با احساس تنهایی چه کنیم ؟!!

[وحید 0319]

این مثالی که زدید خیلی خوب بود اما از این دست آدما خیلی زیادن..حتی با وجود اینکه با بچه هاشون تو یه شهر هستن ولی بازم تنها هستن و شاید سالی یه بار بچه هاشونو میبینن...به نظرمن هر چقدر آدم پیرتر میشه بیشتر احساس تنهایی میکنه...مثلا من خودم هر وقت میرم دیدن پدربزرگ و مادربزرگم کلی خوشحال میشن نه برای اینکه به من نیاز دارن بلکه به خاطر اینکه دوست دارن دور و برشون شلوغ باشه و از تنهایی در بیان...یه چیز دیگه اینکه ما آدما از مرگ یا از فاصله و دوری خوشمون نمیاد و شاید یکی از دلایلش همین تنهایی باشه چون وقتی عزیزی ازمون دور میشه جای خالیش قابل تحمل نیست...اما با همه ی این حرفا من فکر میکنم اگه آدما محبتشون نسبت به هم واقعی باشه و غرور و خودخواهیشونو بزارن کنار نه اون خانوم که مثالشو زدین تنها میمونه و نه هیچ کس دیگه...البته بماند که بعضیا تو تنها موندنشون خودشون مقصرن ولی درباره ی والدین به نظرم هر جوری هم که باشن بچه ها حق ندارن تنهاشون بزارن و تا جای ممکن باید بهشون سربزنن یا حداقلش باهاشون در تماس باشن...ولی خوب اینم نباید فراموش کرد که تنهایی یه بخشی از زندگیه و همیشه نمیشه ازش فرار کرد...

بله ...خیلی زیادن ...با موضوع های مختلف ...در پست قبلیم بهش اشاره کردم.....درسته پیری خیلی سخت تره تنهایی در اون باید برطرف بشه....خیلی خوبه که سر میزنین....همون که اونجا باشین ....کلیه...
واقعا قابل تحمل نیست ....دقیقا.....مشکل شاید این باشه...محبت ها واقعی نیستن...درسته اونم باید ببینیم که چه مسایلی باعث شده تنها باشن....
نظرتون درباره ی والدین کاملا درستو بجاست....ممنون از شما ....دوستان منتطر شما هستیم