امروزه عراق بزرگترین میزبان شرکت های نظامی خصوصی ( pmc )با بیش از 48000 هزار نیروی آموزش دیده مسلح به تسلیحات سبک و سنگین است که عملا این مجموعه را پس از ایالات متحده به عنوان دومین نیروی نظامی از نظر تعداد حاضر در عراق حتی بالاتر از بریتانیا قرار می دهد ، اما مهمترین وجه تمایز این نیروهای نظامی خصوصی یا به بیان بهتر ارتش های خصوصی نوع وظایفیست که آنها بر عهده دارند این نیروها بر خلاف دیگر نیروهای بین المللی رسمی حاضر وظیفه مراقبت از تاسیسات صنعتی کلیدی ، تجار ، دیپلماتها و سیاستمداران و نهایتا بیشتر رهبران عراق را بر عهده دارند یا داشتند چرا که با هر چه مجهز تر شدن ارتش عراق میزان تاثیرگذاری این نیروها به نسبت کمتر می شود هر چند ارتش عراق هنوز از نظر تخصص ، با نیروهای آموزش دیده این گروه ها قابل مقایسه نیست.
همانگونه که اشاره شد نیروهای pmc ترجیح می دهند در سایه اتفاقات باشند تا در مرکز آن و پوشش غیر نظامی این سایه را برای آنها فراهم می آورد. زمانی که کمتر از دو سال پیش بر میزان بمب گذاری و کمین های خیابانی بر سر مسیرهای عبوری نیروهای نظامی افزوده شد ، دیدن نیروهای pmc در آسمان ، دور از منطقه خطر چندان شگفت آور نمی نمود و این موضوع زمانی جالب می شود که بدانیم گرچه بیشتر ناوگان اختصاصی pmc را هواپیماها و بالگرد های کاملا غیرنظامی تشکیل می دهند اما در این میان برخی از بالگردهای pmc به خوبی مسلح شده اند تا در صورت نیاز توان پاسخگویی آتش را داشته باشند ، بهر صورت استفاده از هواگردهای غیرنظامی به این نیروها مصونیت بسیار بیشتری به نسبت نیروهای نظامی می دهد.
ایده استفاده از هواگردهای غیرنظامی برفراز مناطق نظامی بخصوص از سوی ایالات متحده موضوع چندان جدیدی نیست چرا که حتی پیش از اشغال عراق در بسیاری از نقاط جهان به دلایل گوناگون مورد استفاده قرار گرفته است. بسیار اتفاق افتاده که نیروهای نظامی آمریکایی بصورت محدود با پوشش هواگردهای غیرنظامی برای انجام عملیاتی خاص در مناطق حساس سیاسی پیاده شده اند البته گاهی نیز اینگونه وظایف بصورت غیر مستقیم به نیروهای خصوصی چون pmc واگذار می شود و این یعنی استفاده از توان نظامی بدون سر و صدای زیاد.........
علاقه مندی ها (Bookmarks)