یادمان باشد...

[نارون1]

گاهی اوقات همین‌طور که داریم تو راه و نیمه راه زندگی به تاخت می‌رویم و فقط به روبرو می‌نگریم و تند و تند برای دیگران قانون‌های رنگارنگ صادر می‌کنیم که اگر مردم چنین کنند چنان می‌شود و چنان کنند چنین می‌شود و کلی بایدها و نبایدها تعیین می‌کنیم، شاید لازم باشد یک نگاهی هم به خودمان داشته باشیم. ببینیم به کدام یک از این قانون‌های صادره عمل کردیم و از چه باید و نبایدی تبعیت می‌کنیم.

گاهی لازم است هر فردی تلنگری به خودش بزند و به هوش بیاید و ببیند در کجای زندگی ایستاده است. شاید گاهی این تلنگرها زندگی را دل‌پذیرتر از آن چه هست بکند و قابل تحمل‌تر. گاهی اوقات لازم است کمی با خود خلوت کرد، کمی با خود روراست بود و شایدم کمی به خود «گیر» داد. شاید اگر خودمان هم به فرمان‌های صادره برای دیگران عمل کنیم، دنیا زودتر از آنی که انتظار داریم دچار تغییر مطلوبی بشود.



یادمان باشد که : هر روز باید تمرین کرد دل کندن از زندگی را.

یادمان باشد که : زخم نیست آن‌چه درد می‌آورد، عفونت است.

یادمان باشد که : در حرکت همیشه افق‌های تازه هست.

یادمان باشد که : دست به کاری نزنم که نتوانم آنرا برای دیگران تعریف کنم.

یادمان باشد که : آن‌ها که دوستشان می‌دارم می‌توانند دوستم نداشته باشند.

یادمان باشد که : حرف‌های کهنه از دل کهنه بر می‌آیند، یادمان باشد که که دلی نو بخریم.

یادمان باشد که : فرار؛ راه به دخمه‌ای می‌برد برای پنهان شدن نه آزادی.

یادمان باشد که : باور هایم شاید دروغ باشند.

یادمان باشد که : لبخندم را توى آیینه جا نگذارم.

یادمان باشد که : آرزوهای انجام نیافته دست زندگی را گرفته‌اند و او را راه می‌برند.

یادمان باشد که : لزومی ندارد همان‌قدر که تو برای من عزیزی، من هم برایت عزیز باشم.

یادمان باشد که: محبتی که به دیگری می‌کنم ارضای نیاز به نمایش گذاشتن مهر خودم نباشد.

یادمان باشد که: برای دیدن باید نگاه کرد، نه نگاه !

یادمان باشد که : اندک است تنهایی من در مقایسه با تنهایی خورشید.

یادمان باشد که: دل‌خوشی‌ها هیچ‌کدام ماندگار نیستند.

یادمان باشد که: تا وقتی اوضاع بدتر نشده! یعنی همه چیز رو به راه است.

یادمان باشد که: هوشیاری یعنی زیستن با لحظه‌ها.

یادمان باشد که: آرامش جایی فراتر از ما نیست.

یادمان باشد که: من تنها نیستم ما یک جمعیتیم که تنهائیم.

یادمان باشد که: برای پاسخ دادن به احمق، باید احمق بود !

یادمان باشد که: در خسته‌ترین ثانیه‌های عمر هم هنوز رمقی برای انجام برخی کارهای کوچک هست!

یادمان باشد که: لازم است گاهی با خودم رو راست‌تر از این باشم که هستم.

یادمان باشد که : سهم هیچ‌کس را هیچ کجا نگذاشته‌اند، هر کسی سهم خودش را می‌آفریند.

یادمان باشد که: آن هنگام که از دست دادن عادت می‌شود، بدست آوردن هم دیگر آرزو نیست.

یادمان باشد که: پیش‌ترها چیزهایی برایم مهم بودند که حالا دیگر مهم نیستند.

یادمان باشد که: آن‌چه امروز برایم مهم است، فردا نخواهد بود.

یادمان باشد که: نیازمند کمک اند آن‌ها که منتظر کمکشان نشسته‌ایم.

یادمان باشد که: من از این به بعد هستم، نه تا به حال.

یادمان باشد که: هرگز به تمامی ناامید نمی‌شوی اگر تمام امیدت را به چیزی نبسته باشی.

یادمان باشد که: غیر قابل تحمل وجود ندارد.

یادمان باشد که: گاهی انسان مجبور است برای راحت کردن خیال دیگران خودش را خوشحال نشان بدهد.

یادمان باشد که: خوبی آن‌چه که ندارم این است که نگران از دست دادن اش نخواهم بود.

یادمان باشد که: با یک نگاه هم ممکن است بشکنند دل‌های نازک.

یادمان باشد که: بجز خاطره‌ای هیچ نمی‌ماند.

یادمان باشد که: وظیفه‌ی من این است؛ حمل باری که خودم هستم تا آخر راه.

یادمان باشد که: منتظر ِ تنها یک جرقه است، انبار مهمات.

یادمان باشد که: کار رهگذر عبور است، گاهی بر می‌گردد، گاهی نه.

یادمان باشد که: در هر یقینی می‌توان شک کرد و این تکاپوی خرد است.

یادمان باشد که: همیشه چند قدم آخر است که سخت‌ترین قسمت راه است.

یادمان باشد که: امید، خوشبختانه از دست‌دادنی نیست.

یادمان باشد که: به جستجوى راه باشم، نه همراه.

یادمان باشد که: هوشیاری یعنی زیستن با لحظه‌ها.

یادمان باشد که … خاطرمان تنها نماند …