برای بچه های مهندسی تسلیحات !!!

[نو آور]

اتفاقا در پروژه های هوافضا ایران پیشرفت بسیار خوبی داشته و در حال رقابت با کشور های مطرح هست.
سرعت بالای تولید ، انعطاف پذیری تولید ، کیفیت خوب تونسته در برخی از حوزه ها محصولات خودش را صادر کنه.

بحث این است که این میزان پیشرفت می توانسته چندین برابر باشد و احتمالا از فن آوریهای به دست آمده در امور غیر نظامی کشور هم استفاده بشود. در دنیا ، این دیگر موضوعی کاملا واضح، مبرهن و جا افتاده است که پیشرفت صنعتی و فنی، در گرماگرم رقابتهای بخش خصوصی است که به دست می آید. در آمریکا؛ شرکتهای معظم خصوصی، از ناو هواپیمابر گرفته تا هواپیماهای جنگنده رادار گریز ، پست، مخابرات، استخراج نفت، پالایشگاه، حتی امور جمع آوری اطلاعات C.I.A. و در واقع همه چیز در دستان بخش خصوصی و با رقابتهای سالم تولید می شوند. شرکتهائی مثل لاکهید مارتین، بوئینگ، گرومن و ... پیشرفته ترین سلاحهای فوق سری دنیا را می سازند. بخش خصوصی یعنی پیشرفت سریع تر همراه با کیفیت بالاتر و نیز قیمت پائینتر.
در ناسا هم که از جمله تنها نهادهای دولتی مانده در آمریکاست، اخیرا تمام فعالیتها دارد به سمت خصوصی شدن پیش می رود. حتی ساخت و پرتاب مدار گردها و سفاین باری.
در آلمان هم، تنها شرکت باقی مانده تجاری شرکت هواپیمائی لوفت هانزا بود که آن هم در اواخر دهه نود میلادی، به بخش خصوصی واگذار شد. دولتها هم فقط نقش ناظر و تسهیل کننده فضای کسب و کار را دارند.