خرافه ی "بزنم به تخته!"

[نو آور]

بعضی دوستان از انرژی منفی صحبت نمودند که در امورات انسانی می توان گفت خواهی نخواهی نوعی از آن دارای نقش است؛ اما تنها از این منظر که روحیات افسرده، خلق و خوی کج ، افکار بد بینانه، اخبار بد و حتی واژگان دارای بار معنائی منفی می توانند به سان یک بیماری مسری، ناخودآگاه به اطرافیان در معرض آنها سرایت یابند. مثلا یک کارمند کج خلق و مریض در یک اداره، می تواند خیلی ساده بقیه کارمندان را تا ظهر نشده بد اخلاق کند؛ اما این مسائل همیشه زمینه ای روانشناختی دارند و ارتباطی به چشم زخم و هکذا ندارند.

در هر حال ما اصل دین را هم بر اساس عقلمان پذیرفته ایم ، لذا هر امر فرعی هم که می خواهد به دین بچسبد تا به ذهنمان ورود کند را نیز باید با همان عقل بسنجیم. اگر درست بود به صورت مشروط (به شرط عدم وجود شواهد نقض، داشتن اضافات من درآوردی و حواشی عوامانه) می پذیریم و اگر به نظرمان به هر صورتی غیر علمی و یا ضد عقلی بود، موقتا به Recycle Bin ذهن پرت می کنیم تا روزی که استدلالها و شواهد پشت آن، به نظرمان علمی و عقلی جلوه کند.