غیر سازه ای 2030 ، پوسته هایی برای جوامع پایدار

[وحید 0319]

در آنپینگ -تایوان- مردم برای مدت طولانی با طبیعت به طور مسالمت آمیزی همزیستی داشتند . مسکن آینده ، ممکن است به عنوان کاتالیزور پویا تصور شود که سبک زندگی جدید و پایداری را ایجاد میکند . مسکن می تواند با مردم از طریق نوآوری توسعه یابد . الگوهای طبیعی پارامترهای کلیدی طراحی مسکن هستند . مسکن پایدار نیازمند جوامع کوچک و یکپارچه می باشد . در حالی که رابطه بین معماری و طبیعت از عدم سازگاری و تضاد دو جانبه رنج می برد و توسعه شهرک های انسانی در آنپینگ Anping بر اساس تجارت و ماهیگیری و رشد تدریجی و آهسته برای بیش از چهار قرن همچنان ادامه دارد ، نشان می دهد که چگونه طبیعت و انسانیت می توانند با هم پیشرفت کنند . طرح ما ، فضاهایی با ظهور ویژگی های کاتالیزوری را ایجاد می کند که در آن معماری ، تعامل انسان و طبیعت می تواند به صورت مسالمت آمیزی همزیستی داشته و متقابلأ بهره مند شوند . شهرک های سنتی در آنپینگ نشان می دهند که چگونه بومی کردن پوشش گیاهی در مکان و از بین بردن مرز بین فضای خارجی و داخلی می تواند زندگی پایدار را به جوامع تزریق کنند . اشکال و متریال های انتخاب شده از رویه ها و سوابق محلی اقتباس شده : پارتیشن های صدفی و سپردار ، تور ماهی و بامبو به کار گرفته شده اند تا زمین محلی طراحی معماری را افزایش داده و همچنین احساسات و تجارب مرتبط با نقاط بخصوصی از منطقه آسپینگ ایجاد کند .