مدیریت وابستگی به مواد در بارداری، زایمان و نوزادی

[yas-90]

درمان دارويي

عليرغم اهميت درمان هاي غيردارويي براي مديريت سندرم پرهيز نوزادي، درمان با مراقبت حمايتي و مورفين از درمان مراقبتي به تنهايي مؤ ثرتر است و به صورت معني داري زمان بازيابي وزن تولد و طول مدت مراقبت حمايتي را كاهش مي دهد.

درمان دارويي سندرم پرهيز در نوزادي، داروهاي متعددي را توصيه مي كند كه شامل مورفين، متادون و ... مي شود.



استفاده از داروهاي آگونيست در سندرم پرهيز نوزادي

اثربخشي و ايمني درمان با اپيوئيدها در نوزادان تازه متولدشده در يك مقاله مروري كوكرين بررسي شد و نتيجه اين بود كه اپيوئيد ها درمان اوليه ارجح براي سندرم پرهيز نوزادي خصوصاٌ براي نوزادان مادران مصرف كننده اپيوئيد ها در دوران بارداري هستند . اگر نوزادان داراي سندرم پرهيز نوزادي مرتبط با مواد افيوني با داروهاي اپيوئيدي درمان شوند، احتمال كم تري وجود دارد كه دچار تشنج شوند . هم چنين احتمال كم تري وجود دارد كه نياز به درمان با يك عامل دارويي ثانويه پيدا كنند و ممكن است طول مدت درمان كم تر داشته باشند . مورفين خوراكي داروي آگونيست انتخابي است.

نكته: آگونيستهاي اُپيوئيدي فقط زماني بايد استفاده شوند كه اطمينان داشته باشيم سندرم پرهيز نوزادي ناشي از ترك مواد افيوني است.




تداوم شيردهي در حين درمان سندرم پرهيز نوزادي

در صورتي كه مادر باردار روي درمان نگهدارنده با بوپرنورفين است و نوزاد در حال دريافت داروي اُپيوئيدي براي درمان سندرم پرهيز نوزادي است تداوم مصرف بوپرنورفين بلامانع است اما از تجويز محصول تركيبي بوپرنورفين + نالوكسان بايد اجتناب شود.

پایان