سیبی از درخت وسوسه

[***wanton74***]

نامت چه بود؟

آدم

فرزند؟

من را نه مادري نه پدري، بنويس اولين يتيم خلقت

محل تولد؟

بهشت پاك

اينك محل سكونت؟

زمين خاك

آن چيست بر گردن نهادي؟

امانت است

قدت؟

روزي چنان بلند كه همسايه خدا،اينك به قدر سايه بختم به روي خاك

اعضاء خانواده؟

حواي خوب و پاك ، قابيل خشمناك ، هابيل زير خاك

روز تولدت؟

روز جمعه، به گمانم روز عشق

رنگت؟

اينك فقط سياه ، ز شرم چنان گناه

چشمت؟

رنگي به رنگ بارش باران ، كه ببارد ز آسمان

وزنت ؟

نه آنچنان سبك كه پرم در هواي دوست

نه آ نچنان وزين كه نشينم بر اين خاك

جنست ؟

نيمي مرا ز خاك ، نيمي دگر خدا

شغلت ؟

در كار كشت اميدم

شاكي تو ؟

خدا

نام وكيل ؟

آن هم خدا

جرمت؟

يك سيب از درخت وسوسه

تنها همين ؟

همين!!!!

حكمت؟

تبعيد در زمين

همدست در گناه؟

حواي آشنا

ترسيده اي؟

كمي

ز چه؟

كه شوم اسير خاك

آيا كسي به ملا قاتت آمده؟

بلي

كه؟

گاهي فقط خدا

داري گلايه اي؟

ديگر گلايه نه؟، ولي ...

ولي چه ؟

حكمي چنين آن هم يك گناه!!؟

دلتنگ گشته اي ؟

زياد

براي كه؟

تنها خدا

آورده اي سند؟

بلي

چه ؟

دو قطره اشك

داري تو ضامني؟

بلي

چه كسي ؟

تنها كسم خدا

در آ خرين دفاع؟

مي خوانمش كه چنان اجابت كند دعا

[***wanton74***]

گفتم: خدای من، دقایقی بود در زندگانیم که هوس می کردم سر سنگینم را




که پر از دغدغه ی دیروز بود و هراس فردا، بر شانه های صبورت بگذارم



آرام برایت بگویم و بگریم، در آن لحظات شانه های تو کجا بود؟



گفت: عزیزتر از هر چه هست، تو نه تنها در آن لحظات دلتنگی



که در تمام لحظات بودنت برمن تکیه کرده بودی،



من آنی خود را از تو دریغ نکرده ام که تو اینگونه هستی،



من همچون عاشقی که به معشوق خویش می نگرد،



با شوق تمام لحظات بودنت را به نظاره نشسته بودم



گفتم: پس چرا راضی شدی من برای آن همه دلتنگی، اینگونه زار بگریم؟..



گفت: عزیزتر از هر چه هست،



اشک تنها قطره ای است که قبل از آنکه فرود آید



عروج می کند، اشکهایت به من رسید و من یکی یکی



بر زنگارهای روحت ریختم تا باز هم از جنس نور باشی و از حوالی آسمان



چرا که تنها اینگونه می شود تا همیشه شاد بود



گفتم: آخر آن چه سنگ بزرگی بود که بر سر راهم گذاشته بودی؟



گفت: بارها صدایت کردم،



آرام گفتم: از این راه نرو که به جایی نمی رسی،



توهرگز گوش نکردی و آن سنگ بزرگ فریاد



بلند من بود که عزیزتر از هر چه هست از این راه نرو که به ناکجاآباد هم نخواهی رسید



گفتم: پس چرا آن همه درد در دلم انباشتی؟



گفت: روزیت دادم تا صدایم کنی، چیزی نگفتی،



پناهت دادم تا صدایم کنی، چیزی نگفتی،



بارها گل برایت فرستادم، کلامی نگفتی،



می خواستم برایم بگویی و حرف بزنی.



آخر تو بنده ی من بودی چاره ای نبود جز نزول درد که تنها اینگونه شد تو صدایم کردی



گفتم: پس چرا همان بار اول که صدایت کردم درد را از دلم نراندی؟



گفت: اول بار که گفتی خدا آن چنان به شوق آمدم که حیفم آمد بار دگر خدای تو را نشنوم،



تو باز گفتی خدا و من مشتاق تر برای شنیدن خدایی دیگر،



من می دانستم تو بعد از علاج درد بر خدا گفتن اصرار نمی کنی



وگرنه همان بار اول شفایت می دادم.



گفتم: مهربانترین خدا، دوست دارمت



گفت: عزیزتر از هر چه هست من دوست تر دارمت

[***wanton74***]

راستی خدا
دلم هوای دیروز را کرده هوای روزهای کودکی را دلم میخواهد مثل دیروز قاصدکی بردارم آرزوهایم را به دستش بسپارم تا برای تو بیاورد دلم میخواهد دفتر مشقم را باز کنم و دوباره تمرین کنمالفبای زندگی را میخواهم خط خطی کنم تمام آن روزهایی که دل شکستم و دلم را شکستنددلم میخواهد این بار اگر معلم گفت در دفتر نقاشی تان هر چه میخواهید بکشید این بار تنها و تنها نردبانی بکشم به سوی تو دلم میخواهد این بار اگر گلی را دیدم آن را نچینم دلم میخواهد … می شود باز هم کودک شد؟؟ راستی خدا! دلم فردا هوای امروز را می کند؟؟؟؟؟؟؟

[میترا پوررحیم]

سلام عالی بود ممنون

[-DeMiGoD-]