سلام، موضوع جالبی را مطرح کرده اند، برای تکمله مبحث عرض می کنم که از نظر روحیه کاری، افراد جامعه دو تیپ دارند: اول افرادی که باید حقوق بگیرند، دوم افرادی که باید حقوق بدهند. به نظرم ذهن شما ، باعث شده خود را جزو گروه اول فرض کنید. ولی به طور کلی ؛ به امید تاثیر گذاری برای افرادی در موقعیت مشابه شما عرض می کنم که فرآیند خود اشتغالی؛ کاربلدی، انگیزه، اعتماد به نفس قوی، روحیه ریسک پذیری و درگیری با مشکلات، دانش مالی، توان مدیریتی و قطعا مقداری از سرمایه لازم دارد.
کارآفرینی از طریق خویش فرمائی هرگز آسان نیست ولی امکان پذیر است. یک راه هزار کیلومتری هم از قدم اول شروع می شود. اگر شرائطی که گفتم را دارید و در گفتار و عمل به توانائی خود اعتقاد دارید، بایستی صرفا با اندیشه و پژوهش و همزمان، از طریق رصد شرائط و نیازهای به روز جامعه و شکار فرصتها، شناسائی طرحهای درآمد زا و کم رقیب، ابتدا به یک ایده خوب برای راه اندازی یک طرح کسب و کار مطمئن برسید و روی آن تمرکز کنید. سپس ارزیابی دقیقی از میزان سرمایه اولیه ثابت و در گردش مورد نیاز انجام بدهید. بعد به دنبال اخذ مجوزهای لازم بروید. اگر راه مسدود نبود، در مرحله بعد برای فرآهم آوردن سرمایه مورد نیاز اقدام فرمائید. برای برپائی یک اشتغال موفق، بایستی حداقل 40 درصد سرمایه را خودتان فرآهم کنید و باقی را وام بانکی بگیرید. برای افرادی که دانش و ایده دارند ولی سرمایه ندارند؛ راه حل ، فرآهم کردن این 40 درصد، یافتن شریک یا شرکای سرمایه گذار با جنبه ، متعهد، دلسوز و همراه است. بهترین کار، یافتن شریک خوب از میان دوستان و آشنایان است. بعد از طی مذاکرات، بایستی با مشورت یک وکیل، قرارداد محضری شراکت در سود و زیان محکم و شفافی بین خودتان ببندید که هر دو منتفع شوید.
قدم بعدی یافتن و استخدام افراد قوی، با سواد و قابل اطمینان است. و بعد ادامه کار....
علاقه مندی ها (Bookmarks)