sayed mojtaba
11th August 2011, 10:27 AM
ايستگاه بين المللي فضايي پروژهاي مشترک است که چند کشور جهان براي انجام تحقيقات خود در فضا آن را می سازند.
اين سازه عظيم فضايي در مدار زمين حرکت مي کند و با چشم غير"مسلح از روي زمين قابل رویت است.
کار ساخت و ساز ايستگاه بين المللي از سال ۱۹۹۸ آغاز شده است. قرار است اين پايگاه فضايي تا سال ۲۰۱۰ به همت آمريکا، روسيه، آژانس فضايي اروپا و ژاپن به بهره برداري برسد.
بخشهاي ايستگاه فضايي از اين قرار است:
▪ پنل هاي خورشيدي
منبع نيروي ايستگاه بين المللي فضايي، خورشيد است که پنلهاي خورشيدي استفاده از آن را براي ايستگاه مهيا مي کنند.
اولين پنل خورشيدي در سال ۲۰۰۰ در ايستگاه نصب شد و قرار است در پايان کار ، چهار شاخه عظيم از پنل هاي خورشيدي بر روي ايستگاه نصب شوند. هر کدام از اين شاخه ۳۴ متر طول و ۱۲ متر عرض خواهند داشت و مستقيما ۳۲.۴ کيلو وات انرژي براي ايستگاه تامين خواهند کرد.
▪ سامانه مکانيکي متحرک
سامانه مکانيکي متحرک نفش بسيار اساسي در پيشبرد روند تکميل ساخت ايستگاه بينالمللي دارد. اجزا اين سامانه ميتوانند تجهيزات و بخشهاي جديدي را که قرار است در ايستگاه نصب شوند جا به جا کنند، از فضانوردان در راهپيماييهاي فضايي حمايت کنند و اجزا ايستگاه را در صورت نياز به جاهاي جديد منتقل کنند.
اين سامانه در حال حاضر يک بازوي روباتيک به طول ۱۷.۶ متر دارد که با استفاده از آن تجهيزات بر روي ايستگاه بين المللي سوار مي شوند. اين بازو که کانادارم ۲ نام دارد در سال ۲۰۰۱ و توسط شاتل اينديوور به ايستگاه حمل شد.
قرار است در آينده يک روبات با دو بازو به اين سامانه اضافه شود.
▪ زاريا(Zarya)
مدول زاريا که در زبان روسي طلوع معني ميدهد اولين بخش ايستگاه فضايي بينالمللي بود که به آن ملحق شد. اين مدول در واقع براي تامين قدرت و نيروي پيشرانش اوليه ايستگاه طراحي شده بود.
زاريا با پشتيباني آمريکاييها در روسيه ساخته و با استفاده از موشک پروتون در سال ۱۹۹۸ به فضا پرتاب شد. اين مدول پيش از آن که مدول خدماتي زوزدا به ايستگاه بينالمللي اضافه شود کنترل جهت يابي، مخابراتي و تامين نيروي ايستگاه بين المللي فضايي را برعهده داشتĮ
در حال حاضر از اين مدول ۱۹ تني که ۱۲.۶ متر طول و ۴.۱ متر عرض دارد به عنوان انبار`استفاده مي شود.
▪ زوزدا (Zvezda)
پردازش اطلاعات، تقسيم نيروي الکتريسيته،کنترل پرواز و پشرانش ايستگاه بين المللي بر عهده مدول زوزدا است. زوزدا که در زبان روسي به معناي ستاره است همچنين برقراري تماس مخابراتی مابین ایستگاه با زمين را ممکن مي سازد.
اين مدول از روي ایستگاه فضايي مير روسيه الگوبرداري شده است. امکانات رفاهي ايستگاه همچون محل استراحت، توالت و آشپزخانه هم در اين مدول تعبيه شده اند. يک دوچرخه ثابت و يک تردميل هم در اين مدول نصب شده است تا فضانوردان با استفاده از آن آمادگي بدني خود را حفظ کنند.
فضاپيماي باري پروگرس هنگام پهلو گرفتن در ايستگاه فضايي بين المللي به زوزدا مي چسبد.
▪ پروگرس
سفينه باري پروگرس نسخه ي خود کار و بدون سرنشين از فضاپيماي سايوز است که سوخت و بار مورد نياز ايستگاه بين المللي را به فضا حمل ميکند. پروگرس ميتواند ۱۷۰۰ کيلوگرم بار و ۱۷۴۰ کيلوگرم سوخت با خود حمل کند.
پروگرس در حالت معمولي دو روزه به ايستگاه ميرسد و مراحل اتصال و پهلوگيري آن به ايستگاه بين المللي به صورت خود کار انجام مي شود.
پروگرس х معمولا در مدول زدودا پهلو مي گيرد اما در صورت نياز مي تواند به بخشهاي ديگر ايستگاه هم متصل شود.پروگرس هنگام بازگشت أز ايستگاه بين المللي زباله ها، فاضلاب و تجهيزاتي را که ديگر نيازي به آنها نيست به زمين مي آورد.
▪ سايوز
کپسول فضايي سايوز اولين فضانوردان ايستگاه بينالمللي فضايي را در نوامبر ۲۰۰۰ به فضا برد. از آن زمان به بعد، هميشه تقريبا يک سايوز در ايستگاه بين المللي قرار دارد تا در شرايط اضطراري نقش قايق نجات را براي فضانوردان بازي کند.
پس از واقعه شاتل کلمبيا در سال ۲۰۰۳ سايوز تنها وسيله ارتباطي فضانوردان با ايستگاه بين المللي فضايي و زمین بود.
هر شش ماه يک بار يک کپسول جديد توسط فضاپيماي سايوز به ايستگاه بين المللي منتقل مي شود و کپسول قدیمي به زمين`بازگردانده می شود.
کپسول هاي سايوز توسط موشک سايوز از ايستگاه فضايي بايکونوٱ در قزاقستان به ايستگاه فضايي بين المللي پرتاب مي شوند.(سايوز هر بار ميتواند سه فضانورد را از زمين به فضا ببرد و برعکس)
▪ دستیني
آزمايشگاه تحقيقاتي آمریکايي دستيني در سال ۲۰۰۱ توسط شاتل آتلانتيس تحويل ايستگاه بين المللي فضايي شد. سرنشينان ايستگاه بين المللي آزمايشهاي متفاوتي در اين آزمايشگاه انجام مي دهند که مهم ترين آنها بررسي تاثیر نبود ګرانش بر خواص فّيزيکي است.
به وسيله دستگاه هایي که در دستينَ نصب شده است فضانوردان ميتوانند از فضا تؕصویربرداري کنند.
ساختار جنس بدنه اين آزمايشگاه تقريبا مشابه چیزي است که در جليقه هاي ضد گلوله به کار رفته است. مرکز هدايت بازوي روباتيک کانادارم ۲ "در اين آزمايشگاه قرار دارد.
▪ شاتل
شاتل فضايي اولين فضاپيماي جهان است که ناسا قصد به کارگيري مجدد آن را دارد. شاتل همچون يک راکت پرتاب مي شود، در مدار همچون يک هواپيما حرکت مي کند و همچون يک هواپيما به زمين مي نشيند. شاتل تنها وسیله اي است که ميتواند تجهيزات بزرگ را به ایستگاه بين المللي ببرد و از آنجا به زمين بياورد.
کلمبيا اولين شاتل بود که در سال ۱۹۸۱ به فضا پرتاب شد. شاتل نقش بسيار اساسي در کار ساخت و ساز ايستگاه بين ألمللي دارد. اين فضاپيما علاوه بر آن که در پیشبرد پروژه تلسکوپ فضايي هابل نقش داشته است و بدون حضور آن پروژه های عکس برداری فضاپيما از مشتري، زحل و خورشيد امکان پذير نبود
در آزمايشگاه هاي درون شاتل صدها آزمايش انجام شده است که به دانشمندان اطلاعات با ارزشي در مورد گرانش زمين داده است. در عرشه کنترل اين فضاپيما ۴ صندلي قرار`دارد که با نشستن در هرکدام از آنها ميتوان فضاپيما را کنترل کرد؛ اين حالت براي مواقع اضطراري در نظر گرفته شده است. در عرشه کنترل شاتل بيش از ۲۰۲۰ نشانگر و صفحه کنترل مجزا قرار دارد. از اين نشانگر ها براي کنترل شاتل و بار گذاري آن دراًستگاه بين المللي فضايی استفاده مي شود.
شاتل هايي که در حال حاضر به کار گرفته مي شونند : ديسکاوري، آتلانتيس و اينديوور- براي انجام حداقل۱۰۰ ماموريت ساخته شده اند.
تا به حال دو شاتل کلمبيا و چلنجر به خاطر انفجار از رده خارج شده اند. چلنجر در سال ۱۹۸۶ لحظاتي پس از پرتاب منفجر شد و کلمبيا در سال2003 هنگام ورود دوباره به جو زمین متلاشي شد. خدمه شاتل بين دو تا هشت نفر متغير هستند اما معمولا در هر سفر شاتل ۷ سرنشَن دارد.
▪ جم؛ مدول آزٍايشگاهي ژاپن( Jem)
مدول ازمايشگاهي ژاپنی که به آن کيبو گفته مي شود (کيبو در زبان ژاپني به معناي اميد است)يکي دیگر از أجزا ايستگاه بين المللي فضايي است.
جم اولين سازه فضايي ژاپن بزرگ ترين مدول در ايستگاه است. اين مدول به صورت همزمانَ به چهار فضانورد اين امکان را مي دهد که در آزمايشگاه تحت فشار به تحقیق بپردازند.
آزمايشگاه تحت فشار اين مدول1.۲متر طول و ۴.۴ متر قطر دارد. ازمايشها وسامانه هاي جم در اتاق کنترل تاسیسات عملياتي ايستگاه فضایي در تسوکوبی در شمال توکيو کنترل مي شوند.
کيبو چند بخش دارد: دو بخش تحقيقاتي- يک آزمايشگاه تحت فشار و بخش مجاورتي- ، دو مدول پشتيباني که به هر دوي آنها متصل هستند، يک سيستم هدايت دستي کنترل از راه دور، و يک سيستم مخابراتي دورن مداري.
قرار است کار ساخت کيبو در سال ۲۰۰۸ توسط آژانس اکتشافات هوافضاي ژاپن در سال ۲۰۰۸ به پايان برسد.
▪ تاسيسات مجاورتي جم
تاسيسات مجاورتي جم بيرون از ايستگاه بين المللي و در تماس با فضا فضايي قرار دارد. تجهيزاتي که بر روي جم قرار دارند براي مشاهدات زميني همچون مخابرات، مهندسي و علوم تجربي مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
اين سازه ۵.۶ متر پهنا، ۵ متر طول و ۴ متر ارتفاع دارد.
▪ رادياتورها
رادياتورهاي ايستگاه بين المللي فضايي بخشي از سيستم اکتيو کنترل گرمايي ايستگاه هستند.
سيستم سرمايشي اين رادياتورها همانند سيستم خنک کننده خودروها کار مي کند با اين تفاوت که به جاي آب در آن از آمونياک استفاده مي شود ؛ دليل آن هم اين است که آب در سرماي فضا يخ مي بندد.
آمونیاک گرما را از بخش هاي مختلف ايستگاه مي گیرد و به رادياتورهاي بال مانند منتقل مي کند تا از آنجا به صورت اشعه هاي مادون قرمز در فضا پخش شوند.
رادياتورها ۱.۸ متر عرض و ۳.۶ متر طول دارند و به صورت آ کار دئون باز و بسته مي شوند.
▪ کوپولا(Cupola)
کوپولا پنجره مشاهدات فضايي ايستگاه بين المللي است. اين سازه ايتاليايي شش پنجره در کناره ها و يک پنجره بزرگ در بالا دارد. اين پنجره تنها براي مشاهدات ستاره شناسي تعبيه شده است و به سرنشينان ايستگاه اين امکان را مي دهد تا محيط پيراموني آن راببینند. از کاپولا به ويژه در راهپيمايي هاي فضايي و پهلوگرفتن فضاپيماهاي ميهمان در ايستگاه استفاده مي شود.
سرنشينان ايستگاه فضايي همچنين مي توانند با استفاده از اين پنجره حرکت بازوي روباتيک کانادارم ۲ را تحت نظر داشته باشند. قرار است کاپولا در سال ۲۰۰۹ به ايستگاه بين المللي اضافه شود.
▪ هارموني
هارموني – یا نود ۲- در واقع يک دالان است که سه آزمايشگاه ايستگاه فضايي را به هم متصل مي کند. اين آزمايشگاه ها دستيني ساخت آمريکا، کلمبوس ساخت آژانس فضايي اروپا و کيبو ساخت ژاپن هستند.
هارموني يک سازه فضايي ۱۴ تني با ابعاد ۷ متر در ۶.۴ متر است که توسط شرکت ايتاليايي تالس آلنيا اسپيس ساخته شده است.
▪ کلمبوس
آزمايشگاه کلمبوس بزرگترين بخش از ايستگاه بيناللمي فضايي است که آژانس فضايي اروپا مستقلا مي سازد. اين مدول آزمايشگاهي که از آن براي انجام آزمايشهاي مختلف ميتوان استفاده کرد در مجموع ظرفيت آزمايشگاهي ايستگاه را بالا خواهد برد.
دانشمندان در زمين ميتوانند با استفاده از سيستمهاي ارتباطي آزمايشهاي خود را در اين آزمايشگاه انجام دهند. مرکز کنترل اين مدول در اوبرفافنهوفن در آلمان است. قرار است اين مدول دسامبر سال ۲۰۰۷ به ايستگاه بين المللي اضافه شود.
اين سازه عظيم فضايي در مدار زمين حرکت مي کند و با چشم غير"مسلح از روي زمين قابل رویت است.
کار ساخت و ساز ايستگاه بين المللي از سال ۱۹۹۸ آغاز شده است. قرار است اين پايگاه فضايي تا سال ۲۰۱۰ به همت آمريکا، روسيه، آژانس فضايي اروپا و ژاپن به بهره برداري برسد.
بخشهاي ايستگاه فضايي از اين قرار است:
▪ پنل هاي خورشيدي
منبع نيروي ايستگاه بين المللي فضايي، خورشيد است که پنلهاي خورشيدي استفاده از آن را براي ايستگاه مهيا مي کنند.
اولين پنل خورشيدي در سال ۲۰۰۰ در ايستگاه نصب شد و قرار است در پايان کار ، چهار شاخه عظيم از پنل هاي خورشيدي بر روي ايستگاه نصب شوند. هر کدام از اين شاخه ۳۴ متر طول و ۱۲ متر عرض خواهند داشت و مستقيما ۳۲.۴ کيلو وات انرژي براي ايستگاه تامين خواهند کرد.
▪ سامانه مکانيکي متحرک
سامانه مکانيکي متحرک نفش بسيار اساسي در پيشبرد روند تکميل ساخت ايستگاه بينالمللي دارد. اجزا اين سامانه ميتوانند تجهيزات و بخشهاي جديدي را که قرار است در ايستگاه نصب شوند جا به جا کنند، از فضانوردان در راهپيماييهاي فضايي حمايت کنند و اجزا ايستگاه را در صورت نياز به جاهاي جديد منتقل کنند.
اين سامانه در حال حاضر يک بازوي روباتيک به طول ۱۷.۶ متر دارد که با استفاده از آن تجهيزات بر روي ايستگاه بين المللي سوار مي شوند. اين بازو که کانادارم ۲ نام دارد در سال ۲۰۰۱ و توسط شاتل اينديوور به ايستگاه حمل شد.
قرار است در آينده يک روبات با دو بازو به اين سامانه اضافه شود.
▪ زاريا(Zarya)
مدول زاريا که در زبان روسي طلوع معني ميدهد اولين بخش ايستگاه فضايي بينالمللي بود که به آن ملحق شد. اين مدول در واقع براي تامين قدرت و نيروي پيشرانش اوليه ايستگاه طراحي شده بود.
زاريا با پشتيباني آمريکاييها در روسيه ساخته و با استفاده از موشک پروتون در سال ۱۹۹۸ به فضا پرتاب شد. اين مدول پيش از آن که مدول خدماتي زوزدا به ايستگاه بينالمللي اضافه شود کنترل جهت يابي، مخابراتي و تامين نيروي ايستگاه بين المللي فضايي را برعهده داشتĮ
در حال حاضر از اين مدول ۱۹ تني که ۱۲.۶ متر طول و ۴.۱ متر عرض دارد به عنوان انبار`استفاده مي شود.
▪ زوزدا (Zvezda)
پردازش اطلاعات، تقسيم نيروي الکتريسيته،کنترل پرواز و پشرانش ايستگاه بين المللي بر عهده مدول زوزدا است. زوزدا که در زبان روسي به معناي ستاره است همچنين برقراري تماس مخابراتی مابین ایستگاه با زمين را ممکن مي سازد.
اين مدول از روي ایستگاه فضايي مير روسيه الگوبرداري شده است. امکانات رفاهي ايستگاه همچون محل استراحت، توالت و آشپزخانه هم در اين مدول تعبيه شده اند. يک دوچرخه ثابت و يک تردميل هم در اين مدول نصب شده است تا فضانوردان با استفاده از آن آمادگي بدني خود را حفظ کنند.
فضاپيماي باري پروگرس هنگام پهلو گرفتن در ايستگاه فضايي بين المللي به زوزدا مي چسبد.
▪ پروگرس
سفينه باري پروگرس نسخه ي خود کار و بدون سرنشين از فضاپيماي سايوز است که سوخت و بار مورد نياز ايستگاه بين المللي را به فضا حمل ميکند. پروگرس ميتواند ۱۷۰۰ کيلوگرم بار و ۱۷۴۰ کيلوگرم سوخت با خود حمل کند.
پروگرس در حالت معمولي دو روزه به ايستگاه ميرسد و مراحل اتصال و پهلوگيري آن به ايستگاه بين المللي به صورت خود کار انجام مي شود.
پروگرس х معمولا در مدول زدودا پهلو مي گيرد اما در صورت نياز مي تواند به بخشهاي ديگر ايستگاه هم متصل شود.پروگرس هنگام بازگشت أز ايستگاه بين المللي زباله ها، فاضلاب و تجهيزاتي را که ديگر نيازي به آنها نيست به زمين مي آورد.
▪ سايوز
کپسول فضايي سايوز اولين فضانوردان ايستگاه بينالمللي فضايي را در نوامبر ۲۰۰۰ به فضا برد. از آن زمان به بعد، هميشه تقريبا يک سايوز در ايستگاه بين المللي قرار دارد تا در شرايط اضطراري نقش قايق نجات را براي فضانوردان بازي کند.
پس از واقعه شاتل کلمبيا در سال ۲۰۰۳ سايوز تنها وسيله ارتباطي فضانوردان با ايستگاه بين المللي فضايي و زمین بود.
هر شش ماه يک بار يک کپسول جديد توسط فضاپيماي سايوز به ايستگاه بين المللي منتقل مي شود و کپسول قدیمي به زمين`بازگردانده می شود.
کپسول هاي سايوز توسط موشک سايوز از ايستگاه فضايي بايکونوٱ در قزاقستان به ايستگاه فضايي بين المللي پرتاب مي شوند.(سايوز هر بار ميتواند سه فضانورد را از زمين به فضا ببرد و برعکس)
▪ دستیني
آزمايشگاه تحقيقاتي آمریکايي دستيني در سال ۲۰۰۱ توسط شاتل آتلانتيس تحويل ايستگاه بين المللي فضايي شد. سرنشينان ايستگاه بين المللي آزمايشهاي متفاوتي در اين آزمايشگاه انجام مي دهند که مهم ترين آنها بررسي تاثیر نبود ګرانش بر خواص فّيزيکي است.
به وسيله دستگاه هایي که در دستينَ نصب شده است فضانوردان ميتوانند از فضا تؕصویربرداري کنند.
ساختار جنس بدنه اين آزمايشگاه تقريبا مشابه چیزي است که در جليقه هاي ضد گلوله به کار رفته است. مرکز هدايت بازوي روباتيک کانادارم ۲ "در اين آزمايشگاه قرار دارد.
▪ شاتل
شاتل فضايي اولين فضاپيماي جهان است که ناسا قصد به کارگيري مجدد آن را دارد. شاتل همچون يک راکت پرتاب مي شود، در مدار همچون يک هواپيما حرکت مي کند و همچون يک هواپيما به زمين مي نشيند. شاتل تنها وسیله اي است که ميتواند تجهيزات بزرگ را به ایستگاه بين المللي ببرد و از آنجا به زمين بياورد.
کلمبيا اولين شاتل بود که در سال ۱۹۸۱ به فضا پرتاب شد. شاتل نقش بسيار اساسي در کار ساخت و ساز ايستگاه بين ألمللي دارد. اين فضاپيما علاوه بر آن که در پیشبرد پروژه تلسکوپ فضايي هابل نقش داشته است و بدون حضور آن پروژه های عکس برداری فضاپيما از مشتري، زحل و خورشيد امکان پذير نبود
در آزمايشگاه هاي درون شاتل صدها آزمايش انجام شده است که به دانشمندان اطلاعات با ارزشي در مورد گرانش زمين داده است. در عرشه کنترل اين فضاپيما ۴ صندلي قرار`دارد که با نشستن در هرکدام از آنها ميتوان فضاپيما را کنترل کرد؛ اين حالت براي مواقع اضطراري در نظر گرفته شده است. در عرشه کنترل شاتل بيش از ۲۰۲۰ نشانگر و صفحه کنترل مجزا قرار دارد. از اين نشانگر ها براي کنترل شاتل و بار گذاري آن دراًستگاه بين المللي فضايی استفاده مي شود.
شاتل هايي که در حال حاضر به کار گرفته مي شونند : ديسکاوري، آتلانتيس و اينديوور- براي انجام حداقل۱۰۰ ماموريت ساخته شده اند.
تا به حال دو شاتل کلمبيا و چلنجر به خاطر انفجار از رده خارج شده اند. چلنجر در سال ۱۹۸۶ لحظاتي پس از پرتاب منفجر شد و کلمبيا در سال2003 هنگام ورود دوباره به جو زمین متلاشي شد. خدمه شاتل بين دو تا هشت نفر متغير هستند اما معمولا در هر سفر شاتل ۷ سرنشَن دارد.
▪ جم؛ مدول آزٍايشگاهي ژاپن( Jem)
مدول ازمايشگاهي ژاپنی که به آن کيبو گفته مي شود (کيبو در زبان ژاپني به معناي اميد است)يکي دیگر از أجزا ايستگاه بين المللي فضايي است.
جم اولين سازه فضايي ژاپن بزرگ ترين مدول در ايستگاه است. اين مدول به صورت همزمانَ به چهار فضانورد اين امکان را مي دهد که در آزمايشگاه تحت فشار به تحقیق بپردازند.
آزمايشگاه تحت فشار اين مدول1.۲متر طول و ۴.۴ متر قطر دارد. ازمايشها وسامانه هاي جم در اتاق کنترل تاسیسات عملياتي ايستگاه فضایي در تسوکوبی در شمال توکيو کنترل مي شوند.
کيبو چند بخش دارد: دو بخش تحقيقاتي- يک آزمايشگاه تحت فشار و بخش مجاورتي- ، دو مدول پشتيباني که به هر دوي آنها متصل هستند، يک سيستم هدايت دستي کنترل از راه دور، و يک سيستم مخابراتي دورن مداري.
قرار است کار ساخت کيبو در سال ۲۰۰۸ توسط آژانس اکتشافات هوافضاي ژاپن در سال ۲۰۰۸ به پايان برسد.
▪ تاسيسات مجاورتي جم
تاسيسات مجاورتي جم بيرون از ايستگاه بين المللي و در تماس با فضا فضايي قرار دارد. تجهيزاتي که بر روي جم قرار دارند براي مشاهدات زميني همچون مخابرات، مهندسي و علوم تجربي مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
اين سازه ۵.۶ متر پهنا، ۵ متر طول و ۴ متر ارتفاع دارد.
▪ رادياتورها
رادياتورهاي ايستگاه بين المللي فضايي بخشي از سيستم اکتيو کنترل گرمايي ايستگاه هستند.
سيستم سرمايشي اين رادياتورها همانند سيستم خنک کننده خودروها کار مي کند با اين تفاوت که به جاي آب در آن از آمونياک استفاده مي شود ؛ دليل آن هم اين است که آب در سرماي فضا يخ مي بندد.
آمونیاک گرما را از بخش هاي مختلف ايستگاه مي گیرد و به رادياتورهاي بال مانند منتقل مي کند تا از آنجا به صورت اشعه هاي مادون قرمز در فضا پخش شوند.
رادياتورها ۱.۸ متر عرض و ۳.۶ متر طول دارند و به صورت آ کار دئون باز و بسته مي شوند.
▪ کوپولا(Cupola)
کوپولا پنجره مشاهدات فضايي ايستگاه بين المللي است. اين سازه ايتاليايي شش پنجره در کناره ها و يک پنجره بزرگ در بالا دارد. اين پنجره تنها براي مشاهدات ستاره شناسي تعبيه شده است و به سرنشينان ايستگاه اين امکان را مي دهد تا محيط پيراموني آن راببینند. از کاپولا به ويژه در راهپيمايي هاي فضايي و پهلوگرفتن فضاپيماهاي ميهمان در ايستگاه استفاده مي شود.
سرنشينان ايستگاه فضايي همچنين مي توانند با استفاده از اين پنجره حرکت بازوي روباتيک کانادارم ۲ را تحت نظر داشته باشند. قرار است کاپولا در سال ۲۰۰۹ به ايستگاه بين المللي اضافه شود.
▪ هارموني
هارموني – یا نود ۲- در واقع يک دالان است که سه آزمايشگاه ايستگاه فضايي را به هم متصل مي کند. اين آزمايشگاه ها دستيني ساخت آمريکا، کلمبوس ساخت آژانس فضايي اروپا و کيبو ساخت ژاپن هستند.
هارموني يک سازه فضايي ۱۴ تني با ابعاد ۷ متر در ۶.۴ متر است که توسط شرکت ايتاليايي تالس آلنيا اسپيس ساخته شده است.
▪ کلمبوس
آزمايشگاه کلمبوس بزرگترين بخش از ايستگاه بيناللمي فضايي است که آژانس فضايي اروپا مستقلا مي سازد. اين مدول آزمايشگاهي که از آن براي انجام آزمايشهاي مختلف ميتوان استفاده کرد در مجموع ظرفيت آزمايشگاهي ايستگاه را بالا خواهد برد.
دانشمندان در زمين ميتوانند با استفاده از سيستمهاي ارتباطي آزمايشهاي خود را در اين آزمايشگاه انجام دهند. مرکز کنترل اين مدول در اوبرفافنهوفن در آلمان است. قرار است اين مدول دسامبر سال ۲۰۰۷ به ايستگاه بين المللي اضافه شود.