سن سوم

[ماری مریم]

در کشورهای معروف به مترقی عمر انسان ها را به چهار دوره تقسیم می کنند که عبارتند از سن اول ، سن دوم، سن سوم و بالاخره سن چهارم.
سن اول دوره رشد و آمادگی نام دارد که زمان آن از تولد و یا حتی قبل از آن یعنی تولید نطفه و بارداری شروع می شود و تا پایان دوره تحصیل ادامه پیدا می کند.
هزینه های این دوره قسمی به عهده والدین و بقیه را دولت ها به عهده می گیرند.
در بعضی از کشورها از همان آغاز باروری دولت ها شرکت خود را در تامین و مسئولیت های به ثمر رساندن نوزاد تا رساندن فرد به دوران بعدی یعنی سن دوم را به عهده می گیرند.
سن دوم دوره فعالیت خانوادگی و شغلی است که در آن فرد از تمام نیروهای خلاق خود استفاده می کند تا خانواده ای تشکیل دهد و با اشتغال به شغلی زندگی خود و فرزندانش
را تامین نماید و علاوه بر آن فرد در این دوران هر آنچه را که جامعه برای او هزینه کرده است را نیز باید بازپرداخت کندو آنچه را که نیز در آینده از جامعه دریافت می نماید جبران نماید.
سن سوم از دوره بازنشستگی شروع می شود. دورانی سرشار از آزادی عمل، آزادی تفکر و ابتکار و ابداع. چرا که در این فصل از زندگی شخص تقریبا از تامین کامل مالی برخوردار
است و می تواند هر آنچه را که در دوره های قبل از آن به علل تعهدات و مسئولیت ها از پرداختن آنها محروم بوده توجه نماید و احیانا آرزوهای زندگی خود را در حد امکان برآورده سازد.
بیشتر نوابغ جهان در این سن ظهور کرده اند.
سن چهارم هم که دوره ضعف و ناتوانی است که پایان آن را همگان می دانند و مرگ فرا می رسد.

مرتضی کافی