بعد ازگذشت مدتی یکی از دوستانم خیلی راجع به اهدا کننده ها و بانک سلول بنیادی و این حرفا تحقیق کرد و متوجه شد که
دلیل این که ما اهدا کننده کم داریم اینکه هزینه ثبت hlaحداقل سیصدهزارتومنه، و کمتر کسی حاضر میشه این هزینه رو بده. البته میگفتن رایگانه و فقط 5ccخون از آدم میگیرن و عضو میشی ، بعدش اگه کسی لازم داشت با یه کیسه خون، میتونه به فرد نیازمند سلول اهدا کنه ، حتی نیازی به گرفتن مغز استخون نیست و با استخون کسی کار ندارن.
ولی این اطلاعات ضدونقیضه (که رایگانه یا پولی) یعنی باید خیلی پیگیر باشی تا بتونی اطلاعات خودتو اونجا ثبت کنی ، اگه سایتای مختلفی رو که توشون درخواست کمک کردن سر زده باشین ، میبینین که چقدررررر مردم نوع دوست زیادهستن . ولی موسساتی که اینکارو میکنن فقط 2 تا هستن (سپاس و بیمارستان شریعتی) و نمیتونن جوابگوی این همه آدم نوع دوست باشن، پس ترجیح میدن امکانات انجام آزمایشو برای کسانی صرف کنن که امکان تطبیقش بیشتره ، مثل اقوام درجه 1 بیمار.
کشور ما هنوز به جایی نرسیده که بتونه از همه مردم اطلاعات سلولی ثبت کنه.اگر بخوای کار تبلیغاتی بکنی،باید روی تاسیس موسسه و تامین هزینه هاش تبلیغ کنی.و گرنه اگه الان بگییم یه نفر داره میمیره ، سلول میخواد ، ویه فراخوان بدیم توی اینترنت.می بینیم که چه صف طویلی ایجاد میشه
مثل بانک خون،که تا خوناش کم میشه یه فراخوان میده و کلی انسان شریف میرن کلللللی خون میدن.
پس درد ما بی مهری مردم نیست ، بی مهری مسئولاست که به فکر نیستن.
علاقه مندی ها (Bookmarks)