افسانه روبرتو باجو

[touraj atef]

سالها است كه از اين گفته بزرگي در فوتبال گذشته است كه گفت ” چه كسي گفت است فوتبال بازي مرگ و زندگي است ؟ اين گفته غلط است زيرا بزرگتر از آن است ” اما شايد بسياري به نقش فوتبال و ستاره هاي فوتبال تا اين اندازه آشنا نشده اند در روزگار ما ستاره هاي فوتبال را تنها با خانه هاي ويلائي و ماشين هاي رنگارنگ و لباسهاي عجيب و روابط عجيب تر مي شناسند اين روزها كمتر صحبت از اعطاي عناوين بزرگ اجتماعي به فوتباليستها امروز است روزگاري در فوتبال دنيا آقاهايي در فوتبال وجود داشتند مرداني چون بابي مور فقيد و سر بابي چارلتون و هربرگر و دي استفانو و اما امروز كاپيتان تيم ملي انگلستان جان تري با آن همه رسوائي اخلاقي است در فرانسه شركتهاي تبليغاتي قرار دادهاي خود را با فرانك ريبري ستاره تيم ملي فرانسه قطع كردند زيرا متوجه شده اند كه او با دختري زير 18 ساله روابط غير معمول داشت است قصه هاي اشلي كول و رفتارهاي غير اخلاقي او در جام جهاني صفحات روزنامه سان و بسياري ديگر از پاپاراتزي ها يا ” جنجال نويسها ” را پر كرده است و در ست در چنين روزهائي اتفاقي بسيار مهم در جهان فوتبال افتاد است روبرتو باجو ستار سابق تيمهاي ميلان و يوونتوس و سمپدوريا و جنوا و برشيا و صد البته تيم ملي ايتاليا برنده جايزه صلح از بنياد صلح نوبل شده است اين اولين باري است كه يك فوتباليست صاحب اين عنوان مي شود روبرتو باجو 43 ساله كه در طي سالها فعاليتهاي انسان دوستانه اقدام به ساختن بيمارستانها براي زلزله زدگان و بيماران سراسر جهان نموده است امسال موفق شد جهان فوتبال را صاحب افتخار بزرگي نمايد خود او در اين باره مي گويد كسب اين جايزه براي او دلنشين تر از بردن توپ طلائي بوده است و كسب هر افتخار فردي و حرفه اي ديگري در مقايسه با اين جايزه خنده دار است ولي من در حالي براي گرفتن جايزه ام مي روم كه دلم در ونتو است ( ونتو منطقه اي است كه اخيرا با سيل مهيبي مواجه شده است )
اين عنوان براي باجو را نمي توان يك افتخار فردي شمرد بلكه مي توان يك رنسانس و يا تولدي ديگر براي تصور يك ستاره ورزش بايد شمرد در حاليكه همگان فوتباليستها را موجوداتي خود خواه مي دانند و همه ما همچنان شاهديم كه فوتباليستهاي داخلي و خارجي با انواع و اقسام معضلات رفتاري رو برو هستند كسب اين جايزه نشان مي دهد كه مي توان بزرگ بود و معروف شد و انسانيت را حفظ نمود باجو كه پس از بازي در ژاپن ملقب به بوداي كوچك شده بود سالها چه در داخل و چه در بيرون زمين يك انسان واقعي باقي مانده است و نشان داده است كه مي توان در اوج محبوبيت رفت و در عين حال باقي ماند در حاليكه همين امروز شاهديم بسياري به صرف چند صباحي موفقيت حاضر به هر اقدامي هستند در آخر بد نمي دانم اشاره اي به يكي از مصاحبه هاي روبرتو باجو در سالهاي جواني بكنيم او روزگاري در شهر جنوا قرار بود كه به تيم يوننتوس برود ووقتي از او دليل ترديدش در مورد اين انتقال سوال مي شد پاسخ مي داد مي خواهم جائي باشم كه هميشه آفتابي چون جنوا را داشته باشد باجو به يوونتوس رفت از آنجا به جام جهاني هاي سه گانه پا گذاشت يك بار سوم و يك بار دوم شد او آفتاب سخت آمريكا 1994 را چشيد جائي كه ضربه پنالتي اش به آسمان فرستاد و برزيل را به قهرماني چهارم رساند او به سرزمين آفتاب درخشان يعني ژاپن رفت در آنجا بازي كرد او را به جام جهاني چهارمي در سال 2002 نبردند و دلش را از نور و آفتاب حضور در تيم ملي ايتاليا دور كردند اما كسب اين عنوان يعني برنده صلح جهاني و افتخاراتي كه در راه بخشيدن آرامش و انسانيت به انسانها و كودكان بخشيده توانست براي هميشه آفتاب را به او هديه دهد و امروز تنها يك نام در تاريخ فوتبال وجود دارد كه افتخاري را كسب كرده كه نه پله و نه مارادونا و نه كرايوف و نه بكن بائر و نتوانسته اند كسب كنند او امروز يك افتخار جهاني را دارد افتخاري كه آفتاب انسانيت به او داده است كاش فوتبال باز هم شبيه باجو را ببيند و چنين است كه بابد بگوئيم فوتبال مي تواند بسيار بزرگ باشد به شرط آن كه بزرگي باشد تورج عاطف http://www.tourajateef.blogfa.com/to...ef@hotmail.com

[mohebbi]

معرفت در گرانی است به هر کس ندهند