Rez@ee
25th August 2011, 09:42 AM
http://www.konjkav.com/images/image.php?w=200&h=200&url=/images/news/Multimedia_pics_1390_6_Science_141314199073.jpegي ك محقق، ايده جديدي براي نابينايان ارائه كرده كه در آن به جاي بررسي مسير و موانع با استفاده از عصاي سفيد، از مچ‌بند سونار استفاده مي‌شود.
«استيو هوفر»، مبدع اين فناوري، يك دستكش لمسي با حسگرهاي فراصوت طراحي كرده كه روي پنجه قرار مي‌گيرد.
اين سيستم كه «تكيت (Tacit)» نام دارد، در يك دستكش پلاستيكي نئوپرين قرار داشته و مي‌تواند اجسام را از فاصله يك اينچ تا سه متر احساس كند.
حسگرهاي فراصوت به انتشار پالس‌هايي به اطراف پرداخته و موتورهاي فرمان، با ايجاد حس فشار بر روي كاربر، وي را از نزديكي اجسام آگاه مي‌كند.
علائم برگشتي كوچكتر نشان‌دهنده نزديكي جسم است، از اين رو اين موتور فشار بيشتري را وارد مي‌كند. اين فشار در سمت چپ يا راست مچ اجرا شده و به كاربر در شناسايي مكان مانع كمك مي‌كند.
از آن جا كه اين دستگاه در پشت دست قرار مي‌گيرد، در حس لامسه انسان و همچنين دستگاه‌هاي حساس ديگري كه از بازخوردهاي صوتي استفاده مي‌كنند، هيچ گونه تداخلي ايجاد نخواهد كرد.
دستگاه ابداعي پيشين وي مانند يك هدبند بود كه در پيشاني مورد استفاده قرار مي‌گرفت، اما لرزش‌هاي ايجاد شده بر روي سر، فرد را ديوانه مي‌كرد. همچنين دستگاه‌هاي كمكي بصري نيازي به نصب بر روي سر فرد نابينا نداشتند.
پس از آن نيز هوفر دست به ساخت يك مچ بند پزشكي زد، اما از آنجا كه براي چپ دست و راست‌دست‌ها نياز به طراحي جداگانه بود، وي طراحي جديدتري را عرضه كرد كه با يك حلقه در انگشت مياني قرار گرفته و در اطراف مچ دست بسته مي‌شود. اين طراحي براي هر دو دست قابل استفاده است.
دستگاه فوق، از ريزكنترل‌گر آردوئينو ميني پرو پنج ولتي، حسگرهاي فراصوت، موتورهاي فرمان يار هوبي و يك باتري 9 ولتي استفاده مي‌كند.
اين محقق آمريكايي، هزينه تخميني دستگاه خود را حدود 65 دلار برآورد كرده است.
«استيو هوفر»، مبدع اين فناوري، يك دستكش لمسي با حسگرهاي فراصوت طراحي كرده كه روي پنجه قرار مي‌گيرد.
اين سيستم كه «تكيت (Tacit)» نام دارد، در يك دستكش پلاستيكي نئوپرين قرار داشته و مي‌تواند اجسام را از فاصله يك اينچ تا سه متر احساس كند.
حسگرهاي فراصوت به انتشار پالس‌هايي به اطراف پرداخته و موتورهاي فرمان، با ايجاد حس فشار بر روي كاربر، وي را از نزديكي اجسام آگاه مي‌كند.
علائم برگشتي كوچكتر نشان‌دهنده نزديكي جسم است، از اين رو اين موتور فشار بيشتري را وارد مي‌كند. اين فشار در سمت چپ يا راست مچ اجرا شده و به كاربر در شناسايي مكان مانع كمك مي‌كند.
از آن جا كه اين دستگاه در پشت دست قرار مي‌گيرد، در حس لامسه انسان و همچنين دستگاه‌هاي حساس ديگري كه از بازخوردهاي صوتي استفاده مي‌كنند، هيچ گونه تداخلي ايجاد نخواهد كرد.
دستگاه ابداعي پيشين وي مانند يك هدبند بود كه در پيشاني مورد استفاده قرار مي‌گرفت، اما لرزش‌هاي ايجاد شده بر روي سر، فرد را ديوانه مي‌كرد. همچنين دستگاه‌هاي كمكي بصري نيازي به نصب بر روي سر فرد نابينا نداشتند.
پس از آن نيز هوفر دست به ساخت يك مچ بند پزشكي زد، اما از آنجا كه براي چپ دست و راست‌دست‌ها نياز به طراحي جداگانه بود، وي طراحي جديدتري را عرضه كرد كه با يك حلقه در انگشت مياني قرار گرفته و در اطراف مچ دست بسته مي‌شود. اين طراحي براي هر دو دست قابل استفاده است.
دستگاه فوق، از ريزكنترل‌گر آردوئينو ميني پرو پنج ولتي، حسگرهاي فراصوت، موتورهاي فرمان يار هوبي و يك باتري 9 ولتي استفاده مي‌كند.
اين محقق آمريكايي، هزينه تخميني دستگاه خود را حدود 65 دلار برآورد كرده است.