تاپیک جامع اشنایی با جنگنده نسل 4 سوخو 27
Su-27UB تیم اکروجت نیروی هوایی روسیه( شوالیه های روسی)
مقدمه:
Su-27 جنگنده ای است که در کشور اتحاد جماهیر شوروی ( سابق) و توسط دفتر طراحی شرکت سوخوی طراحی شده است. این جنگنده برای رویارویی با جنگنده های نسل جدید امریکا یعنی F-14 Tomcat و F-15 Eagle و F-16 Fighting Falcon و F-18 Hornet طراحی شده بود. به همین منظور این هواپیما باید دارای خصوصیات زیر میبود
- برد پروازی زیاد
- قابلیت حمل تسلیحت زیاد و سنگین
- و مانورپذیری و سرعت فوق العاده
Su-27 در حقیقت برای پشتیبانی هوایی طراحی شده است ولی توانایی انجام هر ماموریتی را دارد. از این لحاظ میتوان این جنگنده بسیار شبیه به جنگنده ی امریکایی F-15 Eagle است.
از طرح Su-27 برای ساخت جنگنده های زیادی استفاده شده است. Su-33 Flanker-D یک رهگیر دفاعی است که از روی جنگنده Su-27 برای استفاده بر روی ناو های هواپیمابر طراحی شده است. تفاوت این نمونه با Su-27 در استفاده از هوک و کانارد (canard) است. Su-30 جنگنده ی دیگری است که بر پایه این هواپیما طراحی شده است. این هواپیما یک جنگنده ی دوسرنشینه و چند منظوره است که قابلیت انجام عملیات در هر گونه اب و هوایی را دارد. علاوه بر این نمونه ها میتوان از Su-34 Fullback که یک جنگنده هجومی است و جنگنده قدرتمند Su-35 Flanker E نام برد.
تاریخچه:
T-10
در سال 1969 اتحاد جماهیر شوروی متوجه شد که نیروی هوایی امریکا سفارش تولید جنگنده جدید را به شرکت مک دانل داگلاس ارائه کرده است( پروژه ای که به تولید F-15 منجر شد). در پاسخ به این تهدید پیش رو شوروی تصمیم گرفت پروژه ی PFI( جنگنده مدرن خط مقدم ) را اغاز کند تا در ناوگان خود هواپیمایی برای پاسخگویی به این تهدیدات داشته باشد.
بعدها مقامات شوروی متوجه شدند با توجه به هزینه سنگین پروژه PFI نمیتوانند از این جنگنده به مقدار کافی تولید کنند. به همین علت این پروژه به دو پروژه تقسیم شد: LPFI ( جنگنده سبک پیشرفته خط مقدم) TPFI( جنگنده سنگین پیشرفته خط مقدم). پروژه LPFI نهایتا به تولید جنگنده ی تاکتیکی و کوتاه برد MIG-29 انجامید. پروژه ی TPFI که به شرکت سوخوی سپرده شد نهایتا به تولید جنگنده Su-27 و مدل های برگرفته از این جنگنده ها ختم شد. پروژه ی TPFI شباهت زیادی به پروژه ی F-X نیروی هوایی امریکا دارد پروژه ای که نهایتا به تولید F-15 انجامید.در مقابل پروژه ی LPFI شبیه پروژه ی LWF نیروی هوایی امریکا بود. پروژه ای که به تولید F-16 و نمونه ازمایشی YF-17 انجامید.
طراحی:
Su-27 نیروی هوایی شوروی. 26 اگوست 1988
جنگنده سوخو 27 که برای مقابله با جنگنده F-15 طراحی شده بود اولین بار با نام T-10( sokhoi's 10 Th delta wing design : دهمین جنگنده ی بال مثلثی سوخوی) به جهان معرفی شد. این جنگنده برای در 20 می 1977 اولین پرواز خود را انجام داد. این جنگنده از بالهای بزرگ مثلثی شکل ,دوموتور و دوسکان عمودی بهره میبرد. انحنایی که بین دو موتور این جنگنده وجود داشت( همانند جنگنده F-14) باعث افزایش تولید نیروی برا و همچنین مخفی ماندن تسلیحات از دید رادار ها میشد. در حالیکه این جنگنده در حال طراحی بود توسط ماهواره های جاسوسی در نردیکی Ramenskoe دیده شد. نامی که در ان زمان به این جنگنده اطلاق شد RAM-K بود.کارشناسان غربی بر این باور بودند که RAM-K در دو نمونه تولید خواهد شد:
1-یک جنگنده بال متغییر که از لحاظ ساختاری شبیه به جنگنده F-14 است.
2-یک جنگنده دو سرنشینه بال ثابت که برای ماموریت های رهگیری دوربرد استفاده خواهد شد
در نهایت ناتو این جنگنده را Flanker-A کد گذاری کرد. تولید Su-27 از همان ابتدا با مشکلات بی شماری همراه بود. در 7 می 1978 نمونه ازمایشی این جنگنده سقوط کرد. نمونه بعدی که تغییرات گسترده ای در ان امال شده بود در 20 اپریل 1981 اولین پرواز خود را انجام داد. این نمونه هم مانند نمونه قبلی دارای مشکلات زیادی بود و در 23 دسامبر 1981 سقوط کرد.
در نهایت و پس از اعمال تغییرات بسیار Su-27 ( در بعضی منابع Su-27S , کد ناتو : Flanker-B) در سال 1984 وارد خدمت شد.با این حال به علت مشکلات تولید تا سال 1986 این جنگنده به طور رسمی معرفی نشد. Su-27 هم در نیروی ضد پدافند هوایی شوروی و هم در نیروی هوایی شوروی خدمت کرد.
در نیروی ضد پدافند نقش این جنگنده به عنوان یک رهگیر مطرح شد. این جنگنده جایگزین جنگنده های قدیمی Su-25 و Tu-28 شد. زیرا تا حدودی توانایی حمل تسلیحات هوا به زمین را نیز داشت.در نیروی هوایی شوروی نقش این هواپیما نه پشتیبانی هوایی بود و نه برتری هوایی در میدان نبرد. در نیروی هوایی شوروی این جنگنده وظیفه یافت تا با حمله به هواپیماهای سوخترسان و اواکس دشمن مانع از اجرای عملیات انها شود. برنامه ریزان شوروی متوجه شدند نیرو های ناتو به شدت به این هواپیماها وابسته اند و بر این باور بودند که حمله به این هواپیماها( سوخترسان و اواکس) به شدت توان عملیات هوایی دشمن را ضعیف میسازد. به همین علت در نمونه های بعدی Su-27 ها به موشک دور برد و ضد اواکس Novator KS-172 AAM-L مجهز شدند.
ویژگی ها:
طراحی Su-27 از نظر ایرودینامیکی بسیار شبیه به جنگنده MIG-29 است ولی Su-27 از میگ بزرگتر است. Su-27 جنگنده ی بزرگی است به همین دلیل برای کاهش وزن این هواپیما در طراحی بدنه از مقدار زیادی تیتانیوم استفاده شده است (حدود 30 درصد. در هیچ یک از جنگنده های هم دوره Su-27 از این مقدار تیتانیوم استفاده نشده است). در طراحی بدنه این جنگنده از هیچ ماده کامپوزیتی استفاده نشده است. بالهای مثلثی شکل رو به عقب این جنگنده به وسیله LEX های این جنگنده به بدنه متصل شده اند. ( LEX یا LERX صفحاتي هستند كه در ادامه محل بخورد ريشه بال به بدنه تا نزديكي كاكپيت ادامه پيدا ميكنند و براي به كارگيري جريانات هوا در زواياي حمله زياد استفاده ميشوند) . نوک بالهای این جنگنده برای قرار گیری ریل موشک یا غلاف سیستم جنگ الکترونیک در نظر گرفته شده است. هواپیمای Su-27 به طور کامل بال مثلثی نیست. در این جنگنده از دو سکان عمودی استفاده شده است. به همین خاطر برای پایداری هواپیما( در محور افقی) از دو سکان افقی استفاده میکند. این امر در جنگنده های بال مثلثی معمولا مرسوم نیست.
موتور AL-31F
این جنگنده از دو موتور lyulka AL-31F است. برای موتور های این جنگنده فضای وسیعی تدارک دیده اند. این امر هم به خاطر ایمنی است و هم به خاطر تضمین قطع نشدن جریان هوای ورودی ها به موتور. همچنین فضای بین موتور ها سبب افزایش نیروی برا و کاهش نسبت- وزن قابل حمل به وسیله هواپیما به مساحت بالها (wing loading) میشود. دریچه های متحرک در ورودی هوای این جنگنده به Su-27 کمک میکند تا به سرعت های بالاتر از 2 ماخ دست یابد. همچنین این دریچه ها در مانور های با زاویه حمله بالا( Angle Of Attack : AOA) سبب حفظ جریان هوای ورودی به موتور ها میشود. همچنین در درون ورودی های هوای این جنگنده یک توری وجود دارد که در حین فرود و برخاستن از فرو رفتن اشیای ناخواسته به موتور های جنگنده جلوگیری میکند.
Su-27 اولین جنگنده شوروی بود که به سیستم پرواز به وسیله سیم (Fly By Wire) مجهز شد.این امر وقتی در کنار خصوصیات دیگری مثل wing loading ( نسبت بار قابل حمل به مساحت بال( پایین و سیستم کنترل پرواز عالی قرار میگرفت جنگنده ی چابکی را میساخت که حتی در سرعت های پایین توانایی انجام مانورهای با زاویه حمله بالا را داشت. در یک نمایش هوایی این جنگنده قدرت مانور پذیری خودرا به وسیله مانور فوق العاده کبرا-یوگاچف نشان داد. یا در زمینه پرواز های با سرعت پایین این جنگنده توانست با زاویه حمله 120 درجه مانور انجام دهد. همچنین سیستم تغییر بردار رانش در این جنگنده ازمایش شد و در نمونه های بعدی مثل Su-30MKI و Su-37 به کار گرفته شد. این سیستم به جنگنده اجازه میداد گردش های تند و ناگهانی داشته باشد بدون اینکه هواپیما وامانده شود.
نمونه دریایی Su-27 به منظور افزایش نیروی برا و کاهش مسافت لازم برای برخاستن و فرود امدن به سیستم کانارد مجهز شد.( این امر بسیار مهم بود زیرا ناو هواپیمابر ادمیرال کوزنتسقف منجنیق ) Catapult) نداشت). سیستم کانارد پس از این جنگنده در Su-35 و Su-37 و بعضی از نمونه های Su-30 به کار گرفته شد.
علاوه بر مانورپذیری فوق العاده Su-27 برد عملیاتی زیادی دارد. مخازن داخلی این جنگنده میتوانند 9400 کیلوگرم سوخت حمل کنند. ولی با این حال برای حفظ قابلیت مانورپذیری این جنگنده با 5270 کیلوگرم سوخت پرواز میکند.
Su-27 به توپ 30 میلیمتری GSh-30-1 مجهز است و دارای 10 جایگاه برای حمل موشک های هوا به هوا و سایر تسلیحات است. به طور استاندارد تسلیحات هوایی این جنگنده برای یک جنگ هوایی ترکیبی از موشک های Vympel R-73 ( AA-11 Archer) و Vympel R-27 ( AA-10 Alamo) است. بعدها این جنگنده به موشک های هدایت فروسرخ دوربردتری مجهز شد. مدل های پیشرفته تر خانواده فلانکر ( مانند Su-30 , 35 , 37) میتوانند موشک Vympel R-77 (AA-12 Adder) را نیز حمل کنند.
Su-27 مجهز به سیستم نمایشگر سر بالا ( Head Up Display : HUD) و سیستم نشانه گیری بر روی کلاه خلبان است. ترکیب این دو سیستم به همراه موشک قدرتمند R-73 (AA-11 Archer) و قدرت مانورپذیری عالی این جنگنده را به بهترین جنگنده جهان در نبردهای بسیار نزدیک( داگفایت) تبدیل کرده است.
Su-27SK نمایشگاه هوایی ماکس. اگوست 2007
رادار Su-27 در مرحله طراحی با مشکلات عدیده ای مواجه شد. طرح اولیه مقامات شوروی برای رادار این جنگنده بسیار بلند پروازانه بود. انها راداری را میخواستند که توانایی حمله به چند هدف را داشته باشد و توانایی شناسایی بمب افکن ها (سطح مقطع راداری (RCS) 16 متر مربع) را از 200 کیلومتری داشته باشد. این برد بسیار بیشتر از برد شناسایی رادار APG-63 جنگنده F-15 بود( 180 کیلومتر برای RCS100 متر مربع). این خصوصیات بسیار شبیه رادار ارایه فازی یک تنی Zalson جنگنده رهگیر MIG-31 فاکس هاوند بود.
این رادار برای Su-27 بسیار سنگین بود. برای حل مشکل وزن متخصصان شوروی تصمیم گرفتند از راداری استفاده کنند که برای اسکن کردن محور قائم از اسکن دیجیتالی و برای اسکن محور طولی از اسکن مکانیکی استفاده کند. متاسفانه این طرح ثابت کرد که برای صنایع الکترونیکی شوروی در دهه 1970 بسیار بزرگ است.سرانجام در سال 1982 روسیه این پروژه را رها کرد و یک رادار التراناتیو ضعیفتر را انتخلب کرد. برای جبران زمان از دست رفته بخش زیادی از تکنولوژی این رادار از رادار N019 استفاده میکرد. و در نهایت رادار N001 ساخته شد.برد این رادار در برابر اهدافی مثل Tu-16 140 کیلومتر بود و در ان واحد تنها به یک هدف میتوانستند حمله کنند
اولین سری از رادارهای N001 رادارهای پالس داپلری بودند که توانایی Scan-While-Track ( اسکن کردن در هنگام قفل کردن) را داشتند. ولی پردازشگر این رادار ها بسیار ضعیف بود و این جنگنده اسیب پذیر کرده بود.
این رادار زیر نظر طراح خود پروفسور ویکتور کونستانتینویچ (Viktor Konstantinovitch) بارها ارتقا یافت که نتیجه این ارتقا ها رادار های N-001V , N001VE , N001VEP بود. هم اکنون از همه این رادار ها استفاده میشود. پروفسور ویکتور کونستانتینویچ علاوه بر این رادار رادار غیر فعال ارایه فازی Zalson S-800 جنگنده MIG-31 را نیز طراحی کرده است و از این تجربه بعدها در نمونه های ارایه فازی جایگزین سری رادارهای N001 استفاده کرد.
سیستم IRST این جنگنده که دقیقا در روبه روی کاکپیت قرار دارد به خوبی در این تصویر مشخص است
سیستم جستجو و قفل کردن اینفرارد ( Infrared Search and Track : IRST) درست در روبه روی کابین خلبان( کاکپیت) این جنگنده قرار دارد این سیستم میتواند در کنار رادار به کار گرفته شود. ولی میتواند برای انجام ماموریت های ساکت (Stealth : قفل کردن بر روی جنگنده ی دشمن به گونه ای که متوجه نشود) به وسیله موشک های R-73 و R-27T/ET به صورت مستقل ه کار گرفته شود.همچنین این سیستم میتواند برای بالا بردن دقت توپ هواپیما کنترل ان را به دست بگیرد
با این که مانور پذیری این جنگنده و مشخصات این جنگنده بسیار خوب است ولی سطح مقطع راداری ( Radar Crossing Section : RCS) این جنگنده زیاد است و به نقطه ضعفی برای این جنگنده تبدیل شده است.
سابقه عملیاتی
عملیات های بسیار کمی از زمان تولید Su-27 تا کنون دیده شده است. در فوریه 1999 Su-27 های نیروی هوایی اتیوپی موفق شدند 5 فروند MIG-29 نیروی هوایی اریتره را منهدم کنند. همچنین انها در 16 می 2000 یک MIG-29 دیگر را نیز نابود کردند
در 19 نوامبر 2000 یک فروند Su-27 نیروی هوایی انگولا توسط موشک های SA-14 نیروهای شورشی نابود شد. این حادثه چند ماه پس از تحویل گرفتن Su-27 ها اتفاق افتاد. نیروی هوایی انگولا Su-27 ها را در اواسط سال 2000 دریافت کرده بود
در جنگ اخیر روسیه و گرجستان نیز Su-27 های نیروی هوایی روسیه در نبرد شرکت داشتند و وظیفه حفظ کنترل اسمان تسخینوالی را بر عهده داشتند.
نمونه های مختلف Su-27 و جنگنده هایی که بر پایه Su-27 ساخته شده است:
در زمان جکومت شوروی:
T-10 ( Flanker-A): پیش نمونه اولیه سوخو-27
T-10S: پیش نمونه ای که در ان اصلاحاتی صورت گرفته بود
P-42: نمونه ای که برای بدست اوردن رکورد های پروازی تولید شده بود. در این نمونه تمام تسلیحات , رادار, جایگاه های حمل تسلیحات حذف شده بود. در این نمونه موتور ارتقا یافته بود.
Su-27 ( Flanker-B): سری اول تولید شده از این جنگنده. از این نمونه شمار کمی تولید شد. این نمونه از موتور AL-31 استفاده میکرد.
Su-27S: نمونه تک سرنشینه Su-27 که در ان اصلاحاتی صورت گرفته بود. از جمله این اصلاحات میتوان به استفاده از موتور ارتقا یافته AL-31F نام برد.
Su-27UB( Flanker-C): نمونه دوسرنشینه و اموزشی Su-27
Su-27SK: نمونه تک سرنشینه صادراتی Su-27
Su-27UBK : نمونه دوسرنیشینه صادراتی Su-27
Su-27K( Flanker-D): نمونه دریا پایه Su-27. این جنگنده با ایتم هایی برای استفاده بر روی ناوهای هواپیمابر مجهز شده بود. از جمله انها میتوان به بالهای تا شونده , استفاده از کانارد برای افزایش نیروی برا و ارابه فرود تقویت شده اشاره کرد. از این نمونه تعداد کمی ساخته شد.
جنگنده Su-27K روسیه. عرشه ناو هواپیمابر ادمیرال کوزنتسوف
پس از حکومت شوروی:
Su-27PD: نمونه ی تک سرنشینه ای که در ان اصلاحاتی صورت گرفته بود. از جمله این اصلاحات میتوان به افزودن قابلیت سوختگیری هوایی اشاره کرد.
Su-27PU ( Su-30): نمونه ی دوسرنشینه ای که بر روی ان اصلاحاتی مثل قابلیت سوختگیری هوایی, ایونیک جدید و سیستم های جدید کنترل پرواز صورت گرفته بود
Su-30M/MK: نسل بعدی جنگنده ای خانواده Flanker. در این مدل اصلاحات گسترده ای صورت گرفته بود
Su-30MKA: نمونه صادراتی به الجزیره
Su-30MKI ( Flanker-H): نمونه ای که برای صادرات به هند تولید شده بود. در این نمونه از سیستم کانارد و سیستم تغییر بردار رانش و ایونیک غیر روسی استفاده شده بود. این جنگنده یک جنگنده چند منظوره بود
Su-30MKK (Flanker-G): نمونه صادراتی به چین. در این نمونه قابلیت های یک جنگنده چند منظوره اضافه شده بود. این مدل از ایونیک روسی استفاده میکرد و فاقد سیستم تغییر بردار رانش بود نیروی دریایی چین برای حمله های ضد کشتی نمونه MK2 را نیز خریده است.
Su-30MKM: نمونه صادراتی به مالزی. این مدل تا حدودی شبیه به مدل MKI بود
Su-30KN : نمونه ی ارتقا یافته ای که به الکترونیک جدید و سیستم ناوبری پیشرفته تری مجهز شد.
Su-30KI: نمونه ی ارتقا یافته ی مدل MK که برای نیروی هوایی اندونزی تولید شد.
Su-27M (Su-35/37 Flanker-E/F): نمونه اثبات فناوری برای جنگنده پیشرفته و چند منظوره تک سرنشینه ای که اساس ان از Su-27 گرفته شده بود. این سری همچنین نمونه اثبات فناوری دوسرنشینه Su-35UB را نیز شامل میشد.
Su-27SM: نمونه ارتقا داده شده Su-27S های نیروی هوایی روسیه.
Su-27SKM: نمونه صادراتی Su-27. اساس این جنگنده از نمونه SK گرفته شده بود ولی به امکاناتی نظیر کاکپیت پیشرفته, سیستم جنگ الکترونیک (ECM) و قابلیت سوختگیری هوایی مجهز شده بود.
Su-27UBM: نمونه ارتقا داده شده جنگنده دوسرنشینه Su-27UB:
Su-32 ( SU-27IB) : نمونه دوسرنشینه یک جنگنده هجومی دوربرد که بر پایه Su-27 ساخته شده بود. در این جنگنده کابین دوخلبان در کنار یکدیگر قرار دارد.این جنگنده در حقیقت پیش نمونه جنگنده های Su-32FN و Su-34 Fullback است.
Su-27KUB : نمونه دو سرنشینه ای که بر پایه نمونه تک سرنشینه جنگنده دریا پایه Su-27K ساخته شده بود. از این جنگنده برای اموزش خلبانان جنگنده های مستقر بر روی ناوهای هواپیمابر استفاده میشد. از این جنگنده میتوان به عنوان یک جنگنده چند منظوره نیز استفاده کرد.
Su-27BM: جنگنده ای که " اخرین عضو خانواده فلانکر" ("The Last Flanker") نام گذاری شد. این جنگنده از ایونیک پیشرفته ورادار جدید استفاده میکند. رادار پیشرفته این جنگنده میتواند بر روی سطح مقطع راداری3 متر مربع از 400 کیلومتری و بر روی سطح مقطع راداری .0.1 متر مربع از 90 کیلومتری قفل کند.
کاربران Su-27:
نقشه کاربران Su-27 ( رنگ قرمز: کاربران فعلی و رنگ نارنجی: کشور هایی که بعدا به این هواپیما مجهز خواهند شد.
در مجموع 680 Su-27 تولید شده است. این تعداد تنها Su-27 ها را شامل میشود و جنگنده های برگرفته از این جنگنده را شامل نمیشود
انگولا: این کشور 8 فروند Su-27 و Su-27UB در اختیار دارد.
بلاروس: حدود 25 فروند از این جنگنده را در خدمت دارد.
جمهوری خلق چین: این کشور پیش از سال 1998 76 فروند Su-27 خریداری کرده بود. در سال 1998 چین توانست امتیاز تولید نمونه چینی این چنگنده را بگیرد. این نمونه Shenyang J-11 نام گرفت و تا سال 2004 صد فروند از این جنگنده ساخته شد. در سال 2006 چین 100 فروند جنگنده Su-27MKK/MK2 از روسیه خریداری کرد. همچنین چین 48 فروند جنگنده Su-33 برای خدمت در نیروی دریایی خود خریداری کرده است.
جنگنده چینی J-11
اریتره: حدود 8 فروند از نمونه Su-27SK/27UB را در سال 2003 خریداری کرد.
اتیوپی: این کشور 11 فروند Su-27SK و 3 فروند Su-27P و 4 فروند Su-27UB در اختیار دارد.
اندونزی: اندونزی 2 فروند Su-27SK و 2 فروند Su-30MK در اختیار دارد. همچنین این کشور درفاصله سال های 2007-2009 سه فروند Su-27SKM و سه فروند Su-27MK2 دریافت میکند تا اولین اسکادران Su-27 خود را تشکیل دهد.
قزاقستان: حدود 30 فروند Su-27 عملیاتی دارد و سفارش 12 فروند دیگر را نیز داده است.
مالزی:18 فروند Su-27MKM را در سال 2003 سفارش داد( مبلغ قرارداد: 900 میلیون دلار) و در سال 2006 سفارش خود را تحویل گرفت.Su-27 های مالزی قابلیت حمل جدیدترین موشک های هوا به هوا روسی را دارند(R-73, R-27 , R-77) همچنین توانایی حمل موشک های هوا به زمین هدایت شونده و بمب های هدایت شونده و بمب های سقوط ازاد را نیز دارند. این جنگنده ها مجهز به کانارد هستند و از سیستم تغییر بردار رانش نیز بهره میبرند.
اوکراین: حدود 80 فروند از این جنگنده را در خدمت دارد
روسیه: روسیه 449 فروند از این جنگنده را در خدمت دارد. دولت این کشورقصد دارد جنگنده های خود را به استاندارد SM ارتقا دهد. این اصلاحات شامل کاکپیت شیشه ای و سیستم پرواز به وسیله سیم و رادار ارایه فازی دور برد تر میباشد. در کنار Su-27 ها روسیه 19 فروند Su-30 و 28 فروند Su-33 و 30 فروند Su-34 و 11 فروند Su-35 نیز در اختیار دارد.
ازبکستان: 25 فروند از این جنگنده را در خدمت دارد
ویتنام: نیروی هوایی ویتنام 12 فروند از این جنگنده را در اختیار دارد و قصد سفارش 24 فروند دیگر را نیز دارد.
امریکا
2 فروند از این جنگنده در اختیار نیروی هوایی امریکاست.
مشخصات فنی:
سرنشین: 1
طول: 21.9 متر
فاصله نوک دو بال: 14.7 متر
زاویه اتصال بال ها به بدنه: 42 درجه
ارتفاع: 5.93 متر
مساحت بالها:62 متر مربع
وزن خالی: 16380 کیلوگرم
وزن عادی: 23000 کیلوگرم
بیشترین وزن برخاست: 33000 کیلوگرم
موتور: دو موتور AL-31F با تراست هر موتور 122.8 کیلو نیوتون
بیشترین سرعت: 2.35 ماخ
برد عملیاتی: 3530 کیلومتر در ارتفاع و 1340 کیلومتر در ارتفاع پست(سطح دریا)
سقف پروازی: 16800 متر(60700 پا)
نرخ صعود: 325 متر بر ثانیه
نسبت بار قابل حمل به مساحت بالها( Wing loading): 371 کیلوگرم بر متر مربع
نسبت رانش به وزن( thrust/weight) : 1.09
تسلیحات: 1 توپ 30 میلیمتری GSh-30-1 با 150 تیر
توانایی حمل 8000 کیلوگرم سلاح بر روی 10 جایگاه
حمل 6 موشک R-27 و 4 موشک R-73
نمونه ی SM میتواند به جای موشک R-27 از R-77 استفاده کند
Su-27IB میتواند موشکهای زیر را شلیک کند: موشک ضد رادار X-31 و موشک های هوا به زمین X-29L/T( هدایت لیزری/ تلویزیونی( و بمب های KAB-150 و UAB-
500
منبع:www.en.wikipedia.com
اخطار: هر گونه کپی برداری تنها با ذکر نام نویسنده و سایت سنترال کلابز مجاز است/نوید
پاسخ : معرفی هواپیماهای سوخوی
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)