حضرت فاطمه زهرا(س) در كلام رهبر انقلاب

[Admin]

همه ما به فضايل معنوى فاطمه زهرا(س) و به خصلتهاى انسانى فاطمه زهرا(س) توجه كرديم اما به اين كه بايد يك الگوى زنده و مجسم و روشن از زن مسلمان امروز در اختيار بينندگان دنيا بگذاريم خيلى توجه نكرديم.

بنده به عنوان يك گوينده و يك روحانى سالها از فاطمه زهرا(س) حرف زده‏ام و شايد صدها ساعت در باره اين مخدره صحبت كرده‏ام و همه ما به فضايل معنوى فاطمه زهرا(س) و به خصلتهاى انسانى فاطمه زهرا(س) توجه كرديم اما به اين كه بايد يك الگوى زنده و مجسم و روشن از زن مسلمان امروز در اختيار بينندگان دنيا بگذاريم خيلى توجه نكرديم. (1)

فاطمه زهرا(س) بعد از رحلت پيغمبر(ص) براى خلافت على بن‏ابيطالب(ع) به يك مبارزه مستمر شبانه‏روزى دست زد و كسى نمى‏تواند منكر آن بشود. (2)
مقام فاطمه زهرا(س) در خور آن است كه عقول برجسته انسانهاى بزرگ در اصلى‏ترين رشته‏هاى تفكرات ايشان بينديشند و زبانهاى فصيح‏ترين و بليغ‏ترين گويندگان، شعرا و سرايندگان آن انديشه‏ها را در قالب كلمات بياورند. (3)

از خود پيغمبر اكرم(ص) كه پدر و مربى اين مخدره بزرگوار بود تا اميرالمؤمنين(ع) كه همسرش بود و تا فرزندان او ائمه معصومين (عليهم السلام) هر كدام راجع به زهراى اطهر7 جمله‏اى سخن گفتند، آن را با زبان تعظيم و ستايش بيان كردند و اين نشان‏دهنده مقام والا و توصيف‏ناشدنى آن حضرت است. (4)

اين دختر جوان - حضرت فاطمه(س) و اين بانويى كه در هنگام شهادت 18 سال داشت آن‏قدر به نماز ايستاد و عبادت كرد كه پاهاى مباركش ورم كرد. (5)
اين دختر در آن دوران سخت [شعب ابيطالب] همان فرشته نجات پيغمبر بود. (6)

«سميت الزهراء زهراء لانها تزهر لاميرالمؤمنين(ع) فى النهار ثلاث مرات بالنور» فاطمه را زهرا ناميدند چون روزى سه بار در چشم على(ع) مى‏درخشيد. (7)
بركات فاطمه زهرا(س) را ما در عين آشنايى و معرفت و ارادت به آن بانوى دو عالم در سر تا سر ايام حيات خودمان در جلوه‏هاى گوناگون زندگى مشاهده كرديم. (8)

راه على(ع) و فاطمه(س) و راه ائمه‏ امروز همان راه امام خمينى است. (9)
روز به روز، نور اسلام و معنويت فاطمه زهرا(س) آشكارتر خواهد شد. (10)

پى‏نوشتها:
1- ستودگان و ستايشگران، سخنان مقام معظم رهبرى، ص‏37.
2- همان، ص‏39.
3- همان، ص 41.
4- همان، ص 42.
5- همان.
6- همان، ص‏43.
7- همان، ص 44 روايت نقل شده از بحارالانوار، ج‏43، ص 11.
8- همان. ص‏46.
9- همان، ص‏47.
10- همان، ص‏46.

منبع:ماهنامه كوثر شماره