m_masoudnia
4th January 2009, 04:47 PM
گازهای حاصل از حریق
آتش سوزی از جمله حوادثی است که هر روزه تعداد قابل توجهی از افراد و اموال قربانی آن می شوند در اثر سوختن مواد با توجه به نوع موادی که می سوزند محصولات خطرناک حاصل از آن را میتوان به چهار دسته شعله، گرما، دود و گازهای سمی تقسیم نمود. افرادی که در محل حریق محبوس شده باشند و یا آتش‌نشانی که بدون استفاده از دستگاه تنفسی وارد حریق شوند در اثر تماس با گازهای حاصل از حریق دچار کاهش بینایی ، عدم توانایی فیزیکی اختلال درسیستم هماهنگی عضلاتی و اختلال در جهت یابی، وحشت و هراس و در نهایت اختلال در قضاوت می شوند. مجموعه عوامل ذکر شده و باعث تاخیر یا عدم فرار از محل حادثه می‌شود .
بنابر گزارش موسسه ملی پیشگیری و کنترل حریق (NFPA) 53 % قربانیان ، استنشاق کنندگان تولیدات حریق می باشند و حتی 42% از کسانی که زنده به بیمارستان می رسند بر اثر جراحات این استنشاق تلف می‌شوند.
عمده ترین مواد تولیدی در حریق که با عث ایجاد خسارت غیر قابل جبران جانی می شود گاز های حاصل از حریق میباشد. گرچه گازهایی که در اثر احتراق مواد به وجود می‌آیند بسیار متنوع می‌باشند ولی به طور کلی میتوان آنها را به دو گروه اصلی تقسیم نمود :
1. گازهای خفه کننده و مخدر
2. گاز های تحریک کننده
مخدرها در سم شناسی حریق اساساً به موادی گفته می‌شوند که قادر به ناتوان کردن سیستم اعصاب مرکزی همراه با بیهوشی و در نهایت مرگ هستند. اثرات مواد خفه کننده و مخدر در ایجاد مسمومیت بستگی به مقدار تجمع آنها در بدن دارد و به این معنی که در ارتباط با اثر این مواد ، هم غلظت ماده و هم زمان تماس با آن اهمیت داشته و شدت اثرات با افزایش دوز، افزایش می یابد ولی اثرات مواد محرک اساساً بستگی به غلظت آنها دارد و در واقع شدت اثرات در نتیجه افزایش زمان تماس افزایش نمی‌یابد. تحریک چشمها یک اثر سریع است که بستگی به غلظت مواد محرک دارد و ممکن است باعث عدم فرار مصدوم از مکان آتش گرفته شود در اثر این مواد انتهای رشته های عصبی در شبکیه تحریک شده همراه با احساس درد موجب بسته شدن رفلکسی چشمها و اشک ریزش می‌شود. البته محرکهای شدیدتر ممکن است باعث آسیبهای بعدی چشم گردند و فرد مصدوم ممکن است چشمهای خود را بسته و بدین ترتیب این اثرات را تسکین دهد ولی بسته شدن چشم نیز موجب عدم فرار مصدوم از محل حادثه می‌گردد. مواد محرک موجود در هوا که وارد دستگاه تنفس فوقانی می‌گردند و اعصاب تنفسی را تحرک نموده و باعث ایجاد احساس سوختگی در بینی ، دهان و گلو به همراه افزایش ترشح می‌گردد.
بدنبال تحریک دستگاه تنفسی فوقانی تحریک دستگاه تنفسی تحتانی نیز صورت می‌گیرد. این تحریک موجب انقباض برنشها و سرفه می‌گردد. صدمات و التهابات بافت ریوی و مرگ اغلب پس از تماس با غلظتهای بالا معمولاً بعد از 6 تا 48 ساعت اتفاق می افتد به علاوه به نظر می‌رسد که تحرکات ریوی حساسیت بافتها را نسبت به عفونتهای باکتریایی افزایش دهد برخلاف دستگاه تنفسی فوقانی ، تحریکات ریوی علاوه بر غلظت مواد به طول مدت تماس نیز بستگی دارد.
در هر حال تنوع موادی که میتوانند به عنوان مواد سمی در مبحث سموم ناش از احتراق مواد مورد مطالعه قرار گیرد بسیار گسترده است.عمده ترین موادی که در جریان آتش سوزی تولید می شود عبارتند از :
اسیدهای هالوژنه
, HBr , HF HCl
آمونیاک
NH3
فسژن
COCl2
اکسیدهای کربن
CO,CO2
سیانید هیدروژن
HCN
دی اکسید گوکرد
SO2
سولفید هیدروژن
H2S
اکسیدهای نیتروژن
N2O,NO,N2O3,NO2
اگر چه هر یک از گازهای حاصل از حریق اثرات فزیولوژیکی کاملاً متفاوتی را به وجود می‌آورند ولی زمانی که در یک مخلوط حضور دارند ،ممکن است هریک درجات معینی از یک اثر را ایجاد نمایند به عبارت دیگر ممکن است این موارد در کنار یکدیگر اثرات افزایشی داشته باشند به عنوان مثال کاملاً مشخص شده است که منواکسید کربن و سیانید هیدروژن اثرات افزایشی دارند بنا براین منطقی به نظر می رسد که برای برآورد شرایط خطر باید مقدار آنها را با هم جمع نمود.
بر اساس مطالعات سم شناسی تجربی دیده شده است که هیدروژن‌کلراید در جوار منواکسیدکربن بسیار خطرناکتر است ویا برعکس در حضور هیدروژن‌کلراید مسمومیت با منواکسیدکربن بسیار شدیدتر خواهد بود . همچنین دیده شده است که اثرات هیدروژن‌کلراید و سیانیدنیتروژن نیز افزایشی است بویژه در ایجاد مرگ این موارد در کنار هم قادرند در غلظتهای کمتر ایجاد مرگ نمایند که اغلب پس از چند روز رخ می‌دهد.
دی‌اکسیدکربن سمیت کمی را داراست و در سم شناسی حریق اهمیت چندانی ندارد ولی قادر است تنفس را تحریک نموده و باعث افزایش میزان تنفس در یک فرد شود علاوه بر این دیده شده است که شیوع مرگ و میر در اثر منواکسید کربن در جوار دی‌اکسیدکربن افزایش بیشتری دارد این افزایش می تواند در اثر توام شدن اسید دوز تنفسی(بوجود آمده به وسیله دی‌اکسید کربن) و اسید دوز متابولیک (بوجود آمده توسط منواکسید کربن) باشد .
مواد خطرناک در آتش سوزیها علیرضا قاسم خان
WWW.FIREHOUSE.COO.IR (http://www.FIREHOUSE.COO.IR)
آتش سوزی از جمله حوادثی است که هر روزه تعداد قابل توجهی از افراد و اموال قربانی آن می شوند در اثر سوختن مواد با توجه به نوع موادی که می سوزند محصولات خطرناک حاصل از آن را میتوان به چهار دسته شعله، گرما، دود و گازهای سمی تقسیم نمود. افرادی که در محل حریق محبوس شده باشند و یا آتش‌نشانی که بدون استفاده از دستگاه تنفسی وارد حریق شوند در اثر تماس با گازهای حاصل از حریق دچار کاهش بینایی ، عدم توانایی فیزیکی اختلال درسیستم هماهنگی عضلاتی و اختلال در جهت یابی، وحشت و هراس و در نهایت اختلال در قضاوت می شوند. مجموعه عوامل ذکر شده و باعث تاخیر یا عدم فرار از محل حادثه می‌شود .
بنابر گزارش موسسه ملی پیشگیری و کنترل حریق (NFPA) 53 % قربانیان ، استنشاق کنندگان تولیدات حریق می باشند و حتی 42% از کسانی که زنده به بیمارستان می رسند بر اثر جراحات این استنشاق تلف می‌شوند.
عمده ترین مواد تولیدی در حریق که با عث ایجاد خسارت غیر قابل جبران جانی می شود گاز های حاصل از حریق میباشد. گرچه گازهایی که در اثر احتراق مواد به وجود می‌آیند بسیار متنوع می‌باشند ولی به طور کلی میتوان آنها را به دو گروه اصلی تقسیم نمود :
1. گازهای خفه کننده و مخدر
2. گاز های تحریک کننده
مخدرها در سم شناسی حریق اساساً به موادی گفته می‌شوند که قادر به ناتوان کردن سیستم اعصاب مرکزی همراه با بیهوشی و در نهایت مرگ هستند. اثرات مواد خفه کننده و مخدر در ایجاد مسمومیت بستگی به مقدار تجمع آنها در بدن دارد و به این معنی که در ارتباط با اثر این مواد ، هم غلظت ماده و هم زمان تماس با آن اهمیت داشته و شدت اثرات با افزایش دوز، افزایش می یابد ولی اثرات مواد محرک اساساً بستگی به غلظت آنها دارد و در واقع شدت اثرات در نتیجه افزایش زمان تماس افزایش نمی‌یابد. تحریک چشمها یک اثر سریع است که بستگی به غلظت مواد محرک دارد و ممکن است باعث عدم فرار مصدوم از مکان آتش گرفته شود در اثر این مواد انتهای رشته های عصبی در شبکیه تحریک شده همراه با احساس درد موجب بسته شدن رفلکسی چشمها و اشک ریزش می‌شود. البته محرکهای شدیدتر ممکن است باعث آسیبهای بعدی چشم گردند و فرد مصدوم ممکن است چشمهای خود را بسته و بدین ترتیب این اثرات را تسکین دهد ولی بسته شدن چشم نیز موجب عدم فرار مصدوم از محل حادثه می‌گردد. مواد محرک موجود در هوا که وارد دستگاه تنفس فوقانی می‌گردند و اعصاب تنفسی را تحرک نموده و باعث ایجاد احساس سوختگی در بینی ، دهان و گلو به همراه افزایش ترشح می‌گردد.
بدنبال تحریک دستگاه تنفسی فوقانی تحریک دستگاه تنفسی تحتانی نیز صورت می‌گیرد. این تحریک موجب انقباض برنشها و سرفه می‌گردد. صدمات و التهابات بافت ریوی و مرگ اغلب پس از تماس با غلظتهای بالا معمولاً بعد از 6 تا 48 ساعت اتفاق می افتد به علاوه به نظر می‌رسد که تحرکات ریوی حساسیت بافتها را نسبت به عفونتهای باکتریایی افزایش دهد برخلاف دستگاه تنفسی فوقانی ، تحریکات ریوی علاوه بر غلظت مواد به طول مدت تماس نیز بستگی دارد.
در هر حال تنوع موادی که میتوانند به عنوان مواد سمی در مبحث سموم ناش از احتراق مواد مورد مطالعه قرار گیرد بسیار گسترده است.عمده ترین موادی که در جریان آتش سوزی تولید می شود عبارتند از :
اسیدهای هالوژنه
, HBr , HF HCl
آمونیاک
NH3
فسژن
COCl2
اکسیدهای کربن
CO,CO2
سیانید هیدروژن
HCN
دی اکسید گوکرد
SO2
سولفید هیدروژن
H2S
اکسیدهای نیتروژن
N2O,NO,N2O3,NO2
اگر چه هر یک از گازهای حاصل از حریق اثرات فزیولوژیکی کاملاً متفاوتی را به وجود می‌آورند ولی زمانی که در یک مخلوط حضور دارند ،ممکن است هریک درجات معینی از یک اثر را ایجاد نمایند به عبارت دیگر ممکن است این موارد در کنار یکدیگر اثرات افزایشی داشته باشند به عنوان مثال کاملاً مشخص شده است که منواکسید کربن و سیانید هیدروژن اثرات افزایشی دارند بنا براین منطقی به نظر می رسد که برای برآورد شرایط خطر باید مقدار آنها را با هم جمع نمود.
بر اساس مطالعات سم شناسی تجربی دیده شده است که هیدروژن‌کلراید در جوار منواکسیدکربن بسیار خطرناکتر است ویا برعکس در حضور هیدروژن‌کلراید مسمومیت با منواکسیدکربن بسیار شدیدتر خواهد بود . همچنین دیده شده است که اثرات هیدروژن‌کلراید و سیانیدنیتروژن نیز افزایشی است بویژه در ایجاد مرگ این موارد در کنار هم قادرند در غلظتهای کمتر ایجاد مرگ نمایند که اغلب پس از چند روز رخ می‌دهد.
دی‌اکسیدکربن سمیت کمی را داراست و در سم شناسی حریق اهمیت چندانی ندارد ولی قادر است تنفس را تحریک نموده و باعث افزایش میزان تنفس در یک فرد شود علاوه بر این دیده شده است که شیوع مرگ و میر در اثر منواکسید کربن در جوار دی‌اکسیدکربن افزایش بیشتری دارد این افزایش می تواند در اثر توام شدن اسید دوز تنفسی(بوجود آمده به وسیله دی‌اکسید کربن) و اسید دوز متابولیک (بوجود آمده توسط منواکسید کربن) باشد .
مواد خطرناک در آتش سوزیها علیرضا قاسم خان
WWW.FIREHOUSE.COO.IR (http://www.FIREHOUSE.COO.IR)