اعتقادات خاص اقوام آریایی


اقوام آریائی ایران، دین واحدی نداشتند.
مثلا سکاها اعتقادات خاص خود را داشتند و پارتها عقاید ویژه خودشان را دارا بودند و عقاید این دو قبیله با عقاید اقوام شرق ایران اختلاف اساسی داشت.
در نزد ایرانیان باستان(قبل از زرتشت)، مهر یا میترا خداوند بود و مالک چراگاههای وسیع و نگهبان خستگی ناپذیز.


میترا پرستان بر این باور بودند که از دید او چیزی پنهان نیست. زیرا میترا چشم روز و خورشید افول ناپذیر است.
میترا همه جا حاضر و هزاران گوش و هزاران چشم دارد.
میترا نسبت به بد اندیشان و پلیدان و عهدشکنان، بسیار قهار و بیرحم است و نسبت به ستایشگران و نیکان، بسیار مهربان است و میترا پرستان از نعمت فراوان برخوردار میشوند.


دو فرشته به نامهای(راشنو) و (سرائوشا) زیر فرمان میترا هستند که مجازات گناهکاران را به عهده دارند و در مقابل خدا ملکوت(روشنایی و فراوانی)، تاریکی و پلیدی قرار دارد که در آن (دیوان) فرمانروایی دارند.


اعتقاد به قوای دو گانه از خصوصیات ایرانیان باستان بوده است. آنان به سرنوشت انسان پس از مرگ، ایمان داشتند و معتقد بودند که مردمان با ایمان در آخرت، پاداش خواهند یافت و از سعادت سرمدی برخوردار خواهند شد .


بنا به نوشته محققان، ایرانیان باستان(قبل از زرتشت) علاوه بر اعتقاد به تعدد خدایان، به خدای خدایان یا ایزد ایزدان نیز باور داشتند و از میان همه آن خدایان، به(آگنی)خدای آتش و (ایندرا) خدای طبیعت و رعد و برق و (میترا) خدای نور و خورشید و (وارونا) خدای آسمان و (آناهیتا) خدای آب، ایمان داشتند.


ایرانیان از عهد باستان نسبت به آتش یک نوع احترام ویژه ای قائل بودند. آتش مظهری از (آگنی) بود، لذا انرا ستایش میکردند و فروزندگان آتش را که به منزله(روحانیون) بودند، بنام (اتربانان) می خواندند.


ایرانیان باستان، دیگر مظاهر طبیعت را نیز می پرستیدند . ایرانیان باستان به شعار پندار نیک، گفتار نیک، کردار نیک، ایمان داشتند و به آن عمل میکردند.


طبق مدارک موجود، در ایران قدیم چند پیامبر بودند که به زرتشت ، ملقب بودند. زرتشت در نزد آنان به معنای (ستاره طلایی) بود. آنان احکام و تعالیمی مشابه آنچه بعدها زرتشت آورد، در میان خود داشتند .


ولی مردم عصر هخامنشیان، این نام را فقط به آخرین پیامبر این گروه که در عصر هخامنشی زندگی میکرد، اختصاص داده بودند .