زندگی مثل صفحه یه کاغذ می مونه...2 رو داره...روی اولش رو که پر کردی می رسه به روی بعدیش...فقط باید بدونی روی اولش چی بنویسی...چطور بنویسی...و چقدر درشت بنویسی...تا به مو قع به روی بعدیش برسی...
روح دوست عزیزمون شاد...
حمیرا جان تو هم خودتو ناراحت نکن...
دنیا همین بوده...
بی وفا...
بی انصاف...
همیشه اونایی که باید بمونن زود می رن و اونایی که موندنشون ننگه و باعث آزار می مونن!!...
علاقه مندی ها (Bookmarks)