دوست عزیز من فکر می کنم شاید منظورتون اینه که چرا بدبین نباشیم؟ یعنی از روی مثال نقض پی به اصل موضوع ببریم.
ببینید بدبین بودن چون باعث میشه ما فقط نیمه خالی لیوان رو بنگریم یعنی صرفاً روی نداشته هایمان تمرکز کنیم و مسلماً این ما را به جایی نمی رسونه بنابراین وقتی ذهنمان را در حالت خوش بینی قرار می دهیم به خودمون کمک می کنیم که داشته هایمان را این بار با نگاهی تازه همانطور که سهراب سپهری می گفت: چشم ها را باید شست... جور دیگر باید دید... ما هم باید داشته هایمان را ببینیم و برای استفاده درست ازشون برنامه ریزی کنیم. در واقع ذهن ما از چیزی که داره بیشتر خوشحال میشه تا چیزی که نداره و مدام حسرتش را می خوریم...
علاقه مندی ها (Bookmarks)