Rez@ee
6th August 2011, 08:33 AM
« بسمه تعالی شأنه »
نامه ای سرگشاده خطاب به مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای(مدظله العالی)
از عبد خدا حسن امرائی عبدُوَلی به فقیه زعیم و رهبر عالی مقام ،حضرت آیت الله خامنه ای.
اینجانب حسن امرائی عبدُوَلی بر اساس وظیفه شرعی و رسالت حرفه ای خویش و به عنوان سرباز ولایت بر خود فرض دانسته که مواردی را با حضرت عالی در میان گذارم.
ابتدا لازم می دانم بنا برضرورت، مختصری از توانایی حرفه ای خود را خدمت شما بیان نمایم.
حقیر، نویسنده،محقق و پژوهشگر در زمینه های علوم سیاسی ،تاریخ،فلسفه،روانشناسی،رو انشناسی سیاسی،فقه سیاسی و پاتولوژی سیاسی و روند سیستماتیک حاکم بر تولید دانش در حوزه علوم انسانی (با محوریت مدیریت کلان مکتبی- سیاسی) می باشم. البته ناگفته نماند که تسلط بر علوم یاد شده به طور همزمان، بر خلاف تمام معیار ها و ملاک های مرسوم می باشد که دلیل آن ذاتی نوع روند تولید دانش است و تشریح آن در قاعده ی "جزء از کل "با حفظ سنخیت جنس سیستمی و هارمونیک ذاتی جای می گیرد که این روش اتخاذ شده معلول عدم دانش انسانی بومی و نیز عدم صراط واحد در مشی شاخه های متعدد با زیر ساخت و هدف واحد می باشد و از نظر سیستمی کاملا ذاتی موضوع است (اینکه امروز بر تفکیک شاخه ای علوم تاکید می شود راهکاری مناسب است اما این امر در صورتی قابل توجیه است که بستر هویتی شناخت شده ی واحدی به شکل نهادی و مدیریت شونده موجود باشد).
شایان ذکر است که بنده در هر کدام از زمینه های یاد شده، بخصوص سیاست ،روانشناسی سیاسی و روند تولید دانش های انسانی ،دارای دیدگاه و نظریات علمیِ قابل دفاع می باشم بطوریکه تمام پیکره علمی کشور در حوزه علوم انسانی را گام ها عقب تر از خود می دانم و البته این نه منیت حقیر بلکه شفافیت در کلام به جهت دوری از اطاله سخن و معرفی خود به حضور حضرت عالی می باشد.
حقیر از سالها پیش بر خلاف جریان ترجمه ایِ علوم در حوزه انسانی و سیاست که نسخه وارداتی شومی بوده ،به بررسی و پژوهش در چراییِ نبود علوم انسانی بومی پرداخته و پس از حدود چهارده سال با وجود تمام مسائل و مشکلات عدیده در این راه پر پیچ و خم ،امروز بیش از هر کسی این عرصه را می شناسم و با قاطعیت کامل عرض می نمایم که حقیر تنها کسی می باشم که به روند تولید دانش در حوزه علوم انسانی تسلط دارد.
در ابتدا سعی بر آن بود که تمام تجربیات و اندوخته های خود را در اختیار مراکز و پژوهشکده ها یا نهاد هایی که به این نیت تاسیس شده اند قرار دهم اما با کمال تاسف با شناخت از وضعیت افراد دخیل در این امر و بستر نامناسب،این کار را خلاف شرع،عقل،عرف و خلاف تمام هنجارهای انسانی دانسته و خود را از این کار منع نمودم.
در واقع حقیر که سالها فقط به کنکاش امور بدون ارتباط با جریان های مرتبط با این امرمی پرداختم در اولین تلاش برای ورود به این نهاد های سازمان یافته، برای خود و جامعه ی خود بسیار متاسف شدم ؛بنده نمی دانستم که وضعیت ما به جایی رسیده که حتی تولید اندیشه در جامعه ی ما به یک امر کاملا بی هویت تبدیل شده و آنچه را که مدعی آن هستیم فقط یک توهم است؛ چون کسانی که در جامعه ما در حوزه علوم انسانی خود را با سواد می دانند در واقع بی سوادانی هستند که اندیشه های غربی را با زبان فارسی بیان می کنند. بنده وظیفه شرعی دارم که عرض کنم تمام پیکره علوم انسانی کشور را فقط یک سری مدرک تشکیل داده که در قبال دانستن یک مشت قواعد و چهارچوب های تعریف شده ی غربی کسب شده اند و افراد با سواد کشور ما در حوزه علوم انسانی افرادی هستند که فقط مدرک دارند یعنی آن قواعد را خوب حفظ کرده اند. با کمال تاسف امروز هم که شعار رهایی از این جریان تقلید و ترجمه داده می شود همچنان راه اجرایی کردن آن باز خوانی هرچه بیشتر همان قواعد غربی است !!! اگرچه سمینارها برگزار می شود،همایش ها ترتیب داده می شود،فراخوان مقالات داده می شود،تبلیغات آنچنانی به راه میافتد ،اما همان نوشته های قبلی، جملاتشان جابجا می شود و کلمات من درآوردیِ جدیدی همان تفکر غربی را پوشش می دهند تا لعابی بومی به خود بگیرد غافل از اینکه / از کوزه همان تراود که در اوست /.
جالب تر اینکه گروه هایی که مسولیت این پروژه ی علمی را در اختیار گرفته اند حتی با آن علم غربی هم نمی توانند تعریف درستی از موضوع ارائه دهند.
حقیر با شناخت کامل از موضوع ،وضعیت فعلی و این روال معمول را اصلا قابل توجیه نمی دانم و با این وضعیت هرگز نمی توان به خروجی مطلوبی از این جریان امید داشت چرا که از اساس بی اساس است.
خدمت حضرت عالی عرض می نمایم که بسیاری از مطالب در قالب این نامه سرگشاده قابل مطرح کردن نبوده و نیز پاره ای مباحث فرصتی بیش از این می طلبد که از حوصله ی این مختصر خارج است.
با این حال اینجانب با آگاهی کامل به موضوع با علمی بالاتر از مدرک و تسلط کامل به روند تولید علوم انسانی آمادگی خود را برای مدیریت مرکزی این پروژه زیربنایی اعلام می نمایم و در صورت صلاحدید حضرتعالی با اقتدار کامل توانایی خود را برای رفع این بحران به کار خواهم گرفت.
باشد که خدای تعالی مدد رسان بوده و این سرباز ولایت انجام وظیفه نموده باشد.
وسلام علی فقیه الزعیم
حسن امرائی عبدُوَلی
نامه ای سرگشاده خطاب به مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای(مدظله العالی)
از عبد خدا حسن امرائی عبدُوَلی به فقیه زعیم و رهبر عالی مقام ،حضرت آیت الله خامنه ای.
اینجانب حسن امرائی عبدُوَلی بر اساس وظیفه شرعی و رسالت حرفه ای خویش و به عنوان سرباز ولایت بر خود فرض دانسته که مواردی را با حضرت عالی در میان گذارم.
ابتدا لازم می دانم بنا برضرورت، مختصری از توانایی حرفه ای خود را خدمت شما بیان نمایم.
حقیر، نویسنده،محقق و پژوهشگر در زمینه های علوم سیاسی ،تاریخ،فلسفه،روانشناسی،رو انشناسی سیاسی،فقه سیاسی و پاتولوژی سیاسی و روند سیستماتیک حاکم بر تولید دانش در حوزه علوم انسانی (با محوریت مدیریت کلان مکتبی- سیاسی) می باشم. البته ناگفته نماند که تسلط بر علوم یاد شده به طور همزمان، بر خلاف تمام معیار ها و ملاک های مرسوم می باشد که دلیل آن ذاتی نوع روند تولید دانش است و تشریح آن در قاعده ی "جزء از کل "با حفظ سنخیت جنس سیستمی و هارمونیک ذاتی جای می گیرد که این روش اتخاذ شده معلول عدم دانش انسانی بومی و نیز عدم صراط واحد در مشی شاخه های متعدد با زیر ساخت و هدف واحد می باشد و از نظر سیستمی کاملا ذاتی موضوع است (اینکه امروز بر تفکیک شاخه ای علوم تاکید می شود راهکاری مناسب است اما این امر در صورتی قابل توجیه است که بستر هویتی شناخت شده ی واحدی به شکل نهادی و مدیریت شونده موجود باشد).
شایان ذکر است که بنده در هر کدام از زمینه های یاد شده، بخصوص سیاست ،روانشناسی سیاسی و روند تولید دانش های انسانی ،دارای دیدگاه و نظریات علمیِ قابل دفاع می باشم بطوریکه تمام پیکره علمی کشور در حوزه علوم انسانی را گام ها عقب تر از خود می دانم و البته این نه منیت حقیر بلکه شفافیت در کلام به جهت دوری از اطاله سخن و معرفی خود به حضور حضرت عالی می باشد.
حقیر از سالها پیش بر خلاف جریان ترجمه ایِ علوم در حوزه انسانی و سیاست که نسخه وارداتی شومی بوده ،به بررسی و پژوهش در چراییِ نبود علوم انسانی بومی پرداخته و پس از حدود چهارده سال با وجود تمام مسائل و مشکلات عدیده در این راه پر پیچ و خم ،امروز بیش از هر کسی این عرصه را می شناسم و با قاطعیت کامل عرض می نمایم که حقیر تنها کسی می باشم که به روند تولید دانش در حوزه علوم انسانی تسلط دارد.
در ابتدا سعی بر آن بود که تمام تجربیات و اندوخته های خود را در اختیار مراکز و پژوهشکده ها یا نهاد هایی که به این نیت تاسیس شده اند قرار دهم اما با کمال تاسف با شناخت از وضعیت افراد دخیل در این امر و بستر نامناسب،این کار را خلاف شرع،عقل،عرف و خلاف تمام هنجارهای انسانی دانسته و خود را از این کار منع نمودم.
در واقع حقیر که سالها فقط به کنکاش امور بدون ارتباط با جریان های مرتبط با این امرمی پرداختم در اولین تلاش برای ورود به این نهاد های سازمان یافته، برای خود و جامعه ی خود بسیار متاسف شدم ؛بنده نمی دانستم که وضعیت ما به جایی رسیده که حتی تولید اندیشه در جامعه ی ما به یک امر کاملا بی هویت تبدیل شده و آنچه را که مدعی آن هستیم فقط یک توهم است؛ چون کسانی که در جامعه ما در حوزه علوم انسانی خود را با سواد می دانند در واقع بی سوادانی هستند که اندیشه های غربی را با زبان فارسی بیان می کنند. بنده وظیفه شرعی دارم که عرض کنم تمام پیکره علوم انسانی کشور را فقط یک سری مدرک تشکیل داده که در قبال دانستن یک مشت قواعد و چهارچوب های تعریف شده ی غربی کسب شده اند و افراد با سواد کشور ما در حوزه علوم انسانی افرادی هستند که فقط مدرک دارند یعنی آن قواعد را خوب حفظ کرده اند. با کمال تاسف امروز هم که شعار رهایی از این جریان تقلید و ترجمه داده می شود همچنان راه اجرایی کردن آن باز خوانی هرچه بیشتر همان قواعد غربی است !!! اگرچه سمینارها برگزار می شود،همایش ها ترتیب داده می شود،فراخوان مقالات داده می شود،تبلیغات آنچنانی به راه میافتد ،اما همان نوشته های قبلی، جملاتشان جابجا می شود و کلمات من درآوردیِ جدیدی همان تفکر غربی را پوشش می دهند تا لعابی بومی به خود بگیرد غافل از اینکه / از کوزه همان تراود که در اوست /.
جالب تر اینکه گروه هایی که مسولیت این پروژه ی علمی را در اختیار گرفته اند حتی با آن علم غربی هم نمی توانند تعریف درستی از موضوع ارائه دهند.
حقیر با شناخت کامل از موضوع ،وضعیت فعلی و این روال معمول را اصلا قابل توجیه نمی دانم و با این وضعیت هرگز نمی توان به خروجی مطلوبی از این جریان امید داشت چرا که از اساس بی اساس است.
خدمت حضرت عالی عرض می نمایم که بسیاری از مطالب در قالب این نامه سرگشاده قابل مطرح کردن نبوده و نیز پاره ای مباحث فرصتی بیش از این می طلبد که از حوصله ی این مختصر خارج است.
با این حال اینجانب با آگاهی کامل به موضوع با علمی بالاتر از مدرک و تسلط کامل به روند تولید علوم انسانی آمادگی خود را برای مدیریت مرکزی این پروژه زیربنایی اعلام می نمایم و در صورت صلاحدید حضرتعالی با اقتدار کامل توانایی خود را برای رفع این بحران به کار خواهم گرفت.
باشد که خدای تعالی مدد رسان بوده و این سرباز ولایت انجام وظیفه نموده باشد.
وسلام علی فقیه الزعیم
حسن امرائی عبدُوَلی