هنر شیشه گری در دوره ساسانی

[باستان شناس]

هنر شیشه گری در دوره ساسانی

هنر شیشه گری در دوران تاریخی احتمالا" از منطقه مدیترانه كه كارگاههای اسكندر و سوریه در آن فعال بودند وارد ایران گردید و ایران هم بنوبه خود آنرا به شرق دور صادر كرده است.

در آغاز سال 1958 م. (1337 هـ .ش.) تعدادی قبور مربوط به دوران پارت و ساسانی در گیلان و حوالی آن كشف گردید كه مقادیر زیادی اشیا و شیشه ها در بین آنها كشف شد.

بسیاری از این اشیا توسط حفاران غیر مجاز از زیر خاك بیرون آورده شده بود و امكان تشخیص ظروف پارت و ساسانی بسیار مشكل بود.

این اشیا شامل كارهای بومی یعنی ساخت فلات ایران و كارهای شیشه ای كه در سوریه در منطقه سواحل مدیترانه شرقی ساخته شده و به ایران وارد شده بود.


شیوه ساخت آثار شیشه ای همانند دوره پارتی به دو روش دمیدن در قالب و دمیدن آزاد اجرا می گردید، و دو نوع ظروف بصورت جداره ضخیم و جداره نازك تولید می شده است.

تزیینات نیز به روش های تراش، قالبی، پرمانند، رشته های افزوده، لكه های تزیینی و زائدهای تزئینی بوده است.


متداول ترین نوع تزئین در این دوره ساخت پیاله هایی با جدار ضخیم با تراش های مدور مقعر بوده است.

شكل های مختلف ظروف شیشه ای عرضه شده در موزه ایران باستان عبارتند از:

پیاله های مختلف، تنگ ها، با ویژگی ظروف دسته دار ساسانی كه با یك انحنای مناسب و یك دسته از دهانه تا بدنه ادامه داشته و عطردان و ظروف سه پایه ای كه از مناطق گیلان، شوش و نهاوند بدست آمده است.




ظرف شیشه ای

سده 4-3 میلادی
شیشه

بلندی: 8/27 سانتیمتر

قطردهانه: 3/8 سانتیمتر، قطر پایه: 7 سانتیمتر

شماره شی: 4034