مشاهده ردپای ماده ای نامرئی در اعماق زمین

[Rez@ee]

http://konjkav.com/images/image.php?w=200&h=200&url=/images/news/219274_SlK0Bwge1315643616.jpegدانشمندان نشانه های فراوانی را از ماده تاریک به دست آورده اند، ماده ای که بیشترین مقدار جرم را در جهان هستی تشکیل داده است.


محققان مرکز مطالعات Cresst در ایتالیا می گویند 67 پدیده مختلف را در ردیابهای خود مشاهده کرده اند که احتمال می رود توسط ذرات ماده تاریک که "ویمپها" نام دارند تشکیل شده باشند. این یافته جدید باید با دیگر آزمایشهایی که به تازگی نشانه هایی را برای یافتن ماده تاریک به دست آورده اند، انطباق داده شوند.

نظریه ماده تاریک از ابتدا به منظور توضیح این سئوال ارائه شد: کهکشانها چگونه در کنار یکدیگر باقی می مانند؟ با توجه به اطلاعاتی که درباره گرانش در اختیار دانشمندان است برای باقی ماندن کهکشانها در کنار یکدیگر به حجم زیادی از ماده نیاز خواهد بود.

تا کنون گزینه های زیادی برای توضیح ساختار ماده تاریک ارائه شده است اما اکثر این توضیحات توسط آزمایشهای متعدد رد شده اند.

آنچه که تا کنون توانسته خود را با آزمایشها و نظریه های ارائه شده درمورد ماده تاریک سازگار نشان دهد، دسته ای از ذرات هستند که تمایلی به تعامل با ماده ای که شناخته شده است را ندارند، این ذرات به "ذرات انبوه سست تعامل" یا "ویمپها" شهرت دارند.

از آنجایی که تصور می رود ذرات ماده تاریک همه جا حضور دارند، درون جهان نفوذ کرده و در اطراف کهکشانها متراکم می شوند، احتمال می رود مقداری از ویمپها بدون ایجاد هیچ اثر یا ردپایی از خود از میان کهکشان راه شیری نیز عبور کنند. Cresst

یکی از آزمایشگاه هایی است که فعالیتهای خود را به شکار این ذرات نامرئی و معلق در میان ردیابهایی که در اعماق زمین کار گذاشته شده اند اختصاص داده است.

در این آزمایشگاه از 33 تکه کریستالی به نام "تانگستیت کلسیم" استفاده می شود. زمانی که یک ویمپ با هسته اتمی درون یکی از این کریستالها برخورد می کند، آزمایشگاه به گونه ای طراحی شده تا بتواند فوتون و فونون (نور و صدا) ناشی از این برخورد را نمایش دهد.

فیزیک ذره ای تعریفی پذیرفته شده برای یک کشف دارد و آن سطح قطعیت سیگمای پنج است؛ سیگما همان عدد انحراف معیار است. زمانی که نتیجه یک آزمایش سیگمای پنج باشد این به آن معنی است که احتمال اتفاقی بودن آن بسیار پایین است و از این رو این آزمایش کشفی قابل قبول خواهد بود.

بر اساس گزارش بی بی سی، محققان ایتالیایی اعلام کرده اند طی اجرای آزمایشهای خود از سال 2009 تا 2011 در حدود 67 مورد از این نتایج را به دست آورده اند که هیچ توضیح دیگری به جز اینکه نشانه ای از حضور ماده تاریک بوده اند نمی توان برای آنها ارائه کرد.

سطح قطعیت این نتایج فراتر از سیگمای چهار است که به اندازه کافی قابل قبول است اما هنوز نمی توان آن را به صورت رسمی یک کشف علمی اعلام کرد.

[مهنس]

ها بوخدا دمتگرم جالب بودتو که ایقد تو مباحث فیزیک فعالی چکارداری به مسی و روحیو الومینیومیو ای بابا چی دارم میگم ...ها خواستگاری ازدخترایرانیو ایجور حرفا ها والا؟

[mahnaz_sh_a]

گفته شده این ماده همه جا وجود داره!
خوب پس تجمع اونها تو زمین یا هر جای دیگه هم میتونه وضعیتی مثل سیاه چاله ها رو به وجود بیاره!پس چرا هیچ جای دیگه جز همون کهکشان دیده نمیشه؟

[Rez@ee]

گفته شده این ماده همه جا وجود داره!
خوب پس تجمع اونها تو زمین یا هر جای دیگه هم میتونه وضعیتی مثل سیاه چاله ها رو به وجود بیاره!پس چرا هیچ جای دیگه جز همون کهکشان دیده نمیشه؟

ماده تاریک تنها 88درصد از جرم کل عالم رو تشکیل میده.وشاید رفتار واقعی ماده تاریک اون طوری نباشه که دانشمندان دوست دارن.

[Rez@ee]

کهکشانها جرمی برابر چندین میلیون تا چندین میلیارد برابر جرم خورشید دارند و با سرعت زیادی ماده به درون خود می‌کشند.
این محققیق شیوه‌ای را که از آن طریق ماده سیاه توسط سیاهچاله‌ها جذب می‌شود مدل سازی کردند و به این نتیجه رسیدند که سرعت عمل جذب شدن بسیار نسبت به میزان ماده تاریک یافت شده در مجاورت سیاهچاله وابسته است. اگر میزان چگالی این ماده بزرگتر از چگالی بحرانی که برابر جرم 7خورشید در واحد مکعب سال نوری از فضا است، باشد جرم سیاهچاله به سرعت افزایش پیدا خواهد کرد، و با بلعیدن مقداربیشتری ماده به زودی کل آن کهکشان فراتر از حدتصور دگدگون خواهد شد.
دکتر هرناندز بیان کرد: بیش از میلیاردها سال از شکل‌گیری کهکشانها میگذرد، چنین هجوم غیر قابل کنترل و سریع ماده تاریک، به سیاهچاله ها ممکن است تعداد کهکشانها را از مقدار امروزی آنها بسیار تغییر دااده باشد."
بنابراین کار این دانشمندان دال بر آن است که چگالی ماده تاریک در مراکز کهکشانها مقدار ثابتی است. از مقایسه مشاهدات این دانشمندان با آنچه که مدلهای تکاملی جهان پیشگویی میکنند، دکتر هرناندز و دکتر لی نتیجه می‌گیرند که ممکن است نیاز باشد برخی تخمینها که این مدلها را با مشکل مواجه میکنند تغییر داد. ماده تاریک ممکن است آنچنان که دانشمندان تصور می‌کردند، رفتار نکند.