صدای پای اب

[تووت فرنگی]

یک پنجره برای دیدن

یک پنجره برای شنیــــدن

یک پنجره که مثل حلقه ی چاهــــــی

در انتهای خود به قلب زمین می رســـــــد

و باز می شود به سوی وسعت این مهربانی مکرر آبی رنـــگ

یک پنجره که دست های کوچک تنهایــی را

از بخشش شبانه ی عطر ستاره ها

سرشار می کنــــــــــــــد

و می شود از آنجـــــــــــا

خورشید را به غربت گل های شمعدانی مهمان کـرد

یک پنجره برای من کافیــســـت

[memar70]

سيب شود رويتان،سرخ و سپيد و قشنگ
سبر شود جانتان،سبز و بلند و كمند
سير شود كامتان،از كرم كردگار
سكه شود كارتان،روزيتان برقرار
ماهي عمرت بود،پر حركت وپر تلاش
بشود سنجدي،رخت ببندد يواش
پرز حلاوت شود،چون سمنو زندگي
غرق سعادت شود،شيوه اين بندگي
سال نو مبارك

[mahsa deltang]

صدای پای اب راخواهم شنید
آن زمان که رحمت خدا جاری میشود
باران می دهد آرامش بسیار
به قلب کوچک من
صدای پای اب
همیشه در قلبم جاری است
منتظر امدنش میمانم

[salma1]

شبنم مهتاب می بارد
دشت سرشار از بخار آبی گلهای نیلوفر
می درخشد روی خاک آیینه ای بی طرح
مرز می لغزد ز روی دست
من کجا لغزیده ام در خواب ؟

[شه پری]

یک پنجره برای دیدن

یک پنجره برای شنیــــدن

یک پنجره که مثل حلقه ی چاهــــــی

در انتهای خود به قلب زمین می رســـــــد

و باز می شود به سوی وسعت این مهربانی مکرر آبی رنـــگ

یک پنجره که دست های کوچک تنهایــی را

از بخشش شبانه ی عطر ستاره ها

سرشار می کنــــــــــــــد

و می شود از آنجـــــــــــا

خورشید را به غربت گل های شمعدانی مهمان کـرد

یک پنجره برای من کافیــســـت

یا من نفهمیدم یا شعرتون رسا نبود...
با عرض معذرت...

[Ehsan M]

صداي پاي آب،
نثار شبهاي خاموش مادرم!



اهل كاشانم.
روزگارم بد نيست‌.


تكه ناني دارم ، خرده هوشي‌، سر سوزن ذوقي‌.
مادري دارم ، بهتر از برگ درخت‌.
دوستاني ، بهتر از آب روان‌.

و خدايي كه در اين نزديكي است‌:
لاي اين شب بوها، پاي آن كاج بلند.
روي آگاهي آب‌، روي قانون گياه‌.

من مسلمانم‌.
قبله ام يك گل سرخ‌.
جانمازم چشمه‌، مهرم نور.
دشت سجاده من‌.
من وضو با تپش پنجره ها مي گيرم‌.
در نمازم جريان دارد ماه ، جريان دارد طيف‌.
سنگ از پشت نمازم پيداست‌:
همه ذرات نمازم متبلور شده است‌.
من نمازم را وقتي مي خوانم


كه اذانش را باد ، گفته باشد سر گلدسته سرو.
من نمازم را پي«تكبيره الاحرام» علف مي خوانم‌،
پي «قد قامت» موج‌.

[پریسا لطیفیان]

صدای زمزمه شیرین آب جاری ، صدایی است که موجب آسایش روح است و تن
آب مظهر زندگیست