پرندگان شکاری

[بهـمن]

معرفی تعدادی از پرندگان شکاری
برگرفته از کتاب پرندگان شکاری
تایپ و تهیه و تنظیم: سایت دامکده (http://www.damkade.com)



کوکور سیاه
http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade10-300x199.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade10.jpg)
کورکور سیاه جز پرندگان شکاری با اندازه متوسط به شمار می رود . طول آن حدود ۵۵ سانتی متر است. این پرنده در نواحی معتدل و استوایی در تمام نقاط جهان دیده می شود . انواعی که در اروپا و آسیا زندگی می کنند از نوع مهاجر هستند . ولی نوع آفریقایی ، هندی و استرالیایی مقیم به شمار می روند . کورکور پرنده ای اجتماعی است که بر روی آب های داخل خشکی دیده می شود . اغلب به طور دسته جمعی بر روی درختان و بعضا بر روی لانه ی متروک کلاغ ها آشیانه می سازند . این پرندگان حیوانات کوچک و ماهی را شکار می کنند . و از لاشه نیز تغذیه می کنند .
دم آنها شبیه چنگال است . و پرهای آنها تیره رنگ می باشد . این پرندگان اغلب حوالی روستا ها و حتی شهرها به طور دسته جمعی زندگی می کنند .
کورکور حنایی با طول ۶۰ سانتی متر و با دم دراز و شکافدار نوع دیگری از کورکورها می باشد . این پرنده مانند سارگپه به راحتی و بدون تلاش بالباز اوج گیری می کند .


منبع: دامکده (http://www.damkade.com)

[بهـمن]

شاهین دودی


http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade9-300x225.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade9.jpg)


شاهین دودی یک پرنده شکاری با اندازه ی متوسط است .ک طول بدن ان بین ۳۲ تا ۳۷ سانتی متر و فاصله ی بین دو سر بالهای آن ۷۸ تا ۹۰ سانتی متر است . لبه ی دم و بال های آن به رنگ تیره بوده و اغلب در هنگام پرواز با سایر انواع شاهین ها اشتباه گرفته می شد . عمده غذای آن را پرندگان و حشرات بزرگ تشکیل می دهند . این پرنده در حال پرواز حشراتی مانند سنجاقک را با چنگال خود شکار می کند .
منبع: دامکده

[بهـمن]

بحری:
http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade8-249x300.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade8.jpg)
بحری از پرندگان شکاری با اندازی متوسط به شمار می رود. این پرنده ، مناطق نیمه خشک و تپه های باز و خشک را برای زندگی بر می گزیند و لانه اش را در لبه ی صخره ها می سازد . بحری از نظر ظاهری شبیه شاهین ولی اندکی کوچکتر است . طول بدن آن ۳۳ تا ۳۹ سانتی متر و فاصله ی دو سر بالهای آن در حالت باز مابین ۷۶ تا ۹۸ سانتی متر است . جنس ماده از نر بزرگتر است . بحری پرنده ای مقیم به شمار می رود .
انواع بالغ آن ، سطح پشتی به رنگ آبی مایل به خاکستری دارند و عموما سطح شکمی آنها به رنگ زرد نخودی دیده می شود . در این گونه ها در تمام بدن ، رنگ سفید جز اصلی را تشکیل می دهد . نر و ماده از نظر رنگ شبیه یکدیگرند . پرندگان نالبالغ دارای سطح پشتی قهوه ای رنگ و سطح شکمی رگه دار هستند . بحری ممکن است در نواحی مجاور شاهین ها زندگی کند . ولی زمان تولید مثل این دو گونه ، از هم متفاوت است . حتی شیوه ی پروازی آنها با هم تفاوت دارد . با این وجود به دلیل شباهت زیادش با شاهین ممکن است بیننده را در نگاه اول به اشتباه بیندازد .
این پرنده هنگام شکار با بالهایی بسته و با سرعتی سرسام آور و به طور عمودی بر سر طعمه فرود می آید . عمده غذای آن را پرندگانی به اندازی کبوتر تشکیل می دهد . زمستان ها در ایران فراوان هستند ولی به تعداد کم زاد و ولد می کنند .
منبع : دامکده

[بهـمن]

شاهین :
http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade7-300x300.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade7.jpg)
شاهین از پرندگان شکاری با اندازه متوسط به شمار می رود . طول بدن آن ۳۸ تا ۵۳ سانتی متر و فاصله ی بین دوسر بالهای آنها حدود یک متر است . پرنده نر حدودا ۵۷۵ تا ۷۱۰ گرم وزن دارد . و پرنده ماده به طر قابل توجهی از نر بزرگتر است . وزن پرنده ی ماده ما بین ۹۱۰ تا ۱۱۹۰ گرم می باشد . برخی از انواع این پرنده از نوع مهاجرت کننده هستند . شاهین عموما در نواحی کوهستانی ، اطرف رودخانه ها و اکنون به صورت قابل توجهی در محیط های شهری نیز دیده می شود . این پرنده در تمام نقاط جهان و در تمامی کشور ها بجز قطب جنوب دیده میشود . شاهین زیر گونه های بسیاری دارد .
نوعی از آن ساکن اوراسیای غربی است و غیر مهاجر می باشد . یک گونه از آن در نواحی کوهستانی دیده می شود . در گذشته این گونه در امریکای شمالی دیده می شد . ولی امروزه در سایر نقاط نیز تعداد آنها رو به فزونی است . گونه ایی از آن ساکن جنوب اروپا است . این گونه نسبت به سایر گونه ها کوچکتر است . گونه ایی دیگر ساکن مناطق نیمه جنگلی اوراسیا است و از اندازه های ذکر شده قدری بزرگتر است . این گونه از نوع مهاجر است و زمستان ها را در آفریقا میگذراند . یک زیر گونه دیگر در نواحی شمال شرق اقیانوس آرام دیده میشود . که از نوع مهاجر است . یک گونه نیز در قطب شمال دیده می شود که از نوع مهاجر است و زمستان ها را در امریکای جنوبی می گذراند . بطور کلی میتوان گفت که شاهین های مناطقی با زمستان های ملایم از نوع غیر مهاجر هستند . مخصوصا نوع نر که در محدوده تولید مثل باقی می ماند .
عمده غذای اصلی شاهین ها را پرندگانی مثل کبوتر ، پرندگان آواز خوان و مرغابی تشکیل می دهد و بعضا پستانداران کوچک مثل خفاش ها ، خرگوش ، و … را نیز شکار میکنند . حشرات و خزندگان جز کوچکی از منبع غذایی آنها را تشکیل میدهد . شاهین هایی که در محیط شهری زندگی میکنند . عموما از کبوتر و سار تغذیه میکنند .
شاهین ها در دو الی سه سالگی به سن تولید مثل می رسند . یک جفت نر و ماده در تمام طول عمر با هم می مانند و هر سال به همان لانه قبلی خود باز میگردند . آشنایی یک جفت با هم دیگر همراه با نمایش های هوایی چرخ زدن و شیرجه زدن است . پرنده ماده ۳ الی ۴ تخم می گذارد . این پرندگان نواحی صخره ایی را برای لانه سازی انتخاب میکنند . نوع شهری آن ساختمان های بلند و پلها را برای لانه سازی انتخاب می کند . این پرندگان برخی اوقات خودشان لانه می سازند یا از لانه سایر پرندگان استفاده میکنند .
زمان تخم گذاری آنان اواخر زمستان است و پرنده ی ماده ۲۹ الی ۳۲ روز روی تخم ها می خوابد . پس از اینکه جوجه ها از تخم بیرون آمدند حدود ۳۵ تا ۴۲ روز طول می کشد تا رشد کنند . ولی جوجه ها تا حدود دو ماهگی والدین خود را ترک نمیکنند . پرنده ی نر وظیفه ی تامین غذا برای ماده و جوجه ها را بر عهده دارد . پرنده ماده در لانه می ماند و از جوجه ها مراقبت میکند .
به دلیل سرعت بالای متابولیک بدن شاهین ها ، این پرندگان در مقایسه با پرندگان هم جثه خود غذای بیشتری مصرف میکنند . یک نکته قابل توجه در مورد شاهین این است که قلب آنها حدود ۶۰۰ تا ۹۰۰ بار در دقیقه می تپد .
عمر متوسط شاهین ها هشت الی ده سال است ولی در مواردی که گزارش شده است برخی از آنها تا ۲۰ سال هم عمر میکنند . تخم ها و جوجه های انها اغلب دزیده میشود . که باعث کاهش جمعیت آنها می شود به همین دلیل پرورش آنها به صورت مصنوعی و در قفس انجام میگیرد . هنگام تکثیر و پرورش سعی بر این است که این پرنده فرد غذا دهنده را نبیند تا از عادت کردن به انسان ها جلوگیری گردد . پس از اینکه انها به اندازه کافی رشد کردند ، در محیط طبیعی رها میشوند .
شاهین سریع ترین پرنده هنگام شکار به شمار میرود . این پرنده در ارتفاع بالا پرواز میکند و سپس به طور ناگهانی بر روی شکار خود حمله میکند . و از پشت یا گردن شکار خود را می گیرد .
شاهین ها برای اینکه قادر باشند در سرعت های بالا تنفس کنند ، سیستم تنفسی خاصی دارند . هنگامی که این سیستم تنفسی کشف گردید ، در طراحی موتور های جت از آن استفاده شد ، سیستم تنفسی آن برخلاف سایر موجودات که دو طرفه است ، به صورت یک طرفه می باشد که در سرعت های بالا امکان تنفس را میدهند .
پراکندگی جغرافیایی در ایران تعداد کمی از انها در ایران به جز آذربایجان ، گیلان ، مازندران و مناطق جنوبی کشور زندگی و زاد و ولد میکنند .
منبع: دامکده

[بهـمن]

بالابان



http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade6-225x300.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade6.jpg)
بالابان از شاهین های بزرگ به شمار می رود . و در اروپای شرقی و آسیا دیده می شود و پرنده ایی مهاجر است . این پرنده در علفزار های باز با تعدادی درخت زندگی میکند . طول بدن آن حدود ۴۷ تا ۵۵ سانتی متر و فاصله ی دو سر بالهای آن ۱۰۵ تا ۱۲۹ سانتی متر است . این پرنده برای پرواز نیاز به منطقه ی وسیعی دارد . بال و دم در این گونه نسبت به شاهین بلند تر بوده و فرم سر این دو پرنده با هم متفاوت است . این پرنده به جای شیرجه زدن از بالا ، شکار خود را دنبال میکند و عموما پرندگان کوچک را دنبال میکند . بالابان های نواحی شمالی اندکی بزرگتر و تیره تر هستند . سطح شکمی آنها سفید و به مقدار کم خال خال یا رگه رگه است . سطح پشتی آنها قهوه ای و پرهای پروازی به رنگ خاکستری می باشد . سر و پائین تنه ی آنها را شکار میکند . نوع ماده از نظر ظاهری بسیار قدرتمند به نظر می رسد . این پرنده بین دوستداران شکار با پرندگان شکاری ، طرفداران زیادی دارد .
بالابان اغلب دشتهای وسیع و مناطق نیمه بیابانی را برای زندگی انتخاب میکند .
پراکندگی جغرافیایی آنها در ایران در زمستان ها فراوان است و به تعداد زیادی در ایران زاد و ولد می کند .


منبع : دامکده

[بهـمن]

دلیجه نانکین
http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade5-300x200.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade5.jpg)
دلیجه ی نانکین از کوچکترین نوع شاهین ها به شمار می رود و بر خلاف سایر پرندگان شکاری ، چندادن سریع نیست . این پرنده جنگل های باز و علفزار هایی در مناطق معتدل را برای زندگی انتخاب میکند و از نوع مهاجر است .
طول بدن آن از ۳۱ تا ۳۵ سانتی متر متغییر بوده و بخش بالایی بدن ، قهوه ای و بخش زیرین بندش سفید است . دمی دراز و سیاه رنگ دارد . همانند سایر شاهین ها میتواند به صورت درجا پرواز کند و بالهای آن بلند و نوک تیز است .
غذای اصلی این پرنده را حشرات تشکیل می دهند ولی برخی اوقات پرندگان و خزندگان کوچک را نیز شکار میکند . این پرنده برای شکار کردن در یک محل مناسب به کمین می نشیند ؛ ولی عادت اصلی آن بدین گونه است که در یک محل مناسب به صورت درجا پرواز کند و شکار خود را بیابد .
اغلب به صورت تنها یا جفت خود دیده می شود . ولی اگر شرایط محیطی مساعد باشد ، گروههای سی تایی هم تشکیل می دهند . یک جفت اغلب اوقات در یک محدوده هستند .
آنها برای لانه سازی حفرات درختان ، لبه ی صخره ها یا لانه ی سایر پرندگان را بر می گزینند . در اواخر زمستان پرنده ی ماده حدود سه تا هفت تخم میگذارد و فقط پرنده ی ماده روی تخم ها میخوابد این دوره ۲۶ تا ۲۸ روز طول میکشد . در طی این مدت پرنده ی نر غذا را به لانه میبرد . در روز های آخر ، پرنده ی ماده نیز لانه را ترک می کند . و برای خود شکار می کند . اگر شرایط محیطی مساعد باشد ، چند جوجه به صورت همزمان می توانند رشد کنند . پرنده های نابالغ ، پشتی به رنگ قهوه ای خاکستری به شکل راه راه دارند و سینه هایشان رگه دار است . جوجه ها ۳۰ الی ۳۱ روز پس از تولد می توانند پرواز کنند . این جوجه ها پس از پرواز حدود یک هفته فقط از حشرات تغذیه می کنند . و پس از مدتی موش هم به رژیم غذایی آنها افزوده میشود .
از پراکندگی جغرافیایی آنها در ایران اطلاعی در دسترس نیست .
منبع : دامکده

[بهـمن]

دلیجه ی امریکایی:
http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade4-300x199.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade4.jpg)
این پرنده ساکن امریکای شمالی است. ولی در اروپای شرقی نیز دیده میشود. این پرنده ، کوچک ولی بسیار جسور است . رنگ آنها قرمز روشن براق ، آبی و دارچینی می باشد . نر و ماده هردو دارای سر قرمز روشن و آبی هستند . نوع نر دارای بالهای آبی رنگ و ناحیه ی پشت بدن و دم به رنگ دارچینی و خاکی دیده می شود . ناحیه ی سینه ، سفید با لکه های تیره می باشد . پرنده ماده بدنی به رنگ دارچین با نوارهای تیره دارد . سر نوع ماده تیره تر است .
صورت این پرنده ، سفید با خطوط سیاه عمودی است ؛ یکی در جلوی چشم و دیگری بر روی گوش پرهای آنها بلند و نوک تیز و دمشان بلند است .
همانند سایر پرندگان شکاری ، پرنده ماده از نر بزرگتر است ولی تفاوت جثه ی آنها زیاد محسوس نیست . طول متوسط بدن ۲۵ سانتی متر برای ماده و ۲۴ سانتی متر و وزن متوسط ماده ۱۲۰ گرم و وزن متوسط نر ۱۱۱ گرم است .
این پرنده در نقاط مختلفی دیده میشود در مناطق باز و حاشیه جنگل های ، علفزار ها و … آنها برای شکار کردن نیاز به کمین در مناطق باز دارند و برای لانه سازی نیز باید حفراتی در اختیار داشته باشند . این پرنده برای شکار کردن ، به صورت درجا پرواز کرده و سر خود را ساکن نگه میدارد و در این حالت زمین را برای پیدا کردن شکار جستجو میکند و پس از یافتن شکار به طور ناگهانی حمله میکند . این پرنده علاوه بر پستانداران کوچک و حشرات ، بعضا به خفاش ها نیز حمله میکند .
دلیجه های امریکایی ، پرندگانی مهاجر هستند . ولی مشخص شده است که هر ساله آنها به مکان و قلمرو قلبی خود باز می گردند. قلمرو انها کوچک و در حدود پنج کیلومتر مربع است . در مقابل مهاجمان به شدت از لانه خود محافظت میکند . این پرنده برای لانه سازی ، شکاف های موجود بر روی درختان را انتخاب میکند . ولی در برخی مناطق از حفرات موجود ، در صخره ها نیز استفاده می کند . یک جفت نر و ماده عموما با هم زندگی میکنند . در مرحله جفت یابی ، پرنده نر نمایش های هوایی را نشان میدهد و با شیرجه زدن های متوالی همراه است . حتی ممکن است پرنده نر برای ماده نیز غذا بیاورد .
پرنده ماده حدود ۳ الی ۷ تخم میگذارد . تخم ها به رنگ سفید یا سفید مایل به صورتی هستند که لکه هایی ریز و نوارهایی به رنگ قهوه ای روشن روی آنها دیده می شود . نر و ماده هر دو بر روی تخم میخوابند ، این عمل حدودا ۳۰ روز طول میکشد . جوجه ها خیلی سریع رشد می کنند و در طی یازده تا ۱۲ روز بسیار سر و صدا میکنند . در حدود ۱۸ الی ۲۰ روزگی ، وزن آنها با وزن پرنده بالغ برابر می شود . جوجه ها در ۲۶ الی ۳۱ روز پس از تولد ، اولین پرواز خود را انجام میدهند ، جوجه ها یک یا دو هفته با یکدیگر و در کنار لانه باقی میمانند و تا دو تا چهار هفته بیشتر از یک کیلومتری لانه دور نمیشوند ، پس از اینکه در شکار کردن مهارت پیدا کردند کاملا از لانه دور میشوند .
غذای اصلی دلیجه ی امریکایی را موش ، مارمولک ، سنجاقک ، و ملخ تشکیل میدهد . ممکن است که سایر پرنده های کوچک را نیز شکار کنند . در فصل زمستان غذای اصلی آنها را جوندگان و پرندگان تشکیل میدهد .
دلیجه های امریکایی عمری حدود یازده سال دارند . عمده ترین عوامل مرگ و میر آنها عبارتند از : تصادف و شکار توسط سایر پرندگان شکاری و شکار توسط انسان.
در وجود انها در ایران اطلاعی در دسترس نیست .
منبع : دامکده

[بهـمن]

تری تام ( ترمتای):
http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade3-300x225.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade3.jpg)
ترمتای با طول ۲۵ تا ۳۵ سانتی متر یک پرنده شکاری کوچک است که در امریکای شمالی با نام قرقی کبوتر شناخته می شود . ولی باید توجه نمود که این پرنده یک شاهین است و باید از به کار بردن این نام خودداری کرد . تری تام زمینهای باز هموار ، نواحی باتلاقی ، تپه های شنی و یا صخره های ساحلی را برای زندگی انتخاب میکند . گونه هایی ار آن که در نواحی معتدله زندگی می کنند ، زمستانها را به مناطق جنوبی اروپا و شمال آفریقا مهاجرت میکنند .
پرنده ی نر دارای پشت به رنگ آبی مایل به خاکستری و بخش زیرین به رنگ نارنجی کمرنگ است . ماده ها و پرندگان نابالغ دارای پشت به رنگ قهوه ایی تیره و بخش زیرین نسبتا سفید با لکه های قهوه ایی هستند . گونه های آمریکایی کوچکتر بوده و رنگ بخش زیرین بدنشان تیره تر می باشد . عمده غذای آنان را چکاوک و حشرات بزرگ تشکیل میدهد . این پرندگان هنگام شکار عموما در ارتفاع یک متری از سطح زمین پرواز کرده و شکار خود را غافلگیر میکنند .
در اروپای قرون وسطی به طور گسترده ای از این پرنده ، برای شکار استفاده می شده است . در ایران ؛ زمستان ها در شمال فراوان است . و به ندرت در خوزستان ، فارس و سیستان دیده می شود .
منبع : دامکده

[بهـمن]

شاهین پاسرخ ( ترمتای پا سرخ):
http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade2-300x225.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade2.jpg)
شاهین پا سرخ دارای طول بدنی معادل با ۲۸ تا ۳۴سانتی متر است و فاصله ی بین دو سر بالهای آن حدود ۶۵ تا ۷۵ سانتی متر می باشد و از پرندگان شکاری کوچک به شمار می رود . بالهای آن مانند سایر شاهین ها بلند و کشیده است . پرندگان نابالغ دارای بخش فوقانی به رنگ قهوه ایی و بخش پایینی به رنگ زرد نخودی هستند . که در نوارهای تیره ایی دیده میشود . صورت پرندگان نابالغ شبیه ماده هاست . نرهای بالغ ، دارای بدنی به رنگ آبی مایل به خاکستری هستند به جز بخش زیر دم و پاها که به رنگ قرمز است . ماده های بالغ ، دارای پشت و بالهای خاکستری بوده و سر آنها نارنجی رنگ می باشد . بخش زیرین بندشان هم به رنگ نارنجی دیده میشود . صورت انها سفید و در ناحیه دور چشمانشان یک نوار سیاه رنگ دیده می شود .
شاهین پا سرخ ، مناطق باز اندکی درخت را برای زندگی ترجیح می دهدد و عموما در مناطقی که یک رودخانه نیز وجود داشته باشد،بیشتر دیده میشود . همانند سایر شاهین ها ، هنگام شکار به صورت درجا پرواز کرده و شکار خود را پیدا می کند . سپس با یک شیرجه سریع شکار خود را به دام می اندازند . عمده ترین منبع غذایی این پرنده را حشرات بزرگ تشکیل میدهند ولی بعضا از پستانداران کوچک و پرندگان نیز تغذیه می کند . این پرنده ها از لانه سایر پرندگان استفاده کرده و به صورت گروهی تخمگذاری میکنند .
در ایران به صورت مهاجر عبوری و به تعداد کم در شمال و غرب ایران دیده شده است ولی در حال حاضر گزارش مبنی بر وجود این پرنده بسیار کم است .
منبع: دامکده

[بهـمن]

سنقر خاکستری
http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade11-300x225.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade11.jpg)
در برخی نقاط این پرنده با نام های سنقر تالابی و سنقر شمالی نیز شناخته می شود . سنقر خاکستری دارای دم و بالهای دراز و پاهای آن زرد رنگ است . صورت آن همانند جغد گرد و بخش بالایی پاهایشان دارای نوارهایی سفید رنگ می باشد و چشمانی زرد رنگ دارند . پرندگان نر بالغ ، دارای بالا تنه ای به رنگ آب مایل به خاکستری و بخش زیرین بدنشان سفید است . ماده ها دارای بخش فوقانی قهوه ای و بخش زیرین به رنگ نخودی هستند و در ناحیه سینه و پهلو نوارهایی به رنگ قهوه ای دارند .
پرنده نابالغ ، دارای پشتی به رنگ قهوه ای تیره ، همراه با اندکی زردی است . بخش زیرین بدنشان به رنگ دارچین که در آن نوارهای رنگی دیده نمی شود .
طول بدن آن حدود ۴۳ تا ۶۵ سانتی متر است و فاصله ی دو سر بالها از ۱۰۵ تا ۱۳۵ سانتی متر متغییر است . وزن آنها بین ۳۴۰ تا ۵۰۰ گرم متغییر است .
سنقر خاکستری در اروپا و امریکا و آسیا دیده می شود . و مناطق باز مانند علفزار ها و زمین های مرطوب را ترجیح می دهد . انواعی که در نواحی شمالی زندگی می کنند ، از نوع مهاجر هستند . این پرنده در یک سالگی به بلوغ می رسد .
عمده غذای انها را پستانداران کوچک ، پرندگان ، خزندگان ، حشرات و لاشه تشکیل می دهند . سنقر های خاکستری در ارتفاع کم به صورت آرام پرواز می کنند و پس از یافتن شکار بر روی آن شیرجه می زنند . این پرندگان همانند جغد ها حس شنوایی بسیار خوبی دارند و این حس در شکار به آنها کمک می کند.
سنقرهای خاکستری بر روی زمین لانه سازی می کنند و هرساله از همان لانه قبلی خود استفاده می کنند . عموما یک نر با دو یا سه ماده جفت گیری می کند . حتی دیده شده است که یک نر با هفت ماده جفت گیری می کند .
لانه آنها شبیه فنجان بوده و از هر چیزی که در محیط پیرامون خود بیابند برای لانه سازی استفاده می کنند . هرماده ، لانه ای جداگانه دارد . پرنده ی ماده چهار یا پنج تخم می گذارد و ۲۹ تا ۳۲ روز روی تخم ها می خوابد . جوجه ها بسیار فعال هستند و ۲۹ تا ۳۹ روز در لانه باقی می مانند .
در فصول غیر از فصل جفت گیری معمولا دسته هایی را تشکیل می دهند که بعضا ۲۰ پرنده در این دسته ها دیده می شود . یک جفت برای تمام عمو با هم زندگی نمی کنند . پرنده ی نر معمولا زودتر از ماده ها به محل لانه سازی می رود و با رسیدن ماده ها نمایش های هوایی را اجرا می کند و رنده ی نری که حرکات یشتری انجام دهد ،نظر ماده های بیشتری را به خود جلب می کند . نمایش های هوایی شامل پرواز های Uشکل و موج گونه است و بعضا این نمایش تا یک کیلومتر یا بیشتر ادامه می یابد . در انتخاب محل لانه ، نر و ماده با هم همکاری می کنند . و لانه سازی با مشارکت هردو انجام می شود . عمل لانه سازی از چند روز تا چند هفته به طول میانجامد. حتی در مدتی که ماده روی تخم ها خوابیده است ، اضافه کردن مواد جدید به لانه افزایش می یابد .حتی در طی پرورش جوجه ها ممکن است این عمل ادامه یابد .
عموما پرنده ی ماده روی تخم ها می خوابد و فقط برای گرفتن سهم خود از غذایی که نر آورده است لانه را ترک می کند . و گهگاه لانه را برای پرواز های کوتاه و جمع کردن مواد جدید برای لانه ترک می کند .
پرنده ی نر غذا را با خود به لانه آورده و از هوا آن را به نزدیکی لانه می اندازد . ولی اگر ماده در لانه نباشد آن را در لانه می اندازد . هرگز به طور مستقیم به جوجه ها غذا نمی دهد .
اگر چند ماده با یک نر جفتگیری کنند غذایکمتری به دست می آورند لذا خود نیز به شکار می پردازند که موجب آسیب پذیر شدن لانه در برابر شکارچیان می شود.
هنگامی که جوجه ها به سن دو هفتگی می رسند ، شروع به راه رفتن کرده و تا ۱۵ متری لانه می روند . در سن ۴ الی ۵ هفتگی جوجه ها اولین پرواز خود را انجام می دهند . جوجه ها عموما شبها را در لانه گذرانده و منتظر غذا می مانند . والدین شکار را از بالا برای جوجه ها می اندازند و اغلب جوجه ای که زودتر از همه به غذا برسد آن را می خورد . جوجه ها عموما به دنبال یکدیگر می دوند . این پرنده در تمامی نقاط ایران به جز منتهی الیه جنوب شرقی ایران دیده می شود .
منبع: دامکده

[بهـمن]

عقاب سر سفید

http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade166-300x200.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade166.jpg)



نام این پرنده از کلمه انگلیسی Balde به معنی سفید روی گرفته شده است و در گذشته به معنای سفید بوده که با مرور زمان معنی آن به تاس تغییر یافته است.
این عقابها بالغ و دارای سینه و پشت قهوه ایی و سیاه و همچنین دارای سر و دم سفید هستند. . منقار آنها زرد و پاهایشان بر خلاف عقاب طلایی با پر پوشیده نیست. . . جنسیت عقابهای سرطاس را می توان از روی منقار آنها تشخیص داد که نوع ماده منقاری خمیده تر دارد.
جوجه هایی که تازه از تخم در می آیند به رنگ خاکستری روشن هستند و در دوازده هفتگی رنگ آنها به قهوه ایی تیره یم گراید. در این هنگام آنها لانه را ترک می کنند. در حدود سه چهار سالگی رنگ آنها قهوه ایی بوده و دارای رگه هایی از پر های سفید در زیر بالها رو روی سر خود هستند.هم چنین روی سینه و دم آنها پر های سفید رنگ دیده می شود و نیز منقار آنها سیاه رنگ است. در این سنین آنها شباهت زیادی به عقابهای طلایی دارند و به راحتی انسان را به اشتباه می اندازند. این عقاب ها در سن ۴ الی ۵ سالگی از نظر جنسی بالغ می شوند و در این سنین علامات مشخصه آنها علامات مشخصه آنها یعنی پر های سفید در سر و دم ظاهر می شود و رنگ چشم آنها از قهوه ایی تیره به زرد تبدیل می گردد.

مشخصات این پرندگان :
طول بدن پرندگان بالغ از نوک منقار تا انتهای دم به یک متر می رسد. و وزنشان از ۳٫۵ تا ۷٫۵ متغییر است. فاصله ی دوسر بالهای پرندهی نر از ۱٫۵ تا ۲٫۵ متر متغیر است. نوع ماده از نظر جثه بزرگ تر است و در هنگام پرواز تا تا ۲٫۷ هم میرسد. اگر چه نر ها کوچکترند ولی از طرفی به خطر جثه کوچکشان می توانند تیز تر و سریع تر عمل کنند. از طرفی بزرگ نشان دادن و بودن ماده آن را برای گرم کردن تخم ها آماده می کند
نقش بالها :
بالهای این پرندگان به آنها کمک می کند که با صرف انرژی بسیار کم و بدون بال زدن با استفاده از جریان های هوا اوج بگیرند . نوک پر های موجود در انتهای بالهای آنها به تدریج باریک تر می شود که به عبور آرام جریان هوا از روی بالهای آنها کمک می کند .در نتیجه برای پروزا انرژی کمتری صرف می کنن .بالهای آنها علاوه بر پرواز هنگام ماهیگیری نیز به انها کمک می کنند اگر ماهی بزرگ باشد انها به جای پرواز می توانند تا ساحل رود خانه با کمک بالهای نیرومند خود شنا کنند سرعت پرواز آنها از ۱۰۰ تا ۳۲۰ کیلومتر در ساعت متغیر است.و بستیگ به سرعت جریان های هوایی و اینکه در حال افقی پروزا می کنن بیا در حال شیرجه زدن هستند، دارد. ارتفاع پرواز آنها می تواند تا ۳۰۰۰ متر نیز برسد



نقش دم در عقاب ها بسیار با اهمیت است و در پرواز و مانور های هوایی و شیرجه زدن بسیار به آنها کمک می کند. وزن استخوان های این عقاب تقریبا ۲۵۰ گرم است که حدود ۵ تا ۶ درصد وزن یک عقاب است. در مقابل وزن پر های آنها حدود دو برابر وزن استخوان های آنها است وزن کم استخوان بندی به دلیل تو خالو بودن و ساختار اسفنجی آنهاست. منقار و چنگال های آنان از کراتین تشکیل شده است و به صورت پوسته رشد می کنن لذا منقار و چنگال های عقابهایی که در اسارت هستند باید به صورت سالیانه کوتاه شود . منقار خمیدهی عقابها به پاره رکدن گوشت کمک زیادی می کند و به اندازه ایی تیز است که می تواند پوست حیوانات را به راحتی پیدا کند . دما یبدن عقابها حدود ۳۵ درجه سانتی گراد است . پوست بدن آنها با حدود ۷ هزار پر بسیار نرم و سبک تو خالی و انعطاف پذیر پو شیده شده که از آنها در مقابل باد باران و آفتاب و سرما محافظت می کند.
عقاب های سرطاس دارای یک الگوی پرواز آرام و یکنواخت هستند و به آرامی بال می زنند.
عقابهای سرطاس بالغ را می توان به راحتی از سر و دم سفید رنگ آنها شناسایی کرد . ولی در حدود پنج سال اول زندگی نمی توان آنها را تشخیص داد . با وجود این برخی ویژگی ها در آنها و جود دارد که می توان شناساییشان را ممکن ساخت. در سال اول زندگی بدن آنها به رنگ قهوه ایی تیره ، منقار و چشمانشان متمایل به مشکی است. زیر بغل های آنها سفید رنگ بوده و تعدای پر سفید در بدن و بالهای آنان دیده می شود . در قسمت بالای دم نیز پر های متمایل به سفید دیده می شود. قسمت زیرین دم آنها عموما متمایل به سفید است و یک مثلث سفید رنگ در ناحیه ی پشت پشت و در بالای چشم آنها نیز یک ناحیه سفید وجود دارد. در این سن مقدار آنها خاکستری است. در سال سوم زندگی ناحیه فوقانی سر و گلوی آنها به سفیدی می گراید و چشم های آنها سفید یا زرد رنگ است. در سال چهارم زندگی برخی از عقاب های سرطاس شبیه بزرگسالان بوده و با این وجود اغلب آنها دارای سر متمایل به سفید با رگه های تیره در چشم ها هستند. برخی دیگر دارای لکه های سفید بر روی بدن و بالهایشان می باشند. در سال اول بلوغ برخی از انواع هنوز دارای نوارهایی در چشم های خود هستند و برخی دیگر در ناحیه دم و پرهایی با انتهای سیاه دارند.



تغذیه: (سرطاس)
عقابهای سرطاس همانند سایر پرندگان شکاری در بالای زنجیره غذایی قرار دارند. آنها عموما از ماهی و حیوانات کوچک مانند اردک ، خرگوش ، مار ، لاکپشت و… تغذیه می کنند و بعضا لاشه خواری می نمایند.
ماهی حدود نود درصد رژیم غذایی آنها را تشکیل می دهد . تقریبا چهار دقیقه طول می کشد تا آنها یک ماهی تقریبا با وزن ۵۰۰ گرم را بخورند. بعضا ماهی را از عقابهای دریایی که کوچکتر هستند ، می ربایند در گذشته تعداد زیادی از آنها توسط مزرعه داران و کشاورزان کشته شدند. زیرا عقابهای سرطاس به جوجه ها و بره ها و سایر حیوانات خانگی حمله کرده و آنها را شکار می کردند .این پرنده برای شکار به منطقه بسیار وسیعی نیاز دارد و می تواند شکارهایی با وزن دو کیلو گرم را به راحتی به چنگال گرفته و با خود ببرد. آنها می توانند به ارامی از بالا به شکار خود نزدیک شده و به طور ناگهانی آنها را به چنگال خود ببرد. چنگال های قوی آن یک مکانیسم خاص قفل شدن دارد که به محض تماس چنگال با شکار فعال می شود. و تا وقتی پرنده چنگال های خود را بر روی یک سطح سخت فشار نداده باز نمی شوند. عقابهای سرطاس شناگران ماهری هستند. و برای گرفتن ماهی بزرگ می توانند داخل آب شده و شنا کنند.
این پرنده مقدار زیادی از وقت خود را صرف استراحت می کند. زیرا هنگام شکار می بایست انرژی زیادی را صرف کند.حدودا از هر ۱۸ حمله فقط یکی از آنها موفقیت امیز است. انها برای محافظت از شکار خود بالهای خود را به صورت چتر بر روی آن باز می کنند. و هنگام خوردن شکار با یک چنگال ان را نگه می دارند و با دیگری ان را پاره کرده و می خورند . و پس از مدتی قسمت های غیر قابل هضم غذای خود را بهدندان برگردانده و بیرون می ریزند.
انها برای زنده ماندن نیازی به خوردن روزانه غذا ندارند زمانی که رود خانه های محل زندگی انها یخ میبندند به مناطقی مانند نواحی مجاور سد ها مهاجرت می کنند . زیرا اب این نواحی یخ نمی بندد. الگوی پرواز انها توسط جریان های هوایی تعیین می شود. عقابهایی که تازه مستقل شده اند به تنهایی مهاجرت می کنند. این عقاب ها در پاییز به مناطق گرم تر که غذا فراوان تر است مهاجرت می کنند و در بهار برای لانه سازی به مناطق شمالی می روند. آنها در طول روز و با سرعت ۵۰ کیلومتر بر ساعت پرواز می کنند این عمل معمولا به صورت گروهی انجام گرفته و هر پرنده بادیگری حدود یک کیلومتر فاصله را حفظ می کند. که در این حالت طول پرواز آنها به سی تا ۵۰ کیلومتر می رسد. البته تمام عقابها سرطاس مهاجرت نمی کنند. برای مثال گونه ایی در ناحیه فلوریدا وجود دارد که تمام سال را در همان منطقه زندگی می کند.
در فصل تولید مثل عقابها ترجیح می دهند که ماهی های بزرگتر را شکار کنند. و در فصول غیر از فصل تولید مثل دزدیدن غذای سایر حیوانات رواج بیشتری دارد و در فصل زمستان مرده خواری نیز در میان آنها بیشتر دیده می شود.
بعضا دیده می شود که عقاب های سرطاس به طور اشتراکی به شکار می پردازند. اگر شکار کوچک باشد ممکن است که آن را در حین پرواز بخورند . اگر یک لاشه ی بزرگ پیدا کنند، ممککن است روزهای متوالی از ان تغذیه نمایند.





تولید مثل :
عقاب های سر طاس در حالت عادی طو.ل عمری در حدود ۳۰ الی ۴۰ سال را دارند و در اسارت ممکن است بیشتر نیز عمر کنند. عمر متوسط آنها ۱۵ االی ۲۰ سال است . تعداد زیادی از آنها شکار می شوند . تعدادی هم بر اثر شوک الکتریکی که در اثر نشستن روی سیم کابل برق بوجود می آید می میرند. در برخی نقاط از گوشت های مسموم برای از بین بردن رو باه استفاده می شود عقاب های سرطاس نیز این روباه ها را شکار کرده و میخورند که منجر به مرگ آنها می شود.
عموما یک جفت نر و ماده تمام عمر را با هم زندگی می کنند اشیانه این عقاب از پر شاخه های کوچک خزه وعلف تشکیل می شود که عمق آن حدود ۶۰ سانتی متر است. و قط آن حدود ۱٫۵ متر می باشد. آنها آشیانه خود را بر بالای درختان می سازند. و هرساله آن را تعمیر می کنند . شکل لانه با تو جه به نوع تکه های چوب مورد استفاده فرق می کند. اگر از شاخه های بلند استفاده شود شکل لانه مخروطی شکل است. اگر از شاخه های خمیده استفاده شود ، شکل لانه مسطح و اگر شاخه های کوچک استفاده شود ، لانه به شکل پیاله خواهد بود . آنها عموما در همسایگی محل تولد خود لانه سازی می کندد و برای ساختن یک آشیانه مدت زمانی حدود ۲۰ هفته نیاز دارد.
عقابهای سرطاس در حدود چهار الی پنج سالگی از نظر جنسی بالغ می شود. و در این هنگام به دنبال جفت می گردند. فصل جفت گیری بستگی به ناحیه ایی دارد که عقابها در آن زندگی می کنند . ممکن است که یک جفت به طور اختیاری در یک سال معیت جفت گیری نکنند. این تصمیم گیری غریزی بوده و بر اساس عواملی همچون شرایط آب و هوایی دسترسی به عذا و نیز در دسترس بودن مکان برای لانه سازی صورت می گیرد.
عقاب ماده یک الی سه تخم می گذارد رنگ تخم ها سفید خال خالی یا زرد نخودی می باشد. که فرم و اندازه آنها مانند تخم غاز است. در طول مدتی که ماده بر روی تخم ها می خوابد پرنده ی نر شاخه های تازه جوانه زده به لانه می آ؛ورد . این امر ممکن برای از بین بردن بوی بد لانه یا ایجاد سایه صورت پذیرد. والدین در تمام کار ها شریک هستند. شکار و خوابیدن روی تخم و نگهداری از جوجه ها به صورت اشتراکی انجام می شود. با وجود این پرنده ی ماده بیشترین کار را برای لانه سازی انجام می دهد. همواره یکی از والدین در لانه حضور دارد . پرنده ی نر اغلب سر ماهی را خورده و ما بقی را به لانهه می آورد. از سوی دیگر پرنده ی نر نیز مدتی بر روی تخم ها می خوابد. در این مدت پرنده ی ماده به شکار و استحمام می پردازد. محیط زندگی عقاب باید کاملا آرام باشد . اگر برای آنها مزاحمت ایجاد شود آنها لانه را ترک خواهند کرد.

[بهـمن]

عقاب طلایی



http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade165-300x200.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade165.jpg)

پنج زیر گونه از این عقاب شناخته شده اند. که عبارتند از عقاب طلایی اوراسیایی ، امریکایی ، اسپانیایی ، ژاپنی و روسی . نام گذاری آنها با توجه به رنگ ظاهری ونیز چالا کی خیره کننده ی آنان هنگام پرواز صورت گرفته است. عقابهای طلایی بالغ طول بدنی حدود ۷۵ تا ۸۵ سانتی متر را دارد و فاصله دوسر بالها از هم در حالت باز تا ۲ متر نیز می رسد. وزن آنها بین ۳ تا ۵ کیلوگرم متغییر است . در این گونه مانند سایر پرندگان جنس ماده بزرگ تر از نر است.
این عقاب ها هنگام شکار تقسیم کار می کنند. ینی یکی از عقابها شکار را به طرف شریک خود که آماده شکار است می راند . شکار آنها معمولا موش ، خرگوش، آهو ، روباه ، و نیز پرندگان است. پسنانداران بزرگ شبیه آهو زمانی شکار می شوند که مریض احوال باشند. برخی مواقع عقاب طلایی بره ها را شکار می کند. کهموجب دشمنی کشاورزان با آنها می شود. آنان نیز همانند سایر انواع عقاب ها با استفاده از جریان های هوایی تا ارتفاعات بالا اوج می گیرند . بدن انها به رنک قهوه ایی تیره و سرشان به رنگ طلایی روشن است. بر روی بدن عقابها ی جوان و همچنین در ناحیه ی بال و دم آنها لکه های سفید رنگ دیده می شود.
پاهای آنها که با پر پوشیده شده به رنگ زرد و بسیار قوی است. چنگالهایشان تیز و حالت خمیده دارد که به راحتی می تواند پوست شکار را پاره کنند. پشمان آنها نسبتا درشت و بسیار تیزبین است . آنان می توانند یک خرگوش را از فاصله یدو کیلومتری ببینند.
عقاب طلایی در نواحی کوهستانی که تعداد اندکی درخت نیز در آن وجود داشته باشد. زندگی می کند. آنها از مناطقیکه کشاورزی در آن صورت می گیرد و یا تعدادی زیادی انسان در نزدیکی آن باشند ، دوری کنند. یک جفت عقاب طلایی به فضایی به وسعت تقریبی حدود ۷۵ کیلومتر مربع نیاز دارند که محدوده ی لانه نامیده می شود. این محدوده ف قلمرو یک جفت محسوب می شود.و آن جفت از این محدوده دفاع کنند.
در مورد عقاب طلایی نیز عامل مرگ و میر دخالت های انسانی است که از طریق شکار یا دزدیدن جوجه ها و تخم ها صورت می گیرد. گاهی اوقات مواد شیمیایی که توسط انسانها تولید می شوند . و در طبیعت رها می شوند. باعث مسمومیت مرگ آنان می گردد. و نیز همین عامل باعث نازکی و شکنندگی تخم این پرندگان می شود. با خوردن گوشت مسموم که برای کشتن سایر حیوانات به کار می رود. عقابهای طلایی نیز از بین می روند. عقاب طلایی برای شکار به محیط های باز نیاز دارد و در محل های پر درخت نمی تواند شکار کند.
تغذیه:
عقابهای طلایی از پسداندارانی با اندازه متوسط تغذیه می کنند. ولی اگر غذای کافی در اختیار نداشته باشنداز پرندگان نیز تغذیه می کنند. آنها به طرق مختلفی شکار می کنند. بعضا در ارتفاع بالا پرواز کرده و در یک لحظه به طور ناگهان به طرف پایین شیرجه زده و به طعمه حمله می کنند. انها ممکن است در ارتفاع پایین نیز پرواز کنند. در این موارد ، شکار خود را با گیج کردن آن به دام می اندازند. آنها برای پیدا کردن غذا کیلومتر ها پرواز می کنند. . اگر لاشه ی حیوانات را بیابند ، از خوردن آن امتناع نمی کنند. و در برخی مواقع این عمل موجب مسمومیت و مرگ آنها می شود.
عقابهای طلایی عموما بر روی لبه ی کوهها ، پرتگاهها و یا بر روی درختان بسایر بلند لانه می سازند. لانه ی آنها بسیار بزرگ بوده و از شاخه ها و تکه های چوب ساخته می شود. یک لانه سال های متوالی مورد استفاده قرار می گیرد. عقاب ماده معمولا دو تخم می گذارد. این دو تخم به فاصله دو تا پنج روز از یک دیگر گذاشته میشوند. پرنده ماده به مدت ۶ هفته بر روی تخم ها می خوابد. معمولا هر دو جوجه به دنیا می آیند. ولی فقط یکی از آن دو برزگ و باغ میشود. بدن پرندگان جوان از کرک و پر های سفید پوشیده شده است. و با نوع بالغ بسیار تفاوت دارد. آنها تا زمانی که خود به تنهایی بتوانند شکار کنند، وابسته به والدینشان هستند. عقاب جوان در یازده هفتگی شروع به پرواز می کند. در فصل پاییز عقاب جوان نزد والدین خود مانده و روش شکار کردن را می آموزد. سرانجام والدین خود را ترک کرده و یک قلمرو برای خود تشکیل می دهند. یک جفت نر و ماده در تمام طول عمر خود با هم زندگی می کنند. و در محدوده قلمرو خود چندین لانه می سازند که به صورت دوره ایی از همهی آنها استفاده می کنند. یک آشیانه قدیمی ممکن است تا دو متر قطر و یک متر ارتفاع داشته باشد. در کوههای زاگرس در شمال به جز سواحل دریای خزر زندگی و زاد و ولد می کنند.


منبع : دامکده

[بهـمن]

شاه باز



http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade164-200x300.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade164.jpg)

امروزه سه نوع عقاب شاه باز وجود دارد . شاه باز شرقی شاه باز اسپانیایی و شاه باز فرانسوی . قابل توجه است که در کذشته از این عقاب به طور گسترده ایی به عنوان سمبل و نشان استفاده شده است . برای نمونه ناپلئون بناپارت امپراطوری روم و امپراطوری روسیه این عقاب را به عنوان سمبل معرفی کرده بودند . شاه باز اسپانیایی در نواحی جنوب غربی اسپانیا و نیز پرتغال زندگی می کندو تا کنون به عنوان زیر گونه شاه باز ها در نظر گرفته میشده است. ولی امروزه خود به عنوان یک گونه ی مستقل در نظر گرفته می شود. این گونه از خویشاوندان شرقی خود کوچکتر است و یک گونه مقیم به شمار می رود و مهاجرت نمی کند غذای اصلی آن خرگوش است . ولی می تواند از حیوانات دیگر نظیر ارک ها روباه ها و کلاغ ها نیز تغذیه کند. این گونه جز گونه های در معرض انقراض می باشد که عامل اصلی آن از بین رفتن زیستگاههای آن و نیز مصمومیت می باشد . تخمین زده می شود که در حال حاضر حدود ۴۰۰ عدد از آنها باقی مانده است . شاه باز ها عموما از پرندگان مهاجر به شمار می روند و تعداد زیادی از آنها زمستان ها را در خاور میانه می ذرانند. آنها برای مهاجرت و هنگام مهاجرت دسته های کوچکی تشکیل می دهند . این پرنده عموما برای لانه سازی و تولید مثل نواحی مرکزی و شمالی یونان را انتخاب می کند.

در اوایل قرن بیستم تعداد این گونه از عقاب ها در حد مطلوبی بوده است ولی به تدریج با قطع درختان که برای لانه سازی توسط این پرندگان مورد استفاده قرار می گیرد تعداد آنها کاهش یافته است. از بین رفتن جنگل های مسطح بیشترین تاثیر را در تعداد این گونه داشته است.

از نظر ظاهری شاه باز بسیار شبیه عقاب طلایی است . ولی اندکی کوچکتر . طول بدن ان حدود ۸۱ سانتی متر و فاصله دو سر بال ان حدود دو متر نیز می باشد ولی به اندازه عقاب طلایی نیرومند نیست.

شاه باز ها در اروپای جنوب شرقی و آسیای مرکزی نیز دیده می شود . در زمستان این عقاب ها به آفریقا هند و چین مهاجرت می کنند . این عقاب بر خلاف سایر عقاب ها که نواحی کوهستانی جنگل های باز را ترجیح می دهند لانه های خود را بر روی درختان می سازند که توسط سایر درختان احاطه نشده است. برای ساخت لانه از شاخه های درخت استفاه می کنند . و نیز یک لایه از پر و علف در کف آن قرار میدهند در اوایل بهار پرنده ی ماده دو یا سه تخم می گذارد و پس از ۴۵ روز جوجه ها از تخم بیرون می آیند . اغلب اوقات فقط یکی از جوجه ها زنده می ماند. غذای اصلی این پرنده را نوعی سنجاب تشکیل میدهد.


دامکده

[بهـمن]

عقاب دو برادر

http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade163-198x300.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade163.jpg)



این گونه عموما طول بدنی برابر با ۵۵ تا ۶۵ سانتی متر دارند بخش پشتی بدنشان قهوه ایی تیره و بخش سینه و شکمی آنها سفید با رگه های تیره می باشد بالهایشان نسبتا کوتاه و گرد است . دم بلندی دارند که بخش بالای آن خاکستری و بخش زیرین آن به رنگ سفی می باشد . و دارای یک نوار انتهایی سیاه رنگ است . پاها و چشم های آن زرد رنگ است . پرنده های نابالغ پایین تنه ایی به رنگ زرد نخودی دارند. همچنین بخش زیرین بالهای آنها نیز به این رنگ دیده می شود . و دوم آنها دارای نوار سیاه رنگ انتهایی نیست . عقاب دوبرادر در نواحی پوشیده از درخت تپه ها و نواحی دارای فضای باز زندگی می کنند. نوع آفریقایی آن نواحی حاشیه جنگل و جلگه هایی را که درختان بزرگ دارند ، ترجیح میدهند . این پرندگان به هنگام شکار معمولا به صورت آنی از لانه های خود که بر روی درختان بلند قرار دارند بر روی شکار حمله می کنند. اما میتوانند همانند سایر عقاب ها شکار خود را نیز در تپه ها به دست آورند. این پرندگان عموما پستانداران و پرندگان بزرگ را شکار می کنند مانند خرگوش صحرایی… پراکندگی این پرندگان در ایران نسبتا فراوان است.



دامکده

[بهـمن]

عقاب خالدار بزرگ

http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade162-300x160.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade162.jpg)



طول بدن این عقاب به حدود ۶۵ سانتی متر می رسد . وفاصله دوسر بالهای آن حدود ۱۶۰ سانتی متر است . عقاب تالابی در اروپای شمالی و آسیا دیده می شود . و زمستان ها در اروپای جنوب شرقی و خاور میانه و جنوب آسیا می گذرانند . وزن آنها مابین ۱٫۷ تا ۲٫۳ کیلوگرم متغییر است . این گونه در نواحی کم درخت زندگی کرده و پستانداران کوچک را شکار می کند . عقاب تالابی از عقابهایی با اندازه متوسط به شمار می رود . سر و بالهای آن به رنگ قهوه ایی بسیار تیره است. سر آن در مقایسه با سایر عقابهای کوچکتر است. بعضا نوارهای سفید رنگ آشکاری بر روی قسمت فوقانی بالها دیده می شود . نوع نابالغ دارای لکه های سفید رنگ بر روی بالهای خود است که در سن بلوغ از بین میرود . بعضا ممکن است که آنها با شاهباز و عقابهای خاکی اشتباه شوند. این پرنده عموما ساکت است. در طی فصل جفت گیری ، عقابهای تالابی زمین های پست جنگلی که نزدیک به مناطق پر آب باشد. را برای لانه سازی انتخاب می کنند . آنها لانهی خود را بر روی درختان بلند میسازند و در زمین های باتلاقی و چمنزار های مربوط به شکار می پردازند . هنگام مهاجرت و نیز در زمستان از نواحی بیابانی و باتلاقها عبور کرده و در اطراف آبهای کم عمق که دارای درختان میوه هستند گرد هم جمع میشوند . آنها از درختان عبور کرده و در اطراف آبهای کم عمق که دارای درختان کوتاه هستند گرد هم جمع می شوند. آنها از درختان نواحی صخره ایی و بعضی مواقع از روی زمین برای لانه سازی استفاده می کنند . در اواسط بهار یک الی سه تخم گذاشته می شود که پس از ۴۴ روز جوجه ها از تخم بیرون می آیند . حدود ۶۲ تا ۶۵ روز طول می کشد تا جوجه ها بتوانند پرواز کنند. غورباقه ها غذای اصلی این جوجه ها و کلا این پرندگان را تشکیل می دهد. این پرندگان در صورت پیدا کردن لاشه ، لاشخوری هم می کنند. بعضی مواقع بین عقاب خالدار بزرگ و کوچک جفت گیری صورت می گیرد که هنوز معلوم نیست که آیا این کار طبیعی است یا عدم وجود جفت برای جفت گیری…

[بهـمن]

عقاب خاکی



http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade161-300x285.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade161.jpg)

عقاب خاکی از پرندگان شکاری بزرگ محسوب می شود . طول بدن ان ۶۲ تا ۷۲ سانتی متر است و فاصله ی دو سر بال آن بین ۱۶۵ تا ۱۸۵ سانتی متر است . زیستگاههای آن را نواحی جنگلی جلگه های بی درخت یا علفزار های با درختان پراکنده تشکیل می دهد. سر و بخش بالایی بدن آنها به رنگ زرد مایل به قهوه ایی و رنگ سایر نقاط بدن آن از قهوه ایی تیره تا زرد نخودی متغییر می باشد . منقار قدرت مندی دارند و تمام پاهایشان با پر پوشیده شده است . دم آنها گرد و بالهایشان دراز به گونه ایی که وقتی استراحت می کنند نوک بالهایشان به انتهای دم میرسد . غذای اصلی عقابهای خاکی حیواناتی مانند خرگوش صحرایی تشکیل میدهد. ولی گهگاه از پرندگان ، خزندگان و حشرات نیز تغذیه می کنند. برخی مواقع نیز غذای سایر پرندگان را می ربایند. عقاب خاکی از نظر ظاهری بسیار شبیه عقاب صحرایی است که فرق این دو عقاب را می توان از روی طول بدنشان و نیز شکاف مابین دو چشم که در عقاب خاکی هرگز تا پشت چشم ها ادامه نمی یابد ، شناسایی کرد. جثه ی عقاب خاکی کوچکتر از عقاب صحرایی هست.

[بهـمن]

عقاب صحرایی


عقاب صحرایی از پرندگان شکاری بزرگ به شمار می رود . طول بدن آن ۶۲ تا ۷۴ سانتی متر است و طول بالهایش در حالت باز به ۱۶۵ تا ۱۹۰ سانتی متر می رسد . این عقاب در اروپای شرقی ، آسیای مرکزی و افریقا دیده می شود . نوع اروپایی و آسیای مرکزی زمستان را در هند می گذرانند. بیشترین طول عمر آن به ۴۱ سال می رسد . هنگامی که به آفریقا مهاجرت می کنند غذای اصلی آنها را موریانه ها تشکیل می دهد. ولی پستانداران کوچک را نیز شکار می کنند.

عقاب صحرایی بالغ عموما به رنگ قهوهایی تیره است . در فصل زاد و ولد عقاب ماده ۱ الی سه تخم می گذارد . . این پرندگان عموما لانه هایشان را در بالای درختان می سازند . و برا یلانه سازی مکان های باز نیمه بیابانی و یا جلگه ایی را انتخاب می کنند . بخش فوقانی بدن آنها قهوهایی و پرهای پشت و دم آنها متمایل به سیاه است . این گونه از عقاب خاکی بزرگتر و تیره تر است.

پرنده های نابالغ در گونه های مختلف تفاوت بسیار کمی با هم دیگر دارند . نوع شرقی آن نسبت به نوع آسیای مرکزی و اروپایی ، بزرگتر و رنگ آن تیره تر است.

[بهـمن]

عقاب پرپا



http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade159-300x190.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade159.jpg)

طول بدن این عقاب حدود ۴۲ سانتی متر و فاصله ی دو سر بال آن حدود ۱۲۰ سانتی متر است . این نوع عقاب در اروپا ، شمال آفریقا و آسیا دیده می شود . عقاب پرپا از نوع مهاجر بوده و زمستان ها را در جنوب آسیا و آفریقا میگذراند .

این پرنده از نظر جثه شبیه سارگپه ولی ازلحاظ ظاهری شبیه عقابهای دیگر است . وزن پرنده ی نر در هنگام بلوغ کامل حدود ۷۰۰ گرم است. در حالی که ماده آن حدود ۱ کیلوگرم وزن دارد . معمولا دو نوع رنگ در این عقابها قابل تشخیص است . پرندگان کم رنگ که بدنشان به رنگ خاکستری روشن و پرهای پرواز به رنگ خاکستری تیره دارند . رنگ پرندگان نابلغ روشن تر است. عقاب پرپا معمولا مناطق کوهستانی را برای زندگی انتخاب می کند. در جنگهایی که دارای درختان ریز برگ و مخروط داران باشد نیز دیده می شود . و بعضا در نواحی کم ارتفاع هم دیده می شود . عقاب پرپا بسیار سریع و جسور است و بسیار تند و تیز از میان درختان و به صورت موج گونه پرواز می کنند.

اغلب اوقات در بالای درختان لانه می سازند ولی بعضا لبه ی پرتگاهها را برای لانه سازی انتخاب می کنند. بیشتر وقت خود را صرف شکار و پرواز می کند. یک جفت عموما هنگام پرواز با هم هستند و از یکدیگر زیاد دور نمیشوند. برای شکار کردن در بالای درختان جنگل پرواز می کند و پس از یافتن شکار بطور ناگهانی بر روی آن شیرجه زده و شکار خود را در روی زمین می گیرد . حتی میتواند پرندگانی را که برروی شاخه های درختان نشسته اند را شکار کند .در آغاز و نیز در طول فصل جفت گیری این عقابها دارای مراسم ازدواج وی‍ژه ایی هستند . بخش اصلی این مراسم را شریجه زدن ها و اوج گرفتن های متوالی تشکیل می دهد. که در سرعت های بسیار بالا انجام میدهد. در این هنگام عقابها سر و صدای بالایی انجام میدهند. در نمایشی دیگر پروازی آرام و طولانی مدت انجام میدهند که در این شرایط پاهای خود را آویزان نگه میدارند . و به طور ناگهانی به روی درخت می نشینند . و یا اینکه دوباره اوج می گیرند. پرواز به صورت حلقه نیز در نمایش آنها نیز دیده می شود .

عمل لانه سازی انها بر روی درختانی که ارتفاع ۶ تا ۱۵ متر را دارند صورت می گیرد. آنها لانه خود را از شاخه های شکسته می سازند یک لایه از برگهای سبز و سرشاخه ها نیز روی شاخه های شکسته قرار داده می شود . قطر لانه آنها حدود ۲/۱ متر و عمق آن در حدود ۶۰ سانتی متر است . اگر درختان بلند در دسترس نباشند ، لانه سازی بر روی لبه صخره ها صورت می گیرد . یک لانه سالهای سال مورد استفاده قرار می گیرد ولی یک جفت ممکن است که بیش از یک لانه داشته باشند .

پرنده ی ماده یک یا دو تخم می گذارد و عمل گرم کردن تخم ها فقط توسط ماده صورت می گیرد . اگر دو جوجه به دنیا بیایند ، تفاوت جثه آنها بسیار زیاد خواهد بود و فقط یکی از آنها زنده خواهد ماند در تابستان ها در ایران زیاد دیده می شوند که به صورت مهاجر و عبوری رد می شوند. زاد و لد این پرنده در استان فارس نیز دیده شده و گزارش شده است.

[بهـمن]

عقاب ماهی گیر




۵۰ تا ۵۷ سانتی‌متر ؛ نر و ماده همشکل . تنها پرنده‌ای که در این خانواده وجود دارد ، گونه عقاب ماهی گیر است و غیر از عقاب مارخور ، عقاب ماهی گیر تنها عقابی است که سطح پشتی تیره و سطح شکمی سفید خالص با نوار سینه‌ای تیره دارد ، سرش سفید و نسبتا کاکلی است با نوار پهن سیاه در ناحیه چشم که به سمت عقب و کنار گردن ادامه پیدا می کند .
بالهایش دراز و باریک و به‌طور محسوس زاویه‌دار است ، سطح زیرین بال سفید ، با لکه مچی سیاه و ردیف‌های موازی از نقشه‌های تیره‌رنگ ، دمی راه‌راه دارد . عقاب ماهی گیر ، در بالای آب به راحتی درجا بال می زند و به دنبال ماهی به درون آب شیرجه می رود ( در حالی که اول پاها وارد آب می شوند )
معمولا برای استراحت روی درخت‌های خشک یا صخره‌های نزدیک آب می نشیند .
زیستگاه :


زیستگاه عقاب ماهی گیر همواره نزدیک به آب و اعم از دریاچه‌ها ، رودخانه‌های بزرگ و یا ساحل دریا .
آشیانه‌اش را روی درخت‌ها ، صخره‌های پرتگاه‌ها ، جزیره‌های کوچک دور دست ، خرابه‌ها و گاهی نیز در زمین‌های شنی یا سنگلاخ می سازد .
پراکندگی :


عقاب ماهی گیر بومی ایران بوده ولی کمیاب است و در تابستان و زمستان به ندرت مشاهده می شود
تا اواخر دهه ۱۳۵۰ در سواحل دریایی خزر فراوان بود ولی در سالهای اخیر گزارشی مبتنی بر رویت آن در دست نیست و یا اغلب گزارشات مربوط به مشاهده این پرنده نادرست بوده‌اند‌ .



منبع (http://www.iranbirds.com/fa/panionidae/161-osprey.html)

[بهـمن]

قرقی
http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade155-251x300.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade155.jpg)



قرقی از پرندگان شکاری کوچک به شمار می رود . این پرنده فقط در نقاط معتدل دیده می شود . و عموما یک پرنده مقیم به شمار میرود ولی پرندگان نواحی سردسیر زمستان ها را به مناطق گرمتر مهاجرت می کنند. قرقی ها بسیار سریع پرواز می کنند و پرندگان کوچک را با پرواز در بالای سرشان و شیرجه بر روی انان شکار می کنند .

پرنده ی نر حدود ۳۰ سانتی متر طول دارد که حدود ۷ سانتی متر از پرنده ی ماده کوچکتر است . بخش فوقانی بالها وقسمت پشت پرنده ماده به رنگ خاکستری و در پرنده نر رنگ این قسمت های قهوه ایی متمایل به خاکستری است . عموما در پشت گردن پرنده ی نر یک لکه ی سفید رنگ دیده می شود و بخش شکمی /ان متمایل به قهوه ایی است.

قرقی ها عموما در مناطق جنگلی و علفزار های باز دیده می شوند و لانه های خود را در بالای درختان و بعضا در لبه ی پرتگاهها می سازند . قرقی از نظر ظاهر ی شبیه شاهین ها هستند .. و دم هر ود کشیده و دراز است . ولی بالها در قرقی کوتاه تر و گرد تر است . در حالی که بالهای شاهین بلند ونوک تیز است .پرنده ی نر حدودا ۱۰۰ الی ۲۰۰ گرم و پرنده ی ماده حدود ۱۸۰ تا ۳۵۰گرم وزن دارد. طول با هایشان . حدود ۵۵ تا ۷۰ سانتی متر بوده و بال آنها در مقایسه با سایر پرندگان شکاری کوچکتر است ولی کوچک بودن بالها ، همراه با دم که نقش سکان را دارد ، امکان انجام مانور های متفاوت را می دهد که به راحتی در بین درختان پرواز کند.

قرقی ها در حال پرواز شکار می کنند و به طور ناگهانی بر روی شکار حمله می برند . قرقی ها ، برخلاف شاهین ها د رهنگام شکار در جا پرواز نمی کنند. در مقابل سریعا بر سرعت خود می افازند و به شکار فرصت دفاع را نمی دهند. پاهای قرقی برای شکار نازک و بلند و چنگالهایش بسیار تیز است.

در حدود سالهای ۱۹۵۰تا ۱۹۶۰ تعداد آنها به طور ناگهانی کاهش یافت و در طی این دوره در برخی مناطق تعدادشان به نصف تقلیل یافت . که عمدتا به دلیل استفاده از سموم مختلف و از بین رفتن زیستگاههایشان است.

غذای اصلی قرقی ها را خرگوش های کوچک و موش و پرندگان کوچک تشکیل می دهد. در نواحی کم درخت قرقی در نزدیکی سطح زمین پرواز کرده و پس از یافتن شکار ، به طور ناگهانی به آن حمله میبرند . از طرفی که پرنده ماده بزرگتر است پس می تواند پرندگان بزرگتری را شکار کند . قرقی ها معمولا شکار خود را بالای درخت برده و قبل از خوردن پرهای آن را جدا می کنند. آنها نیز می توانند شکار های هم وزن خود را شکار کنند.

قرقی ها پرندگان منزوی هستند و فقط در فصل تولید مثل گرد هم می آیند . پرنده ی ماده لانه سازی می کندو برای این کار از شاخه های خشک یا تازه استفاده می شود. معمولا هر ساله یک لانه جدید ساخته می شود . پرنده ی ماه حدود سه یا هفت تخم می گذارد که اغلب میانگین آن ۴ الی ۵ تخم است . تخم قرقی ها به رنگ سفید با رگه های قهوه ایی رنگ است . پرنده ی ماده حدود ۳۵ تا ۴۲ روز بر روی تخم ها می خوابد پس از اینکه جوجه ها از تخم بیرون آمدند والدین به مدت سه یا چهار هفته آنها را تغذیه می کنن . پس از این مدت جوجه ها لانه را ترک می کنن. در ایران این پرندگان نیمه مهاجر و فراوان هستند.




دامکده

[بهـمن]

طرلان:

http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade154-300x207.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade154.jpg)

طرلان از پرندگان شکاری با اندازه متوسط به شمار می رود . طول بدن آنها تا حدود ۵۰ تا ۷۰ سانتی متر است . و دو سر بالهایشان از ۹۰ تا ۱۲۰ سانتی متر است . وزن آنها بین ۵۰۰گرم الی ۱٫۵ کیلو گرم است . این پرنده اغلب در نواحی معتدل دیده می شود . عموما یک پرنده مقیم است ولی انواعی که در مناطق سردسیری زندگی می کنند ، در زمستان ها به نواحی گرمتر می روند.

طرلان ها دارای دم دراز و بالهای پهن هستند که در نواحی جنگلی دیده می شوند . در بالای چشمانشان یک نوار سفید رنگ دیده می شود و نوع بالغ آن دارای پرهای آبی مایل به خاکستری است . پرنده های نابالغ ،پرهایی به رنگ قهوه ایی و چشمانی به رنگ نارنجی روشن دارند . در پرندگان بالغ ، چشمها قرمز تیره است.

طرلان ها با بال زدن و شیرجه های متوالی پرواز می کنند . گرچه اندازه نسبتا بزرگی دارند ، ولی هنگام شکار بسیار سریع هستند ، دم بلند آن ها به تغییر جهت های سریع کمک می کند و به راحتی در لابلای درختان پرواز می کند.

غذای اصلی طرلان ها را پسدانداران کوچک و نیز پرندگان تشکیل می دهند. آنها پس از مشاهده ی شکار به طور ناگهانی به آن حمله کرده و اغلب شکار خود را روی زمین می گیرند.

آنها لانه سازی را بر روی درختان انجام می دهند و پرنده ی ماده دو الی پنج تخم میگذارد و ۳۵ تا ۳۸ روز روی تخم ها می خوابد . مراقبت از جوجه ها ۵ الی ۶ هفته طول می کشد. که در این زمان بندی رشد جوجه نر نسبت به جوجه ماده سریع تر است. جوجه ها در سن ۱۰ الی ۱۲ هفتگی کاملا از والدین خود جدا می شوند.

این پرندگان در بلوچستان در زمستان نیز دیده شده است که احتمالا به خاطر مهاجرت بوده .

[بهـمن]

پیغوی کوچک :

http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade153-300x178.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade153.jpg)

پیغوی کوچک از پرندگان شکاری کوچک به شمار می رود و مقیم آسای جنوبی و آفریقاست . طول بدن آن ۲۶ الی ۳۰ سانتی متر و دارای بالهای پهن و دم میله ایی مانند و بلند است که امکان مانور های سریع را به آن می دهد .

این پرنده در هنگان بلوغ کامل دارای سطح پشتی به رنگ خاکستری روشن و سطح شکمی متمایل به قرمز است . نر و ماده به هم شبیه بوده ولی جنس ماده اندکی بزرگتر از نر است . پرنده های نابالغ ، دارای سطح پشتی قهوه ایی و سطح شکمی سفید با لکه های قهوه ایی هستند و دمشان میله مانند ست.

این پرنده در مناطق جلگه ایی و جنگل های باز زندگی می کند وبرای شکار از حمله های ناگهانی استفاده می کند. بدین ترتیب که در یک مکان به کمین نشسته و به طور ناگهانی به شکار خود حمله می کنند. غذای اصلی پیغوی کوچک را مارمولک ، پرندگان و پستانداران کوچک تشکیل می دهد. .

این پرنده برای لانه سازی ، بالای درختان را ترجیح میدهد . و هرساله یک لانه جدید می سازد و حدود سه تا هفت تخم می گذارد

منبع: وبلاگ پرندگان شکاری وابسته به سایت دامکده

[بهـمن]

قرقی هریس

http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/840421-A-300x185.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/840421-A.jpg)

این پرنده دارای اندازه ایی متوسط بوده و در ایالات متحده ؛ شیلی و آرژانتین زندگی می کند. طول بدن آن حدود ۶۰ سانتی متر و فاصله ی بین دو سر بال آن حدود ۱۲۰ سانتی متر است . وزن متوسط آن حدود ۹۰۰ گرم می باشد . ماده ها تقریبا ۱۰ درصد از نر ها بزرگترند. رنگ قهوه ایی است . قسمت انتهایی دم و قسمت انتهایی بدن سفید رنگ است.

قرقی های هریس هنگام شکار کردن رفتار اجتماعی از خود نشان می دهند . جوجه های آنان ممکن است تا مدت سه سال نیز با والدین خود زندگی رکده و در بزرگ کردن جوجه های بعدی به والدین خود کمک می کنند . هنگام شکار کردن دو تا شش پرنده با هم همکاری می کنند . و شکار خود را به دام می اندازند .

رفتار اجتماعی آنها مکوجب می شود که در اسارت به راحتی به سر ببرند. از سال ۱۹۸۰ به بعد در خارج از آسیا استفاده از آنها در شکار بسیار عمومیت یافته و امروزه طرفداران بسیار زیادی دارد. تربیت آنها نسبتا اسان بوده و پرندگان خونگرمی هستند. سرعت پرواز و شتابگیری این پرندگان نسبتا کم است اما گروهی شکار کردن آنها این مشکل را رفع کرده است . این پرندگان نیز با صاحب خود شکار می کنند و بالای سر آن پرواز می کنند و منتظر می مانند تا صاحبش خرگوشی را برایشان رم دهد . امروزه در بسیاری از فرودگاههای اروپا از این پرنده برای فراری دادن پرندگانی مانند کبوتر استفاده می شود. زیرا حضور این پرندگان مانند کبوتر موجب برخورد آنها با هواپیما و ضرر و زیان می باشد. این قرقی دو الی ۴ تخم می گذارد و ۲۸ روز روی تخم ها می خوابد. از وجود انها در ایران اطلاعاتی در دست نیست.




برگرفته از وبلاگ پرندگان شکاری وابسته به دامکده

[بهـمن]

قرقی شانه قرمز

http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/sparrowhawk_21.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/sparrowhawk_21.jpg)




این قرقی از نظر جثه بسیار شبیه کلاغ است.شانه های آن دارای لکه هایی به رنگ قرمز متمایل به قهوه ایی و سینه اش به صورت راه راه است . بخش فوقانی پرهای بال در پرندهی بالغ به رنگ سیاه و سفید به صورت میله ایی می باشد . بخش زیرین پرهای پروازی به رنگ قرمز متمایل به قهوه ایی است که دارای رگه هایی از سفید رنگ می باشد . بر روی سینه نیز نوارهایی نازک نیره رنگی دیده میشود. و ناحیه پشت و سر به رنگ قهوه ایی تیره است . در ناحیه دم آن چند نوار باریک سفید دیده میشود. جثه ی پرنده ی ماده اندکی از نر بزرگتر است ولی رنگ پرها در هردو شبیه به هم هستند.

پرنده های نابلغ دارای بدنی قهوه ایی و رنگ بال و پرشان نسبت به نوع بالغ براقیت کمتری دارد. نوار های ناحیه ی شانه در پرندگان جوان به رنگ زرد نخودی است . بخش زیرین بدنشان به سفیدی می گراید و تعدادی نوار قهوه ایی در این ناحیه دیده میشود.

همانند سایر قرقی ها قرقی شانه قرمز نیز دمی دراز دارد و بالهای گرد دارد.

قرقی شانه قرمز نواحی جنگلی مرطوب را برای لانه سازی انتخاب می کند. و بر می گزیند و درختان بزرگ و بعضا درختان مخروط دار را برای لانه سازی انتخاب می کنند.

[بهـمن]

سارگپه پر پا

http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/Rough-legged-Buzzard.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/Rough-legged-Buzzard.jpg)


این پرنده از پرندگان شکاری با اندازه متوسط به شمار می رود. طول بدن آن حدود ۵۰ تا ۶۰ سانتی متر بوده و فاصله دو سر بال آن به ۱۳۰ سانتی متر می رسد . در اروپا آسیا و آمریکای شمالی دیده می شود . در زمستان ها به نواحی جنوبی مهاجرت می کنند. این پرنده نواحی جنگلی را برای زندگی ترجیح می دهد. وزن این پرنده حدود ۱٫۵ کیلو و طول عمرشان حدود ۱۸ سال است. در مقایسه با سارگپه معمولی ؛ بالهای آن طویل تر و از نظر ظاهری به عقاب شبیه تر است.

عموما بخش بالایی بدن آنها قهوه ای و بخش زیرین قهوه ایی روشن بوده و دمی به رنگ سفید با نوارهای انتهایی تیره دارند . برخی از انواع کانادایی کاملا به رنگ تیره هستند. پرنده های نابالغ بر روی دمشان پرهایی خاکستری دارند. این پرنده منطقه وسیع را که دارای دید وسیع است را برای زندگی انتخاب می کنند. و از نواحی جنگلی دوری کرده و برای لانه سازی نواحی بلند و صخره ها را ترجیح می دهند. اگر مکان مرتفع در دسترس آنها نباشد در نواحی کم ارتفاع و بعضا بر روی درختان نیز لانه سازی می کنند این پرنده اغلب چهار تخم می گذارد ولی در برخی سالها که شرایط مساعد تر باشد ممکن است تخم هایی بیشتر بگذارد . عمده عذای آن را پستانداران کوچک تشکیل می هد. زمستان ها به تعداد خیلی کم در جنوب شرقی دریای خزر و ترکمن صحرا به ندرت در گیلان هم مشاهده شده است.



منبع : پرندگان شکاری وابسته به دامکده

[بهـمن]

سارگپه جنگلی

http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/Male-Female-Honey-Buzzard.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/Male-Female-Honey-Buzzard.jpg)


گرچه اسم این پرنده ظاهرا بیان می کند که باید آن را جز سارگپه ها به شمار برد ولی در اصل جزو تیره کور کور ها به شمار می رود. این پرنده تابستانها در اروپا و آسیای غربی و زمستان ها را در آفریقا به سر می برد و عمده غذای آن را لارو زنبور تشکیل می دهد. ولی بعضا حیوانات کوچک را هم شکار می کند.

این پرنده اماکن جنگلی را برای زندگی انتخاب کرده و به تنهایی زندگی می کند. طول بدن آن ۵۲ الی ۶۰ سانتی متر و طول بالها نیز در حالت باز ۱۳۵ تا ۱۵۰ سانتی متر است که از سارگپه ی معمولی بزرگتر است . منقار آن کشیده و سرش کوچک است و بالهای باز بدون بال زدن پرواز می کند دم آن در مقایسه با سارگپه معمولی طویل تر است و معمولا در نوار باریک و یک نوار پهن انتهایی دارد.

عموما جنسیت آنها را می توان از روی بالها و پرشان شناسایی کرد . نوع نر دارای سر آبی مایل به خاکستری است در حالی که سر ماده قهوه ای رنگ است. جنس ماده ی آن بزرگتر و تیره تر از نر است.

تابستان ها نسبتا فراوان است و به صورت مهاجر در شمال و غرب ایران دیده می شود.

[بهـمن]

دلیجه


http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/CommonKestrel.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/CommonKestrel.jpg)

طول بدن این پرنده حدود ۳۴ تا ۳۸ سانتی متر و فاصله ی دو سر بالهای آن ۷۰ تا ۸۰ سانتی متر است . وزن پرنده ی نر بالغ حدد ۱۵۵ گرم و وزن پرنده ی ماده بالغ حدود ۱۹۰ گرم می باشد . این پرنده در تمام آسیا ، اروپا و آفریقا دیده می شود. و جثه ی آن در مقایسه باسایر پرندگان شکاری کوچک است. دلیجه دارای بالهای نوک تیز و دم باریک بوده و رنگ پرهای آن قهوه ای یا خاکستری است که لکه های تیره ایی بر روی آن دیده می شود. رنگ سر و دم پرنده ی نر آبی متمایل به خاکستری است.

دلیجه ها مکان های ابز و کم درخت را برای زندگی ترجیح می دهند . دلیجه هنگام شکار در ارتفاع ۱۰ الی ۲۰ متری از زمین به صورت درجا بال می زند و به دنبال شکار می گردد . زمانی که شکار خود را یافت بطور ناگهانی به طرف آن شیرجه می رود . دلیجه ها عموما به تنهایی شکار می کنند.

غذای اصلی دلیجه را پستانداران کوچک ، پرندگان کوچک ، ، حشرات، کرم خاکی ، و قورباغه تشکیل می دهد . دلیجه ها می توانند از فاصله ی دور شکار خود را ببینند . آنها قادرند حتی یک زنبور عسل را از فاصله ی ۵۰ متری ببینند. آنها عادت دارند که به طور پیاپی شکار کرده و آنها را برای روزهای بعد ذخیره کنند.

دلیجه ها باری خود لانه نمی سازند بلکه از لانه های سایر پرندگان استفاده می کنند. در ایران به صورت بومی فراوانند.

منبع: وبلاگ پرندگان شکاری (http://birds-of-prey.blogfa.com/)وابسته به سایت دامکده

[بهـمن]

دلیجه ی کوچک:


http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/del.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/del.jpg)

دلیجه ی کوچک دارای طولی ما بین ۲۷ تا ۳۳ سانتی متر بوده و فاصله دو سر بالهای آن حدود ۶۳تا۷۲ سانتی متر بوده . این پرنده بسیار شبیه دلیجه بوده ولی بالها و دم آنها نیز کوتاه تر است . کم رنگ تر.

پشت آن قهوه ای و بخش تحتانی بده به رنگ خاکستری دیده میشود. پرنده ی نر سر خکستری رنگو دمی شبیه به دلیجه دارد ولی لکه های خاکستری ناحیه پشت بدن آن کمتر است.

ماده و پرنده های نابالغ اندکی رنگ پریده تر هستند. اما بسیار شبیه دلیجه می باشد که شناسایی آنها بسیار سخت است. غذای اصلی این پرندگان را حشرات تشکیل میدهد.

این پرنده به ندرت درجا بال می زند ولی اغلب بال باز پرواز می کند. رفتاری جسورانه تر و سر و صدای آن از دلیجه بیشتر است.

این پرنده بر ساختمان ها صخره ها یا سوراخ درختان لانه می سازد و ۳تا ۶ تخم می گذارد. تابستان ها در ایران بسیار فراوان هستند.

[بهـمن]

لیل :
لیل از شاهین هایی با اندازه متوسط به شمار می رود . طول آن ۳۰ تا ۳۵ سانتی متر است بالهای آن دراز و نوک تیز بوده و دمش مربعی شکل می باشد . غذای اصلی آن را حشرات بزرگ مثل سنجاقک تشکیل می دهدکه در حین پرواز آنها را با چنگال خود گرفته و به منقار خود منتقل می کند . بعضا پرندگان کوچک را هم شکار میکند .
هنگام پرواز بسیار سریع و چابک است . پرندگان بالغ بخش فوقانی خاکستری و بخش تحتانی رگه دار دارند و ناحیه ی گلوی آنها سفید رنگ است . با مشاهده ی دقیق می توان ناحیه ی قرمز رنگی را ران آنها تشخیص داد . نر و ماده شبیه هم هستند . رنگ پرندگان نابالغ ، اندکی قهوه ای تیره است . این پرنده در مناطق باز با درختان پراکنده زندگی می کند .
لیل ها از لانه های قدیمی سایر پرندگان استفاده کرده و ۲ تا ۴ تخم می گذارند . این پرنده در مناطق باز و مزارع دیده میشود . تابستان ها در ایران فراوان است .
منبع: دامکده

[بهـمن]

لا چین :
http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade-223x300.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade.jpg)
این پرنده دارای جثه نسبتا بزرگی است . طول بدن آن بین ۴۳ تا ۵۰ سانتی متر بوده و فاصله ی دو سر بالهای آن ۹۵ تا ۱۰۵ سانتی متر است . از نظر ظاهری شبیه شاهین بوده ولی علی رغم شاهین که شکار خود را با شیرجه زدن به چنگ می آورد ، او شکارش را با تعقیب به دام می اندازد . شکار اصلی آن را پرندگان تشکیل می دهند .
بر روی منقار یک برآمدگی تیز دیده می شود . که از میانه منقار تا گوشه دهان ادامه می یابد . لاچین در زمینهای باز بی درخت دیده میشود . و لانه ی خود را در لبه ی صخره ها می سازد و ۳الی ۴ تخم می گذارد . بعضا از حفرات درون تنه ی درختان برای لانه سازی استفاده میکند .
نر و ماده شبیه یکدیگرند ولی پرندگان نابالغ بیشتر به بالابان شباهت دارند . در عین حال هیچگاه ناحیه ی ران آنها همانند شاهین های بزرگتر ، تیره رنگ نیست . گونه ای از لاچین ها دارای بخش های فوقانی به رنگ خاکستری یا قهوه ایی متمایل به خاکستری هستند .
امروزه از جفت گیری بین شاهین و لاچین گونه های جدیدی به وجود امده اند که به طور گسترده ایی در امر شکار به کار گرفته می شوند .
پراکندگی جغرافیایی در ایران : به تعداد کم در جزایر کوچک سنگی دریاچه ارمیه زاد و ولد میکند و ظاهرا بومی این ناحیه است .
منبع:دامکده

[m.g.s.t.r]

لا چین :
http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade-223x300.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade.jpg)
این پرنده دارای جثه نسبتا بزرگی است . طول بدن آن بین ۴۳ تا ۵۰ سانتی متر بوده و فاصله ی دو سر بالهای آن ۹۵ تا ۱۰۵ سانتی متر است . از نظر ظاهری شبیه شاهین بوده ولی علی رغم شاهین که شکار خود را با شیرجه زدن به چنگ می آورد ، او شکارش را با تعقیب به دام می اندازد . شکار اصلی آن را پرندگان تشکیل می دهند .
بر روی منقار یک برآمدگی تیز دیده می شود . که از میانه منقار تا گوشه دهان ادامه می یابد . لاچین در زمینهای باز بی درخت دیده میشود . و لانه ی خود را در لبه ی صخره ها می سازد و ۳الی ۴ تخم می گذارد . بعضا از حفرات درون تنه ی درختان برای لانه سازی استفاده میکند .
نر و ماده شبیه یکدیگرند ولی پرندگان نابالغ بیشتر به بالابان شباهت دارند . در عین حال هیچگاه ناحیه ی ران آنها همانند شاهین های بزرگتر ، تیره رنگ نیست . گونه ای از لاچین ها دارای بخش های فوقانی به رنگ خاکستری یا قهوه ایی متمایل به خاکستری هستند .
امروزه از جفت گیری بین شاهین و لاچین گونه های جدیدی به وجود امده اند که به طور گسترده ایی در امر شکار به کار گرفته می شوند .
پراکندگی جغرافیایی در ایران : به تعداد کم در جزایر کوچک سنگی دریاچه ارمیه زاد و ولد میکند و ظاهرا بومی این ناحیه است .
منبع:دامکده
چرا عکس ندارن؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

[بهـمن]

چرا عکس ندارن؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟


سلام .
والا این مطالب رو من از روی کتاب پرندگان شکاری تایپ کردم و تو سایت خودم گذاشتم و از اونجا هم با ذکر مطلب گذاشتم تو نخبگان!
شایان ذکره که تو اینترنت عکس بسیاری از پرندگان شکاری و نداشتم و من مجبور شدم خودم عکس های کتاب رو اسکن کنم .
ولی بعضی عکس ها جا مونده یا نتونستم اسکن کنم . اینترنت هم نداشت! مجبور شدم بدون عکس بزارم .
البته اگر از دوستان عکس در رابطه با این تاپیک دارند می تونند در همین تاپیک قرار بدهند!
با تشکر ب/و

[m.g.s.t.r]

سلام .
والا این مطالب رو من از روی کتاب پرندگان شکاری تایپ کردم و تو سایت خودم گذاشتم و از اونجا هم با ذکر مطلب گذاشتم تو نخبگان!
شایان ذکره که تو اینترنت عکس بسیاری از پرندگان شکاری و نداشتم و من مجبور شدم خودم عکس های کتاب رو اسکن کنم .
ولی بعضی عکس ها جا مونده یا نتونستم اسکن کنم . اینترنت هم نداشت! مجبور شدم بدون عکس بزارم .
البته اگر از دوستان عکس در رابطه با این تاپیک دارند می تونند در همین تاپیک قرار بدهند!
با تشکر ب/و
دستت درد نکنه
این کتاب را ازکجا میشه پیدا کرد؟؟

[بهـمن]

دستت درد نکنه
این کتاب را ازکجا میشه پیدا کرد؟؟


والا از همه کتاب فروشی ها میشه گرفت!