چاقي بيشتر از گرسنگي دنيا را تهديد مي کند

[سونای]

برپايه پژوهش تازه‌اي که نتايج آن در مجله پزشکي «لنست(The Lancet) » منتشر شده در حال حاضر چاقي مفرط در سطح جهان به نسبت گرسنگي مشکل بزرگتري براي بهداشت و تندرستي و اصلي‌ترين دليل نقض عضو و معلول شدن افراد است. با کنترل بسياري از بيماري‌هاي کشنده طي چند دهه اخير ميزان مرگ و ميز نوزادان و کودکان خردسال به شکل چشمگيري کاهش يافته ولي در دو دهه اخير بر تعداد افرادي که از چاقي مفرط رنج مي‌برند به شدت افزوده شده و اکنون اين پديده به يک مشکل بزرگ براي سلامتي بشر بدل شده است. اين تحقيقات نشان مي‌دهد که تمام کشورهاي جهان به غير از کشورهاي منطقه آفريقاي سياه با مشکل نرخ رشد سريع چاقي مفرط دست و پنجه نرم مي‌کنند و اين مشکل طي دو دهه گذشته در سطح جهان حدود 82 درصد افزايش يافته است.
آنچه که اصطلاحا نوع زندگي غربي ناميده مي‌شود اکنون به اکثر کشورهاي جهان سرايت کرده و پيامدهاي آن تقريبا در همه کشورها مشابه است. برپايه اين پژوهش اکنون پيامدها، هزينه‌ها و مشکلات ناشي از گسترش چاقي مفرط در ميان مردم جهان از مشکل گرسنگي جدي‌تر شده است. براي اولين بار بيماري‌هاي غير واگيردار مثل مرض قند، نارسايي و سکته قلبي علت‌هاي اصلي ابتلا افراد به دوره‌هاي طولاني بيماري و حتي نقض عضو هستند. علي مقداد مي‌گويد: «تمام اين مشکلات به چاقي مفرط مربوط مي‌شوند. يکي ديگر از عوارض آشکار آن گسترش درد در ناحيه کمر و مفاصل است. کاهش چاقي مفرط باعث خواهد شد که از ميزان ابتلا به بيماري‌هاي غير واگيردار و دردهاي طولاني در سطح جهان کاسته شود.» به گفته مارگارت چن، دبير کل سازمان جهاني بهداشت، بيماري‌هاي غير واگيردار اکنون بزرگترين چالش براي بهداشت جهاني است. وي در سخنراني خود در مجمع عمومي سازمان ملل متحد گفت که گسترش اين بيماري‌ها هم‌چون فاجعه‌اي است که به‌تدريج روي خواهد داد و زماني مي‌رسد که ديگر قابل مهار نخواهد بود. مجمع عمومي سازمان ملل متحد سال گذشته يک جلسه دوروزه را به تصويب يک قطعنامه سياسي اختصاص داد که محور اصلي آن مقابله با گسترش بيماري‌هاي غيرمسري بود. اين دومين بار در طول تاريخ بود که يک موضوع مربوط به سلامتي در جلسات مجمع عمومي سازمان ملل متحد مطرح مي‌شد. بار قبل موضوع آن مقابله با گسترش بيماري ايدز بود. شبکه خبري سي‌ان‌ان مي‌افزايد تغيير جهت دادن سياست‌هاي پزشکي و پيشگيري از شيوع اين نوع بيماري‌ها به جاي صرف هزينه و امکانات براي درمان آن مي‌تواند تا حدود زيادي از هزينه‌هاي بهداشتي کشورهاي جهان بکاهد. تنظيم‌کنندگان گزارش مي‌گويند اميد آنها اين است که سياستمداران و برنامه‌ريزان جوامع به اين آمارهاي هشداردهنده توجه کنند.

منبع: نشریه سپید شماره ۳۳۴
http://www.clinicalmedicine.blogfa.com/post-4944.aspx