نکات مهم و کاربردی برای پیاده روی زیارت اربعین

[masoume.a.92]

سلام
خیلی ممنون از عزیزانی که به خوبی پاسخگو بودن ( شرمنده خودم حضور به موقع نداشتم )
روایتی داریم با این مضمون :
اگر برای سفر حج احتمال خطر وجود داشت ( جانی ، مالی ... ) مجاز به رفتن نیستید ولی برای سفر کربلا اطمینان و یقین از وجود خطر بود حتما مشرف بشید

درست میگی
راستش من دلم میخواست جواب بشنوم ک خطری نیست
چون خیلی دلم به رفتنه و خطراتش هم برام مهم نیس... ولی حیف انگار قسمت نیس.....

[احمدرضا234]

سلام فک میکنم هنوز تجربش نکردی . منم همینطور هنوز تجربش نکردم اما اگه قسمت شد و رفتم و به دلیل قانع کننده ای رسیدم حتما برات میگم. مطمعنم خالی از لطف نیست.

[312]

1386/05/08
پرسش

در روایات آمده است که مسافرت به مکانی که خطر جان انسان را تهدید می کند، جایز نبوده و حرام است. آیا این موضوع در رابطه با عتبات عالیات نیز با شرایطی که در کشور عراق وجود دارد صدق می کند؟ (و اگر مسافرت به این اماکن حرام است حتماً نماز افراد نیز باید به صورت کامل خوانده شود).




پاسخ تفصیلی

سفر به عتبات عالیات برای زیارت قبور مطهر و منور ائمه طاهرین (ع) از اموری است که بسیار پسندیده و مورد سفارش ائمه طاهرین (ع) است چرا که دشمنان اهل بیت (ع) همواره سعی در از بین بردن نام ، یاد و آثار ائمه طاهرین(ع) داشته اند و شیعیان و محبان اهل بیت (ع) با همین مسافرت ها و زیارت های خود همواره حرکت های دشمنان را بی اثر کرده اند البته معمولا این مسافرت ها و زیارت ها خالی از ضرر نبوده است.

پس همواره باید میزان ضرر با اثراتی که این سفر برای حفظ اسلام ، کیان تشیع، احیاء نام ، یاد و آثار ائمه اطهار (ع) دارد سنجیده شود و در صورت برتری و اهمیت و اولویت این آثار بر حفظ جان به آن اقدام شود همان گونه که در طول تاریخ شیعیان به این نحو عمل کرده اند.


در تاریخ آمده است که متوکل عباسی زائرین قبر امام حسین (ع) را با قطع دست راست آنها مجازات می کرد تا کسی را جرأت آن نباشد که به زیارت قبر آن حضرت برود اما شیعیان از این مجازات ها استقبال کرده و حتی بعضی از این افراد هر دو دست خود را در این راه فدا کردند و دشمن را شکست دادند.

این اقدامات در آن شرایط که حیات و کیان تشیع به حضور و عدم حضور زائرین حائر حسینی بستگی داشته است، امری لازم و ضروری بوده است و اگر امروزه اثری از مکتب اهل بیت باقی مانده است به برکت فداکاری های این افراد است.

بهرحال از نظر فقهی سفر به عتبات عالیات در شرایط بحرانی و خطر، از قبیل تشخیص موضوع است و اگر به یقین ثابت شود که سفر به عتبات عالیات برای حفظ اسلام ضرورت دارد، در این صورت می توان به چنین مسافرتی اقدام کرد.
اما امروزه که مکتب تشیع بسط و گسترش یافته است، چنین ضرورتی احساس نمی شود، و بدیهی است که باید این گونه مسافرتها با هماهنگی مسؤلین نظام جمهوری اسلامی باشد.

پس در صورتی که عبور از مرز کشور بر خلاف قانون جمهوری اسلامی ایران باشد و شرایط به نحوی باشد که یکی از مراجع عظام تقلیدحکم به عدم جواز سفر داده و آن را ممنوع کرده باشند، سفر افراد، سفر معصیت خواهد شد[1].

مقام معظم رهبری در باره نماز چنین افرادی فرموده اند: "در صورتی که بر خلاف مقرّرات باشد نماز آنها در این سفر و سفرهای شبیه به آن، تمام و کامل می باشد، زیرا سفر معصیت می باشد که در رساله‏های عملیه، دستور به خواندن نماز کامل در سفر معصیت داده شده است. "[2]
اما زائرانی که سفرشان بر خلاف مقررات نبوده و خوف ضرر عظیمی هم وجود نداشته و به زیارت عتبات عالیات رفته ‏اند، اگر اتفاقاً به دست جنایتکاران کشته شوند، مظلوم هستند و ثواب عظیم دارند.

---

[1] طبق نظر حضرت امام خمینی(ره) و مقام معظّم رهبری، و سایر مراجع عظام عمل کردن بر خلاف قانون نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، شرعاً جائز نبوده و حرام می باشد.
-[2] دفتر مقام معظم رهبری در قم، استفتاء تلفنی-دفتر پاسحگویی به مسائل دینی

http://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa1295

************************************************** *******
واقعیت فعلی قضیه این هست که الان تقریبا از لب مرز به اون طرف تانجف اشرف وکربلای معلا اونقدر بطور مرئی و نامرئی اقدامات امنیتی برای سلامت این پیاده روندگان زیارت انجام میشه (ازطرف ایران و حکومت عراق) که تقریبا میشه گفت از داخل ایران هم امنتر هست.
رفتید نایب الزیاره باشید

[312]

با عرض معذرت؛ اگر ممکن است، کمی هم درباره چرائی، انگیزه ها و خواص سه روز پیاده روی برای امام حسین (ع) توضیح بفرمائید و دست کم یک دلیل ذکر بفرمائید که چرا این کار، بهترین کاری است که می توانیم برای امام حسین(ع) یا امتش انجام دهیم. با تشکر

شنبه, 30 آذر 1392 ساعت 09:00

فضیلت پیاده روی اربعین وزیارت سیدالشهداء درگفت گوی شفقنا با حضرت آیت الله شبیری زنجانی /

اگر می توانستم پیاده به کربلا می رفتم

شفقنا (پایگاه بین المللی همکاری های خبری شیعه) - نزدیک 14 قرن از زیارت قبر شهیدان کربلا توسط فرزندان سید الشهداء و کاروان اسیران کربلا ، جابر بن عبدالله انصاری و عطیه کوفی می گذرد و امروز آن حرکت مبدا و خواستگاه یک حرکت عظیم است.
شیعیان و دوستداران اباعبدالله الحسین علیه السلام اعم از زن و مرد، پیر و جوان و کودک، فقیر و غنی و عرب و عجم با هر زبان و نژادی از سراسر گیتی با پای پیاده به سوی کربلا در حرکتند تا همزمان با سالروز رسیدن کاروان حسینی به کربلا خود را به حرم سرور آزادگان برسانند.
اما آیا رفتن به زیارت با پای پیاده موضوعیت دارد؟
این سوالی است که حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی در گفتگو با شفقنا به آن پاسخ می دهد.

این مرجع تقلید شیعیان ضمن بیان فضیلت زیارت امام حسین علیه السلام و تقدیر از کسانی که این حرکت عظیم را رقم زده اند, با افسوس از اینکه نتوانسته در بین مردم پیاده به کربلا برود می گوید: بسیار اشتیاق دارم پیاده به کربلا بروم و اگر قدرت داشتم می رفتم.


به عنوان اولین سوال از آیت الله العظمی شبیری پرسیدیم:
- فضیلت زیارت حضرت ابا عبد الله الحسین علیه السلام از دیدگاه روایات اهل بیت علیهم السلام تا چه اندازه است؟
در روایات بسیاری بر زیارت آن حضرت تاکید شده، حتی در پاره ای از این روایات، از وجوب و فرض بودن این زیارت یاد شده، تا بدانجا که برخی علماء همچون مرحوم علامه مجلسی و پدر بزرگوارشان به این نظر متمایل شده اند که بر کسی که توانایی انجام زیارت آن حضرت را دارد این زیارت در عمر یک بار واجب است.
در روایات بسیاری، زیارت امام حسین علیه السلام به منزله یک عمره مقبوله دانسته شده و در برخی روایات، ثواب بیشتری برای زیارت امام حسین علیه السلام ذکر شده است.
بنابر روایت معتبری حضرت صادق علیه السلام در سجده پس از نماز خود، برای زائران آن حضرت، که در این راه، مال خود را صرف کرده و بدنهای خویش را به زحمت می اندازند و رنگ صورت هایشان در اثر تابش خورشید برمی گردد، دعا کرده و سلامت ایشان و خانواده هایشان را از درگاه خداوند طلب کرده اند.
- پیاده سفر کردن به کربلا موضوعیت دارد؟
بله، امام حسن و امام حسین علیهما السلام پیاده به مکه می رفتند و این خودش، یک نوع احترام است؛ حتی در روایتی در کتاب بحار الانوار در معجزات امام حسن علیه السلام اشاره شده که آن حضرت در بازگشت از مکه به مدینه، با پای پیاده حرکت می کردند تا بدانجا که پاهای ایشان ورم می کند.
- اما زمان امام حسن مجتبی علیه السلام ، وسائل عبور و مرور مثل امروز نبوده است.
نه، وسائل عبور و مرور بوده و حضرات هم به آن دسترسی داشته اند؛ با وجود اینکه مرکب داشتند ولی باز پیاده می رفتند . در واقع خود این پیاده رفتن یک اداء احترام است؛ در روایتی معتبر در کتاب کافی ، ابن بکیر از امام صادق علیه السلام درباره بیست سفر پیاده حج امام حسن مجتبی علیه السلام سوال می کند حضرت در پاسخ اشاره می فرمایند که حضرت با پای پیاده به حج می رفتند در حالی که محمل ها و کجاوه ها همراه حضرت حرکت می کردند.
محدث جلیل القدر مرحوم حاجی نوری (قدس سره) با پیاده روی مستمر خود در ایام اربعین، به همراه بزرگان علماء از نجف به کربلا، به این مراسم شکوهی ویژه بخشیده، و سر انجام در مسیر بازگشت پیاده روی، جان خویش را فدا کرد و به دیار باقی شتافت.
مرحوم آقای "محسنی ملایری" نقل می کرد که" مرحوم آقا سید عبد الهادی شیرازی" به قم آمد؛ آقا "میر سید علی کاشانی" هم بودند. گفتیم با درشکه به منزل آقای بروجردی برویم . آقا سید عبدالهادی چشمانش نمی دید. به جایی که رسیدیم ایشان پرسید تا منزل آقای بروجردی چقدر فاصله است؟ گفتیم: فلان مقدار. آقا سید عبدالهادی گفت: مناسب است که اینجا پیاده شویم و بقیه راه را پیاده برویم.
این پیاده روی یک نوع احترام و خضوع و خشوع است و خودش از مصادیق تعظیم شعائر است.


- اگر سفر به کربلا همراه با خطر باشد جایز است؟
در مورد اینکه آیا خطر، مانع از سفر به کربلا می شود بین علماء اختلاف است و بعضی از علما حتی در فرض ضرر داشتن، آن را تجویز کرده اند ولی اگر خطر نباشد این پیاده رفتن موضوعیت دارد.
- به نظر شما بهتر نیست که هزینه کربلا را به فقراء بدهیم؟
نوعا کسانی به فقراء کمک می کنند که اهل کربلا رفتن هستند. همین موعظه هایی که در این مراسم می شود منجر به کمک کردن به فقراء می شود؛ و کربلایی ها هستند که خیر را انجام می دهند. و کسانی که این جملات را به زبان می رانند نوعا این مطالب، تنها بهانه ای برای آنها، برای مخالفت با زیارت است و عملا به فقرا کمک هم نمی کنند. درباره سفر حج هم نظیر این حرفها در زمان ائمه معصومین علیهم السلام مطرح بوده و در روایات تأکید شده که ثواب سفر حج از انفاق در راه خدا بیشتر است که شاید نکته آن هم، همین باشد که سفر حج مقبول، خود سبب انجام بسیاری از کارهای خیر از جمله انفاق در راه خداست.
- شما خودتان هم به کربلا رفته اید؟
بله؛ الحمد لله، مکرر مشرف شدم.
- مایلید پیاده به زیارت امام حسین علیه السلام بروید؟
بله بسیار اشتیاق دارم و اگر قدرت داشتم می رفتم ؛ ولی الان دیگر توان و قدرت پیاده رفتن را ندارم.

http://www.shafaqna.com/persian/dialogue/item/61086

[محمد حسین بابایی فرد]

80 کیلومتر انصافا خیلی زیاده ولی خوب باهم بودن و هدفش این راه رو آسون میکنه

[طلیعه طلا]

درست میگی
راستش من دلم میخواست جواب بشنوم ک خطری نیست
چون خیلی دلم به رفتنه و خطراتش هم برام مهم نیس... ولی حیف انگار قسمت نیس.....

سلام خانم گل
ایشالا به زودی زیارت با معرفت شون روزی تون بشه


با اینکه در سفرها،باید جانب ایمنی و آسایش را درنظر داشت و مسافرتهای آمیخته به رنج و گرفتاری چندان خوشایند و مطلوب نیست اما در راه زیارت قبر حسین(علیه السلام)، همین امر نامطلوب، مطلوب است و خوف در دنیا، مایه ایمنی در آخرت است، و گرفتاری و رنج در این راه سبب نجات و آسودگی قیامت است!حتی ترس و خطر، سبب رها کردن زیارت و اهمال در آن هم نمی تواند باشد و غیبت از صحنه زیارت حسین(علیه السلام) هرگز و هیچگاه، با هیچ عذری موجه نیست!... در حدیث است که:

زیارت حسین(علیه السلام) واجب است و به آن امر شده ، و هرگز به خاطر ( ترس )، نباید ترک شود:

( واجبه مفترضه مامور بها...و انها لا تترک للخوف )سفینه البحار، ج 1 ص 564.

در حدیثی طولانی، در ضمن سوالاتی که مردی از امام صادق(علیه السلام) در باره زیارت حسین(علیه السلام) می کند، میپرسد:

- پاداش کسی که هنگام زیارت آن حضرت، دچار ستم سلطانی شود و او را در آنجا بکشد، چیست؟
-با اولین قطره خونش، همه گناهانش بخشوده می گردد...

- پاداش کسی که در راه زیارت رفتن، به زندان بیفتد، چیست؟
- در مقابل هر روزی که زندانی شود و اندوهگین گردد، در قیامت برای او، یک شادی است.

- اگر در راه زیارت او، پس از حبس، کتک بخورد، چه پاداشی دارد؟
- برای هرضربه ای، یک حوری بهشتی، و در برابر هر دردی و رنجی که بر جسمش وارد شود، یک ( حسنه ) برای اوست.) کامل الزیارات، ص 124

--------------

امام صادق( علیه السلام ) از ( سدیر ) پرسید:

- آیا هر روز، حسین را زیارت میکنید؟
- خیر
- چقدر جفا کارید

- آیا هر جمعه زیارت می کنید؟
- خیر.

- هر ماه چطور؟
- خیر .

- هر سال چطور؟
- گاهی چرا.

آنگاه می فرمود:

- ای سدیر!چقدر نسبت به حسین جفا کارید!ای سدیر، با توجه به اینکه هزاران فرشته غبار آلود و گریان هر روز، حسین را زیارت می کنند و خسته نمی شوند، چرا تو هر جمعه (هر هفته) پنج بار، یا هر روز یک بار، زیارت نمی کنی؟
گفتم:فدایت شوم، میان ما و او فرسنگها فاصله است.

فرمود:بر پشت بام برو، و بگو:


( السلام علیک یا ابا عبدالله، السلام علیک و رحمه الله و برکاته ).

برای تو زیارت محسوب می شود و پاداش حج و عمره می یابی .

[نو آور]

- اگر در راه زیارت او؛ پس از حبس، کتک بخورد، چه پاداشی دارد؟
- برای هرضربه ای، یک حوری بهشتی برای اوست.( کامل الزیارات، ص 124 )

برای هرضربه ای، یک حوری بهشتی برای اوست.

[s.r.sahar]

جناب نو آور اگر به این مسائل اعتقادی ندارید نیازی نیست این طور مورد تمسخر قرار بدید.... این مسئله مربوط به نظام ایران نیست که هرحرفی زده بشه و دیگران کوتاه بیان.
شما الان دارید درمورد اعتقادات شیعیان و مسلمانان صحبت می کنین. فکر نمی کنم کسی که از پایه با دین اسلام مشکل داره نیازی باشه که درباره ی این مسائل وارد بحث بشه. برید دنبال اعتقادات خودتون....

[نو آور]

جناب نو آور اگر به این مسائل اعتقادی ندارید نیازی نیست این طور مورد تمسخر قرار بدید.... این مسئله مربوط به نظام ایران نیست که هرحرفی زده بشه و دیگران کوتاه بیان.
شما الان دارید درمورد اعتقادات شیعیان و مسلمانان صحبت می کنین. فکر نمی کنم کسی که از پایه با دین اسلام مشکل داره نیازی باشه که درباره ی این مسائل وارد بحث بشه. برید دنبال اعتقادات خودتون....

تمسخری در کار نبود؛ ضربه داریم تا ضربه، پس قاعده «هر ضربه = یک حوری»، در ذاتش بی عدالتی داره.

در ضمن بهم اتهام زدید که نیاز به اثبات داره. تفاوت مسلمانی من این است که من؛ زمانی که کار نیکی انجام بدهم، چرتکه شمارش حوری در دستم نیست.

[s.r.sahar]

درسته که اگر نیت آدم برای کارهاش خدایی و والا باشه وفقط برای حوری و بهشت نباشه، خیلی خوب و ارزشمنده
ولی نیازی هم نیست طوری بیانشون کنیم که انگار از ارزش خیلی پایینی برخوردار هستن.
هرچیز به جایگاه و قاعده خودش ....