دانشمندان با استفاده از تكنيك هاي نوين شبيه سازي رايانه اي مطالعات جالبي درباره رموز مربوطه به دانه هاي سه بعدي برف انجام داده اند.



يانكو گراونر از رياضيدانان دانشگاه كاليفرنيا در ديويس و از محققان اصلي اين پروژه گفت : هيچ دو دانه برفي دقيقا مشابه هم نيستند، اما مي توانند شباهت هاي زيادي به يكديگر داشته باشند. اما اين كه چرا دانه هاي برف تفاوت هاي زيادي با يكديگر ندارند همواره يك معماي چالش برانگيز بوده است. اكنون با دستيابي به فناوري ارائه مدلي براي بررسي و پردازش دانه هاي برف دانشمندان به يافتن پاسخي براي اين سوال ها اميدوار شده اند.


مدل جديد ارائه شده با در نظر گرفتن فاكتورهايي نظير دما، فشار و غلظت بخار آب مورد استفاده در تشكيل دانه هاي برف اين امكان را به آنها داد تا طيف وسيعي از دانه هاي برف طبيعي را شبيه سازي كنند.
در اين شبيه سازي ها چگونگي تشكيل دانه هاي مختلف برف ترسيم شده و دانشمندان دانش خود را درباره چگونگي تشكيل آنها در اشكالي به اين پيچيدگي گسترش داده اند، اما در سوي ديگر و در دنياي زيرساختارها، گروهي از دانشمندان هلندي با كمك يك ميكروسكوپ الكترونيكي ويژه موفق شدند نانو ساختارهاي هندسي و رنگ هاي خيره كننده بال هاي پروانه را تشريح كنند و به اين ترتيب موفق شدند راز زيبايي بال پروانه ها را كه داراي خطوط رنگي خيره كننده ، چشم هاي كاذب و اشكال هندسي است با كمك يك ميكروسكوپ الكترونيكي ويژه كشف كنند.
به گفته اين دانشمندان ، بال هاي پروانه ها از تعداد زيادي فلس هاي رنگي پوشيده شده است كه هر يك از آنها در حدود 50 در 250 ميكرون هستند. اين ساختارها را در يك تصوير مايكروسكوپي مي توان همانند پيكسل هاي دوربين هاي ديجيتال تصور كرد.


ساختار اين فلس ها كه از گونه اي به گونه ديگر تغيير مي كند در عين حال داراي تعداد زيادي ويژگي هاي كلي مشترك است. به طوري كه در هر يك از اين فلس ها يكسري شيار موازي و طولاني وجود دارد كه فاصله ميان آنها در حدود يك تا دو ميكرون است و رنگ و درخشش آنها بستگي به نوري دارد كه روي اين نانو ساختارها تابيده و جذب هريك از اين دانه هاي رنگي مي شود.
همچنين روي هر بال را دوباره دو لايه فلسي مي پوشانند. اين لايه ها كمك مي كنند كه نور با شدت بيشتري منعكس شوند و اثربخشي بيشتري داشته باشند، اما هر روز كه مي گذرد گويي بايد بيشتر نگران گرم شدن زمين باشيم.


بر اساس آخرين تحقيقات كه نتايج آن در اين هفته منتشر شد، سطح آب درياي مديترانه به سرعت در حال افزايش است و اگر روند گرم شدن هوا تغيير نكند، ظرف 50 سال آينده آب اين دريا مي تواند نيم متر ديگر بالا رود و اين امر رويدادهايي فاجعه آميز در پي خواهد داشت. اين در حالي است كه بالا آمدن آب ، حتي به ميزان جزيي ، براي نواحي ساحلي پست پيامدهايي بسيار جدي دارد.
محققان ضمن اشاره به اين كه دماي آب در آب هاي مديترانه اي اسپانيا از دهه 1970 تاكنون حدود 0.12 تا 0.50 درجه سانتيگراد افزايش يافته ، تاكيد مي كنند شايد اين افزايش به نظر اندك باشد اما بايد توجه داشت كه افزايش دماي آب حتي به ميزان جزيي ، به اين معناست كه آب مقادير بسيار زيادي حرارت جذب كرده است. آنها ضمن تاكيد بر جهاني بودن پديده گرمايش زمين ، به افزايش شوري آب مديترانه اشاره كرده و يكي از دلايل آن ، كاهش بارندگي در اين دريا مي دانند. همچنين پيش بيني مي كنند كه تا سال 2100 ، عمدتا در نتيجه انبساط آب بر اثر حرارت ، سطح درياها حداقل 18 سانتيمتر بالا خواهد آمد.





منبع : جام جم آنلاين