در آكواريومهايي كه از گياه طبيعي در آن استفاده شده است ميتوان جذب قسمت عمده اي از مواد دفعي و سمي حاصل از متابوليسم بدن ماهي و فعاليتهاي حياتي آنرا و نيز مواد حاصل از تجزيه بقاياي مواد غذايي را به گياهان نسبت داد.
از مواد دفعي ماهيان مواد ازته اي در آب ايجاد ميشود كه براي ماهي سمي بوده و براي گياه ميتواند به عنوان عاملي براي رشد ونمو محسوب شود .
از مهمترين مواد سمي توليد شده در آكواريوم ميتوان از آمونيم ياد كرد كه تركيبي از ادرار ماهي است و بطور مداوم توسط ماهي هاي موجود در تانك توليد و وارد آب شده و بر تراكمش اضافه ميشود .
اين عامل سمي براي ماهيان بايد به طريقي از آب خارج شود كه بسته به شرايط و امكانات ميتوان به روشهاي مختلفي از غلظت آن در آب و شدت زيانباريش كاست.
يك راه تعويض آب و كاهش آن از طريق رقيق كردنش در حجم آكواريويم است .
راه ديگر اثر نيتروباكترها است كه بايد در تانكمان وجود داشته باشند تا بتوانند با تاثير با آن از شدت و حدت غلظت و سميت آن بكاهند كه لزومش وجود فيلترهاي بيولوژيك افزوده شده به آكواريوم يا ايجاد سيكل ازت در آب است .
Nitrosomonas : 2 NH3 + 3 O2 2 HNO2 + 2 H2O + Energy
Nitrobacter : 2 HNO2 + O2 2 HNO3 + Energy
و نهايتا و طبيعي ترين راه كاربرد و حضور گياهان در محيط زيستي ماهيان در تانك است كه بطور طبيعي به جذب و حذف اين مواد در آب ميپردازند .
اگرچه اين مواد براي ماهيها عاملي مضر و سمي بوده ولي براي رشد و نموگياهان به عنوان مواد اوليه در ساخت و ساز سلولي گياهي به كار رفته و سبب رشد و نمو گياهان در آب ميشوند.
از اينرو در يك تانك گياهكاري شده نسبت به يك تانك فاقد گياه طبيعي به جمعيت باكتريايي كمتري براي حذف يا كنترل مواد ازته سمي در آب نيازمنديم .
منبع :
http://www.malawicichlidhomepage.com...our_tank1.html
علاقه مندی ها (Bookmarks)