Only Math
7th September 2011, 12:04 PM
http://www.aftabir.com/news/2011/aug/30/images/cbb42c4ccbedca60e2b47a9a09417539.jpg
«كاوشگر ۵»، حامل نخستین موجود زنده انسان نمای ایرانی به زودی به فضا پرتاب می شود.
به گزارش سرویس فناوری ایسنا، دكتر حمید فاضلی، سرپرست سازمان فضایی ایران گفت: كاوشگر ۵ كه توسط پژوهشگران سازمان فضایی ایران در پژوهشگاه هوا فضای این سازمان طراحی و ساخته شده است، در آینده ای نزدیك با استفاده از یك پرتابگر كه توسط سازمان هوافضا آماده شده، به فضا پرتاب خواهد شد.
وی افزود: این كاوشگر دارای كپسول زیستی حامل یك میمون از نژاد رزوس است. این میمون طی مدت یك سال اخیر مراحل آماده سازی و آموزش های لازم را سپری كرده است.
سرپرست سازمان فضایی ایران گفت: پرتاب این كاوشگر، دستاوردهای مهمی در حوزه تحقیقات زیستی و تكنولوژی های پشتیبان حیات و عملیات رهگیری و بازیابی برای سازمان فضایی ایران به همراه خواهد داشت و انجام آن یكی از گامهای مقدماتی جهت اجرای پروژه عظیم ملی اعزام انسان به فضا محسوب می شود.
به گزارش ایسنا ، كاوشگر ۵ كه قرار است همراه میمونی از نژاد رزوس به ارتفاع ۱۲۰ كیلومتری پرتاب شود، با هدف انجام تحقیقات زیستی و ارسال موجود زنده انسان نما به فضا و بازگشت سالم آن، طراحی و ساخته شده و این، نخستین گام عملی در اجرای پروژه ملی اعزام فضانورد ایرانی به فضاست.
از جمله فناوری های كلیدی در این طرح می توان به آماده سازی و آموزش موجود زنده، طراحی و ساخت محفظه زیستی شامل عایق صوتی، حرارتی و ضربه گیر و تجهیزات لازم برای تامین اكسیژن و سنجش علائم حیاتی موجود زنده، جدایش ملایم موتور و سایر اجزای جدا شونده به منظور حفظ سلامت موجود و بازیابی سالم محموله از ارتفاعات بالا اشاره كرد.
كاوشگرهای فضایی، راكت های عمود پروازی هستند كه برای حمل آزمایشگاه های فضایی به ارتفاعات بالای جو غلیظ ارتفاع بین ۵۰ تا ۳۰۰ كیلومتر و بازیابی سالم آنها به كار می روند. كاوشگرها كاربردهای بسیاری دارند كه از آن جمله می توان بررسی خواص اتمسفر، آزمایش وسایل كنترلی مورد استفاده در ماهواره ها و ماهواره برها، كسب اطلاعات هواشناسی و پیش بینی هوا، و انجام تحقیقات زیست فضایی و نجوم را نام برد. در حقیقت، محموله های آزمایشگاه فضایی در كاوشگر ها، اجزای پیچیده سامانه های فضایی و موجودات زنده را در معرض آزمایش و بررسی قرار می دهند.
در كاوشگر ۵ اعزام یك میمون از نژاد رزوس به ارتفاع ۱۲۰ كیلومتری و بازیابی سالم آن و فراهم كردن بستر مناسب برای انجام تحقیقات زیست پزشكی فضایی پیش بینی شده است.
در این كاوشگر اولین محفظه زیستی برای پشتیبانی حیات در ارسال به فضا طراحی و آزمایش می شود. در تمامی مراحل پرتاب تصاویر محفظه زیستی، علائم حیاتی موجود زنده، و داده های محیطی و علمی مخابره و در جعبه سیاه ثبت می شوند. برای حفظ و تضمین سلامت موجود زنده در ارسال به فضا و بازگشت از آن، باید قابلیت اطمینان سامانه های حامل موجود زنده بسیار بالا باشد؛ از این رو، تمامی مراحل طراحی، ساخت و آزمایش باید مطابق با استانداردهای فضایی خاص سامانه های سرنشین دار صورت پذیرد.
آماده سازی و آموزش موجود زنده از جمله مراحل كلیدی در این طرح است. موجود زنده با قرار گرفتن تدریجی در شرایط شتاب و ارتعاش، توانایی تحمل شرایط پرواز واقعی را پیدا می كند.
در طرح پرتاب كاوشگر حامل میمون به فضا پنج میمون در حال آموزش هستند تا بتوانند تحمل فشارهای فیزیكی، مداری، شتاب های مداری، صوت، ارتعاش و سایر عوامل را هنگام پرتاب داشته باشد.
میمون به عنوان حیوانی آموزش پذیر، طی مراحل آموزش خود را با شرایط پرتاب انطباق می دهد. آموزش های پیش بینی شده شامل سازگاری موجود زنده با شتاب، ارتعاش و شوك، شرایط سقوط آزاد، سر و صدا و محیط داخلی محفظه زیستی است. آ زمایش زیر سامانه های جدا شونده و چترهای زیر سامانه بازیابی نیز از مهمترین بخش های آزمایش عملكردی است و قابلیت اطمینان این زیر سامانه ها با تكرار آزمایش ها به تایید می رسد.
انتظار می رود با تلاش پژوهشگران و كارشناسان پژوهشگاه هوا فضا در دستیابی به فناوری ارسال موجود زنده به فضا، برگ زرین دیگری به كارنامه فعالیت های فضایی ایران اضافه شود.
«كاوشگر ۵»، حامل نخستین موجود زنده انسان نمای ایرانی به زودی به فضا پرتاب می شود.
به گزارش سرویس فناوری ایسنا، دكتر حمید فاضلی، سرپرست سازمان فضایی ایران گفت: كاوشگر ۵ كه توسط پژوهشگران سازمان فضایی ایران در پژوهشگاه هوا فضای این سازمان طراحی و ساخته شده است، در آینده ای نزدیك با استفاده از یك پرتابگر كه توسط سازمان هوافضا آماده شده، به فضا پرتاب خواهد شد.
وی افزود: این كاوشگر دارای كپسول زیستی حامل یك میمون از نژاد رزوس است. این میمون طی مدت یك سال اخیر مراحل آماده سازی و آموزش های لازم را سپری كرده است.
سرپرست سازمان فضایی ایران گفت: پرتاب این كاوشگر، دستاوردهای مهمی در حوزه تحقیقات زیستی و تكنولوژی های پشتیبان حیات و عملیات رهگیری و بازیابی برای سازمان فضایی ایران به همراه خواهد داشت و انجام آن یكی از گامهای مقدماتی جهت اجرای پروژه عظیم ملی اعزام انسان به فضا محسوب می شود.
به گزارش ایسنا ، كاوشگر ۵ كه قرار است همراه میمونی از نژاد رزوس به ارتفاع ۱۲۰ كیلومتری پرتاب شود، با هدف انجام تحقیقات زیستی و ارسال موجود زنده انسان نما به فضا و بازگشت سالم آن، طراحی و ساخته شده و این، نخستین گام عملی در اجرای پروژه ملی اعزام فضانورد ایرانی به فضاست.
از جمله فناوری های كلیدی در این طرح می توان به آماده سازی و آموزش موجود زنده، طراحی و ساخت محفظه زیستی شامل عایق صوتی، حرارتی و ضربه گیر و تجهیزات لازم برای تامین اكسیژن و سنجش علائم حیاتی موجود زنده، جدایش ملایم موتور و سایر اجزای جدا شونده به منظور حفظ سلامت موجود و بازیابی سالم محموله از ارتفاعات بالا اشاره كرد.
كاوشگرهای فضایی، راكت های عمود پروازی هستند كه برای حمل آزمایشگاه های فضایی به ارتفاعات بالای جو غلیظ ارتفاع بین ۵۰ تا ۳۰۰ كیلومتر و بازیابی سالم آنها به كار می روند. كاوشگرها كاربردهای بسیاری دارند كه از آن جمله می توان بررسی خواص اتمسفر، آزمایش وسایل كنترلی مورد استفاده در ماهواره ها و ماهواره برها، كسب اطلاعات هواشناسی و پیش بینی هوا، و انجام تحقیقات زیست فضایی و نجوم را نام برد. در حقیقت، محموله های آزمایشگاه فضایی در كاوشگر ها، اجزای پیچیده سامانه های فضایی و موجودات زنده را در معرض آزمایش و بررسی قرار می دهند.
در كاوشگر ۵ اعزام یك میمون از نژاد رزوس به ارتفاع ۱۲۰ كیلومتری و بازیابی سالم آن و فراهم كردن بستر مناسب برای انجام تحقیقات زیست پزشكی فضایی پیش بینی شده است.
در این كاوشگر اولین محفظه زیستی برای پشتیبانی حیات در ارسال به فضا طراحی و آزمایش می شود. در تمامی مراحل پرتاب تصاویر محفظه زیستی، علائم حیاتی موجود زنده، و داده های محیطی و علمی مخابره و در جعبه سیاه ثبت می شوند. برای حفظ و تضمین سلامت موجود زنده در ارسال به فضا و بازگشت از آن، باید قابلیت اطمینان سامانه های حامل موجود زنده بسیار بالا باشد؛ از این رو، تمامی مراحل طراحی، ساخت و آزمایش باید مطابق با استانداردهای فضایی خاص سامانه های سرنشین دار صورت پذیرد.
آماده سازی و آموزش موجود زنده از جمله مراحل كلیدی در این طرح است. موجود زنده با قرار گرفتن تدریجی در شرایط شتاب و ارتعاش، توانایی تحمل شرایط پرواز واقعی را پیدا می كند.
در طرح پرتاب كاوشگر حامل میمون به فضا پنج میمون در حال آموزش هستند تا بتوانند تحمل فشارهای فیزیكی، مداری، شتاب های مداری، صوت، ارتعاش و سایر عوامل را هنگام پرتاب داشته باشد.
میمون به عنوان حیوانی آموزش پذیر، طی مراحل آموزش خود را با شرایط پرتاب انطباق می دهد. آموزش های پیش بینی شده شامل سازگاری موجود زنده با شتاب، ارتعاش و شوك، شرایط سقوط آزاد، سر و صدا و محیط داخلی محفظه زیستی است. آ زمایش زیر سامانه های جدا شونده و چترهای زیر سامانه بازیابی نیز از مهمترین بخش های آزمایش عملكردی است و قابلیت اطمینان این زیر سامانه ها با تكرار آزمایش ها به تایید می رسد.
انتظار می رود با تلاش پژوهشگران و كارشناسان پژوهشگاه هوا فضا در دستیابی به فناوری ارسال موجود زنده به فضا، برگ زرین دیگری به كارنامه فعالیت های فضایی ایران اضافه شود.