگانیسم های بیماریزا در انسان می گردد. هر چند اینگونه مخاطرات باعث ایجاد نگرانی هایی گردیده است، ولی توسعه سیتمهای متراکم پرورشی و تولیدی مثل طیور گوشتی و تخم گذار و پرواربندی های گوسفند و گاو تنها با کمک افزودنی ها برای کمک به کنترل بیماری ههای مختلف و یا انگل ها امکان پذیر است.

کاربرد افزودنی های دارویی

در بسیاری از کشور ها کاربرد افزودنی های دارویی بر اساس مقرارتی است که توسط سازمان داروو غذا ، انستیتوهای تغذیه، سازمان دامپزشکی و… اعمال می گردد.در آمریکا کاربرد افزودنی های دارویی توسط اداره دارو غذای آمریکا کنترل می شود. (چرچ، ۱۹۹۱) مسئولیت اداره دارو و غذا این است که دارو ها و خوراکهای حاوی دارو بدرستی تولید و برچسب گذاری شده باشند، و محصولات حیواناتی که این محصولات از آنها تولید می شوند برای انسان سالم باشند.
بر اساس قانون فدرال آمریکا کاربرد هر گونه دارو تا زمانی که بر اساس تحقیقات و بررسی های گسترده از طرف اداره دارو و غذا مشخص نشود که آن دارو موثر بوده و برای سلامتی انسان و دام خطری ندارد، مجاز نمی باشد.
هر زمان هر کارخانه ای بخواهد داروی جدیدی را تولید نماید ابتدا باید آزمایش های گسترده ای را انجام دهد. کارخانه باید مدارک و مستنداتی مبنی بر سلامتی دارو برای گونه های دامی که دارو را مصرف می کنند، موثر بودن دارو، عدم ایجاد تاثیرات منفی محیطی، سالم بودن برای انسان، ترکیبات شیمیایی و مشخصات ساخت و نحوه بر چسب گذاری را ارئه دهد. تولید تجاری یک دارو برای حیوانات فقط در صورت تصویب و تایید اداره و غذا امکان پذیر است. کلیه داروهای دامی که در خوراک های حاوی دارو، بکار می رود به دو دسته طبقه بندی می شوند. از فوریه ۱۹۸۹، تعداد ۳۱ قلم دارو یا ترکیب دارویی در دسته I و ۷۴ قلم دارو و یا ترکیب دارویی در دسته I I قرار گرفتند.
دسته I : شامل سالم ترین داروهایی هستند که یکار می روند. حداقل پتانسیل برای ایجاد بقایای ناسالم را دارند و لازم نیست که مدتی قبل از کشتار از مصرف آنها توسط دام جلوگیری شود.
دسته I I: شامل الف: داروهایی که احتیاج به دوره جلوگیری از مصرف و حداقل میزان کاربرد در گونه های دامی که مجاز هستند را داند. ب: داروهایی که بقایایی از آنها در بدن باقی نماند و یا این که هیچ گونه تاثیری از سرطان زایی نداشته باشند.
چون غیر ممکن است که فقط چند گرم دارو را بتوان با یک تن خوراک مخلوط کرد و این مقدار دارو بدرستی در تمام یک تن موادپخش شوند، تولید کنندگان عموما داروها ( یا اجزاء کم نیاز ) را به صورت مخلوط های متراکم پس از ترکیب با مقادیری مواد حامل مورد استفاده قرار می گیرند. لذا داروها، ویتامین ها و افزودنی های دیگر قبلا مواد حامل مخلوط و رقیق می شوند و در بسته های ۵ تا ۱۰۰ پوندی برای اضافه شدن به خوراک اصلی بسته بندی می گردند. این موضوع باعث می شود که با دقت بیشتری دارو با کل خوراک اصلی مخلوط شود.

کنترل آلودگی ها و مایکوتوکسین ها در خوراک
مولف: دکتر عزیزاله کمال زاده
www.epoliv.com (http://www.epoliv.com/)