مشکل اینجاست که به راحتی میشه به هرکسی: اتهام نداشتن علم و توهین به مقدسات زد.همونطور که گفتم: با چه معیار عالم بودن افراد رو باید سنجید؟چطور مشخص می کنید؛ یک متن توهین آمیز است؟ در آخر آیا جواب کتاب و مقاله و حرف رو باید با چماق و اعدام و ممنوعیت داد؟ البته این سوالات رو در پست قبلی مطرح کردم؛ به بعضی جواب دادین؛ منم متقابلا پاسخ دادم. ولی به پاسخ ها و سوالهای بعدی من جوابی ندادید.
«اول کتب معتبر از هر دو طرف رو مطالعه بکنند بعد شبهات رو بیاییند حل بکنند وقتی چنین نمیکنند با این افراد باید برخورد بشه تا شیوۀ علمی جای خودشو به هتاکی نده» فرض کنید اینکار کردند. ولی دلایل برای شون قانع کننده نبود یا به هر دلیل اینکارو نکردند؛ کافی مدارکمون رو باز نشر کنیم. کار روحانییون مگر چیزی جز دفاع از دین و گسترش اون هست. 1000 سال کلیسای کاتولیک مخالفین خودش رو کشت ، شکنجه داد، کتاب ها رو سانسور کرد؛ خب نتیجه اش چی شد. تونستن احترام مقدسین رو نگهدارن؟ تونست جلوی توهین و انتقاد و ... رو بگیرن.همه این 1000 سال ممنوعیتها الان چیزی جز ننگ و خفت براشون باقی نگذاشته.چرا راهی که قبلا تجربه شده رو باید دوباره تجربه کنیم.
علاقه مندی ها (Bookmarks)