کینه

[kaktus]

قلب ما را می خورد؛ دست هایمان را مشت می کند، چشم ما را می بندد، حتی صدای ما را تغییر می دهد؛ صدایمان سرد می شود، شاید کمی سردتر از آنچه قبلا بود، صدایی خشن تر پیدا می کنیم. احساس درد می کنیم، انگار قفسه سینه مان سنگری شده پر از سرباز مسلح که می خواهند حمله کنند....


فقط حمله... قلب ما را می خورد؛ کینه، دست هایمان را مشت می کند، کینه، چرا آنقدر طفره می روم کینه حالمان را «بد» می کند و ما نباید حالمان بد باشد، ما نباید قلبمان خورده شود از هرچه حس خوب هست و نباید قلبمان سنگر پر از سرباز آماده حمله باشد. گاهی کینه ای در دلمان پیدا می شود، اگر بیاید و بگذرد عیبی ندارد اما اگر بیاید و بماند... مانند آلودگی که می آید و نمی رود، آن وقت دیگر باید نگران بود و فکر راه حل. اما چه چیزی می تواند این سنگ سخت کینه را در خود حل کند؟! با ۷ حربه زیر می توانید به جنگ کینه توزی بروید:
۱) عمل کردن: بسیاری از افرادی که کینه ای هستند اصولا یا اوقات فراغت بسیاری دارند یا همان میزان اوقات فراغتی را که دارند، صرف پرداختن به فکرهای منفی درباره دیگران می کنند حتی ممکن است حین کار و مشغله فراوان صدای کینه را در ذهنشان نگه دارند و مدام آن را بزرگ تر و بزرگ تر کنند. در حالی که اگر فردی در دلش نسبت به کسی کینه داشته باشد و بخواهد آن را حل کند به نوعی خودش را به کوچه علی چپ می زند. یعنی چه؟ یعنی به جای خیالبافی و قرارگرفتن در مسیر کینه ورزی بیشتر شروع به فعالیت می کند؛ فعالیتی که نه تنها ذهن او را از این موضوع دور می کند که حتی ممکن است در مسیر مثبتی قرار بگیرد برای درست کردن اوضاع مثلا:
▪ اگر شکست مالی خورده باشد، فعالیت جدیدی را شروع می کند.
▪ اگر شکست عاطفی خورده باشد شروع می کند به ترمیم و خودشناسی بیشتر.
▪ اگر صدمه جسمی خورده باشد، راهی برای ادامه دادن زندگی پیدا می کند.
▪ اگر کارش را از دست داده باشد به دنبال کار جدید و کسب مهارت های بیشتر می گردد... نه اینکه:
انتقام گرفتن غیرمنطقی از همکاران،
فکرهای منفی و انتقام گرفتن (حتی از خودش که فکر می کند مقصر است).
۲) متحدشدن: برای کنار گذاشتن و پریدن از روی بلندی کینه، از اطرافیان تان کمک بگیرید. با دوستی تماس بگیرید، از همکاری کمک بخواهید. چرا؟ چون خیلی از وقت ها این حس ما را دیگران هم دارند. شاید آنها هم احساس می کنند به دلیل رفتار نادرست فردی این حس را نسبت به او در دل دارند. حتی منشأ بسیاری از تحرک های اجتماعی هم این حس بوده است. وقتی عده ای و گروهی خواسته اند به روش منطقی فردی یا راهی یا ارگانی را که نادرست عمل می کرده تصحیح یا تعویض کنند.
۳) حمایت کردن: بعضی وقت ها کینه ای که ما از دیگران به دل داریم قابل فراموشی است و آنقدر به ما صدمه نزده که نتوانیم به زندگی مان ادامه دهیم. اما گاهی وقت ها کینه آنقدر بزرگ است که نه قابل فراموشی است و نه گذشت. مثلا فکر کنید فردی که مورد تجاوز قرار گرفته یا فردی که آن چنان مورد آزار روانی قرار گرفته که تعادل روانی اش را از دست داده است. اگر چنین فردی هستید یا چنین فردی را می شناسید باید بدانید در همه جای دنیا اورژانس های اجتماعی و NGOهایی برای حمایت از همین افراد تاسیس شده اندو شما می توانید از آنها کمک بخواهید.
۴) به سرانجام رساندن: باز هم باید گریزی بزنیم به مورد اول که عمل کردن بود. با این تفاوت که شما دراین وضعیت کار جدیدی را شروع نمی کنید بلکه آنهایی را که نیمه کاره رها کرده بودید، به سرانجام می رسانید. مثلا تحصیلات تان، تابلوی نقاشی ای که سال ها کنار خانه خاک می خورد و...
۵) بیرون ریزی: نگذارید کینه درون شما را بخورد. درباره آن با کسی صحبت کنید و آن را مخفی نکنید، حتی در این حالت، مخفی کردن و خلاف واقع گفتار و عمل کردن می تواند به این قضیه عمق بیشتری ببخشد.
۶) دید گسترده تر: قاب دیدتان را بزرگ تر کنید. مثلا به جای اینکه خود فرد یا سیستمی را ببینید که به شما بدی کرده نگاهی بیندازید به وضعیت کلی آن فرد در خانواده و اجتماع و وضعیتی که از سر گذرانده. از این طریق ریشه های مشکل را می بینید و گاهی دیگر این همه از سطح بیرونی آن واقعه رنج نمی برید و حتی راحت تر می توانید ببخشید.
۷) تمرین صبوری: گاهی بهتر است صبوری پیشه کنید. صبوری نه به معنای زیر چوب نشستن و زبان بستن، بلکه صبوری به معنای بازکردن پنجره ای رو به دنیای نور و روشنی و تحمل مشکل با امیدواری به اینکه روزی همه اینها حل می شوند.